| dbo:abstract
|
- Landscape archaeology, a sub-discipline of archaeology and archaeological theory, is the study of the ways in which people in the past constructed and used the environment around them. It is also known as archaeogeography (from the Greek ἀρχαίος "ancient", and γεωγραφία "earth study"). Landscape archaeology is inherently multidisciplinary in its approach to the study of culture, and is used by pre-historical, classic, and historic archaeologists. The key feature that distinguishes landscape archaeology from other archaeological approaches to sites is that there is an explicit emphasis on the sites' relationships between material culture, human alteration of land/cultural modifications to landscape, and the natural environment. The study of landscape archaeology (also sometimes referred to as the archaeology of the cultural landscape) has evolved to include how landscapes were used to create and reinforce social inequality and to announce one's social status to the community at large. The field includes with the dynamics of geohistorical objects, such as roads, walls, boundaries, trees, and land divisions. (en)
- La arqueología del paisaje o arqueología espacial es un paradigma arqueológico (esto es, un conjunto de conceptos teóricos, metodologías y procedimientos analíticos) que se centra en analizar, a través de la cultura material, la dimensión espacial de los grupos humanos. Esto es, en explorar cómo los seres humanos se han ido relacionando con el espacio geográfico a lo largo del tiempo, apropiándose de él, transformándolo con su trabajo y dotándolo de diferentes significados culturales. La Arqueología del paisaje engloba un conjunto variado de aproximaciones al registro arqueológico, que tienen en común el priorizar la dimensión espacial de la acción humana. El paisaje puede cubrir tres roles en este tipo de trabajos:
* Ser un contexto que permite dotar de más y mejor sentido a los restos materiales (por ejemplo, a través de los análisis de patrones de asentamiento).
* Ser un objetivo del trabajo: reconstruir la apariencia y las formas del paisaje en un momento del pasado (por ejemplo, a través del análisis paleoambiental).
* Ser el objeto esencial del trabajo: considerar que el paisaje actual es en sí mismo una parte del registro arqueológico, la forma más visible de objeto que han producido los grupos humanos del pasado (y los presentes). (es)
- L'archeologia dei paesaggi è la disciplina che studia, utilizzando fonti, metodologie e procedure diverse, i paesaggi del passato e il loro stratificarsi nei diversi ambiti o comprensori geografici e a seconda del periodo storico. Fra un concetto spaziale come quello di comprensorio e un concetto prevalentemente storico come quello di territorio sono sottesi nessi innumerevoli. Questi nessi sono sufficienti a sintetizzare i contenuti storico-culturali di una ricerca e le strutture geografiche che da questi sono originate. (it)
- De landschapsarcheologie is in Nederland een relatief nieuwe wetenschappelijke discipline, hoewel ze aansluit op een lange traditie van landschapsgeoriënteerd archeologisch onderzoek. Dit speelt zich af binnen en tussen de vakgebieden historische geografie, historische bouwkunde, archeologie, fysische geografie en landschapsecologie. Vooral vroegere landschappen zijn het onderwerp van landschapsarcheologisch onderzoek. De landschappelijke verschillen tussen hoog en laag Nederland hebben effect op de stand van de kennis. In de Erfgoedbalans 2009, uitgegeven door de RCE is een overzicht gegeven van de stand van de kennis, en de aanvullende onderzoeksvragen. (nl)
- Archeologia krajobrazu (ang. landscape archaeology) – jedna z interdyscyplinarnych orientacji badawczych we współczesnej archeologii zajmująca się badaniem sposobów, w jakie ludzie kształtowali i wykorzystywali swoje otoczenie na przestrzeni dziejów. Skupia się na badaniu związków między kulturą materialną danej społeczności i wprowadzonymi przez nią zmianami w jej otoczeniu przestrzennym. Zajmuje się badaniem przestrzeni od strony niefizykalnej. W archeologii krajobrazu przestrzeń przestaje być traktowana tylko jako "pojemnik" zjawisk społecznych, a staje się nauką zajmującą krajobrazem, jako zjawiskiem samym w sobie. Archeologia krajobrazu związana jest z nurtami archeologii procesualnej oraz postprocesualnej, której początek – jako wyspecjalizowanej archeologii tematycznej przypada na lata 90. XX wieku. Archeologia krajobrazu wychodzi od krytyki newtonowskiej koncepcji przestrzeni absolutnej i nie zgadza się na traktowanie otoczenia jako zbioru materialnych obiektów i przedmiotów. Sprzeciwiając się redukowaniu krajobrazu do strefy materialnej w zamian proponuje badać przestrzeń jako horyzont sposobów bytowania człowieka. Na horyzont ten składa się nie tylko warstwa materialna (podlegająca analizie przestrzennej i geograficznej), ale też i warstwa niematerialna, czyli rozumienie przestrzenności przez różnorodne grupy ludzkie w pradziejach. Co więcej archeologia wskazuje na to, że w badanie relacji między krajobrazem a człowiekiem w pradziejach uwikłany jest współczesny badacz. Między innymi takie podejście pozwoliło zauważyć archeologom, że kategorie jakie stosują opisując pradziejowy krajobraz pochodzą z epoki nowożytnej, czyli są kulturowo młodsze niż te, które można spotkać np. w społecznościach pierwotnych. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- L'archeologia dei paesaggi è la disciplina che studia, utilizzando fonti, metodologie e procedure diverse, i paesaggi del passato e il loro stratificarsi nei diversi ambiti o comprensori geografici e a seconda del periodo storico. Fra un concetto spaziale come quello di comprensorio e un concetto prevalentemente storico come quello di territorio sono sottesi nessi innumerevoli. Questi nessi sono sufficienti a sintetizzare i contenuti storico-culturali di una ricerca e le strutture geografiche che da questi sono originate. (it)
- La arqueología del paisaje o arqueología espacial es un paradigma arqueológico (esto es, un conjunto de conceptos teóricos, metodologías y procedimientos analíticos) que se centra en analizar, a través de la cultura material, la dimensión espacial de los grupos humanos. Esto es, en explorar cómo los seres humanos se han ido relacionando con el espacio geográfico a lo largo del tiempo, apropiándose de él, transformándolo con su trabajo y dotándolo de diferentes significados culturales. (es)
- Landscape archaeology, a sub-discipline of archaeology and archaeological theory, is the study of the ways in which people in the past constructed and used the environment around them. It is also known as archaeogeography (from the Greek ἀρχαίος "ancient", and γεωγραφία "earth study"). Landscape archaeology is inherently multidisciplinary in its approach to the study of culture, and is used by pre-historical, classic, and historic archaeologists. The key feature that distinguishes landscape archaeology from other archaeological approaches to sites is that there is an explicit emphasis on the sites' relationships between material culture, human alteration of land/cultural modifications to landscape, and the natural environment. The study of landscape archaeology (also sometimes referred to (en)
- De landschapsarcheologie is in Nederland een relatief nieuwe wetenschappelijke discipline, hoewel ze aansluit op een lange traditie van landschapsgeoriënteerd archeologisch onderzoek. Dit speelt zich af binnen en tussen de vakgebieden historische geografie, historische bouwkunde, archeologie, fysische geografie en landschapsecologie. (nl)
- Archeologia krajobrazu (ang. landscape archaeology) – jedna z interdyscyplinarnych orientacji badawczych we współczesnej archeologii zajmująca się badaniem sposobów, w jakie ludzie kształtowali i wykorzystywali swoje otoczenie na przestrzeni dziejów. Skupia się na badaniu związków między kulturą materialną danej społeczności i wprowadzonymi przez nią zmianami w jej otoczeniu przestrzennym. Zajmuje się badaniem przestrzeni od strony niefizykalnej. (pl)
|
