| dbo:abstract
|
- Al-Màlik an-Nàssir Badr-ad-Din Abu-l-Maali (al-)Hàssan ibn an-Nàssir Muhàmmad (àrab: الملك الناصر بدر الدين أبو المعالي (الـ)حسن بن الناصر محمد, al-Malik an-Nāṣir Badr ad-Dīn Abū al-Maʿālī (al-)Ḥassan ibn an-Nāṣir Muḥammad), més conegut simplement com a an-Nàssir Hàssan, soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1347-1351 i 1354-1361). Era el vuitè fill del sultà An-Nàssir Muhàmmad ibn Qalàwun; set fill d'aquest van regnar entre 1340 i 1362 però el més important fou Hàssan. El 18 de desembre de 1347 va pujar per primer cop al tron amb només 11 anys quan el seu germà al-Mudhàffar Hajjí fou assassinat. El seu regnat va durar quatre anys durant els quals no va tenir el poder efectiu en cap moment, poder que es van repartir les diferents faccions d'amirs mamelucs, especialment els germans Baybugha Urus i Mandjak al-Yusufi, i el amir Shaykhun al-Umari, només nominalment supeditats al consell de regència. El seu germà i predecessor al-Mudhàffar Hajjí havia afavorit els elements circassians i aquestos tractaven d'imposar-se. El 1348 el país fou assolat per una pesta que va delmar la població, sorgida a l'Àsia central i portada a Egipte pels mercaders mongols (ja havia arribat a Síria l'agost de l'any anterior); la guàrdia reial va desaparèixer i les casernes de la ciutadella van quedar buides; hi va haver centenars de millers d'enterraments al Caire i Egipte entre novembre i desembre de 1348 i com que els cementiris es van omplir, els morts van quedar sense enterrar; l'epidèmia no va disminuir fins a la tardor de 1349, i després es va acabar. Aprofitant l'absència de Baybugha Urus (que feia el pelegrinatge) i de Xaykhun (que havia anat de cacera) es va declarar major d'edat el 25 de desembre del 1350 però l'11 d'agost de 1351 va abdicar sota pressió dels amirs Taz i Minkali que van posar al tron al seu germà as-Sàlih Sàlah que tenia tres anys més, fins que fou deposat pels amirs Sarghitmix (atabak al-asakir) i Xaykhun (primer "al-amir al-kabir"), el 20 d'octubre de 1354 que van restaurar a Hàssan. As-Sàlih fou empresonat i va morir tancat set anys després. El poder en aquest segon regnat tornà a estar en mans dels amirs. Xaykhun va aconseguir del nou sultà el perdó de la vida de l'emir Taz, que fou enviat a Síria com a governador d'Alep. Xaykhun era l'home fort, però va morir un temps després en una baralla contra un altre mameluc a finals del 1357 i llavors fou Sarghitmix qui va exercir el poder; Hàssan no el volia i quan va tenir notícies d'un complot per enderrocar-lo, el va fer empresonar a Alexandria (26 d'agost de 1358), on finalment va morir presoner. Després de la detenció els seus mamelucs es van revoltar però foren derrotats pels mamelucs reials. Aquestos foren promoguts als llocs claus. El 1356 va començar la construcció de la madrassa de Hàssan al Caire. Hàssan va viure una vida de disbauxa. En el seu regnat una expedició va marxar contra el Regne Armeni de Cilícia i van ocupar Adana i Tars (Turquia). El 9 de març de 1362 un mameluc del mateix sultà, de nom Yalbughà al-Umarí, va donar un cop d'estat. Hàssan, que ja en tenia notícies, disfressat de beduí, era a la ciutadella del Caire a punt de sortir cap a Síria, però abans de poder marxar fou capturat per Yalbughà que el va assassinar allí mateix (17 de març de 1361); el seu cos no fou trobat i el seu mausoleu a la mesquita del sultà Hàssan no té més que un cenotafi. Va pujar al tron el seu nebot al-Mansur Muhàmmad, fill d'al-Mudhàffar Hajjí. (ca)
- الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر محمد بن قلاوون تولى عرش مصر في الفترة (1347 : 1351 م) كسلطان للدولة المملوكية بمصر والشام والحجاز واليمن والعراق وأفريقية. وبحسب المؤرخ فريد انجستروم قام الناصر بدر الدين حسن بإضطهاد الأقباط، حيث جعل المسيحيين «كبش فداء لكل شيء». (ar)
- An-Nasir Badr ad-Din Abu l-Maʿali al-Hasan ibn an-Nasir (arabisch الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر, DMG an-Nāṣir Badr ad-Dīn Abū l-Maʿālī al-Ḥasan b. an-Nāṣir; * 1334; † 1361) war ein Mamluken-Sultan von Ägypten. Er regierte 1347 bis 1351 und nochmals 1354 bis 1361. Er war ein Sohn von al-Malik an-Nasir Muhammad. (de)
- An-Nasir Badr ad-Din Hasan ibn Muhammad ibn Qalawun (1334/35–17 March 1361), better known as an-Nasir Hasan, was the Mamluk sultan of Egypt, and the seventh son of an-Nasir Muhammad to hold office, reigning twice in 1347–1351 and 1354–1361. During his first reign, which he began at age 12, senior Mamluk emirs formerly belonging to an-Nasir Muhammad, dominated his administration, while an-Nasir Hasan played a ceremonial role. He was toppled in 1351 when he attempted to assert executive authority to the chagrin of the senior emirs. He was reinstated three years later during a coup against his brother Sultan as-Salih Salih by emirs Shaykhu and Sirghitmish. During his second reign, an-Nasir Hasan maneuvered against the leading emirs, gradually purging them and their supporters from the administration through imprisonment, forced exile and execution. He replaced many mamluks with awlad al-nas (descendants of mamluks), who he found to be more reliable, competent and amiable with the public. An-Nasir Hasan was killed by one of his own mamluks, Yalbugha al-Umari, who headed a faction opposed to an-Nasir Hasan's elevation of the awlad al-nas. Throughout his second reign, an-Nasir Hasan commenced the Sultan Hasan Mosque-Madrasa complex in Cairo, as well as other architectural works, namely religious structures, in Cairo, Jerusalem, Gaza and Damascus. (en)
- An-Nâsir Badr ad-Dîn Abû al-Ma`âlî al-Hasan ou An-Nâsir al-Hasan (1334-1361) est un sultan mamelouk bahrite d’Égypte de 1347 à 1351 et de 1354 à 1361, son règne est interrompu par celui de son frère As-Sâlih Salâh ad-Dîn Sâlih. Il est le septième et le seul des huit fils d'An-Nâsir Muhammad à régner pendant plus de trois ans. Son neveu Al-Mansûr Salâh ad-Dîn Muhammad lui succède en 1361. (fr)
- ナースィル・ハサン（1336年 - 1361年3月17日）は、エジプトを支配したバフリー・マムルーク朝の第22代・第24代スルタン（在位：1347年 - 1351年、1354年 - 1361年）。 (ja)
- An-Nasir Hasan arab. الناصر الحسن (pełne imię: Al-Malik an-Nasir Nasir ad-Din Abu al-Ma’ali Hasan Ibn Muhammad), zm. 17 marca 1361 – sułtan mameluków, panujący od 18 grudnia 1347 do 11 sierpnia 1351 oraz ponownie od października 1354 aż do śmierci. Był synem An-Nasira Muhammada (1293 - 1294, 1299 - 1309, 1310 - 1341). Po raz pierwszy został powołany na tron w wieku zaledwie jedenastu lat po obaleniu (1346 - 1347). Przy małoletnim sułtanie powołano wówczas radę regencyjną złożoną z dziewięciu osób w praktyce jednak państwem rządzili dwaj bracia - i . W grudniu 1350 Bejbogha udał się na pielgrzymkę do Mekki i korzystając z jego nieobecności An-Nasir Hasan zaaresztował Mandżaka. Sułtan nie posiadał jednak wystarczających sił by walczyć z możnymi i 11 sierpnia 1351 został złożony z tronu. Podczas pierwszego panowania Hasana w Egipcie pojawiła się epidemia czarnej śmierci, która miała katastrofalne skutki dla sułtanatu mameluków. Sułtanem został teraz trzy lata starszy brat Hasana, (1351 - 1354), który jednak panował jedynie do 20 października 1354, kiedy to został zdetronizowany. Sułtanat ponownie objął Hasan, który swoje wyniesienie zawdzięczał głównodowodzącemu armią (atabak al-asakir) oraz wielkiemu emirowi (al-amir al-kabir) Szajchunowi. Ten drugi wkrótce zginął w trakcie kłótni ze swoim mameluckim towarzyszem i w ten sposób Sarghitmisz stał się najważniejszą osobą w sułtanacie mameluków. W sierpniu 1358 zawiązał on spisek mający na celu przejęcie tronu jednak Hasan uprzedził atak i w bitwie na ulicach Kairu zwycięzcami okazali się mamelucy sułtana. Odesłany do Aleksandrii Sarghitmisz miał ostatecznie umrzeć w tamtejszym więzieniu. Po uwolnieniu się od kurateli mameluckich emirów Hasan zmierzał do umocnienia swojej pozycji obsadzając kluczowe stanowiska swoim mamelukami. Oprócz tego jednak zaczął prowadzić mniej tradycyjną politykę, zmierzającą do ograniczenia wpływów mameluków, przez promowanie na najwyższe stanowiska tzw. synów ludu (aulad an-nasa), czyli wolnych potomków mameluków, co było zjawiskiem bez precedensu. Za jego panowania synowie ludu zostali namiestnikami Damaszku, Aleppo i Safadu, a także zarządcami innych twierdz w Syrii. W rezultacie, jak odnotowuje , za rządów Hasana nie doszło do żadnych buntów w Syrii. Ponadto, poza ustaloną liczbą dwudziestu czterech emirów, sułtan ustanowił dziesięciu nowych, o wyższej randze, przy czym ośmiu z nich było synami ludu, a dwóch jego własnymi synami. Przyznał też władzę sądowniczą eunuchom oraz nadał pokaźne majątki ziemskie kobietom. Wszystkie te posunięcia spotykały się z narastającym sprzeciwem odsuwanych coraz bardziej na dalszy plan mameluków, a na czele antysułtańskiej opozycji stanął dawny mameluk i ulubieniec Hasana, emir Jalbugha al-Umari. Podobnie jak w przypadku Sarghitmisza Hasan próbował uprzedzić bunt, lecz tym razem poniósł porażkę. W starciach jakie wybuchły po próbie aresztowania Jalbughi zwolennicy sułtana zostali pokonani, a on sam ostatecznie ujęty i zamordowany w dniu 17 marca 1361. "Zabójstwo to dokonane przez mameluka na osobie władcy, na którego dworze wychował się, było zbrodnią nie mającą sobie równej w dziejach sułtanatu mameluków". Hasan był najważniejszym sułtanem spośród ośmiu synów An-Nasira Muhammada, którzy panowali w latach 1340 - 1362, o czym świadczy choćby fakt że w europejskich dokumentach z tego okresu często używa się w stosunku do nich określenia "Hasan i jego bracia". Najważniejszym pomnikiem jego panowania jest dzisiaj monumentalny , którego budowę rozpoczęto w 1356. (pl)
- Аль-Малик ан-Насир Наср ад-Дин аль-Хасан ибн Мухаммад (араб. الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر) — мамлюкский султан Египта, правивший в 1347—1351 и 1354—1361 годах. (ru)
- Ан-Насір Бадр ад-Дін Абуль-Малік аль-Хасан ібн ан-Насір (араб. الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر; 1334–1361) — мамелюкський султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر محمد بن قلاوون تولى عرش مصر في الفترة (1347 : 1351 م) كسلطان للدولة المملوكية بمصر والشام والحجاز واليمن والعراق وأفريقية. وبحسب المؤرخ فريد انجستروم قام الناصر بدر الدين حسن بإضطهاد الأقباط، حيث جعل المسيحيين «كبش فداء لكل شيء». (ar)
- An-Nasir Badr ad-Din Abu l-Maʿali al-Hasan ibn an-Nasir (arabisch الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر, DMG an-Nāṣir Badr ad-Dīn Abū l-Maʿālī al-Ḥasan b. an-Nāṣir; * 1334; † 1361) war ein Mamluken-Sultan von Ägypten. Er regierte 1347 bis 1351 und nochmals 1354 bis 1361. Er war ein Sohn von al-Malik an-Nasir Muhammad. (de)
- An-Nâsir Badr ad-Dîn Abû al-Ma`âlî al-Hasan ou An-Nâsir al-Hasan (1334-1361) est un sultan mamelouk bahrite d’Égypte de 1347 à 1351 et de 1354 à 1361, son règne est interrompu par celui de son frère As-Sâlih Salâh ad-Dîn Sâlih. Il est le septième et le seul des huit fils d'An-Nâsir Muhammad à régner pendant plus de trois ans. Son neveu Al-Mansûr Salâh ad-Dîn Muhammad lui succède en 1361. (fr)
- ナースィル・ハサン（1336年 - 1361年3月17日）は、エジプトを支配したバフリー・マムルーク朝の第22代・第24代スルタン（在位：1347年 - 1351年、1354年 - 1361年）。 (ja)
- Аль-Малик ан-Насир Наср ад-Дин аль-Хасан ибн Мухаммад (араб. الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر) — мамлюкский султан Египта, правивший в 1347—1351 и 1354—1361 годах. (ru)
- Ан-Насір Бадр ад-Дін Абуль-Малік аль-Хасан ібн ан-Насір (араб. الناصر بدر الدين أبو المعالي الحسن بن الناصر; 1334–1361) — мамелюкський султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
- Al-Màlik an-Nàssir Badr-ad-Din Abu-l-Maali (al-)Hàssan ibn an-Nàssir Muhàmmad (àrab: الملك الناصر بدر الدين أبو المعالي (الـ)حسن بن الناصر محمد, al-Malik an-Nāṣir Badr ad-Dīn Abū al-Maʿālī (al-)Ḥassan ibn an-Nāṣir Muḥammad), més conegut simplement com a an-Nàssir Hàssan, soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1347-1351 i 1354-1361). Era el vuitè fill del sultà An-Nàssir Muhàmmad ibn Qalàwun; set fill d'aquest van regnar entre 1340 i 1362 però el més important fou Hàssan. (ca)
- An-Nasir Badr ad-Din Hasan ibn Muhammad ibn Qalawun (1334/35–17 March 1361), better known as an-Nasir Hasan, was the Mamluk sultan of Egypt, and the seventh son of an-Nasir Muhammad to hold office, reigning twice in 1347–1351 and 1354–1361. During his first reign, which he began at age 12, senior Mamluk emirs formerly belonging to an-Nasir Muhammad, dominated his administration, while an-Nasir Hasan played a ceremonial role. He was toppled in 1351 when he attempted to assert executive authority to the chagrin of the senior emirs. He was reinstated three years later during a coup against his brother Sultan as-Salih Salih by emirs Shaykhu and Sirghitmish. (en)
- An-Nasir Hasan arab. الناصر الحسن (pełne imię: Al-Malik an-Nasir Nasir ad-Din Abu al-Ma’ali Hasan Ibn Muhammad), zm. 17 marca 1361 – sułtan mameluków, panujący od 18 grudnia 1347 do 11 sierpnia 1351 oraz ponownie od października 1354 aż do śmierci. (pl)
|
