| dbo:abstract
|
- الزائدة أو المزيد حرف معنى (مرفيم) يلصق بالكلمة فيسمى باللاصقة أو يزاد داخلها فيسمى بالداخلة، لتركيب كلمة أخرى منها. في الحالة الأولى تسمى الكلمة بالسالمة، وفي الثانية بالمكسرة. مثال هتين الحالتين الجمع السالم للمذكر والمؤنث والجمع المكسر. (ar)
- Afix je jednotlivý morfém, který se připojuje k základnímu morfému slova – kořenu nebo kmeni. Afixy se používají k odvozování slov (derivativní afixy) nebo k vyjadřování mluvnických kategorií při skloňování a časování (flektivní afixy). (cs)
- Un afix és una partícula morfològica que permet la derivació per formar nous mots, en afegir-lo abans, dins o darrere un mot. Segons la seva col·locació pot ser un prefix (si està davant del lexema), infix (enmig) o sufix (al final del lexema), o circumfix. Es poden combinar diversos afixos alhora, fins i tot del mateix tipus, per crear nous derivats. Els afixos aporten sempre un matís al significat de la paraula, a diferència dels morfemes flexius que només afegeixen matisos gramaticals. A vegades poden canviar la categoria a què pertany la paraula resultant, especialment en el cas dels sufixos. Mols afixos en se no signifiquen gaire res «re-» «-atge», en comparació amb els elements de mots compostos, però la diferència és gradual. Formes intermediaris es diuen afixoide o més aviat prefixoide o pseudoprefix com ara «auto-» o «euro», generalment en mots cults o neologismes. Tenen un pol fonològic molt més llarg en comparació amb, per exemple «in-» o «-re» o «-». (ca)
- Affix (von lateinisch affigere „anheften“; Partizipform: affixum, „angeheftet“) bezeichnet in der Morphologie (Sprachwissenschaft) einen unselbständigen Bestandteil eines Wortes (ein gebundenes Morphem), der nicht selbst durch Anfügung anderer Elemente komplettiert werden kann, sondern nur umgekehrt zur Erweiterung eines vorhandenen Wortes oder Wortteiles dient. Diese letztere Eigenschaft unterscheidet das Affix von einem gebundenen lexikalischen Morphem (wie Konfix, unikales Morphem), das ebenfalls nicht selbständig vorkommt, aber seinerseits als Wortstamm dienen kann. Affixe dienen vor allem zur Wortbildung und zur Flexion. Das Gegenstück zum Affix, also der Wortteil, mit dem ein Affix sich verbindet, heißt Basis der Affigierung. In den meisten, aber nicht allen Fällen, handelt es sich hierbei um einen Wortstamm (siehe dort zu Einzelheiten). In der Informatik und der Mathematik wird „Affix“ mit einem anderen Bedeutungsinhalt verwendet, der zwar dem sprachwissenschaftlichen Begriff ähnelt, sich aber im Einzelnen davon unterscheidet (siehe „Affix“ in Naturwissenschaften und Informatik). (de)
- Πρόσφυμα (ή παράθημα) στη γλωσσολογία είναι μόρφημα (συλλαβή ή φθόγγος) που προστίθεται στη θεματική ρίζα για την κλίση ή την παραγωγή λέξης. Ανάλογα με τη θέση του σε σχέση με τη ρίζα της λέξης, αποκαλείται ειδικότερα:
* πρόθημα (ξε-πλένω)
* επίθημα (μαν-ούλα)
* ένθημα (αναλα-μ-βάνω) Η λέξη δημιουργήθηκε από το αρχαιοελληνικό προσφύω/προσφύομαι «φυτρώνω πάνω σε κάτι, προσκολλώμαι», και ως γλωσσολογικός όρος αποτελεί μεταφραστικό δάνειο από το γαλλικό affixe. (el)
- In linguistics, an affix is a morpheme that is attached to a word stem to form a new word or word form. Affixes may be derivational, like English -ness and pre-, or inflectional, like English plural -s and past tense -ed. They are bound morphemes by definition; prefixes and suffixes may be separable affixes. Affixation is the linguistic process that speakers use to form different words by adding morphemes at the beginning (prefixation), the middle (infixation) or the end (suffixation) of words. (en)
- La afiksoj aŭ kroĉaĵoj kombinite kun radikoj estas elementoj kiuj servas por formi kunmeetaĵojn. Kompare kun la ĝeneralaj vortfaraj reguloj validaj por la radikoj, ili sekvas diversmaniere specialajn regulojn en la vortfarado. La afiksojn eblas rigardi kiel specon de radikoj. Ili estas tradicie kaj ĉi tie aparte klasataj, ĉar ili uziĝas unuavice kiel vortfariloj (kune kun normalaj radikoj), kaj ĉar ili uziĝas vortfare laŭ specialaj reguloj, kiuj ne validas por normalaj radikoj. Iuj kondutas tiam baze kiel normalaj radikoj, sed kun diversspecaj aldonaj limigaj principoj: Tiajn afiksojn oni nomas ofte "afiksoidoj". Kelkaj tamen kondutas en tute aparta maniero, kiu klare distingigas ilin disde normalaj radikoj: Tiajn afiksojn oni povas nomi "veraj afiksoj". Sed ĉiuj afiksoj (krom iuj neoficalaj marĝenaj afiksoj) uziĝas ankaŭ neafikse tute kiel radikoj (ekz. "malo", "eksa", "eta", "igi"). Rimarku, ke kiel afiksoj ne klasiĝu t.n. pseŭdoafiksoj (eksafiksoj), kiuj ne estas veraj Esperantaj lingvoelementoj, sed nuraj radikopartoj (afiksoj aŭ radikoj en la origina lingvo). La afiksoj disklasiĝas laŭ siaj kutimaj pozicioj en kunmetaĵoj: antaŭ aŭ post radikoj:
* prefikso
* sufikso Estas ankaŭ lingvoj en kiuj ekzistas infiksoj aŭ cirkumfiksoj: Infiksoj estas aligitaj enen en vorto, dum cirkumfiksoj aŭ ĉirkaŭfiksoj aligitas en du partoj ĉirkaŭ vorton.
* infikso (enmetaĵo)
* cirkumfikso
* (signifoporta aldonaĵo) (eo)
- Los afijos son secuencias lingüísticas que se anteponen (prefijos), se posponen (sufijos) o insertan (infijos) en una palabra o lexema para modificar su significado, bien gramaticalmente (afijos flexivos), bien semánticamente (afijos derivativos).Algunos autores reservan el término afijo para los morfemas derivativos y utilizan el término desinencia para referirse a todos los morfemas flexivos. Otras denominaciones (Alvar y Pottier) son formantes constitutivos y formantes flexivos, respectivamente. Los afijos son morfemas que se usan en el proceso de derivación y, en ciertos casos, en el proceso de flexión para formar nuevas palabras a partir de otras primitivas y así ensanchar una familia léxica concreta. Se añaden siempre al lexema o raíz. A la posibilidad de aumentar el número de palabras de una lengua por medio de los afijos derivativos se denomina productividad del lenguaje. (es)
- Hizkiak hitz edo lexema bati aurrean (aurrizkiak), atzean (atzizkiak) edo barruan kokatzen zaizkion morfemak dira. Hizkiek hitzen esanahia aldatzen dute, bai gramatikaren aldetik (flexioa), bai semantikaren alderik (eratorpena). Adibidez, etxe hitzari -tik atzizkia gehitzen bazaio, esanahi gramatikal berria du, baina -aurre atzizkia eransten bazaio, esanahi semantiko berria. (eu)
- En morphologie, domaine de la linguistique, un affixe (du latin ad-fixus > affixus, « (qui est) fixé contre ») est un morphème en théorie lié qui s'adjoint au radical ou au lexème d'un mot.Des affixes peuvent se lexicaliser et donc devenir des morphèmes libres : c'est par exemple le cas pour le préfixe ex- dans une expression comme mon ex, à savoir mon ex-mari / -petit ami, etc. (fr)
- Afiks atau imbuhan adalah bunyi yang ditambahkan pada sebuah kata—entah di awal, di akhir, di tengah, atau gabungan di antara tiga imbuhan itu—untuk membentuk kata baru yang artinya berhubungan dengan kata yang pertama. (in)
- ( 사진술에 대해서는 근접촬영 문서를 참고하십시오.) 접사(接辭)는 어근에 어떤 뜻을 더해 주거나 품사를 바꿈으로써 새로운 단어를 만드는 의존형태소를 말한다. (ko)
- In linguistica si chiama genericamente affisso un elemento che si aggiunge a una parola per formarne un'altra. Nella grammatica normativa tradizionale si distinguono tre tipi di affisso: prefisso, infisso e suffisso, a seconda che l'elemento si aggiunga all'inizio, in mezzo o alla fine della parola di base. Nella linguistica descrittiva moderna si definisce affisso un morfema che sia nello stesso tempo legato e non lessicale; detto in altri termini, è una parte della parola che serve solo a precisarne il significato o la funzione grammaticale. (it)
- Een affix of toevoegsel is in de taalkunde een (meestal gebonden) morfeem dat van zichzelf geen betekenis heeft, maar dat aan een ander morfeem (meestal een woord) vastgehecht wordt om zodoende een nieuw woord met een afgeleide betekenis te vormen. Globaal wordt er onderscheid gemaakt tussen afleidings- en buigingsaffixen. Een affix kan zijn:
* een voorvoegsel (prefix)
* een invoegsel (infix)
* een omvoegsel (circumfix)
* een achtervoegsel (suffix)
* een voor- of achtervoegsel (adfix)
* een betekenisdragende aanhechting (confix)
* een aanhechting (verbindingsklank) in samenstellingen (interfix)
* een "in stukken gehakte" aanhechting (transfix)
* een verandering van een of meer fonemen (simulfix)
* een verandering op suprasegmenteel niveau (suprafix)
* een duplifix, ofwel een aanhechting in een geredupliceerd segment (zie ook reduplicatie)
* een aanhechting die verdwijnt (disfix) Noot: Wanneer we het over 'betekenisloos' hebben, impliceert dat in deze context "lexicaal betekenisloos". Vanzelfsprekend hebben affixen, zoals alle morfemen, wel degelijk een betekenis (teneinde een morfeem te kunnen zijn, moet een woorddeel betekenis hebben); in de meeste gevallen is de betekenis hier echter zuiver grammaticaal en afhankelijk van die van het grondwoord. (nl)
- 接辞（せつじ、affix）とは、文法的な機能を担い、それ自体では語として自立しえない形態素のことである。 (ja)
- Formant, zrostek, afiks (od łac. affixum „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej). Formant słowotwórczy modyfikuje wyraz podstawowy pod względem znaczeniowym lub funkcjonalnym. (pl)
- Afixo é um elemento que se junta a um radical para formação de uma palavra, alterando o sentido básico da palavra.Seu estudo faz parte da chamada . (pt)
- Ett affix (latin affixum '[något som är] fäst till') är ett morfem som läggs till ett ord för att ändra dess betydelse. Affixen är av två typer, avledningsaffix och böjningsaffix. Avledningsaffixen är affix som, något förenklat, förändrar ordets betydelse eller ordklass, till exempel -ning (jämför bok – bokning), o- (jämför klok – oklok), -bar (jämför tvätt – tvättbar) eller -ig (jämför eld – eldig). Avledningsaffixen kan sägas skapa ett nytt lexem. Avledningsaffixen kan stå före en rot (eller en stam, se nedan), och kallas då för prefix, eller efter en rot (eller stam, se nedan) och kallas då för suffix. Böjningsaffix ändrar inte ordens betydelse utan preciserar till exempel tempus eller numerus. Exempel på böjningsaffix är preteritumändelsen -te i lekte eller pluraländelsen -er i bilder. Alla böjningsaffix i svenska är suffix. Affixen kan placeras på sju olika sätt:
* prefix: läggs till före rotmorfemet/-en, till exempel beklaga.
* suffix: läggs till efter rotmorfemet/-en, till exempel bärbar (avledning), eller efter stammen, till exempel bärbara (böjning).
* infix: läggs till inuti ett annat morfem (vanligen rotmorfemet), till exempel latinets tengo (jag håller); jämför preteritum tegi. Infix är vanliga i Borneo-filippinska språk.
* cirkumfix: läggs till före och efter utgångsordets morfem, till exempel förarga, och i ryska наесться (äta sig mätt).
* suprafix: läggs till suprasegmentellt på ett annat morfem.
* transfix: placeras så att det "dyker upp" på två eller flera ställen i/kring ett annat morfem. Vanligt i arabiska, där transfix i form av vokalkombinationer kan sättas in i olika konsonantrötter.
* interfix är rena fogelement, som alltid uppträder mellan två rotmorfem, alltså i sammansättningar. De svenska fogelementen i till exempel kvinn-o-parti, kung-a-makt, stol-s-ben, kan ses som interfix, även om de ursprungligen är kasusändelser på sammansättningarnas förled. (sv)
- А́ффикс (лат. wikt:affixus «прикреплённый»), также формант или форматив, — морфема, которая присоединяется к корню и служит для образования слов. Аффиксы могут быть словообразовательными (как английский -ness и pre-) и флексионными (как -s и -ed). Аффикс является связанной морфемой (морфема, которая не совпадает с основой хотя бы в одной словоформе неслужебного слова; напр., kindness, unlikely). Префиксы и суффиксы могут быть отделимыми аффиксами. (ru)
- 詞綴（affix），或稱接辭，是一種附著在词根或詞幹的語素，為規範詞素，不能單獨成字。词缀可以是派生变化，如英语的-ness and pre-，也可以是屈折变化，如英语的复数 -s 和过去式-ed。 (zh)
- А́фікс, також Формант (лат. affixus — прикріплений, причеплений) — частина слова, що вносить зміну у значення кореня. Словотворчі афікси утворюють нові слова (наприклад, пись-м-ен-ник), словозмінні — виражають відношення слова до інших слів (наприклад, вогн-і гор-ять, музик-а гра-є). Афікс є засобом вираження лексичних значень і відношень між словами у словосполученні та реченні. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الزائدة أو المزيد حرف معنى (مرفيم) يلصق بالكلمة فيسمى باللاصقة أو يزاد داخلها فيسمى بالداخلة، لتركيب كلمة أخرى منها. في الحالة الأولى تسمى الكلمة بالسالمة، وفي الثانية بالمكسرة. مثال هتين الحالتين الجمع السالم للمذكر والمؤنث والجمع المكسر. (ar)
- Afix je jednotlivý morfém, který se připojuje k základnímu morfému slova – kořenu nebo kmeni. Afixy se používají k odvozování slov (derivativní afixy) nebo k vyjadřování mluvnických kategorií při skloňování a časování (flektivní afixy). (cs)
- Πρόσφυμα (ή παράθημα) στη γλωσσολογία είναι μόρφημα (συλλαβή ή φθόγγος) που προστίθεται στη θεματική ρίζα για την κλίση ή την παραγωγή λέξης. Ανάλογα με τη θέση του σε σχέση με τη ρίζα της λέξης, αποκαλείται ειδικότερα:
* πρόθημα (ξε-πλένω)
* επίθημα (μαν-ούλα)
* ένθημα (αναλα-μ-βάνω) Η λέξη δημιουργήθηκε από το αρχαιοελληνικό προσφύω/προσφύομαι «φυτρώνω πάνω σε κάτι, προσκολλώμαι», και ως γλωσσολογικός όρος αποτελεί μεταφραστικό δάνειο από το γαλλικό affixe. (el)
- In linguistics, an affix is a morpheme that is attached to a word stem to form a new word or word form. Affixes may be derivational, like English -ness and pre-, or inflectional, like English plural -s and past tense -ed. They are bound morphemes by definition; prefixes and suffixes may be separable affixes. Affixation is the linguistic process that speakers use to form different words by adding morphemes at the beginning (prefixation), the middle (infixation) or the end (suffixation) of words. (en)
- Hizkiak hitz edo lexema bati aurrean (aurrizkiak), atzean (atzizkiak) edo barruan kokatzen zaizkion morfemak dira. Hizkiek hitzen esanahia aldatzen dute, bai gramatikaren aldetik (flexioa), bai semantikaren alderik (eratorpena). Adibidez, etxe hitzari -tik atzizkia gehitzen bazaio, esanahi gramatikal berria du, baina -aurre atzizkia eransten bazaio, esanahi semantiko berria. (eu)
- En morphologie, domaine de la linguistique, un affixe (du latin ad-fixus > affixus, « (qui est) fixé contre ») est un morphème en théorie lié qui s'adjoint au radical ou au lexème d'un mot.Des affixes peuvent se lexicaliser et donc devenir des morphèmes libres : c'est par exemple le cas pour le préfixe ex- dans une expression comme mon ex, à savoir mon ex-mari / -petit ami, etc. (fr)
- Afiks atau imbuhan adalah bunyi yang ditambahkan pada sebuah kata—entah di awal, di akhir, di tengah, atau gabungan di antara tiga imbuhan itu—untuk membentuk kata baru yang artinya berhubungan dengan kata yang pertama. (in)
- ( 사진술에 대해서는 근접촬영 문서를 참고하십시오.) 접사(接辭)는 어근에 어떤 뜻을 더해 주거나 품사를 바꿈으로써 새로운 단어를 만드는 의존형태소를 말한다. (ko)
- In linguistica si chiama genericamente affisso un elemento che si aggiunge a una parola per formarne un'altra. Nella grammatica normativa tradizionale si distinguono tre tipi di affisso: prefisso, infisso e suffisso, a seconda che l'elemento si aggiunga all'inizio, in mezzo o alla fine della parola di base. Nella linguistica descrittiva moderna si definisce affisso un morfema che sia nello stesso tempo legato e non lessicale; detto in altri termini, è una parte della parola che serve solo a precisarne il significato o la funzione grammaticale. (it)
- 接辞（せつじ、affix）とは、文法的な機能を担い、それ自体では語として自立しえない形態素のことである。 (ja)
- Formant, zrostek, afiks (od łac. affixum „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej). Formant słowotwórczy modyfikuje wyraz podstawowy pod względem znaczeniowym lub funkcjonalnym. (pl)
- Afixo é um elemento que se junta a um radical para formação de uma palavra, alterando o sentido básico da palavra.Seu estudo faz parte da chamada . (pt)
- А́ффикс (лат. wikt:affixus «прикреплённый»), также формант или форматив, — морфема, которая присоединяется к корню и служит для образования слов. Аффиксы могут быть словообразовательными (как английский -ness и pre-) и флексионными (как -s и -ed). Аффикс является связанной морфемой (морфема, которая не совпадает с основой хотя бы в одной словоформе неслужебного слова; напр., kindness, unlikely). Префиксы и суффиксы могут быть отделимыми аффиксами. (ru)
- 詞綴（affix），或稱接辭，是一種附著在词根或詞幹的語素，為規範詞素，不能單獨成字。词缀可以是派生变化，如英语的-ness and pre-，也可以是屈折变化，如英语的复数 -s 和过去式-ed。 (zh)
- А́фікс, також Формант (лат. affixus — прикріплений, причеплений) — частина слова, що вносить зміну у значення кореня. Словотворчі афікси утворюють нові слова (наприклад, пись-м-ен-ник), словозмінні — виражають відношення слова до інших слів (наприклад, вогн-і гор-ять, музик-а гра-є). Афікс є засобом вираження лексичних значень і відношень між словами у словосполученні та реченні. (uk)
- Un afix és una partícula morfològica que permet la derivació per formar nous mots, en afegir-lo abans, dins o darrere un mot. Segons la seva col·locació pot ser un prefix (si està davant del lexema), infix (enmig) o sufix (al final del lexema), o circumfix. Es poden combinar diversos afixos alhora, fins i tot del mateix tipus, per crear nous derivats. Els afixos aporten sempre un matís al significat de la paraula, a diferència dels morfemes flexius que només afegeixen matisos gramaticals. A vegades poden canviar la categoria a què pertany la paraula resultant, especialment en el cas dels sufixos. (ca)
- Affix (von lateinisch affigere „anheften“; Partizipform: affixum, „angeheftet“) bezeichnet in der Morphologie (Sprachwissenschaft) einen unselbständigen Bestandteil eines Wortes (ein gebundenes Morphem), der nicht selbst durch Anfügung anderer Elemente komplettiert werden kann, sondern nur umgekehrt zur Erweiterung eines vorhandenen Wortes oder Wortteiles dient. Diese letztere Eigenschaft unterscheidet das Affix von einem gebundenen lexikalischen Morphem (wie Konfix, unikales Morphem), das ebenfalls nicht selbständig vorkommt, aber seinerseits als Wortstamm dienen kann. (de)
- La afiksoj aŭ kroĉaĵoj kombinite kun radikoj estas elementoj kiuj servas por formi kunmeetaĵojn. Kompare kun la ĝeneralaj vortfaraj reguloj validaj por la radikoj, ili sekvas diversmaniere specialajn regulojn en la vortfarado. Rimarku, ke kiel afiksoj ne klasiĝu t.n. pseŭdoafiksoj (eksafiksoj), kiuj ne estas veraj Esperantaj lingvoelementoj, sed nuraj radikopartoj (afiksoj aŭ radikoj en la origina lingvo). La afiksoj disklasiĝas laŭ siaj kutimaj pozicioj en kunmetaĵoj: antaŭ aŭ post radikoj:
* prefikso
* sufikso
* infikso (enmetaĵo)
* cirkumfikso
* (signifoporta aldonaĵo) (eo)
- Los afijos son secuencias lingüísticas que se anteponen (prefijos), se posponen (sufijos) o insertan (infijos) en una palabra o lexema para modificar su significado, bien gramaticalmente (afijos flexivos), bien semánticamente (afijos derivativos).Algunos autores reservan el término afijo para los morfemas derivativos y utilizan el término desinencia para referirse a todos los morfemas flexivos. Otras denominaciones (Alvar y Pottier) son formantes constitutivos y formantes flexivos, respectivamente. (es)
- Een affix of toevoegsel is in de taalkunde een (meestal gebonden) morfeem dat van zichzelf geen betekenis heeft, maar dat aan een ander morfeem (meestal een woord) vastgehecht wordt om zodoende een nieuw woord met een afgeleide betekenis te vormen. Globaal wordt er onderscheid gemaakt tussen afleidings- en buigingsaffixen. Een affix kan zijn: (nl)
- Ett affix (latin affixum '[något som är] fäst till') är ett morfem som läggs till ett ord för att ändra dess betydelse. Affixen är av två typer, avledningsaffix och böjningsaffix. Avledningsaffixen är affix som, något förenklat, förändrar ordets betydelse eller ordklass, till exempel -ning (jämför bok – bokning), o- (jämför klok – oklok), -bar (jämför tvätt – tvättbar) eller -ig (jämför eld – eldig). Avledningsaffixen kan sägas skapa ett nytt lexem. Avledningsaffixen kan stå före en rot (eller en stam, se nedan), och kallas då för prefix, eller efter en rot (eller stam, se nedan) och kallas då för suffix. Böjningsaffix ändrar inte ordens betydelse utan preciserar till exempel tempus eller numerus. Exempel på böjningsaffix är preteritumändelsen -te i lekte eller pluraländelsen -er i bilder. (sv)
|
