| dbo:abstract
|
- Aerial ramming or air ramming is the ramming of one aircraft with another. It is a last-ditch tactic in air combat, sometimes used when all else has failed. Long before the invention of aircraft, ramming tactics in naval warfare and ground warfare were common. The first aerial ramming was performed by Pyotr Nesterov in 1914 during the First World War. In the early stages of World War II the tactic was employed by Soviet pilots, who called it taran, the Russian word for "battering ram". A ramming pilot could use the weight of the aircraft as a ram, or they could try to make the enemy lose control of their plane, using the propeller or wing to damage the enemy's tail or a wing. Ramming took place when a pilot ran out of ammunition yet was still intent on destroying an enemy, or when the plane had already been damaged beyond saving. Most rammings occurred when the attacker's aircraft was economically, strategically or tactically less valuable than the enemy's, such as pilots flying obsolescent aircraft against superior ones, or one man risking his life to kill multiple men. Defending forces resorted to ramming more often than the attackers. A ramming attack was not considered suicidal in the same manner as kamikaze attacks—the ramming pilot stood a chance of surviving, though it was very risky. Sometimes the ramming aircraft itself could survive to make a controlled landing, though most were lost due to combat damage or the pilot bailing out. Ramming was used in air warfare in the first half of the 20th century, in both World Wars and in the interwar period. With jet aircraft, as air combat speeds increased, ramming became disused—the probability of successfully executing (and surviving) a ramming attack approached zero. However, the tactic is still possible in modern warfare. (en)
- Rammjäger sind Flugzeuge, die einen Rammangriff fliegen, eine Luftkampftechnik, bei der ein gegnerisches Flugzeug direkt durch das Flugzeug des Angreifers beschädigt wird. Es ist auch möglich, ein Bodenobjekt oder ein Schiff zu rammen. Die erste Luftrammung wurde von Pjotr Nesterow am 8. September 1914 gegen ein österreichisches Aufklärungsflugzeug eingesetzt. Die Rammstoßtechnik wurde gleich zu Beginn des Ersten Weltkriegs in Russland entwickelt und ist fast ausschließlich eine russische und später sowjetische Methode der Luftkriegsführung geblieben, auch wenn er zeitweise von den Engländern, Franzosen, Deutschen, Amerikanern, Griechen, Jugoslawen und Polen eingesetzt wurde. Den Unterschied zu Kamikaze-Flügen stellt der Historiker Karl Heinz Schneider folgendermaßen dar: „Dieses Rammen war zwar hochriskant, aber das Ziel war nicht der Tod der Piloten. Die Piloten sollten überleben. Sie hatten aber, und das wussten alle Beteiligten, eine vergleichsweise geringe Überlebenschance.“ Das außergewöhnliche Kampfmittel war bislang auch eine letzte Möglichkeit, lebendig davonzukommen, wenn die gesamte Munition verschossen war, wie z. B. bei Wikor Talachin, der den feindlichen Bomber durch Rammen zum Absturz brachte und sich mit dem Fallschirm rettete. Es sind auch Fälle bekannt, in denen ein Flugzeug (in der Regel in aussichtsloser Position) ein Bodenziel zerstört hat. (de)
- El tarán (del ruso таран "ariete") o embestida aérea, es una táctica de combate consistente en embestir el avión enemigo con el morro del avión propio. En inglés se denomina ramming attack, y probablemente es la táctica de combate aéreo más desesperada que se utilizó por una fuerza aérea, principalmente debido al déficit de municiones disponibles en una aeronave envuelta en un combate. Es la continuación en la aviación de dos armas tradicionales:
* Ariete: en tiempos medievales, instrumento militar de gran tamaño diseñado específicamente para derribar puertas, portones y muros durante un sitio o un ataque a una fortificación (castillo) enemiga. Su diseño permitía usar un impacto (o múltiples de estos) de gran fuerza causando destrucción o daño considerable a una estructura reforzada.
* Espolón: parte de la proa de una nave marina, de un barco, especialmente reforzada y diseñada para hundir o dañar una embarcación enemiga mediante un impacto. (es)
- Le taran est un terme aéronautique (du russe таран, « bélier ») signifiant une victoire aérienne obtenue par un « abordage volontaire » en plein ciel. (fr)
- エアラミング（Air rammingまたはAerial ramming）とは、航空機が空中から故意に体当たり攻撃すること。エアラミングは、体当たり後に攻撃側のパイロットが生き残る（相手だけを倒す）ことを考えた戦術とされ、日本が行った自死前提の「カミカゼ」特攻とは趣旨が異なる。 (ja)
- Taran, het Russische woord voor stormram, was een krijgstactiek die werd toegepast door de Sovjet-Russische luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gaat om aanvallen met vliegtuigen tegen andere vliegtuigen, waarbij vooral Russische jachtvliegtuigen Duitse bommenwerpers ramden. Daarnaast waren er ook taran-aanvallen waarbij jachtvliegtuigen geramd werden. Hoewel de aanval ook voor de aanvaller zeer gevaarlijk was, leverde hij de Sovjet-Unie aan het begin van de Duitse invasie enkele voordelen op. In tegenstelling tot andere ramaanvallen ging het om een bewuste gevechtstactiek voor het uitschakelen van vijandelijke vliegtuigen, en niet een toevallige botsing in de lucht of individuele acties om vijandelijke vliegtuigen neer te halen. (nl)
- Тара́н — приём воздушного боя, заключающийся в нанесении повреждений летательному аппарату противника непосредственно самим летательным аппаратом атакующего. Возможен также таран наземного объекта или корабля. Первым воздушный таран применил Пётр Нестеров 8 сентября 1914 года против австрийского самолёта-разведчика. Известны также случаи огненного тарана — уничтожения летательным аппаратом (как правило, находящимся в безвыходном положении) той или иной наземной цели. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Le taran est un terme aéronautique (du russe таран, « bélier ») signifiant une victoire aérienne obtenue par un « abordage volontaire » en plein ciel. (fr)
- エアラミング（Air rammingまたはAerial ramming）とは、航空機が空中から故意に体当たり攻撃すること。エアラミングは、体当たり後に攻撃側のパイロットが生き残る（相手だけを倒す）ことを考えた戦術とされ、日本が行った自死前提の「カミカゼ」特攻とは趣旨が異なる。 (ja)
- Taran, het Russische woord voor stormram, was een krijgstactiek die werd toegepast door de Sovjet-Russische luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gaat om aanvallen met vliegtuigen tegen andere vliegtuigen, waarbij vooral Russische jachtvliegtuigen Duitse bommenwerpers ramden. Daarnaast waren er ook taran-aanvallen waarbij jachtvliegtuigen geramd werden. Hoewel de aanval ook voor de aanvaller zeer gevaarlijk was, leverde hij de Sovjet-Unie aan het begin van de Duitse invasie enkele voordelen op. In tegenstelling tot andere ramaanvallen ging het om een bewuste gevechtstactiek voor het uitschakelen van vijandelijke vliegtuigen, en niet een toevallige botsing in de lucht of individuele acties om vijandelijke vliegtuigen neer te halen. (nl)
- Тара́н — приём воздушного боя, заключающийся в нанесении повреждений летательному аппарату противника непосредственно самим летательным аппаратом атакующего. Возможен также таран наземного объекта или корабля. Первым воздушный таран применил Пётр Нестеров 8 сентября 1914 года против австрийского самолёта-разведчика. Известны также случаи огненного тарана — уничтожения летательным аппаратом (как правило, находящимся в безвыходном положении) той или иной наземной цели. (ru)
- Aerial ramming or air ramming is the ramming of one aircraft with another. It is a last-ditch tactic in air combat, sometimes used when all else has failed. Long before the invention of aircraft, ramming tactics in naval warfare and ground warfare were common. The first aerial ramming was performed by Pyotr Nesterov in 1914 during the First World War. In the early stages of World War II the tactic was employed by Soviet pilots, who called it taran, the Russian word for "battering ram". (en)
- El tarán (del ruso таран "ariete") o embestida aérea, es una táctica de combate consistente en embestir el avión enemigo con el morro del avión propio. En inglés se denomina ramming attack, y probablemente es la táctica de combate aéreo más desesperada que se utilizó por una fuerza aérea, principalmente debido al déficit de municiones disponibles en una aeronave envuelta en un combate. Es la continuación en la aviación de dos armas tradicionales: (es)
- Rammjäger sind Flugzeuge, die einen Rammangriff fliegen, eine Luftkampftechnik, bei der ein gegnerisches Flugzeug direkt durch das Flugzeug des Angreifers beschädigt wird. Es ist auch möglich, ein Bodenobjekt oder ein Schiff zu rammen. Die erste Luftrammung wurde von Pjotr Nesterow am 8. September 1914 gegen ein österreichisches Aufklärungsflugzeug eingesetzt. Den Unterschied zu Kamikaze-Flügen stellt der Historiker Karl Heinz Schneider folgendermaßen dar: Es sind auch Fälle bekannt, in denen ein Flugzeug (in der Regel in aussichtsloser Position) ein Bodenziel zerstört hat. (de)
|
