| dbo:abstract
|
- أنطوان ويرتز رسام بلجيكي ومن أشهر رواد الرومانسية في القرن التاسع عشر، ولد في دينانت بتاريخ 22 فبراير/شباط عام 1806، وفي وقت مبكر من حياته أبدى اهتماما كبيرا في الرسم فدخل إلى أكاديمية أنتفرب وهو في الرابعة عشرة من عمره. وخلال دراسته في أنتفرب والتي كانت تعتبر عاصمة الفن في منطقة الفلاندرز تأثر كثيراً بأعمال الرسام الشهير بيتر بول روبانس، وبدء من هناك مسيرته الفنية ليترك لاحقاً بصماته الواضحة في تاريخ الفن الرومانسي. عام 1828 احتل ويرتز المركز الثاني في (لطلاب الفنون)، أصابه ذلك بخيبة أمل كبيرة فقرر السفر إلى فرنسا ليكتشف أعمال سادة الفن هناك. وفي عام 1832 دخل مجدداً ليفوز بالمركز الأول هذه المرة، فسافر إلى إيطاليا ليعاين ويدرس أعمال مايكل أنجلو ورفائيل وليوناردو دا فينشي وغيرهم. تشبع ويرتز بالرومانسية وقدم عام 1839 في صالون باريس لوحته (باتروكل) والتي كان قد عمل عليها في روما، إلا أنه تعرض لنقد شديد وحازم مما دفعه لمغادرة فرنسا بشكل نهائي. ومع عودته إلى بلجيكا استقر في مدينة لياج حيث اتخذ كنيسة مهجورة كورشة له، وفيها حقق حلمه برسم لوحات ذوات قياسات كبيرة. وفي عام 1844 عقب وفاة والدته انتقل أنطوان ويرتز للسكن في بروكسل حيث التقى بوزير الداخلية ، وكان هذا الأخير يشجع الفنون المختلفة في البلاد في سياق تكوين هوية الأمة البلجيكية الفتية. ومع أن ويرتز كان يبتغي صنع مجده الشخصي أكثر من ذاك الذي لبلاده إلا أنه انخرط بإخلاص في هذا المشروع الوطني، وافتتح ورشة فنية ممولة من خزينة الدولة تحولت لاحقا لمتحف حمل اسمه. بعد أن مرض ويرتز ابتعد شيئاً فشيئاً عن الغوص في المسائل الميثولوجية والدينية والتاريخية، لينشغل أكثر بالقضايا الاجتماعية أو لمعالجة طروحات فلسفية أكثر عمقاً. فكان الشقاء والانتحار وألم الاحتضار والحرب والإغواء هي من أهم الموضوعات التي تناولها في أعماله في تلك الفترة معبراً من خلالها عن آلامٍ داخلية عميقة. ولكن الموت كان في أغلب الأوقات هو أكثر ما يشغل باله، فكان يتطرق إليه بطريقة وحشية أحياناً وبطريقة هزلية في أحيانٍ أخرى. توفي أنطوان ويرتز عام 1865 في ورشته في بروكسل وكانت كلماته الأخيرة «إهزم رفائيل». (ar)
- Antoine Joseph Wiertz (22. února 1806 Dinant – 18. června 1865 Ixelles) byl belgický malíř a sochař. Již od útlého věku se projevoval jako umělecký talent. V roce 1820 nastoupil jako student na antverpskou akademii. V roce 1828 byl druhý v Římské ceně, roku 1832 ji potom vyhrál. V letech 1829–1832 studoval v Paříži, po výhře Římské ceny v letech 1834–1837 v Římě. Zde dokončil své první velké dílo, Bitva Řeků s Trojany o Patroklovo tělo (dokončeno 1836, dnes v BAL). Po návrat z Říma působil v Lutychu. V roce 1848 se přesunul do Bruselu a v roce 1850 mu belgický král Leopold I. na státní náklady zařídil ateliér v Ixelles (dnešní předměstí Bruselu – zde je dnes , část Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique). (cs)
- Antoine Joseph Wiertz (* 22. Februar 1806 in Dinant; † 18. Juni 1865 in Ixelles bei Brüssel) war ein belgischer Maler, Zeichner und Kupferstecher. Bereits als Schüler fiel Wiertz durch sein künstlerisches Talent auf. Durch die Vermittlung seiner Lehrer wurde Wiertz 1820, bereits mit 14 Jahren, in Antwerpen von den Malern Willem Jacob Herreyns und Mathieu Ignace van Brée als Schüler angenommen. Im darauffolgenden Jahr wurde ihm durch den niederländischen König Wilhelm I. ein lebenslanger Ehrensold zugestanden. Zwölf Jahre später gewann Wiertz anlässlich einer Ausstellung des Pariser Salons 1832 den Prix de Rome, der aus einem fünfjährigen Reisestipendium ausgestattet war. Im Frühjahr 1833 startete Wiertz zu seiner Studienreise nach und durch Italien auf. In Rom studierte er die antiken Meister und ließ sich auch durch Michelangelo und Peter Paul Rubens beeinflussen. In den Jahren 1835/36 schuf Wiertz in Rom sein monumentales Gemälde Kampf der Griechen und Troianer um den Leichnam des Patroklos. In diesem Werk versuchte Wiertz zum ersten Mal sein künstlerisches Ideal zu verwirklichen. 1838 kehrte er in seine Heimat zurück und ließ sich in Lüttich als freischaffender Maler nieder. Seinen Lebensunterhalt verdiente sich Wiertz mit Porträts und Genrestücken, welche ihn aber so wenig interessierten, dass er die wenigsten davon signierte. Sein Interesse in dieser Zeit galt der Verwirklichung seines Werkes Die Erhebung der Hölle gegen den Himmel, welches noch gigantischer als sein römisches Monumentalgemälde werden sollte. Aus Platzgründen schlug Wiertz sein Atelier in einer säkularisierten Kirche auf und quasi als Vorübung entstand das Triptychon Christus im Grab, Eva und Satan und Die Flucht nach Ägypten. Als 1840 die Stadt Antwerpen anlässlich einer Kunstausstellung auch Wiertz einlud, gewann er mit seinem Werk Eloge de Rubens den ersten Preis. 1848 ließ er sich in Brüssel nieder, wo er noch im selben Jahr sein Hauptwerk Der Triumph Christi vollenden konnte. Einer seiner größten Bewunderer war der belgische König Leopold I., der ihn auch finanziell unterstützte. Auf Wunsch des Königs wurde Wiertz 1850 in Ixelles, bei Brüssel auf Staatskosten ein großes Ateliergebaut. Wiertz persönlich entwarf die Baupläne, denn dieses Atelier wurde speziell für seine gigantischen Gemälde konzipiert. Das Gebäude blieb bis an sein Lebensende das Eigentum von Wiertz, ging aber testamentarisch nach dessen Tod wieder an Belgien zurück. In diesem Atelier experimentierte Wiertz mit neuartigen Farben und ihren Maltechniken und gefährdete dabei immer wieder seine Gesundheit. Dabei erfand er das „Peinture mate“, eine Malweise, welche es ihm ermöglichte, mit einer herkömmlichen Leinwand als Untergrund, die matte Farbwirkung eines Freskos zu erzielen. Mit dieser neuen Methode versuchte Wiertz nun verstärkt seinen Ideen Form zu geben. Nach eigenen Aussagen wollte Wiertz mit seinen Werken der Gesellschaft einen Spiegel vorhalten. Wiertz thematisierte dabei seine Philosophie und fand seine Sujets in seinen Phantasien, Träumen und Visionen. Er überschritt – nach Meinung der offiziellen Kunstkritik – sehr oft die Grenzen des guten Geschmacks; kontroverse Diskussionen waren daher bei vielen Bildern an der Tagesordnung. Einige der wichtigsten Gemälde aus dieser Periode sind Der lebendig Begrabene, Hunger, Wahnsinn und Verbrechen, Der Selbstmörder, Gedanken und Visionen des Kopfes eines Hingerichteten u. v. a. Neben diesen Gemälden in Peinture mate widmete sich Wiertz aber auch der Genremalerei, wobei er ähnlich bizarre Themen behandelte: Das verbrannte Kind, Die Romanleserin und der Teufel, Die junge Hexe u. a. In einigen wenigen Bildern seines Schaffens, wie Ein junges Mädchen bei der Toilette, Die Erwartung, Das Geständnis oder Die Rosenknospe beweist Wiertz auch liebenswürdigen Humor. Von vielen seiner Gemälde schuf Wiertz verschiedene Vorstudien und Detailansichten, welche er dann und wann auch selber in Kupfer stach. Im Alter von 59 Jahren starb der Maler Antoine Wiertz am 18. Juni 1865 in Brüssel. Nach seinem Tod erbte das belgische Königreich sein gesamtes künstlerisches Werk nebst Atelier. Als Musée Wiertz umgestaltet, sind dort die Werke von Antoine Joseph Wiertz zu besichtigen. (de)
- Ο Αντουάν Ζοζέφ Βιέρτς (Antoine Joseph Wiertz, 1806 – 1865) ήταν Βέλγος ζωγράφος, ο οποίος είχε στο Βέλγιο τη φήμη εθνικού ζωγράφου. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του ρομαντικού κινήματος στο Βέλγιο. (el)
- Antoine Joseph Wiertz (22 February 1806 – 18 June 1865) was a Belgian painter, sculptor, lithographer and art writer. He is known for his religious, historical, and allegorical works and portraits. He was an eccentric figure who originally was much influenced by the works of Rubens and Michelangelo. Some of his works are erotic and macabre and presage Belgian Symbolism. While snubbed by contemporary art critics, he enjoyed the support of the new Belgian state, which in return for his paintings assisted him in building his personal studio/home in Brussels (now the Wiertz Museum), where the artist worked on his art and writings as a recluse. (en)
- Antoine WIERTZ, surnomita la filozofo kun pentrilo, estas belga pentristo kaj skulptisto naskita en Dinant en 1806 kaj mortinta en 1865 en sia metiejo ĉe la strato Vautier en Bruselo. (eo)
- Antoine Joseph Wiertz (22 de febrero de 1806-18 de junio de 1865) fue un pintor y escultor romántico belga. Premio de Roma belga en pintura 1832. La pintura monumental de Wiertz a menudo se mueve entre el academicismo clásico y un lúdico romanticismo, entre lo grandioso y lo ridículo.[cita requerida] Aunque su obra fue a menudo considerada art pompier, su lenguaje pictórico a pesar de ello anunciaba el simbolismo y una cierta clase de surrealismo, dos corrientes que serían muy fuertes en la pintura belga. El dedicado a su obra forma parte de la red de Museos Reales de Bellas Artes de Bélgica desde 1868. Su obra, muchas veces de grandes dimensiones, como El triunfo de Cristo (1845-48), de más de 11 metros de ancho o Los griegos y los troyanos se disputan el cuerpo de Patroclo (1844-1845), de más de ocho metros de largo, se conoce por reflejar su fascinación por la muerte y la fragilidad de la vida humana, como su óleo Deux jeunes filles (La Belle Rosine) (1847), y escenas dramáticas y de horror como Entierro precipitado (1854) aunque también incluye numerosos retratos y autorretratos. En 1850 Wiertz llegó a un acuerdo con el Gobierno para la construcción del museu actual dedicado a su obra y tras su muerte todas las obras todavía en su posesión fueron donados al Estado. Tanto Baudelaire como Joris-Karl Huysmans expresaron su apreciación por su obra. (es)
- Antoine Joseph Wiertz (Dinant, 1806me otsailaren 22a - Brusela, 1865eko ekainaren 18a) belgikar erromantizismoaren margolaria izan zen. Anberesko Arte Akademian ikasi zuen eta 1821etik urtero soldata bat jaso zuen Gilen I.a Herbehereetakoa erregearengandik. 1829tik 1832ra margolaritzaren maisuak ikasi zituen Louvreko Museoan. 1832an Erromako Saria irabazi zuen eta hirian bizi ahal izan zen 1834tik 1837ra. 1837tik 1844ra Liejan bizi izan zen eta ordutik aurrera Bruselan. Bere margolanak harrera txarra izan zuen Parisen eta artea gero eta gehiegizkoagoa bihurtu zen. Margolan monumentalak egin zituen, akademizismoaren eta erromantizismoaren artean. Erretratuak eta autoerretratuak ere margotu zituen. Belgikako estatuari eman zizkion bere lanak, eta hark museo bat sortu zuen obrak erakusteko. (eu)
- Antoine Wiertz, né à Dinant le 22 février 1806 et mort le 18 juin 1865 dans son atelier de la rue Vautier à Bruxelles, est un peintre, sculpteur et lithographe belge. Artiste marginal et hors-norme, il fut surnommé « le philosophe au pinceau ». (fr)
- Antoine Wiertz (Dinant, 1806 – Bruxelles, 1865) è stato un pittore belga. Fu grande pittore e imitatore dell'arte di Pieter Paul Rubens e Raffaello Sanzio, ma anche pregiato e ricercato ritrattista. Diede il meglio di sé in grossi quadri mitologici e allegorici, chiaramente influenzati dal Romanticismo, di cui Wiertz fu uno dei maggiori rappresentanti in pittura. Vincitore nel 1832 del Prix de Rome belga per la pittura, i suoi lavori sono custoditi nel Museo Wiertz di Bruxelles. (it)
- アントワーヌ・ヴィールツ（Antoine Wiertz, 1806年2月22日 - 1865年6月18日）は、19世紀ベルギーの画家、彫刻家。ベルギー象徴派の先駆的な人物。アントワーヌ・ウィールツとも。 神話などに題材を取ったルーベンス風の大画面の作品を制作する一方、死や狂気を描いた超現実的・幻想的な作品を遺した。代表作に「麗しのロジーヌ」(La Belle Rosine) など。 (ja)
- Antoine Joseph Wiertz (Dinant, 22 de fevereiro de 1806 – Bruxelas, 18 de junho de 1865) foi um pintor e escultor romântico da Bélgica. Ele pintou principalmente temas históricos, religiosos e mitológicos. Em 1832, obteve o Prix de Roma. Em Roma, de 1834 a 1837, trabalhou na "Batalha dos gregos e dos troianos". Esta enorme pintura foi exibida em Paris em 1839 sem encontrar o aval dos críticos de arte da época. (pt)
- Antoine-Joseph Wiertz (Dinant, 22 februari 1806 - Brussel, 18 juni 1865) was een Belgisch schilder van historie-, genre- en portretstukken, beeldhouwer en schrijver over kunst. (nl)
- Antoine Joseph Wiertz (ur. 22 lutego 1806 w Dinant, zm. 18 czerwca 1865 w Brukseli) – belgijski artysta romantyczny, uprawiał malarstwo, rzeźbę, grafikę i rysunek. Urodził się w niezamożnej rodzinie, jednak dzięki pomocy sponsorów i stypendium Wilhelma I mógł podjąć studia artystyczne w Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Naukę kontynuował w latach 1829–1832 w Paryżu, gdzie studiował dzieła wielkich mistrzów. W 1832 zdobył nagrodę i stypendium Prix de Rome i od maja 1834 do lutego 1837 przebywał w Rzymie. Po powrocie do Belgii osiadł z matką w Liège. Artysta malował głównie wielkoformatowe obrazy o tematyce mitologicznej, religijnej i historycznej. Był zafascynowany śmiercią, przedstawiał sceny szokujące i niesamowite, często dziwaczne i makabryczne. Malował też przesycone erotyzmem akty i rzadziej portrety. Jego prace budziły kontrowersje, często bowiem naruszały granicę dobrego smaku. Najsłynniejsze obrazy Wiertza to Dwie młode dziewczyny, Przedwczesny pogrzeb, tryptyk Chrystus w grobie, Ewa i Szatan i Ucieczka do Egiptu oraz wyzywający akt Czytająca romans. Na twórczość malarza największy wpływ mieli Michał Anioł i Rubens, jego prace łączą ze sobą elementy akademizmu, malarstwa romantycznego i symbolizmu. Wiertz eksperymentował też z nowatorskimi technikami malarskimi, które miały wyeliminować połysk obrazów olejnych. Ponadto rzeźbił, uprawiał rysunek i grafikę. Antoine Wiertz cieszył się za życia uznaniem, jego wielbicielem był król Leopold I Koburg. Dzięki pomocy rządu belgijskiego wzniósł olbrzymią pracownię, w której mógł realizować swoje monumentalne projekty. Obecnie w dawnej pracowni mieści się muzeum jego imienia: Musée Wiertz. Malarz zmarł podczas pracy w 59. roku życia, jego ciało zostało zabalsamowane na wzór mumii egipskich i złożone na cmentarzu w Elsene. (pl)
- Антуа́н Жозе́ф Вирц (фр. Antoine Joseph Wiertz; 22 февраля 1806, Динан, Бельгия — 18 июня 1865, Брюссель, там же) — бельгийский живописец и скульптор романтического направления. (ru)
- Antoine Joseph Wiertz, född 22 februari 1806 i Dinant, död 18 juni 1865 i Bryssel, var en belgisk målare. Wiertz var son till en gendarm, som tjänat i franska republikens härar, studerade från 14 års ålder vid akademin i Antwerpen, vann romerska priset 1832 och väckte i Rom uppseende med en stor målning, Striden om Patroklos’ lik (fullbordat 1836). Han förde tavlan med sig till Paris 1839, men den blev inte uppmärksammad på salongen och gjorde inte heller större lycka i Bryssel (målningen flyttades till museet i Liège). Han fullbordade 1840 sin största tavla, Titanernas störtande (15 meter hög, 9 meter bred). Samma år blev han prisbelönad för skriften Éloge de Rubens vid en tävling, som blivit utlyst till Rubens 200-årsjubileum. År 1848 flyttade Wiertz till Bryssel, där han målade Kristi triumf (vid Kristi död förjagas avgrundens andar av änglarna). För att tjäna pengar målade han porträtt men var obetydligt intresserad av dessa och glömde ofta att signera dem. År 1850 fick han egen ateljé, som på statens bekostnad byggdes mot villkor, att hans alster skulle stanna där. I hans ateljé, numera kallad "musée Wiertz", samlades målningar och skisser, självporträtt och tre skulpturgrupper i marmor med ämnen symboliserande mänsklighetens historia. På ett torg i närheten restes 1881 ett monument över konstnären, en grupp i brons av Joseph Jaquet. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Antoine Joseph Wiertz (22. února 1806 Dinant – 18. června 1865 Ixelles) byl belgický malíř a sochař. Již od útlého věku se projevoval jako umělecký talent. V roce 1820 nastoupil jako student na antverpskou akademii. V roce 1828 byl druhý v Římské ceně, roku 1832 ji potom vyhrál. V letech 1829–1832 studoval v Paříži, po výhře Římské ceny v letech 1834–1837 v Římě. Zde dokončil své první velké dílo, Bitva Řeků s Trojany o Patroklovo tělo (dokončeno 1836, dnes v BAL). Po návrat z Říma působil v Lutychu. V roce 1848 se přesunul do Bruselu a v roce 1850 mu belgický král Leopold I. na státní náklady zařídil ateliér v Ixelles (dnešní předměstí Bruselu – zde je dnes , část Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique). (cs)
- Ο Αντουάν Ζοζέφ Βιέρτς (Antoine Joseph Wiertz, 1806 – 1865) ήταν Βέλγος ζωγράφος, ο οποίος είχε στο Βέλγιο τη φήμη εθνικού ζωγράφου. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του ρομαντικού κινήματος στο Βέλγιο. (el)
- Antoine Joseph Wiertz (22 February 1806 – 18 June 1865) was a Belgian painter, sculptor, lithographer and art writer. He is known for his religious, historical, and allegorical works and portraits. He was an eccentric figure who originally was much influenced by the works of Rubens and Michelangelo. Some of his works are erotic and macabre and presage Belgian Symbolism. While snubbed by contemporary art critics, he enjoyed the support of the new Belgian state, which in return for his paintings assisted him in building his personal studio/home in Brussels (now the Wiertz Museum), where the artist worked on his art and writings as a recluse. (en)
- Antoine WIERTZ, surnomita la filozofo kun pentrilo, estas belga pentristo kaj skulptisto naskita en Dinant en 1806 kaj mortinta en 1865 en sia metiejo ĉe la strato Vautier en Bruselo. (eo)
- Antoine Wiertz, né à Dinant le 22 février 1806 et mort le 18 juin 1865 dans son atelier de la rue Vautier à Bruxelles, est un peintre, sculpteur et lithographe belge. Artiste marginal et hors-norme, il fut surnommé « le philosophe au pinceau ». (fr)
- Antoine Wiertz (Dinant, 1806 – Bruxelles, 1865) è stato un pittore belga. Fu grande pittore e imitatore dell'arte di Pieter Paul Rubens e Raffaello Sanzio, ma anche pregiato e ricercato ritrattista. Diede il meglio di sé in grossi quadri mitologici e allegorici, chiaramente influenzati dal Romanticismo, di cui Wiertz fu uno dei maggiori rappresentanti in pittura. Vincitore nel 1832 del Prix de Rome belga per la pittura, i suoi lavori sono custoditi nel Museo Wiertz di Bruxelles. (it)
- アントワーヌ・ヴィールツ（Antoine Wiertz, 1806年2月22日 - 1865年6月18日）は、19世紀ベルギーの画家、彫刻家。ベルギー象徴派の先駆的な人物。アントワーヌ・ウィールツとも。 神話などに題材を取ったルーベンス風の大画面の作品を制作する一方、死や狂気を描いた超現実的・幻想的な作品を遺した。代表作に「麗しのロジーヌ」(La Belle Rosine) など。 (ja)
- Antoine Joseph Wiertz (Dinant, 22 de fevereiro de 1806 – Bruxelas, 18 de junho de 1865) foi um pintor e escultor romântico da Bélgica. Ele pintou principalmente temas históricos, religiosos e mitológicos. Em 1832, obteve o Prix de Roma. Em Roma, de 1834 a 1837, trabalhou na "Batalha dos gregos e dos troianos". Esta enorme pintura foi exibida em Paris em 1839 sem encontrar o aval dos críticos de arte da época. (pt)
- Antoine-Joseph Wiertz (Dinant, 22 februari 1806 - Brussel, 18 juni 1865) was een Belgisch schilder van historie-, genre- en portretstukken, beeldhouwer en schrijver over kunst. (nl)
- Антуа́н Жозе́ф Вирц (фр. Antoine Joseph Wiertz; 22 февраля 1806, Динан, Бельгия — 18 июня 1865, Брюссель, там же) — бельгийский живописец и скульптор романтического направления. (ru)
- أنطوان ويرتز رسام بلجيكي ومن أشهر رواد الرومانسية في القرن التاسع عشر، ولد في دينانت بتاريخ 22 فبراير/شباط عام 1806، وفي وقت مبكر من حياته أبدى اهتماما كبيرا في الرسم فدخل إلى أكاديمية أنتفرب وهو في الرابعة عشرة من عمره. وخلال دراسته في أنتفرب والتي كانت تعتبر عاصمة الفن في منطقة الفلاندرز تأثر كثيراً بأعمال الرسام الشهير بيتر بول روبانس، وبدء من هناك مسيرته الفنية ليترك لاحقاً بصماته الواضحة في تاريخ الفن الرومانسي. تشبع ويرتز بالرومانسية وقدم عام 1839 في صالون باريس لوحته (باتروكل) والتي كان قد عمل عليها في روما، إلا أنه تعرض لنقد شديد وحازم مما دفعه لمغادرة فرنسا بشكل نهائي. (ar)
- Antoine Joseph Wiertz (* 22. Februar 1806 in Dinant; † 18. Juni 1865 in Ixelles bei Brüssel) war ein belgischer Maler, Zeichner und Kupferstecher. Bereits als Schüler fiel Wiertz durch sein künstlerisches Talent auf. Durch die Vermittlung seiner Lehrer wurde Wiertz 1820, bereits mit 14 Jahren, in Antwerpen von den Malern Willem Jacob Herreyns und Mathieu Ignace van Brée als Schüler angenommen. Im darauffolgenden Jahr wurde ihm durch den niederländischen König Wilhelm I. ein lebenslanger Ehrensold zugestanden. (de)
- Antoine Joseph Wiertz (Dinant, 1806me otsailaren 22a - Brusela, 1865eko ekainaren 18a) belgikar erromantizismoaren margolaria izan zen. Anberesko Arte Akademian ikasi zuen eta 1821etik urtero soldata bat jaso zuen Gilen I.a Herbehereetakoa erregearengandik. 1829tik 1832ra margolaritzaren maisuak ikasi zituen Louvreko Museoan. 1832an Erromako Saria irabazi zuen eta hirian bizi ahal izan zen 1834tik 1837ra. 1837tik 1844ra Liejan bizi izan zen eta ordutik aurrera Bruselan. Belgikako estatuari eman zizkion bere lanak, eta hark museo bat sortu zuen obrak erakusteko. (eu)
- Antoine Joseph Wiertz (22 de febrero de 1806-18 de junio de 1865) fue un pintor y escultor romántico belga. Premio de Roma belga en pintura 1832. La pintura monumental de Wiertz a menudo se mueve entre el academicismo clásico y un lúdico romanticismo, entre lo grandioso y lo ridículo.[cita requerida] Aunque su obra fue a menudo considerada art pompier, su lenguaje pictórico a pesar de ello anunciaba el simbolismo y una cierta clase de surrealismo, dos corrientes que serían muy fuertes en la pintura belga. Tanto Baudelaire como Joris-Karl Huysmans expresaron su apreciación por su obra. (es)
- Antoine Joseph Wiertz (ur. 22 lutego 1806 w Dinant, zm. 18 czerwca 1865 w Brukseli) – belgijski artysta romantyczny, uprawiał malarstwo, rzeźbę, grafikę i rysunek. Urodził się w niezamożnej rodzinie, jednak dzięki pomocy sponsorów i stypendium Wilhelma I mógł podjąć studia artystyczne w Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Naukę kontynuował w latach 1829–1832 w Paryżu, gdzie studiował dzieła wielkich mistrzów. W 1832 zdobył nagrodę i stypendium Prix de Rome i od maja 1834 do lutego 1837 przebywał w Rzymie. Po powrocie do Belgii osiadł z matką w Liège. (pl)
- Antoine Joseph Wiertz, född 22 februari 1806 i Dinant, död 18 juni 1865 i Bryssel, var en belgisk målare. Wiertz var son till en gendarm, som tjänat i franska republikens härar, studerade från 14 års ålder vid akademin i Antwerpen, vann romerska priset 1832 och väckte i Rom uppseende med en stor målning, Striden om Patroklos’ lik (fullbordat 1836). Han förde tavlan med sig till Paris 1839, men den blev inte uppmärksammad på salongen och gjorde inte heller större lycka i Bryssel (målningen flyttades till museet i Liège). Han fullbordade 1840 sin största tavla, Titanernas störtande (15 meter hög, 9 meter bred). (sv)
|
_Rosine_à_sa_toilette_-_La_Boverie_Luik_23-08-2018.jpg){kind=link}
