| dbo:abstract
|
- Ambassadors and envoys from Russia to Poland–Lithuania in the years 1763–1794 were among the most important characters in the politics of Poland. Their powers went far beyond those of most diplomats and can be compared to those of viceroys in the colonies of Spanish Empire, or Roman Republic's proconsuls in Roman provinces. During most of that period ambassadors and envoys from the Russian Empire, acting on the instructions from Saint Petersburg, held a de facto position superior to that of the Polish king, Stanisław August Poniatowski. Backed by the presence of the Russian army within the borders of the Polish–Lithuanian Commonwealth, and leveraging the immense wealth of the Russian Empire, they were able to influence both the king and the Polish parliament, the Sejm. According to their demands, the king dispensed the Commonwealth offices among the Russian supporters, and the Sejm, bribed or threatened, voted as the Russians dictated. The agenda of the Permanent Council (Polish government) was edited and approved by the Russian ambassador, and the members of the council were approved by him. Their power also manifested itself in many aspects of daily life, especially in the Polish capital of Warsaw: for example, a performance in the theatre would be delayed until the Russian ambassador arrived, even if the Polish king himself was present. In another incident, a Russian ambassador who arrived late in the theatre, with the Polish king again present, demanded that the spectacle should be restarted. Eventually this forceful expression of Russian diplomacy, backed by the military might of the Empire, and despite a few setbacks like the Bar Confederation, Constitution of May 3, 1791 and Kościuszko Uprising, achieved its goal of expanding Russian control over most of the Commonwealth territory and population. (en)
- Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763–1794 – charakterystyka dyplomatów rosyjskich z tego okresu. Kompetencje dyplomatów rosyjskich w Rzeczypospolitej w tych latach daleko wykraczały poza właściwe ich funkcji zadania dyplomacji. Zakres ich władzy można porównać z pozycją wicekrólów w koloniach imperium hiszpańskiego, bądź prokonsulów, sprawujących władzę w podbitych prowincjach cesarstwa rzymskiego. Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w tych latach (z przerwą 1790–1792) sprawowali rzeczywistą władzę w Polsce i na Litwie, działając na podstawie przysyłanych z Petersburga instrukcji. Mieli przemożny wpływ na króla, który na ich żądanie i za ich aprobatą mianował na urzędy i rozdawał starostwa wskazanym przez nich ludziom, jako wynagrodzenie dla stronników Rosji. W ambasadzie rosyjskiej istniał stały fundusz korupcyjny, z którego wypłacano stałą pensję roczną swoim agentom i poplecznikom. Program obrad Rady Nieustającej był ustalany przez rosyjskiego ambasadora, który też umieszczał w jej składzie zaufanych sobie ludzi. O ich faktycznej pozycji w Polsce może świadczyć drobne na pozór wydarzenie, gdy cała publiczność teatru królewskiego (gdy Stanisław August zajął już miejsce w swojej loży), długo czekała na rozpoczęcie przedstawienia, ponieważ jeszcze nieobecny był poseł rosyjski. Spór o pierwszeństwo między nuncjuszem i ambasadorem rosyjskim toczył się jeszcze za panowania Augusta III Sasa i do końca Rzeczypospolitej nie został rozstrzygnięty. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Ambassadors and envoys from Russia to Poland–Lithuania in the years 1763–1794 were among the most important characters in the politics of Poland. Their powers went far beyond those of most diplomats and can be compared to those of viceroys in the colonies of Spanish Empire, or Roman Republic's proconsuls in Roman provinces. During most of that period ambassadors and envoys from the Russian Empire, acting on the instructions from Saint Petersburg, held a de facto position superior to that of the Polish king, Stanisław August Poniatowski. Backed by the presence of the Russian army within the borders of the Polish–Lithuanian Commonwealth, and leveraging the immense wealth of the Russian Empire, they were able to influence both the king and the Polish parliament, the Sejm. According to their d (en)
- Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763–1794 – charakterystyka dyplomatów rosyjskich z tego okresu. Kompetencje dyplomatów rosyjskich w Rzeczypospolitej w tych latach daleko wykraczały poza właściwe ich funkcji zadania dyplomacji. Zakres ich władzy można porównać z pozycją wicekrólów w koloniach imperium hiszpańskiego, bądź prokonsulów, sprawujących władzę w podbitych prowincjach cesarstwa rzymskiego. Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w tych latach (z przerwą 1790–1792) sprawowali rzeczywistą władzę w Polsce i na Litwie, działając na podstawie przysyłanych z Petersburga instrukcji. Mieli przemożny wpływ na króla, który na ich żądanie i za ich aprobatą mianował na urzędy i rozdawał starostwa wskazanym przez nich ludziom, jako wynagrodzenie dla stronników Rosji. W ambasadzi (pl)
|
