| dbo:abstract
|
- سفر أخنوخ من الأسفار غير القانونية ويسمى أيضاً «نسخة أخنوخ الأثيوبية» أو «الحبشية» ويسمى أيضاً أخنوخ الأول. وينسب خطأ إلى أخنوخ المذكور في تك 5: 23و24. (ar)
- El Llibre d'Henoc o Llibre d'Enoc (gueez: መጽሐፈ ሄኖክ; abreujat 1Enoc) és un llibre apòcrif pseudo-epigràfic, intertestamentari, que forma part del cànon de l'Església ortodoxa etíop, però que no és acceptat com a canònic per les altres esglésies cristianes. Les úniques versions íntegres d'aquest llibre que es conserven estan en gueez, la llengua litúrgica de l'Església etíop, però són conegudes diverses parts en grec, sirià, armeni, àrab i llatí, i han estat trobats diversos fragments en arameu i una en hebreu (4Q317), a Qumràn. La tradició atribuïa la seva autoria a Henoc, besavi de Noè. En l'actualitat es creu que el text va ser redactat per diversos autors jueus entre els segles iii i i aC. (ca)
- 1. kniha Henochova (též Etiopský Henoch) je jedním z nejznámějších starozákonních apokryfů. Je to celkem pět původně samostatných knih, které jsou spojeny postavou Henochovou. Henoch je jako prastará biblická postava příjemcem nadpřirozených zjevení o běhu a podstatě světa. Kniha spadá do apokalyptického žánru a některé její části jsou typickými a ryzími apokalypsami. (cs)
- The Book of Enoch (also 1 Enoch; Hebrew: סֵפֶר חֲנוֹךְ, Sēfer Ḥănōḵ; Ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, Maṣḥafa Hēnok) is an ancient Hebrew apocalyptic religious text, ascribed by tradition to Enoch, the great-grandfather of Noah. Enoch contains unique material on the origins of demons and Nephilim, why some angels fell from heaven, an explanation of why the Genesis flood was morally necessary, and prophetic exposition of the thousand-year reign of the Messiah. Three books are traditionally attributed to Enoch, including the distinct works 2 Enoch and 3 Enoch, although none of the three books are considered canonical scripture by the majority of Jewish or Christian bodies. The older sections I Enoch (mainly in the Book of the Watchers) of the text are estimated to date from about 300–200 BC, and the latest part (Book of Parables) probably to 100 BC. Various Aramaic fragments found in the Dead Sea Scrolls, as well as Koine Greek and Latin fragments, are proof that the Book of Enoch was known by Jews and early Near Eastern Christians. This book was also quoted by some 1st and 2nd century authors as in the Testaments of the Twelve Patriarchs. Authors of the New Testament were also familiar with some content of the story. A short section of 1 Enoch (1:9) is cited in the New Testament Epistle of Jude, Jude 1:14–15, and is attributed there to "Enoch the Seventh from Adam" (1 Enoch 60:8), although this section of 1 Enoch is a midrash on Deuteronomy 33:2. Several copies of the earlier sections of 1 Enoch were preserved among the Dead Sea Scrolls. It is not part of the biblical canon used by Jews, apart from Beta Israel (Ethiopian Jews). While the Ethiopian Orthodox Tewahedo Church and Eritrean Orthodox Tewahedo Church consider the Book of Enoch as canonical, other Christian groups regard it as non-canonical or non-inspired, but may accept it as having some historical or theological interest. It is today wholly extant only in the Ethiopian Ge'ez language. For this and other reasons, the traditional Ethiopian belief is that the original language of the work was Ge'ez, whereas modern scholars argue that it was first written in either Aramaic or Hebrew, the languages first used for Jewish texts; Ephraim Isaac suggests that the Book of Enoch, like the Book of Daniel, was composed partially in Aramaic and partially in Hebrew. No Hebrew version is known to have survived. (en)
- Ĥanoĥ, pri kies libro ĉi-tie oni artikolas, estis antaŭdiluva patriarko, laŭ la instruplena legendo de la biblia Genezo, praavo de Noao. Al li la medio hebrea-kristana atribuis tri librojn, neniu el kiuj estis akceptitaj kiel kanonaj, nome aŭtentaj kaj enhavantaj la dian revelacion, kaj de la judoj kaj de la kristanoj, se oni esceptas la koptan eklezion kiu veneras la unuan el la tri. Tiuj libroj ne troviĝas en la Septuaginto kaj estis definitive deklaritaj nekanonaj de la Koncilio de Laodikeo 364 (kanono 60): ekde tiam la libroj perdis estimitecon, kvankam ili ekzercis legendecajn influojn precipe inter kaj ŝatantoj de apokalipsaj emocioj kaj certecoj, kiel videblas en Altus prosator [1], en la tekstoj de hiberno-latina [2] Arkivigite je 2008-07-09 per la retarkivo Wayback Machine kaj en la kalendaraj atribuaĵoj. Oni parolas pri tri malsamaj libroj pro tio cirkuladis tri: 1.
* Ĥanoĥ aŭ Etiopa Ĥanoĥ, kutime prezentita simple kiel Libro de Ĥanoĥ, pri kiu estas parolate en ĉi tiu artikolo. 2.
* Ĥanoĥ aŭ Slava Apokalipso aŭ Sekretoj de Ĥanoĥ. 3.
* Ĥanoĥ aŭ hebrea apokalipso de Ĥanoĥ. (eo)
- El Libro de Enoc o Libro de Henoc (abreviado 1 Enoc) es un libro intertestamentario, que forma parte del canon de la Biblia de la Iglesia ortodoxa de Etiopía y la Iglesia ortodoxa de Eritrea, pero no es reconocido como canónico por las demás Iglesias cristianas, a pesar de haber sido encontrado en algunos de los códices de la Septuaginta (Códice Vaticano y Papiros Chester Beatty). Los Beta Israel (judíos etíopes) lo incluyen en la Tanaj, a diferencia de los demás judíos actuales, que lo excluyen. También conocido como '1 Enoc' (en ge'ez: maṣḥafa hēnok), es un texto religioso apocalíptico hebreo antiguo, atribuido por la tradición a Enoc, el bisabuelo de Noé. El libro de Enoc contiene material único sobre los orígenes de los demonios y gigantes (nefilim), y sobre por qué algunos ángeles cayeron del cielo, así como una explicación de por qué el diluvio, como es narrado en el Génesis, habría sido moralmente necesario, y una exposición profética del reinado de mil años del Mesías. (es)
- Das äthiopische Henochbuch (oder Erstes Henochbuch, Abkürzung 1 Hen oder äthHen) gehört zu den so genannten Pseudepigraphen des Alten Testaments. Es umfasst eine umfangreiche Sammlung apokalyptischer Henoch-Traditionen mit unterschiedlichen Entstehungszeiten. Die ältesten Teile des Henoch-Buches dürften aus dem 3. Jh. v. Chr. stammen. Im Henochbuch finden sich apokalyptische Schilderungen wie in der Johannesoffenbarung und im Danielbuch, sie sind jedoch deutlich älter als diese. Die Offenbarung wird meist auf etwa 95 n. Chr. datiert, Daniel auf 167 v. Chr. Das Henochbuch ist somit die älteste bekannte apokalyptische Schrift. Fragmente des Textes liegen auf Aramäisch, Hebräisch, Griechisch, Syrisch und Koptisch vor. Vollständig ist das Werk nur in der altäthiopischen Fassung überliefert. Dies ist der Tatsache zu verdanken, dass das Buch Teil des biblischen Kanons der äthiopischen Kirche ist. Die äthiopische Übersetzung beruht auf griechischen und aramäischen Henoch-Schriften. In den jüdischen Kanon oder denjenigen anderer christlicher Kirchen wurde das Werk nicht aufgenommen. (de)
- Henoken liburua (ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, maṣḥafa hēnok) antzinako hebreerazko erlijio-testu apokaliptikoa da, tradizioaren arabera , Noeren birraitonak, idatzi zuena. Henoken liburuak demonioen eta erraldoien jatorria, zerutik aingeru batzuk zergatik erori ziren, Uholde Handiaren zergatia eta Mesiasen mila urteko erregealdia azaltzen ditu. Eliza Ortodoxo Koptoaren eta Eliza Katoliko Koptoaren Etiopiako eta Eritreako patriarkatuen Bibliaren kanonaren parte da, baina gainerako Eliza kristauek ez dute kanonikotzat hartzen, Septuagintako kodize batzuetan ( eta ) aurkitu arren. Beta Israeldarrek (etiopiar juduak) Tanakhen sartzen dute, testua baztertzen duten gaur egungo beste juduek ez bezala. (eu)
- Le Livre d'Hénoch, aussi appelé 1 Hénoch ou Hénoch éthiopien, est un écrit pseudépigraphique de l'Ancien Testament attribué à Hénoch, arrière-grand-père de Noé. Hénoch s'écrit en hébreu חנוך. La généalogie d'Hénoch est donnée dans le texte de la Genèse (chap. V, versets 18 à 29). (fr)
- Kitab Henokh (disebut juga 1 Henokh; bahasa Ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ Mätṣḥäfä Henok), atau dikenal juga sebagai Kitab Nabi Idris, adalah suatu karya keagamaan Yahudi kuno, secara tradisi dianggap berasal dari Henokh (Idris) kakek buyut Nuh. Dilihat dari asal-usul penulisannya, para akademisi modern memperkirakan kitab ini ditulis dalam kurun waktu yang berbeda-beda. Bagian tertua dari kitab ini (terutama Kitab Para Penjaga) diperkirakan berasal dari tahun 300 SM - 200 SM; adapun bagian terbaru (Kitab Perumpamaan) kemungkinan berasal dari kurun 100 SM. Berbagai potongan fragmen Kitab Henokh yang ditemukan dalam bahasa Aramaik di Gua Qumran (lebih dikenal sebagai Dead Sea Scroll atau Gulungan Laut Mati), serta beberapa fragmen Yunani dan Latin lainnya, membuktikan bahwa kitab ini dikenal oleh kalangan Yahudi dan Kristen awal. Kitab ini juga dikutip dalam beberapa kitab kuno, seperti dalam "Kisah 12 Putra Yakub" (The Testaments of the Twelve Patriachs) yang ditulis di kurun 100 SM. Demikian halnya para penulis Perjanjian Baru pada abad-abad pertama tampaknya tidak asing dengan cerita-cerita dalam Kitab Henokh, bahkan mendapat pengaruh darinya. Dalam Perjanjian Baru terdapat kutipan singkat dari 1 Henokh (1:9) dalam Surat Yudas (Yudas 1:14–15), di dalamnya dikatakan tentang "Henokh, [nabi] yang Ketujuh dari Adam" (1 Henokh 60:8). Meski ada beberapa kalangan di Ethiopia yang secara tradisi meyakini bahasa asli kitab ini adalah bahasa Ge'ez, namun para akademisi modern cenderung menyatakan bahwa kitab ini berasal dari bahasa Ibrani atau Aramaik, dan itupun dibuktikan oleh penemuan fragmen di Gulungan Laut Mati. mengemukakan bahwa Kitab Henokh, sama seperti Kitab Daniel, sebagian disusun dalam bahasa Aram dan sebagian lagi dalam bahasa Ibrani. Adapun dalam isi kitab ini ditegaskan bahwa penulisnya adalah Henokh (atau dalam Islam dikenal sebagai Nabi Idris), yang hidup sebelum peristiwa Banjir Biblika pada zaman Nabi Nuh. Di kalangan Yahudi, kitab ini tidak dipandang sebagai bagian dari kanon biblika selain oleh pengikut Yahudi Ethiopia. Demikian halnya dalam tradisi Kristen, mungkin sebagian masih menerima Kitab Henokh untuk kepentingan historis dan teologis, tetapi umumnya memandang Kitab Henokh sebagai kitab non-kanonik (kitab yang terilhami secara ilahi). Di kalangan Kristen, hanya pengikut Gereja Tewahedo Ortodoks Ethiopia dan Gereja Tewahedo Ortodoks Eritrea yang menganggapnya sebagai kanon. Kitab Henokh paling lengkap yang kini tersedia berasal dari naskah Ethiopik, Mätṣḥäfä Henok yang ditulis dalam bahasa Ge'ez, Ethiopia. Pada sekitar tahun 1790-an, seorang petualang asal Skotlandia bernama James Bruce membawa pulang tiga salinan naskah Ethiopik yang dia peroleh dari perpustakaan Gereja Ethiopia. Bruce menghadiahkan satu salinan yang dibawanya kepada Raja Prancis, Louis XV (yang kini tersimpan di Perpustakaan Nasional Prancis); satu salinan disumbangkan ke Bodleian Library, Universitas Oxford; dan satu terakhir disimpannya sendiri, meski kemudian disimpan di Bodleian Library setelah kematiannya. (in)
- Il Libro di Enoch è un testo apocrifo di origine giudaica la cui redazione definitiva risale al I secolo a.C., pervenuto ad oggi integralmente in una versione in lingua ge'ez (antica lingua dell'Etiopia), da cui il nome Enoch etiopico. Al patriarca antidiluviano Enoch, secondo la Genesi bisnonno di Noè, la tradizione ebraico-cristiana ha riferito tre distinti testi, nessuno dei quali accolto negli attuali canoni biblici ebraico o cristiano (fa eccezione 1 Enoch, accolto nella Bibbia della Chiesa Copta):
* 1 Enoch o Enoch etiopico, solitamente indicato come libro di Enoch;
* 2 Enoch o Enoch slavo o Apocalisse di Enoch o Segreti di Enoch;
* 3 Enoch o Apocalisse ebraica di Enoch. (it)
- 에녹서(The Book of Enoch) 또는 에녹 1서는 에티오피아 터와흐도 정교회에서 구약성경의 정경으로 보는 책이다. 기타 기독교에서는 제2성전기에 작성된 위경으로 판단한다. 노아의 증조부인 에녹이 이 책을 썼다고 전해진다. 악마와 네필림의 기원, 타락천사, 노아의 홍수의 도덕적 당위성, 천년왕국에 대한 예언을 다룬다. 보통 에녹서를 이야기할 때는 에녹 1서를 이야기한다. 이의 전문은 에티오피아어로만 존재한다. 에녹 2서는 고대 슬라브어로만 남아 있고, 에녹 3서는 히브리어로 남아 있다. 이 숫자들은 학자들이 단지 구별하기 위해 붙인 것들이다. 이하에는 에녹 1서만을 설명한다. 현재 전해지는 판본은 마카베오 시절인 약 기원전 160년경으로 추정된다. 신약성경 유다서에 에녹서를 인용한 구절이 존재한다. (ko)
- 『エノク書』（エノクしょ ゲエズ語（古代エチオピア語）:መጽሐፈ ሄኖ，ヘブライ語: ספר חנוך א' ）または『第一エノク書』は、紀元前1～2世紀頃成立と推定されるエチオピア正教会における旧約聖書の1つ。エノクの啓示という形をとる黙示である。多くの文書の集成であり、天界や地獄、最後の審判、ノアの大洪水についての予言などが語られており、天使、堕天使、悪魔の記述が多い。 『第一エノク書』は元々アラム語か、またはヘブル語で書かれていたらしい。アラム語の断片が死海文書の中に見出される。現在エチオピア語訳が現存しているが、19世紀にエジプトにおいて、ギリシア語でかかれた『エノク書』の断片が発掘された。しかし、スラブ語訳・エチオピア語訳共に、原本の通りに訳されたわけではなく、様々な記述が加えられている。 書かれた当初は広く読まれたらしく、教父達の評価も高かった。初期のキリスト教の一部やエチオピア正教では『エノク書』は聖書の一部とされる。 他では偽典とされるが、七大天使などでエノク書にしか現れない天使名が使われており、キリスト教初期には広く知られていた。 『ユダの手紙』1章14-15節は『エノク書』60章8節と1章9節を引用している。しかし、『エノク書』1章8-10節は『申命記』33章2-3節のミドラーシュだと認識されている。 (ja)
- Первая кни́га Ено́ха (Эно́ха; геэз መጽሐፈ ሄኖክ, сокр. «1 Енох») или «Эфиопская книга Еноха» — один из наиболее значимых апокрифов Ветхого Завета, повествует от лица ветхозаветного патриарха Еноха. Помимо данного текста, существуют ещё Вторая книга Еноха («Славянская» или «Книга тайн») и Третья книга Еноха («Книга небесных Дворцов»). (ru)
- Het Eerste boek van Henoch (I Henoch) maakt deel uit van de oud-Israëlitische literatuur en wordt als zodanig gerekend tot de pseudepigrafen. Een volledige versie van het werk is alleen in het Ge'ez bewaard gebleven. De ontdekkingsreiziger James Bruce bracht in 1774 na een jarenlange reis door Afrika drie kopieën in die taal mee naar Europa. Het boek staat dan ook wel bekend als het 'Ethiopisch Boek van Henoch'. Deze Ethiopische versie berust mogelijk op een Griekse vertaling waarvan drie omvangrijke fragmenten bekend zijn. De Griekse vertaling gaat terug op een oorspronkelijke Aramese of Hebreeuwse tekst. Van een Hebreeuwse tekst is echter nooit iets gevonden. Onder de Qumranteksten bevinden zich talrijke fragmenten van I Henoch. (nl)
- Księga Henocha albo 1 Księga Henocha − pseudoepigraficzna księga apokryficzna Biblii hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją różnych tekstów powstałych między 170 r. p.n.e. i końcem I w. n.e. Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) jest zgodny z zawartym w Nowym Testamencie (Listem Judy 1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8). Istnieją jeszcze dwie księgi apokryficzne przypisywane Henochowi – synowi Jereda:
* 2 Księga Henocha z I w. n.e. zachowana jedynie w starosłowiańskim;
* 3 Księga Henocha z V w. n.e. zachowana w języku hebrajskim. 1 Księga Henocha jest najczęściej cytowana. (pl)
- Henoks bok (även Första Henoksboken) är en religiös apokryfisk judisk text vars äldsta del troligen skrevs runt år 300 f.Kr. och dess nyaste del kring 110 f.Kr.. Den tillskrivs profeten Henok, vilken enligt Bibeln är Noas farfarsfar. Den ingår inte i Bibelns kanon, och betraktas som en pseudepigraf. Den är egentligen en litteratursamling, ej en enskild bok. Innehållet utgörs av vissa apokalyptiska föreställningar. (sv)
- O Primeiro Livro de Enoque (também chamado 1 Enoque; em ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, mätṣḥäfä henok), grandemente conhecido pela sua versão em etíope e mais tarde pelas traduções gregas dos capítulos I-XXXII, XCVII-CI e CVI-CVII, bem como de algumas citações importantes feitas por Jorge Sincelo, autor bizantino, teria sido escrito por Enoque, ancestral de Noé, contendo profecias e revelações. Em Qumram, foram encontrados na Gruta 4, sete importantes cópias que foram atestadas pela versão etíope. Estas cópias, embora não idênticas na totalidade, foram encontradas em conjunto com cópias do referenciadas no capítulo IV do Primeiro livro de Enoque. As cópias de Qumram foram catalogadas com as referências 4Q201-2 e 204-12 e fazem parte da herança deixada pela misteriosa comunidade que habitou essa região próxima do Mar Morto, em Ein Gedi. (pt)
- 以諾書（吉茲語：መጽሐፈ ሄኖክ，mets'iḥāfe hēnoki；英語：Book of Enoch）是啟示文學作品之一，記載了在大洪水之前以諾與上帝同行三百年（詳見以諾）期间所見的異象。以諾書分成以諾一書（1 Enoch）、以諾二書（2 Enoch）和以諾三書（3 Enoch Yeung）三本。大部份的基督教會以及現代的猶太教团体多視其為非正典。 (zh)
- Книга Еноха — апокрифічний збірний апокаліпсис приписуваний допотопному патріархові Еноху, але складений десь у 167-64 рр. до Р. Х. До наших часів вона дійшла у ефіопському перекладі із староєврейського оригіналу та старослов'янському з якоїсь християнської переробки. Її вплив дуже позначився на староєврейській та християнській літературі, зокрема у апостольських посланнях та в Апокаліпсисі Івана. Вона також вплинула на українські уявлення про загробний світ та страшний суд, на оповідання про «хождєніє по муках» тощо. Український філософ та релігієзнавець, доктор філософських наук, професор І. П. Мозговий пише: «Єнох догодив Господу і був узятий на небо, – образ покаяння для всіх родів”, де він пізнав таємниці світобудови (Сір. 44, 15). У пізніших текстах наголошується, що на відміну від тодішніх патріархів Єнох не помер, оскільки Бог узяв його на небо, звільнив від викликаної гріхами прабатьків смерті, в нагороду за благочестя, “щоб не бачив смерті; і його не знайшли, бо Бог переніс його”, як зазначав апостол Павло (Євр. 11, 5)».«Відомо три апокрифічні книги, названі його ім’ям. Особливо цікава “Друга Книга Єноха” (“Книга таємниць Єноха”), створена в І ст. н. е. Зберігся її давньослов’янський переклад – “Книга Єноха Праведного” (повна назва – “От книг Еноха Праведного, преже потопа, и ныне жив есть”). Тут знаходимо детальну оповідь Єноха про його першу подорож на небо: “З’явилися мені мужі два, вельми великі, яких не бачив ніколи на землі: обличчя їх сяяли як сонце, а очі їх були ніби як свічки запалені, з вуст їх ніби вогонь виходив, і одяг їх був як піна, що біжить, і руки їх – ніби крила золоті” (2 Єн.), – так описував Єнох початок свого контакту з посланцями позаземного світу (“ангелами”). Під час мандрівки він відвідав “сім небесних сфер”, познайомився з іншими світами, їх мешканцями і механізмом управління світом, пізнав закони руху зірок і планет, Сонця й Місяця, спостерігав вселенські чудеса, причини природних явищ. Згідно тексту апокрифа, Єнох опинився на об’єкті, який нагадував велетенську космічну станцію інопланетян, навколо якої снували менші космічні кораблі. “[Бачив же] коло них і колісниці, на яких їздить кожен із них, подібно до того, як ходить вітер, і немає їм спокою: і вдень, і вночі йдуть вони і повертаються».«Коли Єнох побачив такі небесні дива і описав їх, його було ненадовго повернуто на Землю, щоб він попрощався з родичами й земляками і передав їм свої творіння. Після цього насланий був “морок на землю” і настала “темрява”, і за таких умов Єнох був вознесений на “сьоме” небо. Нове пришестя Єноха і пророка Ілії християни очікують перед другим пришестям Ісуса». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- سفر أخنوخ من الأسفار غير القانونية ويسمى أيضاً «نسخة أخنوخ الأثيوبية» أو «الحبشية» ويسمى أيضاً أخنوخ الأول. وينسب خطأ إلى أخنوخ المذكور في تك 5: 23و24. (ar)
- El Llibre d'Henoc o Llibre d'Enoc (gueez: መጽሐፈ ሄኖክ; abreujat 1Enoc) és un llibre apòcrif pseudo-epigràfic, intertestamentari, que forma part del cànon de l'Església ortodoxa etíop, però que no és acceptat com a canònic per les altres esglésies cristianes. Les úniques versions íntegres d'aquest llibre que es conserven estan en gueez, la llengua litúrgica de l'Església etíop, però són conegudes diverses parts en grec, sirià, armeni, àrab i llatí, i han estat trobats diversos fragments en arameu i una en hebreu (4Q317), a Qumràn. La tradició atribuïa la seva autoria a Henoc, besavi de Noè. En l'actualitat es creu que el text va ser redactat per diversos autors jueus entre els segles iii i i aC. (ca)
- 1. kniha Henochova (též Etiopský Henoch) je jedním z nejznámějších starozákonních apokryfů. Je to celkem pět původně samostatných knih, které jsou spojeny postavou Henochovou. Henoch je jako prastará biblická postava příjemcem nadpřirozených zjevení o běhu a podstatě světa. Kniha spadá do apokalyptického žánru a některé její části jsou typickými a ryzími apokalypsami. (cs)
- Le Livre d'Hénoch, aussi appelé 1 Hénoch ou Hénoch éthiopien, est un écrit pseudépigraphique de l'Ancien Testament attribué à Hénoch, arrière-grand-père de Noé. Hénoch s'écrit en hébreu חנוך. La généalogie d'Hénoch est donnée dans le texte de la Genèse (chap. V, versets 18 à 29). (fr)
- 에녹서(The Book of Enoch) 또는 에녹 1서는 에티오피아 터와흐도 정교회에서 구약성경의 정경으로 보는 책이다. 기타 기독교에서는 제2성전기에 작성된 위경으로 판단한다. 노아의 증조부인 에녹이 이 책을 썼다고 전해진다. 악마와 네필림의 기원, 타락천사, 노아의 홍수의 도덕적 당위성, 천년왕국에 대한 예언을 다룬다. 보통 에녹서를 이야기할 때는 에녹 1서를 이야기한다. 이의 전문은 에티오피아어로만 존재한다. 에녹 2서는 고대 슬라브어로만 남아 있고, 에녹 3서는 히브리어로 남아 있다. 이 숫자들은 학자들이 단지 구별하기 위해 붙인 것들이다. 이하에는 에녹 1서만을 설명한다. 현재 전해지는 판본은 마카베오 시절인 약 기원전 160년경으로 추정된다. 신약성경 유다서에 에녹서를 인용한 구절이 존재한다. (ko)
- 『エノク書』（エノクしょ ゲエズ語（古代エチオピア語）:መጽሐፈ ሄኖ，ヘブライ語: ספר חנוך א' ）または『第一エノク書』は、紀元前1～2世紀頃成立と推定されるエチオピア正教会における旧約聖書の1つ。エノクの啓示という形をとる黙示である。多くの文書の集成であり、天界や地獄、最後の審判、ノアの大洪水についての予言などが語られており、天使、堕天使、悪魔の記述が多い。 『第一エノク書』は元々アラム語か、またはヘブル語で書かれていたらしい。アラム語の断片が死海文書の中に見出される。現在エチオピア語訳が現存しているが、19世紀にエジプトにおいて、ギリシア語でかかれた『エノク書』の断片が発掘された。しかし、スラブ語訳・エチオピア語訳共に、原本の通りに訳されたわけではなく、様々な記述が加えられている。 書かれた当初は広く読まれたらしく、教父達の評価も高かった。初期のキリスト教の一部やエチオピア正教では『エノク書』は聖書の一部とされる。 他では偽典とされるが、七大天使などでエノク書にしか現れない天使名が使われており、キリスト教初期には広く知られていた。 『ユダの手紙』1章14-15節は『エノク書』60章8節と1章9節を引用している。しかし、『エノク書』1章8-10節は『申命記』33章2-3節のミドラーシュだと認識されている。 (ja)
- Первая кни́га Ено́ха (Эно́ха; геэз መጽሐፈ ሄኖክ, сокр. «1 Енох») или «Эфиопская книга Еноха» — один из наиболее значимых апокрифов Ветхого Завета, повествует от лица ветхозаветного патриарха Еноха. Помимо данного текста, существуют ещё Вторая книга Еноха («Славянская» или «Книга тайн») и Третья книга Еноха («Книга небесных Дворцов»). (ru)
- Het Eerste boek van Henoch (I Henoch) maakt deel uit van de oud-Israëlitische literatuur en wordt als zodanig gerekend tot de pseudepigrafen. Een volledige versie van het werk is alleen in het Ge'ez bewaard gebleven. De ontdekkingsreiziger James Bruce bracht in 1774 na een jarenlange reis door Afrika drie kopieën in die taal mee naar Europa. Het boek staat dan ook wel bekend als het 'Ethiopisch Boek van Henoch'. Deze Ethiopische versie berust mogelijk op een Griekse vertaling waarvan drie omvangrijke fragmenten bekend zijn. De Griekse vertaling gaat terug op een oorspronkelijke Aramese of Hebreeuwse tekst. Van een Hebreeuwse tekst is echter nooit iets gevonden. Onder de Qumranteksten bevinden zich talrijke fragmenten van I Henoch. (nl)
- Henoks bok (även Första Henoksboken) är en religiös apokryfisk judisk text vars äldsta del troligen skrevs runt år 300 f.Kr. och dess nyaste del kring 110 f.Kr.. Den tillskrivs profeten Henok, vilken enligt Bibeln är Noas farfarsfar. Den ingår inte i Bibelns kanon, och betraktas som en pseudepigraf. Den är egentligen en litteratursamling, ej en enskild bok. Innehållet utgörs av vissa apokalyptiska föreställningar. (sv)
- 以諾書（吉茲語：መጽሐፈ ሄኖክ，mets'iḥāfe hēnoki；英語：Book of Enoch）是啟示文學作品之一，記載了在大洪水之前以諾與上帝同行三百年（詳見以諾）期间所見的異象。以諾書分成以諾一書（1 Enoch）、以諾二書（2 Enoch）和以諾三書（3 Enoch Yeung）三本。大部份的基督教會以及現代的猶太教团体多視其為非正典。 (zh)
- Das äthiopische Henochbuch (oder Erstes Henochbuch, Abkürzung 1 Hen oder äthHen) gehört zu den so genannten Pseudepigraphen des Alten Testaments. Es umfasst eine umfangreiche Sammlung apokalyptischer Henoch-Traditionen mit unterschiedlichen Entstehungszeiten. Die ältesten Teile des Henoch-Buches dürften aus dem 3. Jh. v. Chr. stammen. Im Henochbuch finden sich apokalyptische Schilderungen wie in der Johannesoffenbarung und im Danielbuch, sie sind jedoch deutlich älter als diese. Die Offenbarung wird meist auf etwa 95 n. Chr. datiert, Daniel auf 167 v. Chr. Das Henochbuch ist somit die älteste bekannte apokalyptische Schrift. (de)
- The Book of Enoch (also 1 Enoch; Hebrew: סֵפֶר חֲנוֹךְ, Sēfer Ḥănōḵ; Ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, Maṣḥafa Hēnok) is an ancient Hebrew apocalyptic religious text, ascribed by tradition to Enoch, the great-grandfather of Noah. Enoch contains unique material on the origins of demons and Nephilim, why some angels fell from heaven, an explanation of why the Genesis flood was morally necessary, and prophetic exposition of the thousand-year reign of the Messiah. Three books are traditionally attributed to Enoch, including the distinct works 2 Enoch and 3 Enoch, although none of the three books are considered canonical scripture by the majority of Jewish or Christian bodies. (en)
- Ĥanoĥ, pri kies libro ĉi-tie oni artikolas, estis antaŭdiluva patriarko, laŭ la instruplena legendo de la biblia Genezo, praavo de Noao. Al li la medio hebrea-kristana atribuis tri librojn, neniu el kiuj estis akceptitaj kiel kanonaj, nome aŭtentaj kaj enhavantaj la dian revelacion, kaj de la judoj kaj de la kristanoj, se oni esceptas la koptan eklezion kiu veneras la unuan el la tri. Oni parolas pri tri malsamaj libroj pro tio cirkuladis tri: (eo)
- El Libro de Enoc o Libro de Henoc (abreviado 1 Enoc) es un libro intertestamentario, que forma parte del canon de la Biblia de la Iglesia ortodoxa de Etiopía y la Iglesia ortodoxa de Eritrea, pero no es reconocido como canónico por las demás Iglesias cristianas, a pesar de haber sido encontrado en algunos de los códices de la Septuaginta (Códice Vaticano y Papiros Chester Beatty). Los Beta Israel (judíos etíopes) lo incluyen en la Tanaj, a diferencia de los demás judíos actuales, que lo excluyen. (es)
- Henoken liburua (ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, maṣḥafa hēnok) antzinako hebreerazko erlijio-testu apokaliptikoa da, tradizioaren arabera , Noeren birraitonak, idatzi zuena. Henoken liburuak demonioen eta erraldoien jatorria, zerutik aingeru batzuk zergatik erori ziren, Uholde Handiaren zergatia eta Mesiasen mila urteko erregealdia azaltzen ditu. (eu)
- Kitab Henokh (disebut juga 1 Henokh; bahasa Ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ Mätṣḥäfä Henok), atau dikenal juga sebagai Kitab Nabi Idris, adalah suatu karya keagamaan Yahudi kuno, secara tradisi dianggap berasal dari Henokh (Idris) kakek buyut Nuh. Dilihat dari asal-usul penulisannya, para akademisi modern memperkirakan kitab ini ditulis dalam kurun waktu yang berbeda-beda. Bagian tertua dari kitab ini (terutama Kitab Para Penjaga) diperkirakan berasal dari tahun 300 SM - 200 SM; adapun bagian terbaru (Kitab Perumpamaan) kemungkinan berasal dari kurun 100 SM. (in)
- Il Libro di Enoch è un testo apocrifo di origine giudaica la cui redazione definitiva risale al I secolo a.C., pervenuto ad oggi integralmente in una versione in lingua ge'ez (antica lingua dell'Etiopia), da cui il nome Enoch etiopico. Al patriarca antidiluviano Enoch, secondo la Genesi bisnonno di Noè, la tradizione ebraico-cristiana ha riferito tre distinti testi, nessuno dei quali accolto negli attuali canoni biblici ebraico o cristiano (fa eccezione 1 Enoch, accolto nella Bibbia della Chiesa Copta): (it)
- Księga Henocha albo 1 Księga Henocha − pseudoepigraficzna księga apokryficzna Biblii hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją różnych tekstów powstałych między 170 r. p.n.e. i końcem I w. n.e. Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) jest zgodny z zawartym w Nowym Testamencie (Listem Judy 1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8). 1 Księga Henocha jest najczęściej cytowana. (pl)
- O Primeiro Livro de Enoque (também chamado 1 Enoque; em ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ, mätṣḥäfä henok), grandemente conhecido pela sua versão em etíope e mais tarde pelas traduções gregas dos capítulos I-XXXII, XCVII-CI e CVI-CVII, bem como de algumas citações importantes feitas por Jorge Sincelo, autor bizantino, teria sido escrito por Enoque, ancestral de Noé, contendo profecias e revelações. As cópias de Qumram foram catalogadas com as referências 4Q201-2 e 204-12 e fazem parte da herança deixada pela misteriosa comunidade que habitou essa região próxima do Mar Morto, em Ein Gedi. (pt)
- Книга Еноха — апокрифічний збірний апокаліпсис приписуваний допотопному патріархові Еноху, але складений десь у 167-64 рр. до Р. Х. До наших часів вона дійшла у ефіопському перекладі із староєврейського оригіналу та старослов'янському з якоїсь християнської переробки. Її вплив дуже позначився на староєврейській та християнській літературі, зокрема у апостольських посланнях та в Апокаліпсисі Івана. Вона також вплинула на українські уявлення про загробний світ та страшний суд, на оповідання про «хождєніє по муках» тощо. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
