| dbo:abstract
|
- Les eleccions al Parlament del Regne Unit de 1997 es van celebrar l'1 de maig de 1997. Van suposar la primera victòria electoral del Partit Laborista en 23 anys, des de 1974. El "New Labour" del carismàtic Tony Blair va assolir una aclaparadora victòria, amb 253 diputats de diferència sobre el Partit Conservador, que s'enfonsà perdent més de la meitat dels seus escons. Els liberal demòcrates experimentaren un fort creixement, de més de 40 escons, malgrat perdre suport popular i percentatge de vot. (ca)
- Η γενική εκλογή του Ηνωμένου Βασιλείου 1997 διεξήχθη στις 1 Μαΐου 1997, περισσότερα από πέντε έτη μετά την προηγούμενη εκλογή στις 9 Απριλίου 1992, για να εκλέξει τα της Βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων. Το Εργατικό Κόμμα τερμάτισε τα 18 έτη του στην αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Τόνι Μπλερ, και κέρδισε την γενική εκλογή με μια σαρωτική νίκη, κερδίζοντας 418 έδρες, τις περισσότερες έδρες που το κόμμα έχει ποτέ κερδίσει. Ο Μπλερ ακολούθως έγινε Prime Minister. Υπό την ηγεσία του Τόνι Μπλερ, το Εργατικό Κόμμα είχε υιοθετήσει μια πιο κεντρώα πολιτική πλατφόρμα υπό το όνομα ''. Αυτό ελήφθη ως απομάκρυνση από την παραδοσιακά πιο αριστερή στάση του Εργατικού Κόμματος. Οι Εργατικοί έκαναν πολλές προεκλογικές υποσχέσεις όπως η δημιουργία ενός Εθνικού , δημοψηφίσματα για τη Σκωτία και την Ουαλία και υποσχέθηκαν μεγαλύτερη οικονομική ικανότητα από τους Συντηρητικούς, οι οποίοι ήταν αντιδημοφιλείς μετά τα γεγονότα της μαύρης Τετάρτης το 1992. Η εκστρατεία των Εργατικών ήταν τελικά επιτυχής και το κόμμα έλαβε τον χωρίς προηγούμενο αριθμό των 418 ΜΚ και εγκαινίασε την πρώτη από τις τρεις συνεχόμενες θητείες των Εργατικών στην κυβέρνηση. Του Συντηρητικού Κόμματος ηγείτο ο τότε Πρωθυπουργός Τζον Μέιτζορ και διαξληγαγαν την εκστρατεία τους δίνοντας έμφαση στα χαμηλά ποσοστά ανεργίας και μια ισχυρή οικονομία. Όμως, μια σειρά σκανδάλων, η κομματική διχόνοια για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα γεγονότα της Μαύρης Τετάρτης συνεισέφεραν όλα στην χείριστη ήττα των Συντηρητικών μετά το , εκλέγοντας μόνο 165 βουλευτές στο Ουεστμίνστερ, καθώς και στο χαμηλότερο ποσοστό τους μετά το . Το κόμμα δεν κέρδισε έδρες στη Σκωτία και την Ουαλία, και πολλοί σημαντικοί Συντηρητικοί πολιτικοί, περιλαμβανομένου του Υπουργού Άμυνας , του Υπουργού Εξωτερικών και άλλων έχασαν τις κοινοβουλευτικές τους έδρες. (el)
- The 1997 United Kingdom general election was held on Thursday 1 May 1997. The governing Conservative Party led by Prime Minister John Major was defeated in a landslide by the Labour Party led by Tony Blair, achieving a 179 seat majority. The political backdrop of campaigning focused on public opinion towards a change in government. Blair, as Labour Leader, focused on transforming his party through a more centrist policy platform, entitled 'New Labour', with promises of devolution referendums for Scotland and Wales, fiscal responsibility, and a decision to nominate more female politicians for election through the use of all-women shortlists from which to choose candidates. Major sought to rebuild public trust in the Conservatives following a series of scandals, including the events of Black Wednesday in 1992, through campaigning on the strength of the economic recovery following the early 1990s recession, but faced divisions within the party over the UK's membership of the European Union. Opinion polls during campaigning showed strong support for Labour due to Blair's personal popularity, and Blair won a personal public endorsement from The Sun newspaper two months before the vote. The final result of the election on 2 May 1997 revealed that Labour had won a landslide majority, making a net gain of 146 seats and winning 43.2% of the vote. 133 Members of Parliament lost their seats. The Conservatives, meanwhile, suffered defeat with a net loss of 178 seats, winning 30.7% of the vote. The Liberal Democrats, under the leadership of Paddy Ashdown, made a net gain of 28 seats, winning 16.8% of the vote. The election ended 18 years of Conservative government, its result the party's worst defeat since 1906; it was left devoid of any MPs outside England, with only 17 MPs north of the Midlands, and with less than 20% of MPs in London. Immediately following the election Major resigned both as Prime Minister and as party leader. Labour's victory, the largest achieved in its history and by any political party in British politics since the Second World War, brought about the party's first of three consecutive terms in power (lasting a total of 13 years), with Blair as the newly appointed Prime Minister. The Liberal Democrats' success in the election, in part due to anti-Conservative tactical voting, both strengthened Ashdown's leadership and the party's position as a strong third party, having won the highest number of seats by any third party since 1929. Although the Conservatives lost many ministers such as Michael Portillo, Tony Newton, Malcolm Rifkind, Ian Lang and William Waldegrave and controversial MPs such as Neil Hamilton and Jonathan Aitken, some of the Conservative newcomers in this election were future Prime Minister Theresa May, future Chancellor of the Exchequer Philip Hammond, future Leader of the House Andrew Lansley, as well as future Speaker John Bercow. Meanwhile, Labour newcomers included future Cabinet and Shadow Cabinet members Hazel Blears, Ben Bradshaw, Yvette Cooper, Caroline Flint, Barry Gardiner, Alan Johnson, Ruth Kelly, John McDonnell, Stephen Twigg and Rosie Winterton, as well as future Scottish Labour Leader Jim Murphy and future Speaker Lindsay Hoyle. The election of 120 women, including 101 to the Labour benches, came to be seen as a watershed moment in female political representation in the UK. (en)
- Die britische Unterhauswahl 1997 vom 1. Mai 1997 brachte den ersten Regierungswechsel seit 18 Jahren. Die Labour Party unter Tony Blair schlug die bislang regierende Conservative Party unter John Major. Diese Wahl wurde als „Blutbad“ (bloodbath) für die Konservativen bezeichnet. Sie verloren mehr als die Hälfte der bisherigen Mandate, darunter sämtliche in Schottland und Wales. Labour konnte die größte Mehrheit für eine Partei in der Geschichte Großbritanniens erringen (179). Verschiedene prominente Konservative, darunter mehrere Kabinettsmitglieder, wurden abgewählt. Zu diesen zählten Verteidigungsminister Michael Portillo, Außenminister Malcolm Rifkind, Handels- und Industrieminister Ian Lang und Schottlandminister Michael Forsyth. Die Liberal Democrats konnten die Anzahl ihre Mandate mehr als verdoppeln und erreichten das beste Resultat seit den 1920ern, als sie letztmals in der Regierung vertreten waren. Die Referendum Party, die eine Abstimmung für den Austritt aus der EU verlangte, erreichte zwar mit mehr als 800.000 Stimmen den vierten Platz, konnte aber keine Sitze gewinnen. Dennoch nahm sie den Konservativen wertvolle Stimmen weg. (de)
- Las elecciones generales de 1997 en el Reino Unido fueron celebrados el 1 de mayo de 1997. El Partido Laborista, bajo el liderazgo de Tony Blair, obtuvo una victoria abrumadora con 418 escaños, iniciando el periodo más largo en que el laborismo ha estado en el poder. (es)
- Les élections législatives britanniques de 1997 se tiennent le 1er mai 1997, et renouvellent les membres de la Chambre des communes. Le Parti travailliste de Tony Blair retourne au pouvoir après 18 ans de gouvernement conservateur.C'est une victoire historique du Labour qui obtient un nombre de députés jamais atteint dans son histoire ; en revanche, c'est une déroute pour le parti conservateur qui obtient le plus faible nombre de députés depuis les élections de 1906 et aucun député en Écosse et au pays de Galles. Les conservateurs resteront dans l'opposition durant 13 ans, la plus longue période d'opposition conservatrice depuis les années 1760. (fr)
- Le elezioni generali nel Regno Unito del 1997 si tennero il 1º maggio e videro la vittoria del Partito Laburista di Tony Blair, che divenne Primo Ministro. (it)
- 1997年イギリス総選挙（1997ねんイギリスそうせんきょ、英語：United Kingdom general election, 1997）は、イギリス議会（正式名称：グレートブリテンおよび北アイルランド連合王国議会）の議員を選出するために1997年5月に行われたイギリス総選挙である。 (ja)
- 1997년 영국 총선은 총 659석의 하원 의원들을 선출하기 위해 1997년 5월 1일에 영국에서 실시된 선거이다. 이 선거에서 집권 보수당은 165석, 노동당은 418석, 자유민주당은 46석을 차지하였다. 1992년 선거에서 충격적인 패배를 접한 노동당에서는 1994년, 갑작스럽게 사망한 를 대신하여 새 대표로 토니 블레어가 선출되었다. 블레어는 '신노동당'을 표방하며 기존 정강 정책을 보다 보수화하였으며, 시장 경제를 인정하는 동시에 복지를 구성한다는 제3의 길 이론을 적극적으로 수용해 대중적인 인기를 얻게 된다. 반대로 보수당은 1992년 선거 이후 벌어진 검은 수요일 사건과 그 이후 지속된 경기 침체, 존 메이저 총리와 당 사이의 잇단 갈등으로 인해 지지율이 큰 폭으로 떨어졌다. 여론조사 상에서 노동당은 40~50%, 보수당은 20~30% 대의 지지를 받는 것으로 나오자 주요 언론들은 대부분 노동당의 승리를 예측하였다. 선거 결과, 노동당은 418석을 차지해 창당 이래 최대의 승리를 거뒀다. 노동당은 전국 대부분에서 고른 지지를 받았으며, 특히나 보수당이 계속 우위를 보이던 런던에서 큰 압승을 거뒀다. 반대로 보수당은 165석을 차지해 1906년 선거 이후 가장 낮은 의석수를 차지하게 되었다. 보수당은 스코틀랜드와 웨일스에서 아무런 의석을 얻지 못하였으며 , , 등 주요 거물들이 낙선하였다. 자유민주당은 득표율은 감소하였으나 남부 지역에서 보수당의 의석을 빼앗으면서 46석을 차지하였다. 이 숫자는 자유민주당이 1931년 선거 이후 가장 많이 얻은 의석수였다. 스코틀랜드 국민당은 보수당이 스코틀랜드에서 아무런 의석을 얻지 못한 틈을 타 3석을 늘려 6석을 차지하였다. 북아일랜드에서 얼스터 통합당은 10석을 차지하였고, 지난 선거에서 아무 의석도 얻지 못한 신페인은 당 대표인 게리 애덤스가 다시 당선되는 등 2석을 차지하였다. 유로 존속을 국민투표에 붙여야 된다고 주장하면서 선거에 뛰어든 의 은 2.6%의 득표를 하였지만, 아무 의석도 얻지 못했다. (ko)
- Wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii w 1997 roku odbyły się 1 maja na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Wybory wygrała opozycyjna Partia Pracy Tony’ego Blaira. Partia Konserwatywna premiera Johna Majora po 18 latach rządów przeszła do opozycji. (pl)
- As eleições gerais no Reino Unido em 1997 foram realizadas a 1 de maio para eleger os 659 assentos para a Câmara dos Comuns do Reino Unido. O Partido Trabalhista, sob a liderança de Tony Blair, adoptou uma plataforma política claramente centrista, inspirada pela Terceira Via, sob o nome de "New Labour". Os trabalhistas procuram afastar-se, de vez, com políticas de esquerda, sendo o maior exemplo disto a decisão de deixar de apoiar a nacionalização de sectores estratégicos da economia britânica. Com um líder jovem e carismático, e graças à uma campanha bastante profissional bem como uma forte coesão do partido, os trabalhistas obtiveram uma vitória esmagadora, obtendo 415 deputados, conquistando mais 147 deputados em relação a 1992 e, assim, obtendo, uma ampla maioria absoluta. Assim, 18 anos, os trabalhistas voltaram a liderar o governo britânico, com Tony Blair como primeiro-ministro. O Partido Conservador chegou a estas eleições com fortes divisões internas, além de diversos escândalos a ensombrarem importantes políticos conservadores. Apesar do crescimento económico, os conservadores sofreram uma derrota devastadora, perdendo mais de 170 deputados em relação a 1992, ficando-se pelos 165 deputados, o pior resultado do partido em mais de cem anos. Os Liberal Democratas, apesar de terem perdido votos em comparação com as eleições de 1992, conseguiram eleger 46 deputados, um ganho de 26 deputados em relação às eleições de 1992. Este número de deputados era o melhor resultado dos liberais desde 1929. (pt)
- Парламентские выборы в Великобритании 1997 года (англ. United Kingdom general election of 1997) — демократические выборы, прошедшие 1 мая 1997 года. Правящие консерваторы во главе с Джоном Мейджором потерпели полное поражение и оказались в оппозиции, а лейбористы во главе с Тони Блэром, ставшим премьер-министром, впервые за 18 лет пришли к власти. Разрыв между консерваторами и лейбористами составил 253 мандата (418 у лейбористов против 165 у консерваторов). На сегодняшний день выборы 1997 года являются самыми успешными для Лейбористской партии. (ru)
- Parlamentsvalet i Storbritannien 1997 skedde den 1 maj 1997. Labour vann och de konservativa fick efter 18 år lämna ifrån sig makten. Tony Blair blev ny premiärminister efter John Major. (sv)
- Парламентські вибори у Великій Британії 1997 (англ. United Kingdom general election of 1997) — демократичні вибори, які пройшли 1 травня 1997 року. Правлячі консерватори на чолі з Джоном Мейджором зазнали повної поразки і опинилися в опозиції, а лейбористи на чолі з Тоні Блером, який став прем'єр-міністром, вперше за 18 років прийшли до влади. Розрив між консерваторами і лейбористами склав 253 мандата (418 у лейбористів проти 165 у консерваторів). На сьогоднішній день вибори 1997 року є найуспішнішими для Лейбористської партії. (uk)
- 1997年英國大選（United Kingdom general election of 1997）於1997年5月1日舉行，時任首相馬卓安於3月17日宣布解散國會及舉行大選。本屆英國大選在全國659個選區進行，使用簡單多數制的選舉方法，即每個選區以得票最多的候選人勝出，成為該區的代表，將在英国下议院獲得一個席位。獲得最多席位的黨派將組成英國下一屆政府，該黨黨魁則成為下一任英国首相。 選舉前民意調查顯示工黨的民望領先保守黨，而工黨於大選亦大獲全勝，保守黨遭逢自1832年以來最大選舉敗績。貝理雅帶領工黨取得勝利，終止保守黨連續18年的執政。1988年成立的自民黨取得成立以來最多的議席，取得46席，但仍無法取代工黨及保守黨二大政黨的地位。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Les eleccions al Parlament del Regne Unit de 1997 es van celebrar l'1 de maig de 1997. Van suposar la primera victòria electoral del Partit Laborista en 23 anys, des de 1974. El "New Labour" del carismàtic Tony Blair va assolir una aclaparadora victòria, amb 253 diputats de diferència sobre el Partit Conservador, que s'enfonsà perdent més de la meitat dels seus escons. Els liberal demòcrates experimentaren un fort creixement, de més de 40 escons, malgrat perdre suport popular i percentatge de vot. (ca)
- Las elecciones generales de 1997 en el Reino Unido fueron celebrados el 1 de mayo de 1997. El Partido Laborista, bajo el liderazgo de Tony Blair, obtuvo una victoria abrumadora con 418 escaños, iniciando el periodo más largo en que el laborismo ha estado en el poder. (es)
- Les élections législatives britanniques de 1997 se tiennent le 1er mai 1997, et renouvellent les membres de la Chambre des communes. Le Parti travailliste de Tony Blair retourne au pouvoir après 18 ans de gouvernement conservateur.C'est une victoire historique du Labour qui obtient un nombre de députés jamais atteint dans son histoire ; en revanche, c'est une déroute pour le parti conservateur qui obtient le plus faible nombre de députés depuis les élections de 1906 et aucun député en Écosse et au pays de Galles. Les conservateurs resteront dans l'opposition durant 13 ans, la plus longue période d'opposition conservatrice depuis les années 1760. (fr)
- Le elezioni generali nel Regno Unito del 1997 si tennero il 1º maggio e videro la vittoria del Partito Laburista di Tony Blair, che divenne Primo Ministro. (it)
- 1997年イギリス総選挙（1997ねんイギリスそうせんきょ、英語：United Kingdom general election, 1997）は、イギリス議会（正式名称：グレートブリテンおよび北アイルランド連合王国議会）の議員を選出するために1997年5月に行われたイギリス総選挙である。 (ja)
- Wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii w 1997 roku odbyły się 1 maja na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Wybory wygrała opozycyjna Partia Pracy Tony’ego Blaira. Partia Konserwatywna premiera Johna Majora po 18 latach rządów przeszła do opozycji. (pl)
- Парламентские выборы в Великобритании 1997 года (англ. United Kingdom general election of 1997) — демократические выборы, прошедшие 1 мая 1997 года. Правящие консерваторы во главе с Джоном Мейджором потерпели полное поражение и оказались в оппозиции, а лейбористы во главе с Тони Блэром, ставшим премьер-министром, впервые за 18 лет пришли к власти. Разрыв между консерваторами и лейбористами составил 253 мандата (418 у лейбористов против 165 у консерваторов). На сегодняшний день выборы 1997 года являются самыми успешными для Лейбористской партии. (ru)
- Parlamentsvalet i Storbritannien 1997 skedde den 1 maj 1997. Labour vann och de konservativa fick efter 18 år lämna ifrån sig makten. Tony Blair blev ny premiärminister efter John Major. (sv)
- Парламентські вибори у Великій Британії 1997 (англ. United Kingdom general election of 1997) — демократичні вибори, які пройшли 1 травня 1997 року. Правлячі консерватори на чолі з Джоном Мейджором зазнали повної поразки і опинилися в опозиції, а лейбористи на чолі з Тоні Блером, який став прем'єр-міністром, вперше за 18 років прийшли до влади. Розрив між консерваторами і лейбористами склав 253 мандата (418 у лейбористів проти 165 у консерваторів). На сьогоднішній день вибори 1997 року є найуспішнішими для Лейбористської партії. (uk)
- 1997年英國大選（United Kingdom general election of 1997）於1997年5月1日舉行，時任首相馬卓安於3月17日宣布解散國會及舉行大選。本屆英國大選在全國659個選區進行，使用簡單多數制的選舉方法，即每個選區以得票最多的候選人勝出，成為該區的代表，將在英国下议院獲得一個席位。獲得最多席位的黨派將組成英國下一屆政府，該黨黨魁則成為下一任英国首相。 選舉前民意調查顯示工黨的民望領先保守黨，而工黨於大選亦大獲全勝，保守黨遭逢自1832年以來最大選舉敗績。貝理雅帶領工黨取得勝利，終止保守黨連續18年的執政。1988年成立的自民黨取得成立以來最多的議席，取得46席，但仍無法取代工黨及保守黨二大政黨的地位。 (zh)
- The 1997 United Kingdom general election was held on Thursday 1 May 1997. The governing Conservative Party led by Prime Minister John Major was defeated in a landslide by the Labour Party led by Tony Blair, achieving a 179 seat majority. (en)
- Η γενική εκλογή του Ηνωμένου Βασιλείου 1997 διεξήχθη στις 1 Μαΐου 1997, περισσότερα από πέντε έτη μετά την προηγούμενη εκλογή στις 9 Απριλίου 1992, για να εκλέξει τα της Βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων. Το Εργατικό Κόμμα τερμάτισε τα 18 έτη του στην αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Τόνι Μπλερ, και κέρδισε την γενική εκλογή με μια σαρωτική νίκη, κερδίζοντας 418 έδρες, τις περισσότερες έδρες που το κόμμα έχει ποτέ κερδίσει. Ο Μπλερ ακολούθως έγινε Prime Minister. (el)
- Die britische Unterhauswahl 1997 vom 1. Mai 1997 brachte den ersten Regierungswechsel seit 18 Jahren. Die Labour Party unter Tony Blair schlug die bislang regierende Conservative Party unter John Major. Diese Wahl wurde als „Blutbad“ (bloodbath) für die Konservativen bezeichnet. Sie verloren mehr als die Hälfte der bisherigen Mandate, darunter sämtliche in Schottland und Wales. Labour konnte die größte Mehrheit für eine Partei in der Geschichte Großbritanniens erringen (179). (de)
- 1997년 영국 총선은 총 659석의 하원 의원들을 선출하기 위해 1997년 5월 1일에 영국에서 실시된 선거이다. 이 선거에서 집권 보수당은 165석, 노동당은 418석, 자유민주당은 46석을 차지하였다. 1992년 선거에서 충격적인 패배를 접한 노동당에서는 1994년, 갑작스럽게 사망한 를 대신하여 새 대표로 토니 블레어가 선출되었다. 블레어는 '신노동당'을 표방하며 기존 정강 정책을 보다 보수화하였으며, 시장 경제를 인정하는 동시에 복지를 구성한다는 제3의 길 이론을 적극적으로 수용해 대중적인 인기를 얻게 된다. 반대로 보수당은 1992년 선거 이후 벌어진 검은 수요일 사건과 그 이후 지속된 경기 침체, 존 메이저 총리와 당 사이의 잇단 갈등으로 인해 지지율이 큰 폭으로 떨어졌다. 여론조사 상에서 노동당은 40~50%, 보수당은 20~30% 대의 지지를 받는 것으로 나오자 주요 언론들은 대부분 노동당의 승리를 예측하였다. (ko)
- As eleições gerais no Reino Unido em 1997 foram realizadas a 1 de maio para eleger os 659 assentos para a Câmara dos Comuns do Reino Unido. O Partido Trabalhista, sob a liderança de Tony Blair, adoptou uma plataforma política claramente centrista, inspirada pela Terceira Via, sob o nome de "New Labour". Os trabalhistas procuram afastar-se, de vez, com políticas de esquerda, sendo o maior exemplo disto a decisão de deixar de apoiar a nacionalização de sectores estratégicos da economia britânica. Com um líder jovem e carismático, e graças à uma campanha bastante profissional bem como uma forte coesão do partido, os trabalhistas obtiveram uma vitória esmagadora, obtendo 415 deputados, conquistando mais 147 deputados em relação a 1992 e, assim, obtendo, uma ampla maioria absoluta. Assim, 18 an (pt)
|
.jpg){kind=link}
_(cropped).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(cropped).jpg){kind=link}
