| dbo:abstract
|
- Arnaldo da Brescia (Brescia, h. 1090 – Roma, 1155) va ser un sacerdot i reformador religiós que seguint les propostes del seu mestre, el filòsof racionalista Pere Abelard, i de la pataria, estableix el seu ideari moral que consisteix en: la renúncia de l'església a la riquesa i el retorn a l'austeritat dels primers cristians; l'abandonamnet del poder temporal; la no validesa dels sagraments administrats per clergues indignes; la predicació per laics i la confessió practicada entre fidels sense la necessitat de sacerdots. Les seves revolucionàries idees van provocar que el papa Innocenci II el desterrés d'Itàlia el 1139. S'estableix a París juntament amb el seu mestre Abelard i amb ell polemitza contra Bernat de Claravall sobre la Santíssima Trinitat. Les seves opinions, considerades herètiques, provoquen la condemna de mestre i deixeble al Concili de Sens (1140) i la seva expulsió de terres franceses. Arnaldo es refugia a Alemanya fins que el 1143 es retracta de les seves idees i, mitjançant el suport del cardenal diaca Guido, aconsegueix el seu reingrés a l'Església en ser perdonat pel papa Eugeni III. El 1145 torna a Roma, que des de 1143 s'havia convertit en una lliure de l'autoritat papal, i regida per un senat i per Giordano Pierleone com a patrici. Arnaldo s'uneix immediatament al moviment comunal convertint-se en el director espiritual del mateix, fet que comporta que el 1148 sigui novament excomunicat pel papa Eugeni, tot i el recolzament de la república romana. La situació canvia el 1155, quan el papa Adrià IV llança un interdicte contra Roma davant l'assassinat d'un dels seus cardenals, és a dir, prohibeix la celebració dels sants oficis, l'administració dels sagraments i la sepultura eclesiàstica, refusant reconèixer al Senat i exigint el desterrament d'Arnaldo per concedir el perdó. Arnaldo es veu obligat a abandonar Roma, i en la seva fugida és fet presoner per Frederic I Barba-roja, qui, a canvi de la promesa papal de la seva coronació imperial pel Tractat de Constança, el lliura a la cúria romana, sent jutjat i condemnat a mort. Va morir penjat, les seves restes van ser cremades a la foguera i les seves cendres llançades al riu Tíber perquè els seus partidaris no utilitzessin la seva tomba com a lloc de peregrinació. Va crear el corrent anomenat Arnaldisme. (ca)
- Arnold z Brescie (italsky Arnaldo da Brescia; asi 1100 Brescia – 1155 Řím) byl italský kazatel, žák Abélardův, náboženský a politický reformátor, vůdce protipapežského povstání v Římě. (cs)
- Arnold von Brescia (* um 1090 in Brescia; † 1155) war ein italienischer Regularkanoniker und Prediger. Im Hinblick auf eine Kirchenreform vertrat er die Auffassung, auch der Säkularklerus solle nach Vorbild der Mönche Besitzlosigkeit und Ehelosigkeit üben und auf jede politische Macht verzichten. Arnold war einer der Führer der Römischen Kommune und wurde 1155 im Verlauf des Romzugs Friedrich Barbarossas hingerichtet. Arnold von Brescia gehört zu den umstrittensten Figuren des 12. Jahrhunderts. Dies liegt nicht zuletzt an der Quellenlage: Über ihn gibt es kaum mehr als ein halbes Dutzend Berichte, praktisch alle aus der Feder seiner Feinde. (de)
- Arnold of Brescia (c. 1090 – June 1155), also known as Arnaldus (Italian: Arnaldo da Brescia), an Italian canon regular from Lombardy, called on the Church to renounce property-ownership and participated in the failed Commune of Rome of 1144–1193. Exiled at least three times and eventually arrested, Arnold was hanged by the papacy; his remains were burned posthumously and the ashes thrown into the River Tiber. Though he failed as a religious reformer and a political leader, his teachings on apostolic poverty gained currency after his death among "Arnoldists" and more widely among Waldensians and the Spiritual Franciscans, though no written word of his has survived the official condemnation. Protestants rank him among the precursors of the Reformation. (en)
- Arnaldo el Breŝo estis religia reformisto dotita per granda elokventeco kaj per forta kontraŭeco al tiama tradicia eklezia institucio. La fundamentaj punktoj de lia programo de radikala reformo, kunligenda al la ideoj de la milana movado de , , estis: rezigno, flanke de la Eklezio, al la riĉeco kaj reveno al la evangelia malriĉeco, rezigno de papa tera povo, la ofico de predikado koncedita al la laikaro, la nevalideco de la sakramentoj ricevitaj de klerikaro malindaj, sakramenta konfeso praktikebla inter la fideluloj kaj ne ĉe sacerdotoj. (eo)
- Arnaud de Brescia (né vers 1100 à Brescia et mort en juin 1155) est un réformateur religieux italien. Influencé par l'école de Pierre Abélard, il critique la richesse et la corruption de l'Église et s'oppose avec vigueur au pouvoir temporel des papes. (fr)
- Arnaldo de Brescia (Brescia, h. 1090 – Roma, 1155) fue un sacerdote y reformador religioso que siguiendo las propuestas de su maestro, el filósofo racionalista Pedro Abelardo, y de la pataria, establece su ideario moral que consiste en: la renuncia de la iglesia a la riqueza y la vuelta a la austeridad de los primeros cristianos; el abandono del poder temporal; la no validez de los sacramentos administrados por clérigos indignos; la predicación por laicos y la confesión practicada entre fieles sin la necesidad de sacerdotes. Sus revolucionarias ideas provocan que el papa Inocencio II lo destierre de Italia en 1139. Se establece en París junto con su maestro Abelardo y con él polemiza contra Bernardo de Claraval sobre la Santísima Trinidad. Sus opiniones, consideradas heréticas, provocan la condena del maestro y discípulo en el Concilio de Sens de 1140 y su expulsión de tierras francesas. Arnaldo se refugia en Alemania hasta que en 1143 se retracta de sus ideas y, mediante el apoyo del cardenal diácono Guido, logra su reingreso en la Iglesia al ser perdonado por el papa Eugenio III. En 1145 vuelve a Roma, que desde 1143 se había convertido en una república comunal, libre de la autoridad papal, y regida por un senado y por como patricio. Arnaldo se une inmediatamente al movimiento comunal convirtiéndose en el director espiritual del mismo, lo que provoca que en 1148 sea nuevamente excomulgado por el papa Eugenio, a pesar de lo cual la república romana sigue apoyándole. La situación cambia en 1155, cuando el papa Adriano IV lanza un interdicto contra Roma ante el asesinato de uno de sus cardenales, es decir, prohíbe la celebración de los santos oficios, la administración de los sacramentos y la sepultura eclesiástica, rehusando reconocer al Senado y exigiendo el destierro de Arnaldo para conceder el perdón. Arnaldo se ve obligado a abandonar Roma, y en su huida es hecho prisionero por Federico I Barbarroja, quien, a cambio de la promesa papal de su coronación imperial, lo entrega a la curia romana, siendo juzgado y condenado a muerte. Ahorcado, sus restos fueron quemados en la hoguera y sus cenizas arrojadas al río Tíber para que sus partidarios no utilizaran su tumba como lugar de peregrinación. Creó la corriente llamada Arnaldismo. (es)
- アルノルド・ダ・ブレシア（Arnaldo da Brescia、1090年 - 1155年）は、中世イタリアの宗教改革者。神学者アベラールの弟子で急進的宗教改革運動アルノルド派の指導者である。 (ja)
- Arnaldo de Brescia of Arnold van Brescia in het Nederlands (Brescia, 1090 - Rome, 18 juni 1155) leefde in het jaar 1140 als geleerd man in Italië en was een tijdgenoot van Bernard van Clairvaux. Hij werd beïnvloed door Petrus Abaelardus, wiens lessen hij als student in Parijs gevolgd had. Arnold knoopte aan bij een volksbeweging in Lombardije, die vond dat volledige bezitloosheid noodzakelijk was om zaligheid te verwerven.Arnold eiste dat de Kerk zou afzien van wereldse bezittingen en van macht. Hij verwierp elke vorm van kerkelijke heerschappij. In 1145 greep hij de macht in de stad Rome, en vestigde een Romeinse Republiek naar het model uit de Oudheid, met een consul en een senaat aan het hoofd. Tien jaar wist hij zich staande te houden, maar in 1155 hernamen pauselijke troepen de stad. Hij werd door ophanging ter dood gebracht op bevel van de paus in 1155, maar de kritiek op de macht van de kerk en de prediking van strenge ascese was niet te stoppen. In 1882 richtte zijn geboortestad Brescia in Lombardije een monument voor hem op. (nl)
- Arnaldo da Brescia (Brescia, 1090 – Roma, 18 giugno 1155) è stato un religioso italiano. Allievo di Abelardo, fu un riformatore religioso caratterizzato da notevole eloquenza e forte avversione per l'istituzione tradizionale ecclesiastica. Busto di Arnaldo da Brescia al Pincio Sostenne il movimento antipapale e autonomistico romano (costituzione del Comune di Roma o renovatio Senatus)e, in epoca risorgimentale, divenne una figura di riferimento per i neoghibellini. (it)
- Arnold z Brescii, wł. Arnaldo da Brescia (ur. ok. 1090, zm. 1155) – włoski mnich, uczeń Abelarda, kaznodzieja ludowy i reformator religijny. (pl)
- Arnold av Brescia, född cirka 1090 i Brescia, död 1155, var en italiensk munk, samt stats- och kyrkoreformatör. Arnold av Brescia räknas som en av den medeltida hierarkins mest inflytelserika motståndare, och stred mot prästerskapets världsliga makt. (sv)
- Arnaldo de Bréscia (Bréscia, 1090 ou 1105? — Roma, 1155), também conhecido por Arnoldo da Brescia, ou simplesmente por Arnaldus foi um monge católico e reformador religioso discípulo de Pedro Abelardo. Ele exigiu que a Igreja renúncia seu direito de ter propriedade e participou da fracassada . Exilado pelo menos três vezes ao longo da vida, ele foi eventualmente capturado e enforcado por ordens do Papado, tendo seu corpo posteriormente queimado e suas cinzas jogadas no rio Tibre. Apesar dele ter falhado como reformador e líder político, seus ensinamentos sobre pobreza apostólica ganhou proeminência após sua morte entre os "Arnoldistas" e também com os valdenses e os fraticellis. Muitos o colocam como um dos precursores da Reforma Protestante. (pt)
- Арно́льд Брешіа́нський (бл. 1100, Брешія — †18 червня 1155) — італійський церковний реформатор і політичний діяч. Народився в Брешії (Італія), вчився у Франції у відомого тогочасного філософа Абеляра. Повернувшись до рідного міста вже священиком, Арнольд Брешіанський очолив боротьбу міщан проти сеньйора-єпископа. За це Другий Латеранський собор в 1139 році позбавив його посади і вигнав з Італії. Знову опинившись у Франції, він, разом з Абеляром, повів боротьбу проти найвищих ієрархів церкви, лідером яких був Бернард Клервоський. Арнольд Брешіанський проповідував, що духовні особи не повинні володіти багатствами та світською владою. Він звинувачував Папу, єпископів, абатів у розкоші, блуді, сприянні грабункам та вбивствам, симонії. Його ідеалом було раннє християнство, бідна але непорочна церква. Тож він вимагав позбавити папу римського світської влади, відібрати церковні землі і створити «бідну церкву». В 1140 Папа засудив погляди Абеляра та Арнольда Брешіанського як єресь і наказав запроторити обох до монастиря, а їх книжки спалити. Арнольд змушений був покинути Францію і декілька років прожив у Цюриху, де проповідував своє вчення. Звідти його вигнали за наполяганням Бернарда Клервоського. В 1145 році Арнольд Брешіанський прибув до Папи Євгенія ІІІ і вимолив у нього прощення, поклявшись у вірності церкві. Завдяки цій поїздці, він опинився у Римі, жителі якого в 1143 році повстали проти свого сеньйора–Папи і проголосили республіку. В Римі Арнольд Брешіанський знову почав пропагувати свої старі погляди. Його проповіді користувалися величезною популярністю. Не займаючи ніяких постів, Арнольд фактично став ідеологом та керівником республіки, а відповідно й головним ворогом вигнаного з міста Папи. В 1155 році, через чотири дні після накладення на Рим інтердикту, римський сенат був змушений виконати вимогу Папи і вислати Арнольда Брешіанського, який втік на північ Італії. Там він потрапив у полон до Фрідріха І Барбаросси, який, за наполяганням Папи Адріана IV, відправив Арнольда назад до Риму. 18 червня 1155 року Арнольда Брешіанського стратили. Спершу його повісили, потім спалили тіло, а попіл викинули у Тібр, аби його численні послідовники не змогли віддавати шану його останкам. (uk)
- Арно́льд Брешиа́нский (Бресчийский; Арнольд из Брешии; из Бресчии; итал. Arnaldo da Brescia; около 1100 — 18 июня 1155) — итальянский религиозный и общественный деятель, реформатор. Под влиянием Пьера Абеляра проповедовал отказ от роскоши в церковной жизни и возврат к первоначальному христианству (до 150 н. э), чем поставил своё учение в оппозицию римским папам. В 1145 году пытался, во главе народной партии в Риме, воссоздать республику. После многократных изгнаний казнён по приказу папы Адриана IV. Приверженцы его учения — арнольдисты. Их ошибочно смешивали с катарами и альбигойцами. Они были осуждены на Веронском соборе (октябрь-ноябрь 1184) папой Луцием III. (ru)
- 布雷西亚的阿诺德或布雷西亚的昂乐（義大利語：Arnaldo da Brescia 1090年－1155年6月）意大利中世纪伦巴第，曾号召天主教会放弃财产，参与起义，最后被捕处决。在普拉蒂瓦尔多会教堂建有他的浮雕。昂乐河岸也以他的名字命名。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Arnold z Brescie (italsky Arnaldo da Brescia; asi 1100 Brescia – 1155 Řím) byl italský kazatel, žák Abélardův, náboženský a politický reformátor, vůdce protipapežského povstání v Římě. (cs)
- Arnaldo el Breŝo estis religia reformisto dotita per granda elokventeco kaj per forta kontraŭeco al tiama tradicia eklezia institucio. La fundamentaj punktoj de lia programo de radikala reformo, kunligenda al la ideoj de la milana movado de , , estis: rezigno, flanke de la Eklezio, al la riĉeco kaj reveno al la evangelia malriĉeco, rezigno de papa tera povo, la ofico de predikado koncedita al la laikaro, la nevalideco de la sakramentoj ricevitaj de klerikaro malindaj, sakramenta konfeso praktikebla inter la fideluloj kaj ne ĉe sacerdotoj. (eo)
- Arnaud de Brescia (né vers 1100 à Brescia et mort en juin 1155) est un réformateur religieux italien. Influencé par l'école de Pierre Abélard, il critique la richesse et la corruption de l'Église et s'oppose avec vigueur au pouvoir temporel des papes. (fr)
- アルノルド・ダ・ブレシア（Arnaldo da Brescia、1090年 - 1155年）は、中世イタリアの宗教改革者。神学者アベラールの弟子で急進的宗教改革運動アルノルド派の指導者である。 (ja)
- Arnaldo da Brescia (Brescia, 1090 – Roma, 18 giugno 1155) è stato un religioso italiano. Allievo di Abelardo, fu un riformatore religioso caratterizzato da notevole eloquenza e forte avversione per l'istituzione tradizionale ecclesiastica. Busto di Arnaldo da Brescia al Pincio Sostenne il movimento antipapale e autonomistico romano (costituzione del Comune di Roma o renovatio Senatus)e, in epoca risorgimentale, divenne una figura di riferimento per i neoghibellini. (it)
- Arnold z Brescii, wł. Arnaldo da Brescia (ur. ok. 1090, zm. 1155) – włoski mnich, uczeń Abelarda, kaznodzieja ludowy i reformator religijny. (pl)
- Arnold av Brescia, född cirka 1090 i Brescia, död 1155, var en italiensk munk, samt stats- och kyrkoreformatör. Arnold av Brescia räknas som en av den medeltida hierarkins mest inflytelserika motståndare, och stred mot prästerskapets världsliga makt. (sv)
- 布雷西亚的阿诺德或布雷西亚的昂乐（義大利語：Arnaldo da Brescia 1090年－1155年6月）意大利中世纪伦巴第，曾号召天主教会放弃财产，参与起义，最后被捕处决。在普拉蒂瓦尔多会教堂建有他的浮雕。昂乐河岸也以他的名字命名。 (zh)
- Arnaldo da Brescia (Brescia, h. 1090 – Roma, 1155) va ser un sacerdot i reformador religiós que seguint les propostes del seu mestre, el filòsof racionalista Pere Abelard, i de la pataria, estableix el seu ideari moral que consisteix en: la renúncia de l'església a la riquesa i el retorn a l'austeritat dels primers cristians; l'abandonamnet del poder temporal; la no validesa dels sagraments administrats per clergues indignes; la predicació per laics i la confessió practicada entre fidels sense la necessitat de sacerdots. Va crear el corrent anomenat Arnaldisme. (ca)
- Arnold of Brescia (c. 1090 – June 1155), also known as Arnaldus (Italian: Arnaldo da Brescia), an Italian canon regular from Lombardy, called on the Church to renounce property-ownership and participated in the failed Commune of Rome of 1144–1193. (en)
- Arnaldo de Brescia (Brescia, h. 1090 – Roma, 1155) fue un sacerdote y reformador religioso que siguiendo las propuestas de su maestro, el filósofo racionalista Pedro Abelardo, y de la pataria, establece su ideario moral que consiste en: la renuncia de la iglesia a la riqueza y la vuelta a la austeridad de los primeros cristianos; el abandono del poder temporal; la no validez de los sacramentos administrados por clérigos indignos; la predicación por laicos y la confesión practicada entre fieles sin la necesidad de sacerdotes. Creó la corriente llamada Arnaldismo. (es)
- Arnold von Brescia (* um 1090 in Brescia; † 1155) war ein italienischer Regularkanoniker und Prediger. Im Hinblick auf eine Kirchenreform vertrat er die Auffassung, auch der Säkularklerus solle nach Vorbild der Mönche Besitzlosigkeit und Ehelosigkeit üben und auf jede politische Macht verzichten. Arnold war einer der Führer der Römischen Kommune und wurde 1155 im Verlauf des Romzugs Friedrich Barbarossas hingerichtet. (de)
- Arnaldo de Brescia of Arnold van Brescia in het Nederlands (Brescia, 1090 - Rome, 18 juni 1155) leefde in het jaar 1140 als geleerd man in Italië en was een tijdgenoot van Bernard van Clairvaux. Hij werd beïnvloed door Petrus Abaelardus, wiens lessen hij als student in Parijs gevolgd had. Arnold knoopte aan bij een volksbeweging in Lombardije, die vond dat volledige bezitloosheid noodzakelijk was om zaligheid te verwerven.Arnold eiste dat de Kerk zou afzien van wereldse bezittingen en van macht. Hij verwierp elke vorm van kerkelijke heerschappij. (nl)
- Arnaldo de Bréscia (Bréscia, 1090 ou 1105? — Roma, 1155), também conhecido por Arnoldo da Brescia, ou simplesmente por Arnaldus foi um monge católico e reformador religioso discípulo de Pedro Abelardo. Ele exigiu que a Igreja renúncia seu direito de ter propriedade e participou da fracassada . (pt)
- Арно́льд Брешиа́нский (Бресчийский; Арнольд из Брешии; из Бресчии; итал. Arnaldo da Brescia; около 1100 — 18 июня 1155) — итальянский религиозный и общественный деятель, реформатор. Под влиянием Пьера Абеляра проповедовал отказ от роскоши в церковной жизни и возврат к первоначальному христианству (до 150 н. э), чем поставил своё учение в оппозицию римским папам. В 1145 году пытался, во главе народной партии в Риме, воссоздать республику. После многократных изгнаний казнён по приказу папы Адриана IV. (ru)
- Арно́льд Брешіа́нський (бл. 1100, Брешія — †18 червня 1155) — італійський церковний реформатор і політичний діяч. Народився в Брешії (Італія), вчився у Франції у відомого тогочасного філософа Абеляра. Повернувшись до рідного міста вже священиком, Арнольд Брешіанський очолив боротьбу міщан проти сеньйора-єпископа. За це Другий Латеранський собор в 1139 році позбавив його посади і вигнав з Італії. Знову опинившись у Франції, він, разом з Абеляром, повів боротьбу проти найвищих ієрархів церкви, лідером яких був Бернард Клервоський. (uk)
|
