About: Bartholomew Badlesmere, 1st Baron Badlesmere

An Entity of Type: noble, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Bartholomew de Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (18 August 1275 – 14 April 1322) was an English soldier, diplomat, member of parliament, landowner and nobleman. He was the son and heir of Sir Gunselm de Badlesmere (died ca. 1301) and Joan FitzBernard. He fought in the English army both in France and Scotland during the later years of the reign of Edward I of England and the earlier part of the reign of Edward II of England. He was executed after participating in an unsuccessful rebellion led by Thomas, 2nd Earl of Lancaster.

thumbnail
Property Value
dbo:abstract
  • Bartholomew de Badlesmere, 1. Baron Badlesmere (auch Bartholomew Badlesmere; * um 1275; † 14. April 1322 bei Canterbury) war ein englischer Adliger, Militär und Rebell. (de)
  • Bartholomew de Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (18 August 1275 – 14 April 1322) was an English soldier, diplomat, member of parliament, landowner and nobleman. He was the son and heir of Sir Gunselm de Badlesmere (died ca. 1301) and Joan FitzBernard. He fought in the English army both in France and Scotland during the later years of the reign of Edward I of England and the earlier part of the reign of Edward II of England. He was executed after participating in an unsuccessful rebellion led by Thomas, 2nd Earl of Lancaster. (en)
  • Bartholomew de Badlesmere, 1.º Barón Badlesmere (18 de agosto de 1275 - 14 de abril de 1322), soldado inglés, diplomático, parlamentario, terrateniente y noble, era el hijo y heredero de Señor Gunselin de Badlesmere (muerto en1301) y Joan FitzBernard. Luchó en el ejército inglés tanto en Francia come en Escocia durante los últimos años del reinado de Eduardo I de Inglaterra​ y la primera parte del reinado de Eduardo II de Inglaterra. Fue ejecutado después de participar en una rebelión que fracasó, dirigida por el conde de Lancaster. (es)
  • Bartholomew de Badlesmere (18 août 1275 – 14 avril 1322), 1er baron Badlesmere, est un puissant magnat, diplomate et commandant militaire anglais sous les règnes d'Édouard Ier et d'Édouard II. Âgé de 26 ans à la mort de son père, il hérite immédiatement de ses possessions et accroît progressivement sa fortune. Son mariage avec Marguerite de Clare, la cousine de son suzerain, le comte de Gloucester, lui permet d'acquérir des marques de faveurs tant du comte que du roi Édouard II. Devenu un baron respecté à partir de 1309, Bartholomew s'engage dans les tensions politiques qui agitent le règne d'Édouard. Initialement hostile au favori du roi, Pierre Gaveston, l'exécution de ce dernier en 1312 par des barons menés par le comte de Lancastre le ramène définitivement dans le parti royal. Malgré la mort du comte de Gloucester en 1314, Badlesmere accompagne loyalement le roi au cours des années suivantes, très difficiles tant politiquement que militairement. Il est profondément actif lors des négociations entre le roi et le comte de Lancastre, et parvient tant bien que mal à assurer une réconciliation en 1318. Mais, en dépit des faveurs royales, Bartholomew rallie subitement en 1321 la rébellion de Lancastre et de ses alliés contre Édouard II et son nouveau favori, Hugues le Despenser. Furieux de cette trahison, le roi reprend les armes, écrase Lancastre et fait prisonnier Badlesmere en 1322. La haine que lui voue désormais Édouard vaut à Bartholomew le supplice cruel réservé aux traîtres ainsi que la confiscation de ses biens, qui ne seront restitués à son fils qu'en 1328. (fr)
  • Bartholomew de Badlesmere (18 agosto 1275 – 14 aprile 1322) nobile, militare e politico britannico combatté per Edoardo I d'Inghilterra sia in Francia che in Scozia e nella prima parte del regno di Edoardo II d'Inghilterra. Fu giustiziato a seguito di una ribellione fallita capeggiata da Tommaso Plantageneto. (it)
  • Bartholomew de Badlesmere (ur. 1275, zm. 14 kwietnia 1322 w Blean) – angielski możnowładca, syn i dziedzic Guncelina de Badlesmere i Joan FitzBernard, córki Ralpha FitzBernarda. Podobnie jak ojciec związał swoją karierę z dworem królewskim. W 1294 r. brał udział w walkach z Francuzami w Gujennie. W 1297 r. towarzyszył królowi Edwardowi I w wyprawie na Flandrię. Walczył również w bitwie ze Szkotami pod Falkirk w 1298 r. Rok później został jednym z rycerzy przybocznych króla. W 1307 r. reprezentował w parlamencie hrabstwo Kent. Większe zaszczyty stały się jego udziałem odkąd w 1307 r. na tronie zasiadł Edward II. W sierpniu tego roku został konstablem zamku Bristol. W 1309 r. otrzymał tytuł barona Badlesmere. Później jego drogi zaczęły się rozchodzić z królewskimi. W marcu 1310 r. Badlesmere był jednym z baronów, którzy podpisali petycję do króla z prośbą o reformy. W 1312 r. został zmuszony do zrzeczenia się pieczy nad Bristolem. Jednak w czerwcu 1312 r., po egzekucji królewskiego faworyta , Badlesmere ponownie pogodził się z królem i powrócił na dwór królewski. Badlesmere stał się wówczas jednym z ważniejszych doradców królewskich. Razem z poprowadził w 1315 r. ekspedycję przeciwko Szkotom. W 1316 r. odegrał ważną rolę w stłumieniu powstania walijskiego Llywelyna ab Rhysa. Później Edward II wysłał go razem z Pembroke’em w poselstwie na dwór papieski. W 1318 r. Badlesmere doprowadził do porozumienia między Edwardem a liderem opozycji baronów, . Sprzeciwiał się także dominacji na dworze Despenserów. Wobec narastającego w kolejnych latach konfliktu króla z baronami, Badlesmere starał się zachować neutralność. Ostatecznie jednak musiał opowiedzieć się po stronie baronów. W październiku 1321 r. królowa Izabela zażądała od żony Badlesmere, Margaret de Clare, aby ugościła ją w zamku Leeds. Lady Badlesmere odmówiła, co wywołało gwałtowną reakcję króla Edwarda, który zaatakował zamek i wziął lady Badlesmere do niewoli. To spowodowało, że jej mąż otwarcie przyłączył się do buntowników. 16 marca 1322 r. buntownicy ponieśli rozstrzygającą klęskę pod . W bitwie tej walczył Badlesmere, któremu udało się uciec z pola bitwy. Wkrótce został jednak pojmany w Blean niedaleko Canterbury i tam powieszony 14 kwietnia 1322 r. Przed 30 czerwca 1308 r. poślubił Margaret de Clare (ok. 1287 – 1333), córkę Thomasa de Clare (syna 6. hrabiego Hertford, i Juliany FitzMaurice, córki sir Maurice’a fitz Maurice. Bartholomew i Margaret mieli razem syna i cztery córki: * Margery de Badlesmere, żona , jej wnuczka poślubiła * Maud de Badlesmere (ok. 1310 – 1366), żona , miała dzieci * Elizabeth de Badlesmere (ok. 1313 – 8 czerwca 1356), żona sir Edmunda de Mortimera i , miała dzieci z obu małżeństw (jej synem z pierwszego małżeństwa był 2. hrabia Marchii) * (18 października 1314 – 7 czerwca 1338), 2. baron Badlesmere * Margaret de Badlesmere (ur. ok. 1315), żona sir Johna Tiptofta, miała dzieci (pl)
  • Bartolomeu de Badlesmere, 1.º Barão Badlesmere (em inglês: Bartholomew; 18 de agosto de 1275 — Blean, 14 de abril de 1322), soldado, diplomata, membro do Parlamento, latifundiário e nobre inglês, foi filho e herdeiro de (morto por volta de 1301). Lutou com o exército inglês na França e Escócia durante os últimos anos do reinado de Eduardo I e início do reinado de Eduardo II da Inglaterra. Foi executado após participar de uma rebelião mal sucedida liderada pelo . (pt)
  • Бартоломью Бэдлсмир (англ. Bartholomew de Badlesmere; около 1275 — 14 апреля 1322, Кентербери, Кент, Королевство Англия) — английский аристократ, крупный землевладелец, 1-й барон Бэдлсмир с 1309 года. Участвовал в войнах во Франции и Шотландии, сражался при Фолкерке и Бэннокбёрне. В правление Эдуарда II входил в число лордов-ордайнеров, пытавшихся ограничить королевскую власть, позже стал одним из доверенных лиц монарха, в конфликте между Эдуардом и врагами его фаворитов принадлежал к «центристам». В 1321 году примкнул к мятежникам. После поражения в Войне Диспенсеров был казнён как изменник. (ru)
dbo:deathDate
  • 1322-04-14 (xsd:date)
dbo:deathPlace
dbo:spouse
dbo:successor
dbo:thumbnail
dbo:title
  • 1st Baron Badlesmere (en)
dbo:wikiPageID
  • 59370 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 22155 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1118882124 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:birthDate
  • 1275 (xsd:integer)
dbp:deathDate
  • 1322-04-14 (xsd:date)
dbp:deathPlace
  • Blean near Canterbury (en)
dbp:issue
dbp:name
  • Bartholomew Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (en)
dbp:nationality
  • English (en)
dbp:offices
dbp:parents
  • Gunselm Badlesmere, Joan FitzBernard (en)
dbp:residence
  • Leeds Castle, Chilham Castle (en)
dbp:spouse
dbp:successor
dbp:tenure
  • 1309 (xsd:integer)
dbp:title
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbp:years
  • 1309 (xsd:integer)
  • 1320 (xsd:integer)
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • Bartholomew de Badlesmere, 1. Baron Badlesmere (auch Bartholomew Badlesmere; * um 1275; † 14. April 1322 bei Canterbury) war ein englischer Adliger, Militär und Rebell. (de)
  • Bartholomew de Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (18 August 1275 – 14 April 1322) was an English soldier, diplomat, member of parliament, landowner and nobleman. He was the son and heir of Sir Gunselm de Badlesmere (died ca. 1301) and Joan FitzBernard. He fought in the English army both in France and Scotland during the later years of the reign of Edward I of England and the earlier part of the reign of Edward II of England. He was executed after participating in an unsuccessful rebellion led by Thomas, 2nd Earl of Lancaster. (en)
  • Bartholomew de Badlesmere, 1.º Barón Badlesmere (18 de agosto de 1275 - 14 de abril de 1322), soldado inglés, diplomático, parlamentario, terrateniente y noble, era el hijo y heredero de Señor Gunselin de Badlesmere (muerto en1301) y Joan FitzBernard. Luchó en el ejército inglés tanto en Francia come en Escocia durante los últimos años del reinado de Eduardo I de Inglaterra​ y la primera parte del reinado de Eduardo II de Inglaterra. Fue ejecutado después de participar en una rebelión que fracasó, dirigida por el conde de Lancaster. (es)
  • Bartholomew de Badlesmere (18 agosto 1275 – 14 aprile 1322) nobile, militare e politico britannico combatté per Edoardo I d'Inghilterra sia in Francia che in Scozia e nella prima parte del regno di Edoardo II d'Inghilterra. Fu giustiziato a seguito di una ribellione fallita capeggiata da Tommaso Plantageneto. (it)
  • Bartolomeu de Badlesmere, 1.º Barão Badlesmere (em inglês: Bartholomew; 18 de agosto de 1275 — Blean, 14 de abril de 1322), soldado, diplomata, membro do Parlamento, latifundiário e nobre inglês, foi filho e herdeiro de (morto por volta de 1301). Lutou com o exército inglês na França e Escócia durante os últimos anos do reinado de Eduardo I e início do reinado de Eduardo II da Inglaterra. Foi executado após participar de uma rebelião mal sucedida liderada pelo . (pt)
  • Бартоломью Бэдлсмир (англ. Bartholomew de Badlesmere; около 1275 — 14 апреля 1322, Кентербери, Кент, Королевство Англия) — английский аристократ, крупный землевладелец, 1-й барон Бэдлсмир с 1309 года. Участвовал в войнах во Франции и Шотландии, сражался при Фолкерке и Бэннокбёрне. В правление Эдуарда II входил в число лордов-ордайнеров, пытавшихся ограничить королевскую власть, позже стал одним из доверенных лиц монарха, в конфликте между Эдуардом и врагами его фаворитов принадлежал к «центристам». В 1321 году примкнул к мятежникам. После поражения в Войне Диспенсеров был казнён как изменник. (ru)
  • Bartholomew de Badlesmere (18 août 1275 – 14 avril 1322), 1er baron Badlesmere, est un puissant magnat, diplomate et commandant militaire anglais sous les règnes d'Édouard Ier et d'Édouard II. Âgé de 26 ans à la mort de son père, il hérite immédiatement de ses possessions et accroît progressivement sa fortune. Son mariage avec Marguerite de Clare, la cousine de son suzerain, le comte de Gloucester, lui permet d'acquérir des marques de faveurs tant du comte que du roi Édouard II. Devenu un baron respecté à partir de 1309, Bartholomew s'engage dans les tensions politiques qui agitent le règne d'Édouard. Initialement hostile au favori du roi, Pierre Gaveston, l'exécution de ce dernier en 1312 par des barons menés par le comte de Lancastre le ramène définitivement dans le parti royal. (fr)
  • Bartholomew de Badlesmere (ur. 1275, zm. 14 kwietnia 1322 w Blean) – angielski możnowładca, syn i dziedzic Guncelina de Badlesmere i Joan FitzBernard, córki Ralpha FitzBernarda. Podobnie jak ojciec związał swoją karierę z dworem królewskim. W 1294 r. brał udział w walkach z Francuzami w Gujennie. W 1297 r. towarzyszył królowi Edwardowi I w wyprawie na Flandrię. Walczył również w bitwie ze Szkotami pod Falkirk w 1298 r. Rok później został jednym z rycerzy przybocznych króla. W 1307 r. reprezentował w parlamencie hrabstwo Kent. (pl)
rdfs:label
  • Bartholomew Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (en)
  • Bartholomew de Badlesmere, 1. Baron Badlesmere (de)
  • Bartholomew de Badlesmere (es)
  • Bartholomew de Badlesmere (it)
  • Bartholomew de Badlesmere (fr)
  • Bartholomew de Badlesmere (pl)
  • Бэдлсмир, Бартоломью, 1-й барон Бэдлсмир (ru)
  • Bartolomeu de Badlesmere (pt)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
foaf:name
  • Bartholomew Badlesmere, 1st Baron Badlesmere (en)
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License