| dbo:abstract
|
- Das Personal Handyphone System (PHS) ist ein Mobilfunksystem im Bereich 1880 MHz – 1930 MHz. In China ist es als Xiǎolíngtōng (小灵通) bekannt.Es wird vor allem dort und in Japan, aber zum Beispiel auch in Taiwan, Thailand und Vietnam verwendet. Es arbeitet mit sehr kleinen Zellen und basiert vom Konzept her auf einem Wireless Local Loop, ähnlich Schnurlostelefonsystemen.Für Benutzer unterscheidet sich PHS kaum von gewöhnlichen Mobiltelefonen. Im Gegensatz zu GSM-Netzwerken ist das System jedoch auf das bestehende Festnetztelefonie-Netzwerk "aufgepropft", es ist eine drahtlose Erweiterung des Festnetzes. China Telecom und China Netcom haben keine Lizenz für den Betrieb von Mobiltelefonie in China, doch beide Unternehmen betreiben PHS-Netze, da diese nicht unter die Lizenzbestimmung fallen. Für ihre Xiaolingtong-Anschlüsse werden lokale Festnetznummern vergeben. Die Beliebtheit des PHS in China ist auch darauf zurückzuführen, dass keine Passivgebühren zu entrichten sind und dass die Geräte in China selbst billig hergestellt werden. Die Reichweite ist auf ein lokales Netzwerk, zum Beispiel eine Stadt, beschränkt. Bis Ende 2005 hatte China Netcom über 80 Millionen Abonnenten. Die Geräte sind sehr klein und haben eine Übertragungsstärke von höchstens 500 mW und eine Reichweite von einigen Dutzend bis höchstens einigen Hundert Metern, im Gegensatz zur Reichweite von GSM-Mobiltelefonen, die mehrere Kilometer beträgt. Daher sind rasche Ortswechsel mit PHS-Telefonen (zum Beispiel in Fahrzeugen) nicht möglich und sie funktionieren außerhalb städtischer Ballungsräume in der Regel nicht. Der japanische Netzbetreiber NTT DoCoMo hat Anfang 2008 sein PHS-Mobilfunknetz abgeschaltet. Bereits seit Mai 2005 hatte der Anbieter keine neuen PHS-Kunden mehr in sein Netz aufgenommen. Der einzige verbleibende PHS-Provider in Japan ist (heute ), welcher nach eigenen Angaben 99 % der Bevölkerung Japans erreicht. (de)
- Personal handyphone system (les orthographes Personal handy phone system et Personal handy-phone system sont également rencontrées), abrégé en PHS, est une norme de communication radioélectrique pour la téléphonie mobile, utilisée principalement en Asie. Elle a pour avantage par rapport au GSM une consommation électrique plus faible des terminaux. La norme utilise une méthode de multiplexage de type TDMA-TDD. La bande de fréquences utilisée est 1 895,15 MHz - 1 917,95 MHz, divisée en 77 canaux.
* Portail des télécommunications (fr)
- The Personal Handy-phone System (PHS), also marketed as the Personal Communication Telephone (PCT) in Thailand, and the Personal Access System (PAS) and commercially branded as Xiaolingtong (Chinese: 小灵通) in Mainland China, was a mobile network system operating in the 1880–1930 MHz frequency band, used mainly in Japan, China, Taiwan, and some other Asian countries and regions. (en)
- Personal Handy-phone System (PHS) (dalam bahasa Indonesia: Sistem Telepon Tangan Personal), dinamakan juga Personal Communication Telephone (PCT, Telepon Komunikasi Personal - di Thailand), Personal Access System (PAS, Sistem Akses Personal) atau Xiaolingtong (Hanzi: 小灵通 - di Tiongkok), adalah sistem jaringan seluler yang beroperasi pada frekuensi 1880–1930 MHz. Sistem ini dioperasikan pada beberapa negara Asia, seperti Jepang, Tiongkok, Taiwan, dan berbagai negara lainnya. (in)
- PHS（ピーエイチエス、英: personal handy-phone system）とは、無線通信により、移動した先で長距離間の通信を行うシステム、またその電話機自体や、それによる移動体通信サービスのことを指す。日本発の通信規格でパケット通信、カメラ付端末、スライド式キーボードの装備などは、携帯電話に先行してPHSの端末において実用化された技術である。 PHSは無線機の一種であるため、日本では電波法により規制されている。日本国内で一般に流通しているPHSは、電波法令により規定されている技術基準に適合していることを示すマーク（技適マーク）が刻印されている。 日本では1995年7月1日に東京・北海道地区でサービスが開始され、2021年1月31日にPHSの音声通話・データ通信サービスは法人向けテレメタリングサービスを除いてすべて終了した。 2006年には全世界で契約件数が1億件となったが、そのほとんどは固定電話網の代替として普及した中国で、のちに中国政府がPHSの電波を携帯電話に割り当てる方針をとったことで日本国外のPHS市場も縮小していった。 (ja)
- Personal Handy-phone System (PHS, Personal Access System, PAS, Xiaolingtong — кит. 小灵通) — система сотовой связи, работающая в радиодиапазоне 1880—1930 МГц, использовавшаяся в Японии, Китае, Тайване и некоторых других азиатских странах и регионах. Стандарт PHS был разработан и внедрён в начале-середине 1990-х. Спад популярности сетей PHS пришелся на середину-конец 2000-х. По состоянию на 2010 год японский WILLCOM обслуживал около 4 миллионов абонентов PHS. (ru)
- PHS (Personal Handy-phone System), znany również jako PAS (Personal Access System), to system cyfrowej telefonii komórkowej różniący się nieco koncepcją od standardów GSM czy PDC. Jest zbliżony do europejskiego systemu DECT (Digital European Cordless Telecommunication). PHS został opracowany w 1989 roku w Japonii w laboratoriach NTT. Jego założeniem było stworzenie bezprzewodowych telefonów domowych, które poza obszarem macierzystym działały jak telefony komórkowe – istnieje możliwość łączenia się z innymi stacjami bazowymi. System wystartował komercyjnie w 1995, było trzech operatorów: (NTT-Personal, DDI-Pocket i ASTEL), obecnie dwóch zrezygnowało ze świadczenia usług PHS i został tylko DDI-Pocket, który zmienił nazwę na . System działa w paśmie 1880–1930 MHz i wykorzystuje dostęp TDMA. Posiada 77 częstotliwości nośnych, każdą podzieloną na 8 szczelin czasowych. Odstęp pomiędzy łączem „w górę” a łączem „w dół” wynosi 300 kHz, szerokość kanału rozmownego to 75 kHz. Głos kodowany jest metodą 32K ADPCM. Od innych odróżnia go przede wszystkim mała moc stacji ruchomych i bazowych. Dzięki temu aparaty zużywają dużo mniej energii a stacje bazowe są dużo tańsze. Ich wadą jest przede wszystkim niewielki zasięg w trybie telefonii komórkowej (100–500 m), co znacznie utrudnia nawiązanie stabilnego połączenia, znalezienia dobrego zasięgu oraz przełączanie się między stacjami bazowymi (handover). Jeżeli użytkownik porusza się z prędkością większą niż 40 km/h to handover staje się niemożliwy. Inne systemy oraz 3G spełniają lepiej swoją funkcję, dlatego od roku 1997 odnotowuje się stały odpływ abonentów PHS, którzy stanowią obecnie niewielki ułamek wszystkich użytkowników sieci komórkowych. Na rynku został tylko jeden operator, który skoncentrował się nie na zapewnianiu połączeń głosowych, lecz na transmisji danych. Z kolei operator Astel sprzedał swoją infrastrukturę PHS firmie Yozan, która od grudnia 2005 wykorzystuje stacje bazowe PHS do wprowadzenia WiMAX. Infrastruktura systemu PHS doskonale nadaje się do transmisji danych. Pierwotnie odbywała się ona z przepływnością 64 kbit/s. System znacznie ulepszono i teraz oferuje dostęp do Internetu z przepływnością do 256 kbit/s. Usługa stałego dostępu do Internetu (Air-H) zatrzymała dalszy odpływ abonentów, zanotowano nawet niewielki wzrost. Usługa ta jest ciągle udoskonalana, operator oferuje telefony z wbudowaną przeglądarką stron www Opera, oraz obsługę, c-HTML, co oznacza dostęp do wielu tzw. nieoficjalnych stron NTT DoCoMo. Dostęp do Internetu uzyskuje się nie tylko przez telefony, można również kupić kartę do PC lub PDA. W przypadku sieci 3G pełny dostęp do sieci z opłatą miesięczną uzyskuje się tylko przez telefon, nie ma takiej opcji przy korzystaniu z PC lub PDA. Cena za miesięczny dostęp do Internetu to ok. 120 USD miesięcznie. Jest to dużo więcej niż w przypadku ADSL, ale z Internetu możemy korzystać niemal w każdym miejscu (95% zamieszkanej powierzchni), jedynym ograniczeniem jest prędkość, z jaką się porusza abonent – nie może być większa niż 40 km/h. Planuje się zwiększenie prędkości transmisji do 1 Mbit/s. Dostęp do Internetu opiera się na standardzie. System PHS dobrze sprawdza się w terenach miejskich. Stosowanie go w terenach wiejskich jest niepraktyczne z racji małych komórek. System ma jednak wiele niezaprzeczalnych plusów – nie tylko oferuje wiele usług dodanych, ale dobrze sprawdza się jako dostęp „last mile”. Jest to tańsza alternatywa dla telefonów komórkowych, same koszty budowy infrastrukutury stanowią 20% kosztów sieci GSM. Wszystko to sprawia, że system znajduje zastosowanie w takich krajach jak Chiny, Tajwan, Wietnam, Bangladesz, Nigeria, Mali, Tanzania i Honduras. (pl)
- 个人手持式电话系统（英語：Personal Handy-phone System，缩写PHS），某些市场称为个人电话存取系统，在中國大陸俗称小灵通，是指一种无线本地电话技术，采用。PHS这项技术在1880至1930兆赫这个波段内运作。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Personal handyphone system (les orthographes Personal handy phone system et Personal handy-phone system sont également rencontrées), abrégé en PHS, est une norme de communication radioélectrique pour la téléphonie mobile, utilisée principalement en Asie. Elle a pour avantage par rapport au GSM une consommation électrique plus faible des terminaux. La norme utilise une méthode de multiplexage de type TDMA-TDD. La bande de fréquences utilisée est 1 895,15 MHz - 1 917,95 MHz, divisée en 77 canaux.
* Portail des télécommunications (fr)
- The Personal Handy-phone System (PHS), also marketed as the Personal Communication Telephone (PCT) in Thailand, and the Personal Access System (PAS) and commercially branded as Xiaolingtong (Chinese: 小灵通) in Mainland China, was a mobile network system operating in the 1880–1930 MHz frequency band, used mainly in Japan, China, Taiwan, and some other Asian countries and regions. (en)
- Personal Handy-phone System (PHS) (dalam bahasa Indonesia: Sistem Telepon Tangan Personal), dinamakan juga Personal Communication Telephone (PCT, Telepon Komunikasi Personal - di Thailand), Personal Access System (PAS, Sistem Akses Personal) atau Xiaolingtong (Hanzi: 小灵通 - di Tiongkok), adalah sistem jaringan seluler yang beroperasi pada frekuensi 1880–1930 MHz. Sistem ini dioperasikan pada beberapa negara Asia, seperti Jepang, Tiongkok, Taiwan, dan berbagai negara lainnya. (in)
- PHS（ピーエイチエス、英: personal handy-phone system）とは、無線通信により、移動した先で長距離間の通信を行うシステム、またその電話機自体や、それによる移動体通信サービスのことを指す。日本発の通信規格でパケット通信、カメラ付端末、スライド式キーボードの装備などは、携帯電話に先行してPHSの端末において実用化された技術である。 PHSは無線機の一種であるため、日本では電波法により規制されている。日本国内で一般に流通しているPHSは、電波法令により規定されている技術基準に適合していることを示すマーク（技適マーク）が刻印されている。 日本では1995年7月1日に東京・北海道地区でサービスが開始され、2021年1月31日にPHSの音声通話・データ通信サービスは法人向けテレメタリングサービスを除いてすべて終了した。 2006年には全世界で契約件数が1億件となったが、そのほとんどは固定電話網の代替として普及した中国で、のちに中国政府がPHSの電波を携帯電話に割り当てる方針をとったことで日本国外のPHS市場も縮小していった。 (ja)
- Personal Handy-phone System (PHS, Personal Access System, PAS, Xiaolingtong — кит. 小灵通) — система сотовой связи, работающая в радиодиапазоне 1880—1930 МГц, использовавшаяся в Японии, Китае, Тайване и некоторых других азиатских странах и регионах. Стандарт PHS был разработан и внедрён в начале-середине 1990-х. Спад популярности сетей PHS пришелся на середину-конец 2000-х. По состоянию на 2010 год японский WILLCOM обслуживал около 4 миллионов абонентов PHS. (ru)
- 个人手持式电话系统（英語：Personal Handy-phone System，缩写PHS），某些市场称为个人电话存取系统，在中國大陸俗称小灵通，是指一种无线本地电话技术，采用。PHS这项技术在1880至1930兆赫这个波段内运作。 (zh)
- Das Personal Handyphone System (PHS) ist ein Mobilfunksystem im Bereich 1880 MHz – 1930 MHz. In China ist es als Xiǎolíngtōng (小灵通) bekannt.Es wird vor allem dort und in Japan, aber zum Beispiel auch in Taiwan, Thailand und Vietnam verwendet. Es arbeitet mit sehr kleinen Zellen und basiert vom Konzept her auf einem Wireless Local Loop, ähnlich Schnurlostelefonsystemen.Für Benutzer unterscheidet sich PHS kaum von gewöhnlichen Mobiltelefonen. Im Gegensatz zu GSM-Netzwerken ist das System jedoch auf das bestehende Festnetztelefonie-Netzwerk "aufgepropft", es ist eine drahtlose Erweiterung des Festnetzes. (de)
- PHS (Personal Handy-phone System), znany również jako PAS (Personal Access System), to system cyfrowej telefonii komórkowej różniący się nieco koncepcją od standardów GSM czy PDC. Jest zbliżony do europejskiego systemu DECT (Digital European Cordless Telecommunication). PHS został opracowany w 1989 roku w Japonii w laboratoriach NTT. Jego założeniem było stworzenie bezprzewodowych telefonów domowych, które poza obszarem macierzystym działały jak telefony komórkowe – istnieje możliwość łączenia się z innymi stacjami bazowymi. System wystartował komercyjnie w 1995, było trzech operatorów: (NTT-Personal, DDI-Pocket i ASTEL), obecnie dwóch zrezygnowało ze świadczenia usług PHS i został tylko DDI-Pocket, który zmienił nazwę na . (pl)
|
