| dbo:abstract
|
- إن التجريد هو عملية يتم من خلالها اشتقاق المفاهيم من استخدام وتصنيف المفاهيم الحرفية («الحقيقية» أو «المادية») أو المبادئ الأولى أو وسائل أخرى. و«التجريد» هو نتاج هذه العملية - التي تعد مفهومًا يعمل كاسم فائق الشكل لجميع المفاهيم التابعة، كما أنها تربط أي مفاهيم متصلة مثل مجموعة أو مجال أو فئة. يمكن تشكيل المجردات من خلال تقليل محتوى معلومات مفهوم أو ظاهرة يمكن ملاحظتها، وعادة ما يحدث ذلك من أجل الاحتفاظ بالمعلومات المتصلة بغرض معين فقط. فمثلاً، تجريد كرة القدم المصنوعة من الجلود لتشمل الفكرة الأعم وهي أنها كرة لا يحتفظ إلا بالمعلومات التي تخص السمات والسلوك العام للكرة، ويتجاهل خصائص تلك الكرة المعينة. (ar)
- Abstrakce (z lat. abs-trahere, odtáhnout, odvléci, oddělit) ve filozofii označuje buď důležitý moment procesu poznání při přechodu od smyslového k racionálnímu poznání, nebo jako hotový výsledek tohoto procesu. Proces abstrakce spočívá obecně v tom, že existuje řada analytických aktů myšlení, jimiž je zpracováván konkrétní smyslový materiál a při nichž se odhlíží od určitých , vlastností a vztahů daného předmětu. Jiné znaky, vlastnosti a vztahy jsou naopak vyčleňovány jako podstatné a současně nabývají variabilní charakter prostřednictvím znaků nepodstatných. Výsledkem procesu abstrakce, který je těsně spjat se zobecněním, jsou pojmy, které odrážejí podstatu předmětů. Antonymem abstraktního je „konkrétní“. (cs)
- L'abstracció (del llatí abstrahere, separar) és, en filosofia, una operació mental destinada a aïllar conceptualment una característica, essencial o accidental, del conjunt dels elements percebuts pels sentits, i reflexionar mentalment sobre aquesta, ignorant mentalment la resta d'elements. La primera teoria sobre l'abstracció es deu a Aristòtil, que va introduir el terme aphairesis que es va traduir al llatí com abstractio. En contra del seu mestre Plató, que creia en una intuïció directa de les essències o idees, Aristòtil considerava que tota idea universal es fonamenta en dades empíriques. Així, per exemple, la idea (o concepte) de "taula", procediria del procés de comparació entre diverses classes d'objectes mobles que comparteixen entre si diverses característiques semblants que podem abstreure i quedar-nos finalment amb allò que comparteixen en comú. Allò que fa, doncs, que es pugui dir que tant una taula rodona, quadrada, de fusta, de ferro, amb tres o quatre potes, són totes elles "taules": ja que no és ni la seva forma, ni el seu color, ni el seu material el que les defineixen. Comparant-les entre si, es pot fer abstracció tant del color, com del nombre de potes, com del material amb què estan fetes i, finalment, i obtenir el concepte o idea de taula. Aquest concepte seria, doncs, fruit del procés d'abstracció. Si a partir de la reflexió o la comparació de múltiples objectes, la propietat, aïllada es considera comú a aquests objectes, l'objecte de l'abstracció és un universal. La qüestió de si els universals existeixen o no, de si hi ha relació o no entre objecte i subjecte, i quina és la seva naturalesa en la seva relació amb els individus, és un dels temes a bastament discutits en metafísica. És un dels criteris fonamentals que separen empiristes i realistes, ja que mentre aquests últims sostenen que els universals són realitats independents de les coses, els empiristes creuen que solament són entitats mentals fruit dels procés d'abstracció. Quan, a més, es pensa que l'única existència dels universals és el fet que són solament noms, és a dir, quan es pensa que l'única realitat que té el concepte "taula" és ser el nom d'entitats mentals abstretes, llavors es parla de nominalisme. (ca)
- Das Wort Abstraktion (lateinisch abstractus ‚abgezogen‘, Partizip Perfekt Passiv von abs-trahere ‚abziehen‘, ‚entfernen‘, ‚trennen‘) bezeichnet meist den induktiven Denkprozess des erforderlichen Weglassens von Einzelheiten und des Überführens auf etwas Allgemeineres oder Einfacheres. Daneben gibt es spezifische sowie unspezifische Verwendungen des Begriffes in bestimmten Einzelwissenschaften und einzelnen Theorien, Thesen sowie Behauptungen. (de)
- Abstraction in its main sense is a conceptual process wherein general rules and concepts are derived from the usage and classification of specific examples, literal ("real" or "concrete") signifiers, first principles, or other methods. "An abstraction" is the outcome of this process—a concept that acts as a common noun for all subordinate concepts and connects any related concepts as a group, field, or category. Conceptual abstractions may be formed by filtering the information content of a concept or an observable phenomenon, selecting only those aspects which are relevant for a particular purpose. For example, abstracting a leather soccer ball to the more general idea of a ball selects only the information on general ball attributes and behavior, excluding but not eliminating the other phenomenal and cognitive characteristics of that particular ball. In a type–token distinction, a type (e.g., a 'ball') is more abstract than its tokens (e.g., 'that leather soccer ball'). Abstraction in its secondary use is a , discussed in the . (en)
- La abstraktado estas la mensa fakultato de abstrakti, t. e. de reprodukti la kvalitojn aŭ ecojn proprajn de iu objekto, en modo distinkta de la objekto mem, pripensante ĝin. Ekzemple oni havas la ideojn abstraktajn de dolĉeco, koloro, malmoleco, kuraĝo, beleco, kiuj estas abstraktitaj kaj reprezentas la komparojn originajn, ĉu por preterlasi ilin, ĉu por pripensi ilin en ili mem. Neniu povas gustumi "la dolĉecon", sed oni povas gustumi dolĉan aferon; neniu vidas "la ruĝon", kvankam oni povas vidi ruĝajn objektojn; neniu vidas, gustumas, aŭdas aŭ sensas "la kuraĝon" en iu ajn, sed oni povas vidi kuraĝan homon. La ideoj abstraktaj estas, sekve, konceptoj kiujn la menso havas de kvalito aŭ eco de objektoj malligitajn de l' objektoj mem per la abstraktado. (eo)
- La abstracción (del latín abstrahere, 'alejar, sustraer, separar') es una operación mental destinada a aislar conceptualmente una propiedad o función concreta de un objeto, y pensar qué es, ignorando otras propiedades del objeto en cuestión. Una de las primeras reflexiones conocidas sobre la abstracción se debe a Aristóteles, que introdujo el término aphaireis que se tradujo al latín como abstractio. En contra de Platón, que creía en una intuición directa de las esencias o ideas, Aristóteles considera que toda idea universal se fundamenta en datos empíricos. Si a partir de la reflexión o la comparación de múltiples objetos, la propiedad que se aísla se considera común a los mismos, entonces "el objeto de la abstracción es un universal". La cuestión de si los universales existen, o no, de alguna manera separadamente de la reflexión intelectual sobre ellos (es decir, si efectivamente existe algo común a los objetos, más allá de la mente de la persona que los contempla) y, de existir, cuál es su naturaleza en su relación con los individuos, es uno de los temas que más disputas ha producido en metafísica, y el criterio fundamental que separa a nominalistas y realistas. Los realistas exagerados (Platón fue en la antigüedad el prototipo de este realismo) sostienen que tales ideas universales están en la mente de Dios (que crea el mundo conforme a ellas). Los realistas moderados sostienen que los universales son entes de razón con fundamento en la realidad (neoaristotélicos, neoescolásticos y otros contemporáneos).[cita requerida] (es)
- Abstrakzioa errealitate konkretutik abiatuz, horren elementu eta printzipio nagusiak jaso eta irudikatzeko prozesua da. Horrela, zenbakiak eta hizkuntza bera abstrakziorako gizakiak garatu dituen gaitasunak dira. Artean erabiltzen da eta mundua modu errealistikoan irudikatzen ez duen arte mota da, mundu naturalari erreferentziarik egiten ez diona, emozio purua adierazteko xedez. 1910.ean Vassili Kandinski margolariak burutu zuen nolako erreferentzia figuratiborik ez zuen lehenengo artelana. Informatikan ere erabiltzen da. (eu)
- L’abstraction est l'opération de l'esprit par laquelle les propriétés générales, universelles et nécessaires d'un objet sont distinguées de ses propriétés particulières et contingentes. Par cette opération, notre pensée prend une distance par rapport à l'expérience sensible et forme l'ensemble de nos idées qui seront consignées dans le langage. L'opération d'abstraction permet de distinguer entre l'abstrait et le concret. Ceux-ci forment une opposition conceptuelle fondamentale en philosophie. (fr)
- Fáil feasa ach na coinníollacha spáis agus ama, a bhaineann leis an oibiacht a fhágáil ar lár, is ea Teibiú (Béarla, abstraction). (ga)
- ( 예술에서의 추상에 대해서는 추상 (예술) 문서를 참고하십시오.) 추상(抽象)은 사물을 정확하게 이해하기 위해서는 사물이 지니고 있는 여러 가지 측면 가운데서 특정한 측면만을 가려내어 포착하는 것이다. 어떤 일면만을 추상하는 것은 다른 측면을 버린다는 것과 같다. 이것을 '사상(捨象)'이라 한다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten en vervolgens generaliseren om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Zo wordt een verkorte samenvatting van een wetenschappelijk werk soms ook een abstract genoemd. Wie beschikt over voldoende abstractievermogen kan goed in grote lijnen denken. Abstractie komt van het Latijnse abstráhere (weglaten). Dit proces waarbij niet de direct waarneembare, maar onderliggende eigenschappen worden beschouwd, is een van de kenmerken van de moderne mens en speelde al een rol toen ontdekt werd dat twee appels en twee peren een overeenkomst hebben, namelijk hun aantal. (nl)
- 抽象化（ちゅうしょうか、英: Abstraction、独: Abstraktion）とは、思考における手法のひとつで、対象から注目すべき要素を重点的に抜き出して他は捨て去る方法である。反対に、ある要素を特に抜き出して、これを切り捨てる意味もあり、この用法については捨象（しゃしょう）という。従って、抽象と捨象は盾の両面といえる。 (ja)
- L'astrazione (dal latino abstractio che a sua volta riprende quello greco di "αφαίρεσις" (aphàiresis)), nel suo senso principale, è un processo concettuale in cui regole e concetti generali derivano dall'uso e dalla classificazione di esempi specifici, significanti letterali ("reali" o "concreti"), principi primi o altri metodi. Un'astrazione è il risultato di questo processo, un concetto che funge da nome comune per tutti i concetti subordinati e collega tutti i concetti correlati come un gruppo, un campo o una categoria. In senso generico l'astrazione è il procedimento del pensiero per il quale si isola un elemento da tutti gli altri ai quali era connesso e lo si considera quale particolare oggetto di ricerca. In filosofia, secondo la logica classica, l'astrazione insieme alla generalizzazione è un metodo logico per ottenere concetti universali ricavandoli dalla conoscenza sensibile di oggetti particolari trattenendone le note caratteristiche comuni e mettendo da parte quelle che appaiono solo in alcuni. Di astrazione si parla anche nelle scienze fisico-matematiche quando invece di ricorrere al concetto astratto (per esempio quello di "direzione") si elencano le condizioni per cui due oggetti (per esempio le rette parallele) hanno in comune proprio quel concetto: la direzione cioè è ciò che hanno in comune le rette parallele. Fuori dalla metafisica, in cui l'astrazione ha la funzione di ridurre l'oggetto al solo essere, si parla invece di generalizzazione quando il pensiero attribuisce queste note caratteristiche a tutti gli oggetti non solo a quelli presenti ma anche a quelli passati e futuri nei quali presume che quelle note siano, sono state e saranno presenti. La generalizzazione riguarda in particolare la matematica e la fisica quando vengono introdotti nuovi simboli e elaborate nuove ipotesi per cui si amplia il campo precedente di indagine che diviene un settore di ricerca particolare rispetto a quello più esteso che ora lo contiene. Per esempio la meccanica relativistica è una generalizzazione della meccanica classica. (it)
- Abstração (do termo latino abstractio) é uma operação intelectual que consiste em isolar, por exemplo num conceito, um elemento à exclusão de outros, dos quais então se faz abstração. Por exemplo, abstraindo uma bola de futebol de couro, por uma bola de futebol, retemos apenas a informação enxuta das propriedades e comportamentos de uma bola de futebol. (pt)
- Abstrakcja (abstrahowanie, z łac. abstractio „oderwanie”) – proces tworzenia pojęć, w którym wychodząc od rzeczy jednostkowych (najczęściej konkretnych) dochodzi się do pojęcia bardziej ogólnego poprzez konstatowanie tego, co dla tych rzeczy wspólne (zazwyczaj właściwości). Drogą tego procesu dochodzi się do pojęć najuboższych w treść, ale o najszerszym zakresie, takich jak rzecz, przedmiot, substancja czy byt. Pojęcie powstałe w wyniku procesu abstrakcji nazywamy abstraktem. (pl)
- Abstraktion innebär att skapa en förenklad modell ur konkreta detaljer. Det är att tänka bort vissa egenskaper hos ett föremål eller en företeelse och därigenom lyfta fram andra. Hur man väljer beror på vilket syfte man har med abstraktionen. (sv)
- Абстра́кция (лат. abstractio «отвлечение») — процесс отвлечения (абстрагирования) от тех или иных характеристик объекта для их избирательного анализа; при этом наблюдаемый объект замещается его идеализированным теоретическим образом – абстрактным объектом. Абстракции являются универсальным методом научного познания, они необходимы для формирования понятий, узнавания и классификации объектов исследования на всех уровнях формирования знаний. Абстраги́рование — операция мышления, состоящая в отвлечении от несущественных сторон, свойств, связей объекта (предмета или явления) с целью выделения их существенных, закономерных признаков. Результат абстрагирования — абстрактные понятия, например: цвет, кривизна, масса, красота и т. д. В европейской философии и логике абстрагирование трактуется как способ поэтапного продуцирования понятий, которые образуют всё более общие модели — иерархию абстракций. Наиболее развитой системой абстракций обладает математика. Степень отвлечённости обсуждаемого понятия называется уровнем абстракции. В зависимости от целей и задач, можно рассуждать об одном и том же объекте на разных уровнях абстракции. (ru)
- 抽象化（英語：Abstraction）是指以縮減一個概念或是一個現象的來將其廣義化（Generalization）的過程，主要是為了只保存和一特定目的有關的資訊。例如，將一個皮製的足球抽象化成一個球，只保留一般球的屬性和行為等資訊。相似地，亦可以將快樂抽象化成一種情緒，以減少其在情緒中所含的資訊量。 抽象化的過程普遍存在於所有人類社會的思維過程當中，也是所有人類語言的一部分，也就是說，抽象化的過程是普世文化通則之一。 (zh)
- Абстра́кція (лат. abstractio — «відвернення, виведення»; введено Боецієм як переклад грецького терміна, використаного Аристотелем) — одна з найважливіших дій мислення, теоретичне узагальнення, а також метод наукового дослідження, який полягає у тому, що суб'єкт виокремлює реальні необхідні загальні універсальні властивості чи ознаки об'єкту котрий вивчається, усувається від інших несуттєвих прикмет об'єкту отже не враховує його (об'єкта) неістотні сторони й особливості. Це дозволяє спрощувати картину явища, яке досліджується, і розглядати його у «чистому вигляді». Відповідно така дія, називається «абстрагування», «виведення» — «рівень узагальнення». Підсумок абстрагування — абстрактні визначення, наприклад: поняття, колір, кривина, агентивність, сфера емоційного, людська природа, добро, правдивість, послідовність, справедливість, краса, честь, гештальти, тощо. Абстракція є основою для дій узагальнення й утворення понять. Абстракція в її основному сенсі, є концептуальним процесом, в якому загальні правила та поняття, походять від використання і класифікації окремих прикладів, буквальних («реальних» або «конкретних») ознак, основних принципів або інших методів. Абстракція є підсумком цього процесу — поняття, котре діє як беззастережний іменник для всіх підлеглих концепцій і з'єднує будь-які пов'язані поняття, як групу, поле або категорію. Концептуальні абстракції, може бути утворено шляхом відсіювання певних даних інформаційного змісту концепції, або спостережуваного явища, виокремленням лише тих чинників, які мають значення для певної суб'єктивної мети. Наприклад, абстрагування шкіряного футбольного м'яча, до більш загального поняття м'яч, вибирає лише дані про загальні ознаки м'яча і його поводження на полі, та вилучає, але не скасовує, інші показові та когнітивні характеристики цієї конкретної кулі. У розрізі способів ознак, наприклад, позначення «це м'яч», є більш абстрактним, ніж його познака — «це шкіряний футбольний м'яч». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Das Wort Abstraktion (lateinisch abstractus ‚abgezogen‘, Partizip Perfekt Passiv von abs-trahere ‚abziehen‘, ‚entfernen‘, ‚trennen‘) bezeichnet meist den induktiven Denkprozess des erforderlichen Weglassens von Einzelheiten und des Überführens auf etwas Allgemeineres oder Einfacheres. Daneben gibt es spezifische sowie unspezifische Verwendungen des Begriffes in bestimmten Einzelwissenschaften und einzelnen Theorien, Thesen sowie Behauptungen. (de)
- Abstrakzioa errealitate konkretutik abiatuz, horren elementu eta printzipio nagusiak jaso eta irudikatzeko prozesua da. Horrela, zenbakiak eta hizkuntza bera abstrakziorako gizakiak garatu dituen gaitasunak dira. Artean erabiltzen da eta mundua modu errealistikoan irudikatzen ez duen arte mota da, mundu naturalari erreferentziarik egiten ez diona, emozio purua adierazteko xedez. 1910.ean Vassili Kandinski margolariak burutu zuen nolako erreferentzia figuratiborik ez zuen lehenengo artelana. Informatikan ere erabiltzen da. (eu)
- L’abstraction est l'opération de l'esprit par laquelle les propriétés générales, universelles et nécessaires d'un objet sont distinguées de ses propriétés particulières et contingentes. Par cette opération, notre pensée prend une distance par rapport à l'expérience sensible et forme l'ensemble de nos idées qui seront consignées dans le langage. L'opération d'abstraction permet de distinguer entre l'abstrait et le concret. Ceux-ci forment une opposition conceptuelle fondamentale en philosophie. (fr)
- Fáil feasa ach na coinníollacha spáis agus ama, a bhaineann leis an oibiacht a fhágáil ar lár, is ea Teibiú (Béarla, abstraction). (ga)
- ( 예술에서의 추상에 대해서는 추상 (예술) 문서를 참고하십시오.) 추상(抽象)은 사물을 정확하게 이해하기 위해서는 사물이 지니고 있는 여러 가지 측면 가운데서 특정한 측면만을 가려내어 포착하는 것이다. 어떤 일면만을 추상하는 것은 다른 측면을 버린다는 것과 같다. 이것을 '사상(捨象)'이라 한다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten en vervolgens generaliseren om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Zo wordt een verkorte samenvatting van een wetenschappelijk werk soms ook een abstract genoemd. Wie beschikt over voldoende abstractievermogen kan goed in grote lijnen denken. Abstractie komt van het Latijnse abstráhere (weglaten). Dit proces waarbij niet de direct waarneembare, maar onderliggende eigenschappen worden beschouwd, is een van de kenmerken van de moderne mens en speelde al een rol toen ontdekt werd dat twee appels en twee peren een overeenkomst hebben, namelijk hun aantal. (nl)
- 抽象化（ちゅうしょうか、英: Abstraction、独: Abstraktion）とは、思考における手法のひとつで、対象から注目すべき要素を重点的に抜き出して他は捨て去る方法である。反対に、ある要素を特に抜き出して、これを切り捨てる意味もあり、この用法については捨象（しゃしょう）という。従って、抽象と捨象は盾の両面といえる。 (ja)
- Abstração (do termo latino abstractio) é uma operação intelectual que consiste em isolar, por exemplo num conceito, um elemento à exclusão de outros, dos quais então se faz abstração. Por exemplo, abstraindo uma bola de futebol de couro, por uma bola de futebol, retemos apenas a informação enxuta das propriedades e comportamentos de uma bola de futebol. (pt)
- Abstrakcja (abstrahowanie, z łac. abstractio „oderwanie”) – proces tworzenia pojęć, w którym wychodząc od rzeczy jednostkowych (najczęściej konkretnych) dochodzi się do pojęcia bardziej ogólnego poprzez konstatowanie tego, co dla tych rzeczy wspólne (zazwyczaj właściwości). Drogą tego procesu dochodzi się do pojęć najuboższych w treść, ale o najszerszym zakresie, takich jak rzecz, przedmiot, substancja czy byt. Pojęcie powstałe w wyniku procesu abstrakcji nazywamy abstraktem. (pl)
- Abstraktion innebär att skapa en förenklad modell ur konkreta detaljer. Det är att tänka bort vissa egenskaper hos ett föremål eller en företeelse och därigenom lyfta fram andra. Hur man väljer beror på vilket syfte man har med abstraktionen. (sv)
- 抽象化（英語：Abstraction）是指以縮減一個概念或是一個現象的來將其廣義化（Generalization）的過程，主要是為了只保存和一特定目的有關的資訊。例如，將一個皮製的足球抽象化成一個球，只保留一般球的屬性和行為等資訊。相似地，亦可以將快樂抽象化成一種情緒，以減少其在情緒中所含的資訊量。 抽象化的過程普遍存在於所有人類社會的思維過程當中，也是所有人類語言的一部分，也就是說，抽象化的過程是普世文化通則之一。 (zh)
- إن التجريد هو عملية يتم من خلالها اشتقاق المفاهيم من استخدام وتصنيف المفاهيم الحرفية («الحقيقية» أو «المادية») أو المبادئ الأولى أو وسائل أخرى. و«التجريد» هو نتاج هذه العملية - التي تعد مفهومًا يعمل كاسم فائق الشكل لجميع المفاهيم التابعة، كما أنها تربط أي مفاهيم متصلة مثل مجموعة أو مجال أو فئة. (ar)
- L'abstracció (del llatí abstrahere, separar) és, en filosofia, una operació mental destinada a aïllar conceptualment una característica, essencial o accidental, del conjunt dels elements percebuts pels sentits, i reflexionar mentalment sobre aquesta, ignorant mentalment la resta d'elements. Si a partir de la reflexió o la comparació de múltiples objectes, la propietat, aïllada es considera comú a aquests objectes, l'objecte de l'abstracció és un universal. (ca)
- Abstrakce (z lat. abs-trahere, odtáhnout, odvléci, oddělit) ve filozofii označuje buď důležitý moment procesu poznání při přechodu od smyslového k racionálnímu poznání, nebo jako hotový výsledek tohoto procesu. Proces abstrakce spočívá obecně v tom, že existuje řada analytických aktů myšlení, jimiž je zpracováván konkrétní smyslový materiál a při nichž se odhlíží od určitých , vlastností a vztahů daného předmětu. Jiné znaky, vlastnosti a vztahy jsou naopak vyčleňovány jako podstatné a současně nabývají variabilní charakter prostřednictvím znaků nepodstatných. (cs)
- Abstraction in its main sense is a conceptual process wherein general rules and concepts are derived from the usage and classification of specific examples, literal ("real" or "concrete") signifiers, first principles, or other methods. "An abstraction" is the outcome of this process—a concept that acts as a common noun for all subordinate concepts and connects any related concepts as a group, field, or category. Abstraction in its secondary use is a , discussed in the . (en)
- La abstraktado estas la mensa fakultato de abstrakti, t. e. de reprodukti la kvalitojn aŭ ecojn proprajn de iu objekto, en modo distinkta de la objekto mem, pripensante ĝin. Ekzemple oni havas la ideojn abstraktajn de dolĉeco, koloro, malmoleco, kuraĝo, beleco, kiuj estas abstraktitaj kaj reprezentas la komparojn originajn, ĉu por preterlasi ilin, ĉu por pripensi ilin en ili mem. Neniu povas gustumi "la dolĉecon", sed oni povas gustumi dolĉan aferon; neniu vidas "la ruĝon", kvankam oni povas vidi ruĝajn objektojn; neniu vidas, gustumas, aŭdas aŭ sensas "la kuraĝon" en iu ajn, sed oni povas vidi kuraĝan homon. (eo)
- La abstracción (del latín abstrahere, 'alejar, sustraer, separar') es una operación mental destinada a aislar conceptualmente una propiedad o función concreta de un objeto, y pensar qué es, ignorando otras propiedades del objeto en cuestión. Una de las primeras reflexiones conocidas sobre la abstracción se debe a Aristóteles, que introdujo el término aphaireis que se tradujo al latín como abstractio. En contra de Platón, que creía en una intuición directa de las esencias o ideas, Aristóteles considera que toda idea universal se fundamenta en datos empíricos. (es)
- L'astrazione (dal latino abstractio che a sua volta riprende quello greco di "αφαίρεσις" (aphàiresis)), nel suo senso principale, è un processo concettuale in cui regole e concetti generali derivano dall'uso e dalla classificazione di esempi specifici, significanti letterali ("reali" o "concreti"), principi primi o altri metodi. (it)
- Абстра́кция (лат. abstractio «отвлечение») — процесс отвлечения (абстрагирования) от тех или иных характеристик объекта для их избирательного анализа; при этом наблюдаемый объект замещается его идеализированным теоретическим образом – абстрактным объектом. Абстракции являются универсальным методом научного познания, они необходимы для формирования понятий, узнавания и классификации объектов исследования на всех уровнях формирования знаний. (ru)
- Абстра́кція (лат. abstractio — «відвернення, виведення»; введено Боецієм як переклад грецького терміна, використаного Аристотелем) — одна з найважливіших дій мислення, теоретичне узагальнення, а також метод наукового дослідження, який полягає у тому, що суб'єкт виокремлює реальні необхідні загальні універсальні властивості чи ознаки об'єкту котрий вивчається, усувається від інших несуттєвих прикмет об'єкту отже не враховує його (об'єкта) неістотні сторони й особливості. Це дозволяє спрощувати картину явища, яке досліджується, і розглядати його у «чистому вигляді». Відповідно така дія, називається «абстрагування», «виведення» — «рівень узагальнення». Підсумок абстрагування — абстрактні визначення, наприклад: поняття, колір, кривина, агентивність, сфера емоційного, людська природа, добро, пр (uk)
|
