| dbo:abstract
|
- El frisó antic és una llengua germànica occidental parlada entre els s. VIII i XVI a l'àrea entre el Rin i l'Elba a la costa de la mar del Nord europea. El que sabem de l'idioma dels primers habitants de la zona (els frisis citats per Tàcit) es basa només en uns pocs topònims i antropònims. El frisó antic evolucionà cap al frisó mitjà parlat entre els s. XVI i XIX. En l'alta edat mitjana, Frísia s'estén des de l'àrea de Bruges, a l'actual Bèlgica, fins al riu Weser, al nord d'Alemanya. En aquella època, l'idioma frisó es parlava al sud de la costa de la mar del Nord. Aquesta zona és denominada Gran Frísia, i moltes de les àrees que conté encara atresoren l'herència frisona. Per l'any 1300, però, el seu territori retrocedí fins a Zuyder Zee i l'idioma frisó sobreviu al llarg de la costa només com un substrat. La gent del que hui és el nord d'Alemanya i Dinamarca que s'assentaren a Anglaterra de l'any 400 ençà, provenien de la mateixa regió i parlaven més o menys la mateixa llengua de la gent que vivia a Frísia; per tant, hi ha una estreta relació entre el frisó antic i l'anglosaxó. (ca)
- La malnovfrisa lingvo estas la antaŭŝtupo de la moderna frisa lingvaro. La lingvo estas dokumentita aparte pere de juraj libroj kaj atestaĵoj el la 13-a kaj 16-a jarcento kaj uziĝis en la regiono inter la rivero Weser oriente kaj la golfo IJsselmeer (Zuiderzee) okcidente. La malnovfrisa lingvo havas relative arkaikan formon kaj tial konsieriĝas sur la sama evolua ŝtupo kiel la malnovangla, malnovsaksa kaj malnovaltgermana lingvoj, kvankam ĝi skribe uziĝis en epoko, en kiu tiuj aliaj tri lingvoj jam estis historiaj kaj uziĝis la mezangla, mezmalaltgermana kaj mezaltgermana lingvoj. (eo)
- Die altfriesische Sprache (in älteren Werken auch einfach nur friesische Sprache oder Friesisch) ist der gemeinsame Vorläufer der modernen friesischen Sprachen. Sie ist überliefert in Rechtsbüchern und Urkunden aus dem 13. bis 16. Jahrhundert aus dem Gebiet zwischen Weser und IJsselmeer (Zuiderzee). Die altfriesische Sprache hat eine recht altertümliche Form und kann daher auf dieselbe Entwicklungsstufe wie das Altenglische, Altniederdeutsche oder Althochdeutsche gestellt werden, auch wenn sie eher zur selben Zeit wie das Mittelenglische, Mittelniederdeutsche und Mittelhochdeutsche geschrieben wurde. (de)
- El frisón antiguo es una lengua germana occidental hablada entre los siglos VIII y XVI en el área entre el Rin y el Elba en la costa del Mar del Norte europeo. Lo que se sabe del idioma de los primeros habitantes de la región (los frisones citados por Tácito) se basa sólo en unos pocos topónimos y antropónimos. El frisón antiguo evolucionó al frisón medio hablado entre los siglos XVI y XIX. En la Alta Edad Media, Frisia se extiende desde el área de Brujas, donde está la actual Bélgica, hasta el río Weser, en el norte de Alemania. En aquella época, el idioma frisón fue hablado a lo largo del sur de la costa del Mar del Norte. Esta región es denominada Gran Frisia o Frisia Magna, y muchas de las áreas que contiene ésta todavía atesoran la herencia frisona. Sin embargo, por el año 1300, su territorio retrocedió hasta Zuyder Zee y el idioma frisón sobrevive a lo largo de la costa sólo como un sustrato. La gente de lo que hoy es el norte de Alemania y Dinamarca que se asentaron en Inglaterra desde cerca del año 400 en adelante, vinieron de la misma región y hablaban más o menos la misma lengua que la gente que vivía en Frisia; por lo tanto, existe una estrecha relación entre el frisón antiguo y el anglosajón. (es)
- Le vieux frison est une langue morte de la famille des langues germaniques occidentales parlée sur la côte de la mer du Nord, entre le Rhin et l’Elbe, entre les XIIIe et XVIe siècles. Cette langue, qui est celle des premiers habitants de la région, les Frisons, est encore attestée dans quelques noms propres et toponymes. Le vieux frison a évolué en (en), parlé entre les XVIe et XIXe siècles. Durant le haut Moyen Âge, la Frise occupait le territoire situé entre Bruges et la Weser. À cette époque, le frison était parlé tout le long de la partie sud de la côte de la mer du Nord. Vers 1300, ce territoire s’est rétrécit en direction du Zuiderzee, où le frison existe toujours. Les peuples ayant colonisé l’Angleterre à partir du Ve siècle venaient de régions proches de celle des locuteurs du vieux frison (nord de l’Allemagne et Danemark)[réf. nécessaire]. Pour cette raison, d’assez fortes similarités existent entre cette langue et le vieil anglais. (fr)
- Old Frisian was a West Germanic language spoken between the 8th and 16th centuries along the North Sea coast, roughly between the mouths of the Rhine and Weser rivers. The Frisian settlers on the coast of South Jutland (today's Northern Friesland) also spoke Old Frisian, but there are no known medieval texts from this area. The language of the earlier inhabitants of the region between the Zuiderzee and Ems River (the Frisians mentioned by Tacitus) is attested in only a few personal names and place-names. Old Frisian evolved into Middle Frisian, spoken from the 16th to the 19th century. In the early Middle Ages, Frisia stretched from the area around Bruges, in what is now Belgium, to the Weser River in northern Germany. At the time, the Frisian language was spoken along the entire southern North Sea coast. This region is referred to as Greater Frisia or Magna Frisia, and many of the areas within it still treasure their Frisian heritage. However, by 1300, their territory had been pushed back to the Zuiderzee (now the IJsselmeer), and the Frisian language survives along the coast only as a substrate. A close relationship exists between Old Frisian and Old English; this is due to a shared history, language and culture of the people from Northern Germany and Denmark who came to settle in England from around 400 A.D. onwards. (en)
- Bahasa Frisia Kuno adalah bentuk awal bahasa Frisia yang dituturkan pada abad ke-8 hingga ke-16, di daerah antara Rhein dan Weser di pesisir Laut Utara Eropa. Pemukim Frisia di pantai Jutlandia selatan (sekarang Friesland utara) juga menuturkan bahasa Frisia Kuno, tetapi tidak ada naskah abad pertengahan yang diketahui di daerah ini. Bahasa penduduk awal wilayah antara Zuiderzee dan Sungai Ems (Suku Frisia yang disebutkan oleh Tacitus) dibuktikan hanya dalam beberapa nama pribadi dan nama tempat. Bahasa Frisia Kuno berkembang menjadi Frisia Pertengahan, diucapkan dari abad ke-16 hingga ke-19. Pada awal Abad Pertengahan, bangsa Frisia bermukim di daerah sekitar Bruges, di tempat yang sekarang bernama Belgia, hingga ke Sungai Weser di Jerman utara. Pada saat itu, bahasa Frisia digunakan di sepanjang pesisir selatan Laut Utara. Wilayah ini disebut sebagai Frisia Raya atau , dan banyak daerah di dalamnya masih menyimpan warisan Frisia mereka. Namun, pada tahun 1300, wilayah mereka telah didorong kembali ke Zuiderzee (sekarang IJsselmeer), dan bahasa Frisia bertahan di sepanjang pantai hanya sebagai substratum. Ada hubungan antara bahasa Frisia Kuno dan Inggris Kuno; karena kesamaan sejarah, cabang bahasa, dan budaya orang-orang dari Jerman Utara dan Denmark yang pindah dan menetap di Britania dari sekitar 400 M dan seterusnya. (in)
- 古フリジア語（こフリジアご、フリジア語: Aldfrysk、東フリジア語:Ooldfräisk、英語: Old Frisian）は、8世紀から16世紀にフリースラントにおいてフリース人に用いられていた西ゲルマン語群の言語で、フリジア語の古い段階のものである。古くからを境に東部方言と西部方言に分かれていたが、9世紀に植民によって東部方言地域が分断され、孤立した地域は北部方言となった。現存するまとまった最古の文献は13世紀のフリジア法典であるため、言語史的には13世紀から1550年頃を古フリジア語とするのが通例である。 (ja)
- Il frisone antico era la lingua parlata tra l'ottavo e il sedicesimo secolo dalle genti che si erano stabilite nella zona tra il Reno e l'Elba nel quarto e quinto secolo, giungendo dalle aree della Danimarca e della Germania settentrionale, e apparteneva al ceppo delle lingue germaniche. La lingua degli abitanti precedenti non è conosciuta. Il frisone antico si è poi evoluto nel frisone moderno, parlato a partire dal XVI secolo. Durante l'età medievale, la Frisia si estendeva dall'area attorno a Bruges, in quello che oggi è il Belgio, fino al fiume Weser, nella Germania settentrionale. In quel periodo la lingua frisone era parlata lungo l'intera costa meridionale del Mare del Nord. Questa regione veniva anche detta Grande Frisia o Frisia Magna. I coloni partiti dalla Germania settentrionale e dalla Danimarca che si stabilirono in Inghilterra dal quarto secolo in poi venivano dalle stesse regioni e quindi parlavano la stessa lingua di quelli stabilitisi in Frisia. Esisteva quindi una forte somiglianza tra il frisone antico e l'antico inglese. Questa somiglianza si rinforzò durante l'eta mediana, quando le due lingue subirono diversi cambiamenti nella grammatica e nella fonetica, mentre le altre lingue germaniche occidentali non le subirono o vennero poco influenzate. (it)
- Met Oudfries wordt de oudst bekende fase in de Friese taal aangeduid. De periode van pakweg de 8ste tot de 16de eeuw wordt hiermee aangeduid. Na 1575 wordt het doorgaans aangeduid als (modern) Fries. Op enkele plaatsnamen in het oude woongebied van de Friezen in het westen en noorden van Nederland na, is tot het jaar 1100 niet veel van de taal overgeleverd. Overgeleverde geschriften uit ongeveer 1100 zijn o.a. de 17 Keuren. De eerste optekening van een verzameling algemeen-Friese Keuren dateert van de eerste helft van de 11e eeuw. Er zijn wel oudere, zogenaamde Anglofriese runen bekend, maar die zijn uiterst moeilijk te interpreteren. Het Oudfries heeft vanuit het Oudgermaans een eigen ontwikkeling meegemaakt, vergelijkbaar met andere Oudgermaanse dialecten, zoals het Angelsaksisch, het Oudsaksisch, het Oudnederlands en het Oudhoogduits. Het eigenaardige aan het Fries is dat het zijn archaïsche vormen nog tot in de Nieuwe Tijd behouden heeft, terwijl de andere West-Germaanse talen in de late Middeleeuwen langzaam hun klinkers verloren. Het Fries heeft zijn Middelfase (vgl. Middelnederlands, Middelengels, Middelnederduits, Middelhoogduits) vrijwel overgeslagen en is bijna direct in de Nieuwfriese periode beland. Overigens zijn ons van de veranderingen van Oud- naar Nieuwfries geen schriftelijke bronnen overgeleverd; de verandering vond plaats in de eeuwen na de teloorgang van de Friese vrijheid en vóór het werk van Gysbert Japicx. De schrijftaal waarvan Japicx zich bediende wordt soms enigszins misleidend Middelfries genoemd. Een verklaring voor de abrupte overgang van het archaïsche Oudfries naar het in alle opzichten moderne Nieuwfries zou de aard van de teksten kunnen zijn. Rechtsteksten hebben een formeel karakter en werden misschien in een plechtiger taalregister uitgesproken dan communicatie over alledaagse onderwerpen. Toen het Fries zijn taak als bestuurstaal kwijtraakte, verloor het ook dit hoge register; toen er later weer een schrijftaal ontstond, was die wél gebaseerd op de gewone omgangstaal. Vergelijkbare verklaringen zijn opgesteld voor het lange bestaan van het Primitief Iers alsook voor de abrupte overgang van Oudengels naar Middelengels. (nl)
- Древнефри́зский язы́к — западногерманский язык, ранняя форма фризского языка в период с VIII по XVI век. На нём говорили фризы, жившие на территориях между Синкфалом и Везером и в Южной Ютландии на европейском побережье Северного моря. Древнефризский развился в среднефризский язык, на котором говорили с XVI по XIX век. (ru)
- Старофризька мова — західногерманська мова поширена між VIII та XVI століттям між Рейном та Везером на берегах Північного моря. Старофризька перейшла в середньофризьку, якою говорили з XVI до XIX століття. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La malnovfrisa lingvo estas la antaŭŝtupo de la moderna frisa lingvaro. La lingvo estas dokumentita aparte pere de juraj libroj kaj atestaĵoj el la 13-a kaj 16-a jarcento kaj uziĝis en la regiono inter la rivero Weser oriente kaj la golfo IJsselmeer (Zuiderzee) okcidente. La malnovfrisa lingvo havas relative arkaikan formon kaj tial konsieriĝas sur la sama evolua ŝtupo kiel la malnovangla, malnovsaksa kaj malnovaltgermana lingvoj, kvankam ĝi skribe uziĝis en epoko, en kiu tiuj aliaj tri lingvoj jam estis historiaj kaj uziĝis la mezangla, mezmalaltgermana kaj mezaltgermana lingvoj. (eo)
- 古フリジア語（こフリジアご、フリジア語: Aldfrysk、東フリジア語:Ooldfräisk、英語: Old Frisian）は、8世紀から16世紀にフリースラントにおいてフリース人に用いられていた西ゲルマン語群の言語で、フリジア語の古い段階のものである。古くからを境に東部方言と西部方言に分かれていたが、9世紀に植民によって東部方言地域が分断され、孤立した地域は北部方言となった。現存するまとまった最古の文献は13世紀のフリジア法典であるため、言語史的には13世紀から1550年頃を古フリジア語とするのが通例である。 (ja)
- Древнефри́зский язы́к — западногерманский язык, ранняя форма фризского языка в период с VIII по XVI век. На нём говорили фризы, жившие на территориях между Синкфалом и Везером и в Южной Ютландии на европейском побережье Северного моря. Древнефризский развился в среднефризский язык, на котором говорили с XVI по XIX век. (ru)
- Старофризька мова — західногерманська мова поширена між VIII та XVI століттям між Рейном та Везером на берегах Північного моря. Старофризька перейшла в середньофризьку, якою говорили з XVI до XIX століття. (uk)
- El frisó antic és una llengua germànica occidental parlada entre els s. VIII i XVI a l'àrea entre el Rin i l'Elba a la costa de la mar del Nord europea. El que sabem de l'idioma dels primers habitants de la zona (els frisis citats per Tàcit) es basa només en uns pocs topònims i antropònims. El frisó antic evolucionà cap al frisó mitjà parlat entre els s. XVI i XIX. (ca)
- Die altfriesische Sprache (in älteren Werken auch einfach nur friesische Sprache oder Friesisch) ist der gemeinsame Vorläufer der modernen friesischen Sprachen. Sie ist überliefert in Rechtsbüchern und Urkunden aus dem 13. bis 16. Jahrhundert aus dem Gebiet zwischen Weser und IJsselmeer (Zuiderzee). (de)
- El frisón antiguo es una lengua germana occidental hablada entre los siglos VIII y XVI en el área entre el Rin y el Elba en la costa del Mar del Norte europeo. Lo que se sabe del idioma de los primeros habitantes de la región (los frisones citados por Tácito) se basa sólo en unos pocos topónimos y antropónimos. El frisón antiguo evolucionó al frisón medio hablado entre los siglos XVI y XIX. (es)
- Old Frisian was a West Germanic language spoken between the 8th and 16th centuries along the North Sea coast, roughly between the mouths of the Rhine and Weser rivers. The Frisian settlers on the coast of South Jutland (today's Northern Friesland) also spoke Old Frisian, but there are no known medieval texts from this area. The language of the earlier inhabitants of the region between the Zuiderzee and Ems River (the Frisians mentioned by Tacitus) is attested in only a few personal names and place-names. Old Frisian evolved into Middle Frisian, spoken from the 16th to the 19th century. (en)
- Bahasa Frisia Kuno adalah bentuk awal bahasa Frisia yang dituturkan pada abad ke-8 hingga ke-16, di daerah antara Rhein dan Weser di pesisir Laut Utara Eropa. Pemukim Frisia di pantai Jutlandia selatan (sekarang Friesland utara) juga menuturkan bahasa Frisia Kuno, tetapi tidak ada naskah abad pertengahan yang diketahui di daerah ini. Bahasa penduduk awal wilayah antara Zuiderzee dan Sungai Ems (Suku Frisia yang disebutkan oleh Tacitus) dibuktikan hanya dalam beberapa nama pribadi dan nama tempat. Bahasa Frisia Kuno berkembang menjadi Frisia Pertengahan, diucapkan dari abad ke-16 hingga ke-19. (in)
- Le vieux frison est une langue morte de la famille des langues germaniques occidentales parlée sur la côte de la mer du Nord, entre le Rhin et l’Elbe, entre les XIIIe et XVIe siècles. Cette langue, qui est celle des premiers habitants de la région, les Frisons, est encore attestée dans quelques noms propres et toponymes. Le vieux frison a évolué en (en), parlé entre les XVIe et XIXe siècles. (fr)
- Il frisone antico era la lingua parlata tra l'ottavo e il sedicesimo secolo dalle genti che si erano stabilite nella zona tra il Reno e l'Elba nel quarto e quinto secolo, giungendo dalle aree della Danimarca e della Germania settentrionale, e apparteneva al ceppo delle lingue germaniche. La lingua degli abitanti precedenti non è conosciuta. Il frisone antico si è poi evoluto nel frisone moderno, parlato a partire dal XVI secolo. (it)
- Met Oudfries wordt de oudst bekende fase in de Friese taal aangeduid. De periode van pakweg de 8ste tot de 16de eeuw wordt hiermee aangeduid. Na 1575 wordt het doorgaans aangeduid als (modern) Fries. Op enkele plaatsnamen in het oude woongebied van de Friezen in het westen en noorden van Nederland na, is tot het jaar 1100 niet veel van de taal overgeleverd. Overgeleverde geschriften uit ongeveer 1100 zijn o.a. de 17 Keuren. De eerste optekening van een verzameling algemeen-Friese Keuren dateert van de eerste helft van de 11e eeuw. Er zijn wel oudere, zogenaamde Anglofriese runen bekend, maar die zijn uiterst moeilijk te interpreteren. (nl)
|
