| dbo:abstract
|
- Agonistic behaviour is any social behaviour related to fighting. The term has broader meaning than aggressive behaviour because it includes threats, displays, retreats, placation, and conciliation. The term "agonistic behaviour" was first implemented by J.P Scott and Emil Fredericson in 1951 in their paper "The Causes of Fighting in Mice and Rats" in Physiological Zoology. Agonistic behaviour is seen in many animal species because resources including food, shelter, and mates are often limited. Some forms of agonistic behaviour are between contestants who are competing for access to the same resources, such as food or mates. Other times, it involves tests of strength or threat display that make animals look large and more physically fit, a display that may allow it to gain the resource before an actual battle takes place. Although agonistic behaviour varies among species, agonistic interaction consists of three kinds of behaviours: , , and . These three behaviours are functionally and physiologically interrelated, yet fall outside the narrow definition of aggressive behaviour. While any one of these divisions of behaviours may be seen alone in an interaction between two animals, they normally occur in sequence from start to end. Depending on the availability and importance of a resource, behaviours can range from a fight to the death or a much safer ritualistic behaviour, though ritualistic or display behaviours are the most common form of agonistic behaviours. (en)
- Als agonistisches Verhalten (griech.: agonistis = der Handelnde, Tätige), auch Agonismus, wird in der Verhaltensbiologie die Gesamtheit aller Verhaltensweisen bezeichnet, „die mit Rivalität, Wettbewerb und Konkurrenz verbunden sind [...]. Sie umfassen nicht nur den mit Gewalt verbundenen Angriff (Aggressivität), sondern alle Verhaltensweisen, die bei Auseinandersetzungen zwischen Widersachern auftreten – also auch die des Verteidigens, des Beharrens, des Zurückweichens beziehungsweise der Flucht.“ Weitere Elemente des agonistischen Verhaltens sind unter anderem Imponierverhalten und Drohverhalten sowie Demutsgebärden, wobei für letzteres die Beschwichtigungssignale beim Hund das bekannteste Beispiel sind. Auch die sogenannten Übersprungbewegungen können zu den agonistischen Verhaltensweisen gehören. Agonistisches Verhalten umfasst demnach „die Gesamtheit aller mit der Auseinandersetzung zwischen Individuen in Zusammenhang stehenden Verhaltensweisen.“ (de)
- En etologio, Agonia kutimaro estas ĉiu ajn socia kutimaro rilata al luktado. Tiele ĝi estas pli larĝasence ol agresema kutimaro ĉar ĝi inkludas ne nur faktan agreson sed ankaŭ minacojn, memmontrojn, retiriĝojn, agresfrontadon kaj repacigon. La termino estis stampata de Scott kaj Fredericson en 1951. Agonia kutimaro estas komprenata ĉe multaj animalaj specioj ĉar rimedoj kiaj manĝo, ŝirmo kaj partneroj estas ofte limigitaj. Kelkaj formoj de Agonia kutimaro okazas inter kontraŭuloj kiuj konkurencas por aliro al samaj rimedoj, kiaj manĝo aŭ partneroj. Aliajn fojojn ĝi implicas testojn de forto aŭ minacomontro kiuj ŝajnigas ke la animalo aspektas pli granda kaj fizike pli sana, kio povas permesi ĝin akiri la rimedon antaŭ okazo de fakta batalo. Kvankam la Agonia kutimaro varias inter specioj, agonia interagado konsistas el tri tipoj de kutimoj: minaco, agreso, kaj submeto. Tiuj tri kutimoj estas funkcie kaj fiziologie interrilataj kun agresa kutimaro kvankam for de la mallarĝa difino de agresa kutimaro. Dum tiuj kutimoj povas esti vidataj unuope en interagado inter du animaloj, ili kutime okazas laŭ sekvenco el komenco al fino. Depende de disponeblo kaj gravo de rimedo, la kutimaro povas gami el mortolukto al multe pli sekura rita kutimaro, kvankam rita aŭ memmontrada kutimaro estas plej komunaj formoj de Agonia kutimaro. (eo)
- En etología, se llama comportamiento agonístico al comportamiento social relacionado con la lucha. El comportamiento agonístico es un concepto más general al de la conducta agresiva pues incluye cualquier conducta de oposición a otros, como la competición, el enfrentamiento, la desobediencia y, por supuesto, la conducta agresiva. Ayuda a los animales a asegurar necesidades esenciales como hábitat, territorio, alimentos y compañeros sexuales. Incluye dos componentes opuestos: el comportamiento agresivo y el defensivo. El primero puede implicar mostrar, amenazar o atacar. Los patrones típicos de comportamiento defensivo incluyen apaciguamiento, sumisión y la conducta de escape. La agresión se divide en interespecífica e intraespecífica. La agresión intraespecífica está dirigida a individuos de la misma especie mientras que la interespecífica apunta a la de otras especies. Incluye tácticas de depredación y de antidepredación y garantiza la subsistencia. (es)
- En éthologie, un comportement agonistique (grec ancien ἀγωνιστικός, agônistikos, « de compétition ») désigne l'ensemble des conduites liées aux confrontations de rivalité entre individus. Ce comportement qui englobe l'agression (attaque, comportement de menace, défense) et la fuite, est notamment chargé de régler les problèmes de tension dans un groupe social (territorialité, accouplement). (fr)
- Perilaku agonistik adalah perilaku sosial yang terkait dengan pertarungan. Istilah ini memiliki artian yang lebih luas daripada perilaku , karena juga mencakup tindakan mengancam, menunjukkan kekuatan, mundur, memuaskan, dan berdamai. Istilah ini dicetuskan oleh Scott dan Fredericson pada tahun 1951. Perilaku agonistik banyak diamati pada hewan-hewan akibat terbatasnya makanan, tempat tinggal, dan pasangan. Kadang-kadang hewan juga melakukan unjuk kekuatan yang membuat mereka terlihat besar dan lebih bugar, dan dengan tindakan tersebut mereka dapat mengakses sumber daya tanpa harus bertarung. Perilaku agonistik dapat bervariasi dari pertarungan sampai mati hingga perilaku ritualistik yang jauh lebih aman, walaupun perilaku ritualistik atau unjuk kekuatan adalah jenis perilaku agonistik yang paling umum ditemui. (in)
- Agonistisch gedrag (ook: agonistisch vertoon) is het gedrag dat een dier vertoont wanneer het niet zeker weet wat het moet doen, dus een mengeling van vlucht- en aanvalsgedrag. Dit leidt vaak tot conflictgedrag, waarbij het dier overspronggedrag (bijvoorbeeld zich plotseling gaan wassen in plaats van agressief te worden tegen het andere dier) of omgericht gedrag (het gedrag dat eigenlijk is bedoeld voor de opponent richten op iets anders, zoals wanneer iemand op tafel slaat wanneer hij boos op een ander is) vertoont. (nl)
- Zachowania agonistyczne są to wszelkie związane z walką. Termin ten ma szersze znaczenie w porównaniu z zachowaniami agresywnymi, gdyż zawiera w sobie takie elementy jak , , wycofywanie się, łagodzenie sytuacji konfliktowej oraz rozejm. Termin został ukuty przez J. P. Scotta i Emila Fredericsona w 1951 roku w artykule The cause of fighting in mice and rats. Zachowania agonistyczne widoczne są wśród wielu gatunków zwierząt w związku z ograniczonym dostępem do zasobów takich jak pożywienie, schronienie lub partnerzy seksualni. Niektóre formy zachowań agonistycznych pojawiają się między uczestnikami walki o dostęp do tych samych zasobów takich jak jedzenie, schronienie lub partnerzy seksualni. Inne formy tych zachowań mogą jednakże występować w takich sytuacjach jak sprawdzanie wytrzymałości lub pokazywanie możliwości odstraszania, kiedy zwierzęta wyglądają na większe i bardziej sprawne fizycznie, pokazy te mogą umożliwić osiągnięcie celu jakim jest dostęp do powyższych zasobów bez konieczności wdawania się w walkę. Pomimo że zachowania agonistyczne różnią się w zależności od gatunku zwierząt, to jednak zawierają w sobie trzy rodzaje zachowań: odstraszanie, agresję oraz uległość. Te trzy zachowania są funkcjonalnie i psychologicznie powiązane z zachowaniami agresywnymi jednakże wypadają poza prostą definicję zachowań agresywnych. Podczas gdy te trzy rodzaje zachowań mogą być rozpatrywane pojedynczo jako interakcje pomiędzy dwoma osobnikami, zazwyczaj występują one w sekwencji od początku do końca. W zależności od dostępności oraz ważności danego zasobu, zachowania te mogą różnić się w skali jaką przybiera dana walka - od walki na śmierć do bardziej bezpieczniejszych rytualnych zachowań, aczkolwiek zachowania rytualne lub demonstracje są najczęściej występującą formą zachowań agonistycznych. (pl)
- Агонисти́ческое поведе́ние (греч. agōnistikо́s — «способный к борьбе», «воинственный») — сложный комплекс поведенческих реакций у животных, наблюдаемый во время конфликтов между особями одного вида и включающий взаимные угрозы, нападения на соперника, бегство от него, преследования и демонстрации подчинения. Данный термин имеет более широкое значение, чем агрессивное поведение. (ru)
- Em etologia, comportamento agonístico é qualquer comportamento social relacionado à luta. Portanto, é uma categoria mais ampla que agressão, pois não envolve apenas o ato agressivo em si, mas também exibições, fugas, conciliação. O termo foi cunhado por Scott e Fredericson em 1951. O comportamento agonístico é visto em muitos animais já que os recursos alimentares, cópulas e abrigo são recursos limitados, e acaba provocando disputas entre os interesses individuais. Algumas formas de comportamento agonístico aparecem em contextos de competição por recursos, como comida ou cópulas. Muitas vezes, envolve apenas a apresentação de ameaças e exibições, sem a ocorrência de um embate propriamente dito: o animal mais ameaçador é capaz de vencer uma disputa sem chegar na agressão propriamente dita. A territorialidade é um bom exemplo de situação em que há a ocorrência de comportamentos agonísticos, e o residente do território geralmente ganha o embate, expulsando o intruso. Embora esses comportamentos variem muito, pode-se dividir em três tipos: ameaça, agressão e submissão. Esses comportamentos são fisiologicamente e funcionalmente relacionados entre si, e muitas vezes apresentam estereotipia e um sequência bem definida de apresentação. Dependendo da disponibilidade e importância do recurso, do tamanho do oponente, o comportamento agonístico pode passar da apresentação de complexos rituais para um embate propriamente dito, ocorrendo até mesmo, a morte. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- En éthologie, un comportement agonistique (grec ancien ἀγωνιστικός, agônistikos, « de compétition ») désigne l'ensemble des conduites liées aux confrontations de rivalité entre individus. Ce comportement qui englobe l'agression (attaque, comportement de menace, défense) et la fuite, est notamment chargé de régler les problèmes de tension dans un groupe social (territorialité, accouplement). (fr)
- Agonistisch gedrag (ook: agonistisch vertoon) is het gedrag dat een dier vertoont wanneer het niet zeker weet wat het moet doen, dus een mengeling van vlucht- en aanvalsgedrag. Dit leidt vaak tot conflictgedrag, waarbij het dier overspronggedrag (bijvoorbeeld zich plotseling gaan wassen in plaats van agressief te worden tegen het andere dier) of omgericht gedrag (het gedrag dat eigenlijk is bedoeld voor de opponent richten op iets anders, zoals wanneer iemand op tafel slaat wanneer hij boos op een ander is) vertoont. (nl)
- Агонисти́ческое поведе́ние (греч. agōnistikо́s — «способный к борьбе», «воинственный») — сложный комплекс поведенческих реакций у животных, наблюдаемый во время конфликтов между особями одного вида и включающий взаимные угрозы, нападения на соперника, бегство от него, преследования и демонстрации подчинения. Данный термин имеет более широкое значение, чем агрессивное поведение. (ru)
- Als agonistisches Verhalten (griech.: agonistis = der Handelnde, Tätige), auch Agonismus, wird in der Verhaltensbiologie die Gesamtheit aller Verhaltensweisen bezeichnet, „die mit Rivalität, Wettbewerb und Konkurrenz verbunden sind [...]. Sie umfassen nicht nur den mit Gewalt verbundenen Angriff (Aggressivität), sondern alle Verhaltensweisen, die bei Auseinandersetzungen zwischen Widersachern auftreten – also auch die des Verteidigens, des Beharrens, des Zurückweichens beziehungsweise der Flucht.“ (de)
- Agonistic behaviour is any social behaviour related to fighting. The term has broader meaning than aggressive behaviour because it includes threats, displays, retreats, placation, and conciliation. The term "agonistic behaviour" was first implemented by J.P Scott and Emil Fredericson in 1951 in their paper "The Causes of Fighting in Mice and Rats" in Physiological Zoology. Agonistic behaviour is seen in many animal species because resources including food, shelter, and mates are often limited. (en)
- En etologio, Agonia kutimaro estas ĉiu ajn socia kutimaro rilata al luktado. Tiele ĝi estas pli larĝasence ol agresema kutimaro ĉar ĝi inkludas ne nur faktan agreson sed ankaŭ minacojn, memmontrojn, retiriĝojn, agresfrontadon kaj repacigon. La termino estis stampata de Scott kaj Fredericson en 1951. Agonia kutimaro estas komprenata ĉe multaj animalaj specioj ĉar rimedoj kiaj manĝo, ŝirmo kaj partneroj estas ofte limigitaj. (eo)
- En etología, se llama comportamiento agonístico al comportamiento social relacionado con la lucha. El comportamiento agonístico es un concepto más general al de la conducta agresiva pues incluye cualquier conducta de oposición a otros, como la competición, el enfrentamiento, la desobediencia y, por supuesto, la conducta agresiva. (es)
- Perilaku agonistik adalah perilaku sosial yang terkait dengan pertarungan. Istilah ini memiliki artian yang lebih luas daripada perilaku , karena juga mencakup tindakan mengancam, menunjukkan kekuatan, mundur, memuaskan, dan berdamai. Istilah ini dicetuskan oleh Scott dan Fredericson pada tahun 1951. Perilaku agonistik banyak diamati pada hewan-hewan akibat terbatasnya makanan, tempat tinggal, dan pasangan. Kadang-kadang hewan juga melakukan unjuk kekuatan yang membuat mereka terlihat besar dan lebih bugar, dan dengan tindakan tersebut mereka dapat mengakses sumber daya tanpa harus bertarung. Perilaku agonistik dapat bervariasi dari pertarungan sampai mati hingga perilaku ritualistik yang jauh lebih aman, walaupun perilaku ritualistik atau unjuk kekuatan adalah jenis perilaku agonistik yan (in)
- Zachowania agonistyczne są to wszelkie związane z walką. Termin ten ma szersze znaczenie w porównaniu z zachowaniami agresywnymi, gdyż zawiera w sobie takie elementy jak , , wycofywanie się, łagodzenie sytuacji konfliktowej oraz rozejm. Termin został ukuty przez J. P. Scotta i Emila Fredericsona w 1951 roku w artykule The cause of fighting in mice and rats. Zachowania agonistyczne widoczne są wśród wielu gatunków zwierząt w związku z ograniczonym dostępem do zasobów takich jak pożywienie, schronienie lub partnerzy seksualni. (pl)
- Em etologia, comportamento agonístico é qualquer comportamento social relacionado à luta. Portanto, é uma categoria mais ampla que agressão, pois não envolve apenas o ato agressivo em si, mas também exibições, fugas, conciliação. O termo foi cunhado por Scott e Fredericson em 1951. O comportamento agonístico é visto em muitos animais já que os recursos alimentares, cópulas e abrigo são recursos limitados, e acaba provocando disputas entre os interesses individuais. (pt)
|
