| dbo:abstract
|
- الكلام التفرسي (بالإنجليزية: Scanning speech) ويُعرف أيضًا الكلام المتفجر (بالإنجليزية: explosive speech) هو نوع من أنواع عُسر التلفظ، يحدث فيه تقسيم الكلمات المنطوقة إلى مقاطع منفصلة عن بعضها بوقفة ملحوظة، وتُنطق هذه المقاطع بقوة متفاوتة. الجملة «المشي هو ممارسة جيدة»، على سبيل المثال جملة «المشي رياضة جيدة» قد ينطقها المريض على النحو الثالي: المش (وقفة) ي ريا (وقفة) ضة جي (وقفة) دة. لا يوجد اتفاق عالمي حول تعريف دقيق لهذا المصطلح. فبعض المراجع تتطلب فقط وجود وقفة ملحوظة بين المقاطع، في حين أن البعض الآخر يتطلب تشوهات أخرى في نطق الكلام، مثل نمط التأكيد الغير عادي على بعض الحروف أو المقاطع.
* بوابة طب (ar)
- الرتة أو عسر التلفظ (بالإنجليزية: Dysarthria) هو اضطراب كلام حركي ناتج عن إصابات عصبية في المكونات الحركية في جهاز الكلام الحركي ويتميز بصعوبة تلفظ الصويتات. هذه الحالة تصيب العضلات التي تساعد في تكوين الكلام، مما يصعب عملية تلفظ الكلمات. وهذه الحالة ليس لها علاقة بأي مشكلة تتعلق بفهم اللغة الإدراكية. أي مكون لمنظومة الكلام والتي تشمل التنفس والرنين واللحن وصفات الحروف من الممكن أن يتأثر، مما يؤدي إلى خلل في وضوح ومسموعية وبداهة وجودة التواصل المحكي. قد تؤدي الإصابة العصبية الناجمة عن تلف في الجهازين العصبيين المركزي أو المحيطي إلى ضعف الجهاز الكلامي الحركي أو شلله أو نقص التنسيق فيه، ما يسبب الرتة. تعيق هذه التأثيرات بدورها القدرة على التحكم في اللسان، أو الحلق، أو الشفتين أو الرئتين؛ على سبيل المثال، غالبًا ما تظهر مشاكل البلع (عسر البلع) لدى الأشخاص المصابين بالرتة. تشمل الأعصاب القحفية المسؤولة عن التحكم في العضلات المساهمة في تطور الرتة كلًا من الفرع الحركي للعصب ثلاثي التوائم (V)، والعصب الوجهي (VII)، والعصب البلعومي اللساني (IX)، والعصب المبهم (X) والعصب تحت اللسان (XII) XII. لا تشمل الرتة اضطرابات الكلام الناتجة عن الشذوذات البنيوية، مثل الحنك المشقوق، ولا يجب الخلط بينها وبين تعذر الأداء النطقي، الذي يشير إلى المشاكل في جانبي التخطيط والبرمجة من الجهاز الكلامي الحركي. قد يشير مصطلح «التلفظ articulation» إلى «الكلام» أو «حركة المفصل»، بالمثل، تُستخدم صيغة التركيب arthr- على نفس الوتيرة، مثل مصطلحات «الرتة dysarthria»، و«التشوه المفصلي/ الرتة dysarthrosis» و«الاعتلال المفصلي arthropathy»؛ يُستخدم مصلح «الرتة dysarthria» بشكل حصري لوصف مشاكل الكلام ومن غير الشائع استخدامه للإشارة إلى الاعتلال المفصلي، بينما من الممكن استخدام مصطلح «dysarthrosis» للإشارة إلى الحالتين، لكنه عادةً ما يشير إلى اعتلال المفاصل. (ar)
- Dysartrie je porucha řeči, charakterizovaná špatnou artikulací. Dysartrická řeč je důsledkem onemocnění nervové soustavy, které brání kontrole například nad jazykem, hrdlem, rty či plícemi. Přítomné jsou často i potíže s polykáním (dysfagie). Příčin dysartrie může být mnoho, včetně toxických, metabolických, degenerativních onemocnění (jako je například Parkinsonova nemoc, Huntingtonova choroba, ALS atd.), traumatické zranění mozku, či trombotická nebo embolická mrtvice. (cs)
- La disàrtria (del grec dis, "malfunció"; i artros, "articulació") comprèn un grup d'alteracions de la parla d'origen neurològic. Comprèn les alteracions motores d'un o més dels mecanismes de la respiració, la fonació, l'articulació, la ressonància i la prosòdia. La disàrtria comporta una alteració en l'articulació de les paraules. S'atribueix a una lesió del sistema nerviós central i perifèric. Es distingeix d'una afàsia motora en què no és un trastorn del llenguatge, sinó de la parla; és a dir, el pacient manifesta dificultats associades amb l'articulació de fonemes. (ca)
- Dysarthrie (oder veraltet Dysarthrophonie oder (selten, veraltet) Dysarthropneumophonie) ist ein Sammelbegriff für verschiedene Störungen des Sprechens, die durch erworbene Schädigungen des Gehirns bzw. der Hirnnerven und der peripheren Gesichtsnerven verursacht werden. Es können dabei sowohl die Steuerung als auch die Ausführung der Sprechbewegungen eingeschränkt sein. Dadurch kann die Artikulation von Lauten verformt bis unverständlich verwaschen klingen. Bei der schwersten Störungsform, der Anarthrie, kann eine völlige Unfähigkeit bestehen, Sprechbewegungen auszuführen (Laute oder Wörter können dann nicht einmal mehr gehaucht werden). Bei der Dysarthrie sind die am Sprechvorgang beteiligten Muskeln und Organe als solche intakt, ebenso wie das sprachliche Wissen. Gestört ist lediglich die motorische Innervation der Sprechmuskulatur. Die dabei betroffenen Funktionen sind die der Artikulationsorgane (Lippen, Zunge, Kiefer, Gaumensegel), die Atmung und der Kehlkopf. Ursachen für eine dysarthrische Störung liegen in verschiedenen neurologischen Erkrankungen, wie z. B. dem Parkinson-Syndrom, Schlaganfall, Schädel-Hirn-Trauma, Friedreich-Ataxie, spinocerebelläre Ataxie oder Chorea major (Huntington) bzw. Chorea minor (Sydenham) und Multiple Sklerose. Dysarthrie kann auch als vorübergehende neurologische Störung im Vorfeld einer Migräneattacke – als so genannte Migräneaura – oder bei einer TIA (Transitorische ischämische Attacke) auftreten. In diesem Fall dauert die Störung meist 20 bis 60 Minuten. Auch Vergiftungen, etwa durch den Konsum von psychotropen Substanzen, können eine temporäre Dysarthrie verursachen. Die Einteilung der Dysarthrien kann wie folgt aussehen: spastische Dysarthrie, schlaffe Dysarthrie, rigid-hypokinetische Dysarthrie, hyperkinetische Dysarthrie und ataktische Dysarthrie. Diese Unterscheidungen werden je nach zugrunde liegendem Störungsbild getroffen, haben Auswirkungen auf die Therapie und geben Hinweise auf den weiteren Verlauf der Dysarthrie. Im klinischen Alltag treten jedoch üblicherweise Mischformen auf. Die Zuordnung zu einer bestimmten Hirnregion ist ohne bildgebende Verfahren schwierig. Standardisierte Untersuchungsverfahren zur Diagnose von Dysarthrien im deutschsprachigen Raum sind die (AMDNS), das (MVP) und die Frenchay-Dysarthrie-Untersuchung. In vielen Fällen lassen sich die Symptome einer Dysarthrie durch eine Sprechtherapie (z. B. bei einem Logopäden) und ein entsprechendes Training beeinflussen. Die Dysarthrie ist zu unterscheiden von anderen Sprechstörungen, wie die nicht-neurogenen Dysglossien oder psychogenen Dyslalien, weiterhin von der Sprechapraxie und den Störungen des Redeflusses (Stottern). Von Sprechstörungen zu unterscheiden sind Sprachstörungen wie Dys- oder Aphasien. (de)
- La disartrio estas perturbo de la kaj de la kunordigo de la parolmovoj. Ĝiaj kialoj estas cerbaj traŭmoj, aŭ traŭmoj de iuj cerbaj nervoj, nome: , , , kaj la vago. La loko kaj la severeco de la lezo karakterigas la simptomojn. Ĝi povas kaŭzi la anomalio de la spirado, difekti la eldonadon de la voĉoj, la artikualadon kaj la melodion de la parolado. Ankaŭ la ritmo povas esti difektita, stakata, spirblovita, malklara, monotona aŭ neregulara. Plejofte la disartriuloj povas eldiri parolvoĉojn kaj silabojn, sed ne povas ilin kunordigi en vortojn aŭ en frazojn. Plejofte ili povas ĝuste legi kaj skribi, ĉar nur la parolo estas difektita, ne la lingvo mem, malsame al la afazio. Ĝi plejofte povas esti korigita per la kuna laboro de kuracisto, de logopediisto, kaj de sangimnastikisto. La anartrio estas la severa formo de la disartrio, kiu faras la paroladon neinteligebla, aŭ neeblas la artikuladon mem (muteco). Ankaŭ la melodio de la parolado, la regulado de la spirado estas difektita, kaj la subjekto povas malfacile gluti. La movado de la lipoj kaj de la lango estas perturbitaj. La estas kaŭzita de la lezio de la movadokrusto de la dominanta hemisfero, aŭ de la cerba trunko. (eo)
- Dysarthria is a speech sound disorder resulting from neurological injury of the motor component of the motor–speech system and is characterized by poor articulation of phonemes. In other words, it is a condition in which problems effectively occur with the muscles that help produce speech, often making it very difficult to pronounce words. It is unrelated to problems with understanding language (that is, dysphasia or aphasia), although a person can have both. Any of the speech subsystems (respiration, phonation, resonance, prosody, and articulation) can be affected, leading to impairments in intelligibility, audibility, naturalness, and efficiency of vocal communication. Dysarthria that has progressed to a total loss of speech is referred to as anarthria. The term dysarthria is from New Latin, dys- "dysfunctional, impaired" and arthr- "joint, vocal articulation". Neurological injury due to damage in the central or peripheral nervous system may result in weakness, paralysis, or a lack of coordination of the motor–speech system, producing dysarthria. These effects in turn hinder control over the tongue, throat, lips or lungs; for example, swallowing problems (dysphagia) are also often present in those with dysarthria. Cranial nerves that control the muscles relevant to dysarthria include the trigeminal nerve's motor branch (V), the facial nerve (VII), the glossopharyngeal nerve (IX), the vagus nerve (X), and the hypoglossal nerve (XII). Dysarthria does not include speech disorders from structural abnormalities, such as cleft palate and must not be confused with apraxia of speech, which refers to problems in the planning and programming aspect of the motor–speech system. Just as the term "articulation" can mean either "speech" or "joint movement", so is the combining form of arthr- the same in the terms "dysarthria", "dysarthrosis", and "arthropathy"; the term "dysarthria" is conventionally reserved for the speech problem and is not used to refer to arthropathy, whereas "dysarthrosis" has both senses but usually refers to arthropathy. (en)
- La disartria (del griego dis, "malfunción"; y artros, "articulación") corresponde a una alteración en la articulación de las palabras. Se atribuye a una lesión del sistema nervioso central y periférico. Se distingue de una afasia motora en que no es un trastorno del lenguaje, sino del habla; es decir, el paciente presenta dificultades para pronunciar palabras. (es)
- Habla escandida (del latín scandĕre) consiste en pronunciar involuntariamente las palabras por sílabas separadas. Es una forma de hablar alterada, que se caracteriza por ser lenta e interrumpida, como a saltos. Es un tipo de trastorno del habla en el que las sílabas de las palabras están separadas por pausas. Corresponde a una alteración en la articulación de las palabras característica de la disartria, que sufren los pacientes con esclerosis múltiple. No es un trastorno del lenguaje, sino de la forma de hablar, es decir, de la manera de pronunciar las palabras. (es)
- Diosairtre: Fadhbanna urlabhra i ngeall ar chur isteach mothúchánach, díobháil a bheith déanta don inchinn, neamhchomhordanaú nó spasmacht mhatáin na cainte. (ga)
- La dysarthrie (du grec dys-, préfixe qui exprime l'idée de mal ou de manque + grec -arthron, jointure, articulation, articulation de la voix) est un trouble de l'articulation de la parole, d'origine centrale et périphérique (nerfs crâniens). C'est le système nerveux qui est lésé. (fr)
- La disartria (dal latino moderno scientifico dys “diminuito”, “disfunzionale” e arthr- “articolazione vocale” e -ia) è un disturbo motorio del linguaggio che deriva da una lesione di tipo neurologico che coinvolge la componente motoria del linguaggio ed è caratterizzata da una scarsa capacità di articolazione dei fonemi. Differisce dall'afasia che è invece un disordine del contenuto del linguaggio.In altre parole la disartria è una condizione nella quale i problemi sono inerenti alla muscolatura deputata a produrre il linguaggio, spesso al punto di rendere estremamente difficoltose le parole. La disartria non è quindi collegata ad alcun problema di comprensione del linguaggio. Ogni tipo di sottosistema del linguaggio (respirazione, fonazione, risonanza, prosodia e articolazione) può essere coinvolto e portare ad una menomazione nell'intelligibilità, udibilità, naturalezza ed efficacia della comunicazione vocale.Quando la disartria progredisce o si presenta come una totale perdita della capacità di linguaggio spesso ci si riferisce ad essa con il termine di anartria.Lesioni neurologiche dovute a danni del sistema nervoso centrale o periferico possono comportare debolezza, paralisi oppure perdita di coordinazione del sistema motorio del linguaggio e produrre disartria. Questi effetti a loro volta, ad esempio, ostacolano il controllo sulla lingua, la gola, le labbra o i polmoni. Infatti ad essi spesso si associano problemi di deglutizione (disfagia).Il termine disartria non include invece i disturbi del linguaggio legati ad anomalie strutturali, come ad esempio il labbro leporino oppure la palatoschisi e non deve essere confuso con l'aprassia del discorso, che si riferisce a problemi legati all'aspetto di pianificazione e programmazione del sistema motorio legato al linguaggio. I nervi cranici che controllano questi muscoli sono il ramo motore del nervo trigemino (V nervo cranico), il nervo facciale (VII), il nervo glossofaringeo (IX), il nervo vago (X), e il nervo ipoglosso (XII). (it)
- Dysartrie is een die betrekking heeft op de articulatie van de gesproken taal. Mensen die last hebben van deze stoornis hebben moeite met het vormen van woorden, hetgeen zich kan uiten in een neiging tot stotteren maar ook tot een nasaal stemgeluid. Dysartrie wordt veroorzaakt door aantasting van het perifere zenuwstelsel. In tegenstelling tot afasie ontstaat de aandoening door een stoornis in de motorische zenuwen of de innervatie van de spieren die bij het spreken betrokken zijn. (nl)
- Dyzartria – termin z zakresu neurologii; jeden z typów zaburzeń mowy, wynikający z dysfunkcji aparatu wykonawczego (języka, podniebienia, gardła, krtani). Dysfunkcja może być spowodowana: uszkodzeniem mięśni, unerwiających ich nerwów czaszkowych, jąder tych nerwów, dróg korowo-jądrowych, układu pozapiramidowego. W wyniku ich uszkodzenia powstaje tzw. mowa dyzartryczna, która charakteryzuje się tym, że jest powolna, niewyraźna, afoniczna (czyli bezgłośna) z tzw. przydźwiękiem nosowym, które jest spowodowane opadnięciem podniebienia miękkiego i sprawia wrażenie mowy z „kluskami w ustach”.Tworzenie samogłosek jest zwykle zachowane, a w zależności od miejsca uszkodzenia, dominują zaburzenia artykulacji:
* spółgłosek wargowych (b, p, w, f)
* spółgłosek podniebiennych (g, k, h)
* spółgłosek zależnych od funkcji języka (d, t, r, s) W najcięższych przypadkach przyjmuje formę anartrii, kiedy nasilenie zaburzeń dyzartrycznych przyjmie zaawansowaną postać i mowa staje się bełkotliwa i niezrozumiała. (pl)
- Mowa skandowana – zaburzenie mowy występujące przy chorobach móżdżku. Jest jednym z objawów Triady Charcota. Wynika z braku koordynacji mięśni aparatu mowy. Cechy mowy skandowanej:
* brak płynności
* słowa podzielone na sylaby
* spowolnienie mowy
* nieprawidłowy akcent
* niekiedy każda sylaba wymawiana na osobnym wydechu
* tendencja do zacinania się na początku słowa lub sylaby Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. (pl)
- Dysartri (av grek. dys- och a'rthron, "led"), svårighet för artikulerat uttal. Dysartri är ett samlingsnamn för en grupp talstörningar som orsakas av nedsatt neurologisk kontroll av musklerna som normalt används vid tal. Skadan sitter antingen i centrala nervsystemet eller perifera nervsystemet. Det finns två orsakstyper: 1.
* plötsliga och icke-progredierande (till exempel stroke och traumatisk hjärnskada), samt 2.
* långsamma och progredierande (till exempel Parkinsons sjukdom, multipel skleros, Kennedys sjukdom och tumörsjukdomar). Man brukar dela upp dysartri i sex olika typer: slapp, spastisk, ataktisk, hypokinetisk, hyperkinetisk och blandad dysartri. För att bedöma och behandla dysartri krävs kontakt med logoped. (sv)
- Disartria é uma perturbação neurológica caracterizada pela dificuldade em articular as palavras de maneira correta. Destacam-se, entre as principais causas, os acidentes vasculares cerebrais, os traumatismos crânio-encefálicos, algumas doenças neurológicas - como a Doença de Parkinson ou a Doença de Huntington -, ou algumas doenças neuromusculares progressivas, como a Miastenia Gravis (MG) ou a esclerose lateral amiotrófica. O tipo de extensão e localização da lesão podem condicionar o tipo e a gravidade da disartria. A intervenção de um terapeuta da fala/fonoaudiólogo pode ter efeitos positivos na melhoria da articulação ou da comunicação em geral. Na clínica médica, pode ser identificada como uma espécie de "fala enrolada, arrastada", à semelhança do modo como uma pessoa alcoolizada verbaliza. (pt)
- Дизартрия (из др.-греч. δυσ- — приставка, означающая затруднённость, расстройство + ἀρθρόω — «сочленяю, соединяю») — нарушение произносительной стороны речи, обусловленное недостаточностью иннервации речевого аппарата. При дизартрии, в отличие от афазии, ограничена подвижность органов речи (мягкого нёба, языка, губ), из-за чего затруднена артикуляция. У взрослых дизартрия не сопровождается распадом речевой системы: нарушением восприятия речи на слух, чтения, письма. В детском же возрасте дизартрия нередко приводит к нарушению произнесения слов и, как следствие, к нарушению чтения и письма, а иногда к общему недоразвитию речи. Выявление дизартрии требует неврологического обследования, по результатам которого назначается лечение и логопедическая коррекция. (ru)
- Дизартрі́я — порушення вимовної сторони мовлення, яке виникає внаслідок органічного ураження центральної нервової системи. Це тяжкий розлад усієї мовленнєвої діяльності. При дизартрії порушується не тільки звуковимова майже усіх груп звуків, але і просодична сторона мовлення: голос, інтонація, темп, ритм. Дизартрія є симптомом неврологічних захворювань. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Dysartrie je porucha řeči, charakterizovaná špatnou artikulací. Dysartrická řeč je důsledkem onemocnění nervové soustavy, které brání kontrole například nad jazykem, hrdlem, rty či plícemi. Přítomné jsou často i potíže s polykáním (dysfagie). Příčin dysartrie může být mnoho, včetně toxických, metabolických, degenerativních onemocnění (jako je například Parkinsonova nemoc, Huntingtonova choroba, ALS atd.), traumatické zranění mozku, či trombotická nebo embolická mrtvice. (cs)
- La disàrtria (del grec dis, "malfunció"; i artros, "articulació") comprèn un grup d'alteracions de la parla d'origen neurològic. Comprèn les alteracions motores d'un o més dels mecanismes de la respiració, la fonació, l'articulació, la ressonància i la prosòdia. La disàrtria comporta una alteració en l'articulació de les paraules. S'atribueix a una lesió del sistema nerviós central i perifèric. Es distingeix d'una afàsia motora en què no és un trastorn del llenguatge, sinó de la parla; és a dir, el pacient manifesta dificultats associades amb l'articulació de fonemes. (ca)
- La disartria (del griego dis, "malfunción"; y artros, "articulación") corresponde a una alteración en la articulación de las palabras. Se atribuye a una lesión del sistema nervioso central y periférico. Se distingue de una afasia motora en que no es un trastorno del lenguaje, sino del habla; es decir, el paciente presenta dificultades para pronunciar palabras. (es)
- Habla escandida (del latín scandĕre) consiste en pronunciar involuntariamente las palabras por sílabas separadas. Es una forma de hablar alterada, que se caracteriza por ser lenta e interrumpida, como a saltos. Es un tipo de trastorno del habla en el que las sílabas de las palabras están separadas por pausas. Corresponde a una alteración en la articulación de las palabras característica de la disartria, que sufren los pacientes con esclerosis múltiple. No es un trastorno del lenguaje, sino de la forma de hablar, es decir, de la manera de pronunciar las palabras. (es)
- Diosairtre: Fadhbanna urlabhra i ngeall ar chur isteach mothúchánach, díobháil a bheith déanta don inchinn, neamhchomhordanaú nó spasmacht mhatáin na cainte. (ga)
- La dysarthrie (du grec dys-, préfixe qui exprime l'idée de mal ou de manque + grec -arthron, jointure, articulation, articulation de la voix) est un trouble de l'articulation de la parole, d'origine centrale et périphérique (nerfs crâniens). C'est le système nerveux qui est lésé. (fr)
- Dysartrie is een die betrekking heeft op de articulatie van de gesproken taal. Mensen die last hebben van deze stoornis hebben moeite met het vormen van woorden, hetgeen zich kan uiten in een neiging tot stotteren maar ook tot een nasaal stemgeluid. Dysartrie wordt veroorzaakt door aantasting van het perifere zenuwstelsel. In tegenstelling tot afasie ontstaat de aandoening door een stoornis in de motorische zenuwen of de innervatie van de spieren die bij het spreken betrokken zijn. (nl)
- Mowa skandowana – zaburzenie mowy występujące przy chorobach móżdżku. Jest jednym z objawów Triady Charcota. Wynika z braku koordynacji mięśni aparatu mowy. Cechy mowy skandowanej:
* brak płynności
* słowa podzielone na sylaby
* spowolnienie mowy
* nieprawidłowy akcent
* niekiedy każda sylaba wymawiana na osobnym wydechu
* tendencja do zacinania się na początku słowa lub sylaby Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. (pl)
- Дизартрия (из др.-греч. δυσ- — приставка, означающая затруднённость, расстройство + ἀρθρόω — «сочленяю, соединяю») — нарушение произносительной стороны речи, обусловленное недостаточностью иннервации речевого аппарата. При дизартрии, в отличие от афазии, ограничена подвижность органов речи (мягкого нёба, языка, губ), из-за чего затруднена артикуляция. У взрослых дизартрия не сопровождается распадом речевой системы: нарушением восприятия речи на слух, чтения, письма. В детском же возрасте дизартрия нередко приводит к нарушению произнесения слов и, как следствие, к нарушению чтения и письма, а иногда к общему недоразвитию речи. Выявление дизартрии требует неврологического обследования, по результатам которого назначается лечение и логопедическая коррекция. (ru)
- Дизартрі́я — порушення вимовної сторони мовлення, яке виникає внаслідок органічного ураження центральної нервової системи. Це тяжкий розлад усієї мовленнєвої діяльності. При дизартрії порушується не тільки звуковимова майже усіх груп звуків, але і просодична сторона мовлення: голос, інтонація, темп, ритм. Дизартрія є симптомом неврологічних захворювань. (uk)
- الرتة أو عسر التلفظ (بالإنجليزية: Dysarthria) هو اضطراب كلام حركي ناتج عن إصابات عصبية في المكونات الحركية في جهاز الكلام الحركي ويتميز بصعوبة تلفظ الصويتات. هذه الحالة تصيب العضلات التي تساعد في تكوين الكلام، مما يصعب عملية تلفظ الكلمات. وهذه الحالة ليس لها علاقة بأي مشكلة تتعلق بفهم اللغة الإدراكية. أي مكون لمنظومة الكلام والتي تشمل التنفس والرنين واللحن وصفات الحروف من الممكن أن يتأثر، مما يؤدي إلى خلل في وضوح ومسموعية وبداهة وجودة التواصل المحكي. (ar)
- الكلام التفرسي (بالإنجليزية: Scanning speech) ويُعرف أيضًا الكلام المتفجر (بالإنجليزية: explosive speech) هو نوع من أنواع عُسر التلفظ، يحدث فيه تقسيم الكلمات المنطوقة إلى مقاطع منفصلة عن بعضها بوقفة ملحوظة، وتُنطق هذه المقاطع بقوة متفاوتة. الجملة «المشي هو ممارسة جيدة»، على سبيل المثال جملة «المشي رياضة جيدة» قد ينطقها المريض على النحو الثالي: المش (وقفة) ي ريا (وقفة) ضة جي (وقفة) دة. لا يوجد اتفاق عالمي حول تعريف دقيق لهذا المصطلح. فبعض المراجع تتطلب فقط وجود وقفة ملحوظة بين المقاطع، في حين أن البعض الآخر يتطلب تشوهات أخرى في نطق الكلام، مثل نمط التأكيد الغير عادي على بعض الحروف أو المقاطع. (ar)
- Dysarthrie (oder veraltet Dysarthrophonie oder (selten, veraltet) Dysarthropneumophonie) ist ein Sammelbegriff für verschiedene Störungen des Sprechens, die durch erworbene Schädigungen des Gehirns bzw. der Hirnnerven und der peripheren Gesichtsnerven verursacht werden. Es können dabei sowohl die Steuerung als auch die Ausführung der Sprechbewegungen eingeschränkt sein. Dadurch kann die Artikulation von Lauten verformt bis unverständlich verwaschen klingen. Bei der schwersten Störungsform, der Anarthrie, kann eine völlige Unfähigkeit bestehen, Sprechbewegungen auszuführen (Laute oder Wörter können dann nicht einmal mehr gehaucht werden). Bei der Dysarthrie sind die am Sprechvorgang beteiligten Muskeln und Organe als solche intakt, ebenso wie das sprachliche Wissen. Gestört ist lediglich di (de)
- La disartrio estas perturbo de la kaj de la kunordigo de la parolmovoj. Ĝiaj kialoj estas cerbaj traŭmoj, aŭ traŭmoj de iuj cerbaj nervoj, nome: , , , kaj la vago. La loko kaj la severeco de la lezo karakterigas la simptomojn. Ĝi povas kaŭzi la anomalio de la spirado, difekti la eldonadon de la voĉoj, la artikualadon kaj la melodion de la parolado. Ankaŭ la ritmo povas esti difektita, stakata, spirblovita, malklara, monotona aŭ neregulara. Ĝi plejofte povas esti korigita per la kuna laboro de kuracisto, de logopediisto, kaj de sangimnastikisto. (eo)
- Dysarthria is a speech sound disorder resulting from neurological injury of the motor component of the motor–speech system and is characterized by poor articulation of phonemes. In other words, it is a condition in which problems effectively occur with the muscles that help produce speech, often making it very difficult to pronounce words. It is unrelated to problems with understanding language (that is, dysphasia or aphasia), although a person can have both. Any of the speech subsystems (respiration, phonation, resonance, prosody, and articulation) can be affected, leading to impairments in intelligibility, audibility, naturalness, and efficiency of vocal communication. Dysarthria that has progressed to a total loss of speech is referred to as anarthria. The term dysarthria is from New La (en)
- La disartria (dal latino moderno scientifico dys “diminuito”, “disfunzionale” e arthr- “articolazione vocale” e -ia) è un disturbo motorio del linguaggio che deriva da una lesione di tipo neurologico che coinvolge la componente motoria del linguaggio ed è caratterizzata da una scarsa capacità di articolazione dei fonemi. Differisce dall'afasia che è invece un disordine del contenuto del linguaggio.In altre parole la disartria è una condizione nella quale i problemi sono inerenti alla muscolatura deputata a produrre il linguaggio, spesso al punto di rendere estremamente difficoltose le parole. La disartria non è quindi collegata ad alcun problema di comprensione del linguaggio. Ogni tipo di sottosistema del linguaggio (respirazione, fonazione, risonanza, prosodia e articolazione) può essere (it)
- Dyzartria – termin z zakresu neurologii; jeden z typów zaburzeń mowy, wynikający z dysfunkcji aparatu wykonawczego (języka, podniebienia, gardła, krtani). Dysfunkcja może być spowodowana: uszkodzeniem mięśni, unerwiających ich nerwów czaszkowych, jąder tych nerwów, dróg korowo-jądrowych, układu pozapiramidowego.
* spółgłosek wargowych (b, p, w, f)
* spółgłosek podniebiennych (g, k, h)
* spółgłosek zależnych od funkcji języka (d, t, r, s) (pl)
- Disartria é uma perturbação neurológica caracterizada pela dificuldade em articular as palavras de maneira correta. Destacam-se, entre as principais causas, os acidentes vasculares cerebrais, os traumatismos crânio-encefálicos, algumas doenças neurológicas - como a Doença de Parkinson ou a Doença de Huntington -, ou algumas doenças neuromusculares progressivas, como a Miastenia Gravis (MG) ou a esclerose lateral amiotrófica. O tipo de extensão e localização da lesão podem condicionar o tipo e a gravidade da disartria. (pt)
- Dysartri (av grek. dys- och a'rthron, "led"), svårighet för artikulerat uttal. Dysartri är ett samlingsnamn för en grupp talstörningar som orsakas av nedsatt neurologisk kontroll av musklerna som normalt används vid tal. Skadan sitter antingen i centrala nervsystemet eller perifera nervsystemet. Det finns två orsakstyper: 1.
* plötsliga och icke-progredierande (till exempel stroke och traumatisk hjärnskada), samt 2.
* långsamma och progredierande (till exempel Parkinsons sjukdom, multipel skleros, Kennedys sjukdom och tumörsjukdomar). (sv)
|
