| dbo:abstract
|
- ماكسيمو غوميز (بالإنجليزية: Máximo Gómez)، هو ضابط وسياسي دومينيكاني، ولد في 18 نوفمبر 1836 في باني في جمهورية الدومينيكان، وتوفي في 17 يونيو 1905 في هافانا في كوبا. (ar)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (Baní, República Dominicana, 18 de novembre de 1836-L'Havana, Cuba, 17 de juny de 1905) va ser un general de la Guerra dels Deu Anys i el General en Cap de les tropes revolucionàries cubanes en la Guerra del 95. Als 16 anys es va unir a l'exèrcit espanyol contra les invasions haitianes de Faustine Soulouque assolint el grau d'alfères. Quan les tropes espanyoles van ser derrotades el 1865 i fugiren cap a Cuba i Puerto Rico, Gómez es va establir a Cuba. Va ingressar a una lògia massònica i de l'alçament de 1868 Crit de Yara es va unir als independentistes cubans, comandant les tropes illenques durant el primer tram de la Guerra dels Deu Anys. La seva acció militar més destacada va ser l'anomenada "invasió a Occident" amb la tàctica de cremar les plantacions de canya sucrera per tal de perjudicar els hisendats espanyols. A partir del fugaç govern del president de la República de Cuba en Armes, , Gómez aplicà el decret presidencial de sotmetre a la pena de mort a qualsevol militar cubà que presentés proposicions de pau que no es basessin en la independència de Cuba. Va col·laborar amb José Martí fins a la mort d'aquest en la Guerra d'Independència cubana. (ca)
- Máximo Gómez Báez (18. listopadu 1836, , Dominikánská republika – 17. června 1905, Havana) byl kubánský generál, vrchní velitel (generalissimus) kubánské armády v boji za nezávislost na Španělsku v letech 1895–1898. (cs)
- Máximo Gómez Báez (* 18. November 1836 in Baní, Dominikanische Republik; † 17. Juni 1905 in Havanna, Kuba) war ein kubanischer General der Unabhängigkeitskriege von 1868–1898. (de)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (la 18an de novembro 1836, , Domingo — la 17an de junio 1905, Havano, Kubo) estis generalo dum la Dekjara Milito kaj la ĉefa gvidanto de la liberiga armeo dum la . Je sia 16-jariĝo li aliĝis al la hispana armeo kiu batalis kontraŭ la haitia invado de atingante la grandon de . Kiam la hispana armeo estis venkita en 1865 kaj foriris al Kubo kaj Portoriko, Gómez translokiĝis al Kubo. Li eniris en la framasonan loĝion kaj dum la en 1868 unuigis la kubajn sendependistojn. La plej grava lia agado estis la "invado al Okcidento" per la taktiko bruligi la sukerkanplantejojn por damaĝi la hispanajn bienistojn. Post la mallonga regado de la prezidanto de la Ĉe-Milita Respubliko de Kubo, Juan Bautista Spotorno, Gómez aplikis la prezidentan dekreton pri submetado je mortpuno al kiu ajn kuba militisto kiu intencus prezenti proponojn, ne bazitajn sur la kuba sendependeco. Li kunlaboris kun José Martí ĝis lia morto dum milito por la kuba sendependiĝo. Malgraŭ li naskiĝis en Domingo, Gómez estas konsiderata filo de la Kuba Patrio. (eo)
- Máximo Gómez Báez (Baní, República Dominicana, 18 de noviembre de 1836 - La Habana, Cuba, 17 de junio de 1905) fue un militar dominicano de la Guerra de los Diez Años y el general en jefe de las tropas revolucionarias cubanas en la Guerra de Independencia cubana. (es)
- Máximo Gómez (Baní 18 novembre 1836 – La Havane 17 juin 1905) est une personnalité de la guerre d'indépendance cubaine. (fr)
- Máximo Gómez y Báez (Baní, 18 novembre 1836 – L'Avana, 17 giugno 1905) è stato un generale e politico dominicano. (it)
- Máximo Gómez y Báez (Bani, Dominicaanse Republiek, 18 november 1836 – Havana, Cuba, 17 juni 1905) was een onafhankelijkheidsstrijder en militair leider in Cuba. Hij was een generaal tijdens de Tienjarige Oorlog (Guerra de los Diez Años) (1868-1878) tegen de Spaanse overheerser in Cuba, en was de opperbevelhebber tijdens de Cubaanse Onafhankelijkheidsoorlog, van 1895 tot 1898. Gómez werd geboren en groeide op in de Dominicaanse Republiek. Op zijn zestiende, in de jaren 50 van de 19e eeuw deed hij mee in de gewapende strijd tegen de Haïtiaanse invasie van de Dominicaanse Republiek. Hij genoot verder een militaire opleiding in Spanje. Later zou hij aan Spaanse zijde vechten tijdens de , waarbij Spanje de Dominicaanse Republiek (die in 1844 onafhankelijk is geworden van Haiti) rekolonialiseerde. Een deel van de Dominicanen, onder wie Gómez, was daar voorstander van, als bescherming tegen hernieuwde invasies vanuit buurland Haiti. Als soldaat in Spaanse dienst kwam Gómez naar Cuba in 1868, maar besloot daar datzelfde jaar de kant van de pro-onafhankelijkheid rebellen (‘Mambises’) te kiezen, tijdens de Tienjarige Oorlog om de onafhankelijkheid. Dit vooral vanwege de onrechtvaardigheden, zoals slavernij, die hij waarnam in Cuba. Hij werd al snel een invloedrijk militair leider, en vernieuwde ook oorlogsstrategieën en –tactieken. Hij werd bevelhebber en uiteindelijk generaal-majoor. In de periode van wapenstilstand in Cuba, tussen 1879 en 1895, woonde Gómez een tijd in Jamaica en later Costa Rica. Hij bleef zich in deze periode inzetten voor de onafhankelijkheid van Cuba, alsmede van andere Caraïbische gebieden. Hij hernieuwde het contact met Antonio Maceo, met wie hij eerder had gevochten in Cuba. Ook leerde hij José Martí kennen, en met Maceo en Martí ijverde hij verder voor de onafhankelijkheid van Cuba.Uiteindelijk werd een Bevrijdingsleger gevormd dat naar Cuba kwam om te strijden tegen de Spaanse koloniale overheersers. Gómez werd hiervan bevelhebber, met als onderbevelhebber Antonio Maceo, die in 1896 sneuvelde. Eerder was ook al José Martí gesneuveld in deze onafhankelijkheidsoorlog.Gómez overleefde het wel en maakte ook de interventie van 1898 door de Verenigde Staten mee in deze oorlog. De campagne van de rebellen tegen de Spanjaarden verliep tot dan toe al redelijk succesvol.Met het einde van de Onafhankelijkheidsoorlog in 1898 en de volgens velen gemankeerde onafhankelijkheid van Cuba (door de condities en het overwicht van de Verenigde Staten), wilde Gómez, mede door zijn andere (Dominicaanse) nationaliteit, echter niet politiek actief worden, of zich kandidaat stellen als president in 1902. Hij overleed in Havana in 1905. (nl)
- 막시모 고메스 이 바에스(스페인어: Máximo Gómez y Báez, 1836년 11월 18일 ~ 1905년 6월 17일)는 쿠바의 군인이다. 10년 전쟁, 쿠바 독립 전쟁에서 쿠바군 사령관으로 복무한 것으로 유명하다. (ko)
- Máximo Gómez y Báez (ur. 18 listopada 1836 r. na Dominikanie, zm. 17 czerwca 1905 w Hawanie na Kubie) – generał-major w armii hiszpańskiej podczas wojny dziesięcioletniej w kolonii Hispaniola (1868-78) i dowódca wojsk kubańskich w trakcie wojny o niepodległość tego kraju (1895-98). Gomez urodził się w miasteczku Baní w prowincji Peravia w Republice Dominikany. W latach 50. XIX w., jako nastolatek, uczestniczył w walkach przeciwko armii haitańskiej Faustine'a Soulouque'a, która dokonała inwazji na Dominikanę. Przeszkolenie oficerskie w armii hiszpańskiej odbył w Akademii Wojskowej w Saragossie. Po raz pierwszy przybył na Kubę jako oficer kawalerii – pułkownik armii hiszpańskiej. Walczył w szeregach armii hiszpańskiej na Dominikanie (1861-65), gdy Hiszpania próbowała odzyskać swoją utraconą kolonię. Gdy wojska hiszpańskie zostały pokonane i z polecenia królowej Izabeli II opuściły Dominikanę, wielu zwolenników aneksji wyspy również wyemigrowało. Maximo Gomez, wraz ze swoją rodziną, w niesławie przeniósł się na Kubę. W roku 1868 Gomez odszedł z armii hiszpańskiej i zaangażował się w sprawę niepodległości Kuby. Przyczynił się do transformacji kubańskiej strategii wojskowej z podejścia konwencjonalnego, które kultywował Thomas Jordan. Nauczył kubańskich Mambises najbardziej przerażającej dla wroga taktyki: "szarży z maczetami". 26 października 1868 r. w , Gomez pieszo poprowadził "szarżę z maczetami". Urządziwszy zasadzkę na Hiszpanów, zaskoczył ich i rozbił ich oddział. Metody ataków rebeliantów wzbudziły postrach w armii królewskiej. Hiszpanie w samej bitwie pod Pinos de Baire mieli 200 ofiar śmiertelnych. Armia hiszpańska składała się przede wszystkim z piechoty, a w dodatku – większość z żołnierzy królewskich byli to poborowi, którzy nie mieli ochoty ginąć od ostrzy maczet. Ponieważ kubańscy rebelianci dysponowali skromnymi zapasami amunicji, ich technika walki polegała na rozpoczęciu bitwy od jednej salwy z broni palnej, a następnie, na przeprowadzeniu szarży na kolumny hiszpańskiej piechoty. W roku 1871 Gomez poprowadził wyprawę na Guantanamo, w celu oczyszczenia prowincji z oddziałów wiernych Hiszpanii. Zamożni plantatorzy kawy, w większości francuskiego pochodzenia, sprzeciwiali się kubańskiej niepodległości, gdyż obawiali się, że zostaną usunięci z wyspy podobnie jak ich przodkowie zostali wygnani z Haiti, gdy kolonia ta wyzwoliła się spod francuskiego panowania.Gomez przeprowadził krwawą, ale udaną kampanię. Wielu oficerów za bohaterską postawę otrzymało awanse wojskowe, m.in: Antonio i José Maceo, Adolfo Flor Crombet, Policarpo Pineda "Rustán", i wielu innych. W maju 1873 r. po śmierci generała-majora Ignacio Agramonte y Loynáz w trakcie bitwy, Gomez objął dowództwo nad jego okręgiem wojskowym w prowincji Camagüey oraz nad osławionym Korpusem Kawalerii. Po pierwszej inspekcji korpusu Gomez doszedł do wniosku, że jest to najlepiej wyszkolona i zdyscyplinowana jednostka w armii kubańskiej. W okresie pomiędzy dwiema wojnami o niepodległość Kuby, Gomez podejmował różne prace dorywcze na Jamajce i w Panamie (przez pewien czas był dozorcą brygady robotników, pracujących przy budowie Kanału Panamskiego). Przez cały ten czas pozostał zwolennikiem wyzwolenia Kuby i innych wysp w archipelagu Antyli. Na przykład w roku 1887, gdy Portoryko doświadczało poważnych represji politycznych ze strony ówczesnego hiszpańskiego gubernatora, (który doprowadził do aresztowania wielu miejscowych przywódców politycznych, m.in. Romána Baldorioty'ego de Castro), Gomez zaoferował swoje wsparcie – inicjatorowi pierwszej rewolucji niepodległościowej na wyspie, tzw. Grito de Lares. Betances w tym czasie przebywał na emigracji w Paryżu. Gomez sprzedał większość swojego majątku, by zasilić finansowo powstanie na Portoryko. Zaoferował również gotowość do poprowadzenia żołnierzy portorykańskich do boju. Jednak rok później przygotowania do powstania okazały się zbędne, gdyż rząd hiszpański zwolnił gubernatora Palacio z urzędu, by przeprowadzić śledztwo w sprawie jego domniemanych nadużyć. Mimo to, Gomez i Betances nawiązali przyjaźń i współpracę, która trwała aż do śmierci Betancesa w roku 1898.Gomez awansował do stopnia generalissimusa armii kubańskiej – stopnia zbliżonego do dzisiejszego generalnego inspektora sił zbrojnych lub generała armii – oznaczającego najwyższe dowództwo wojskowe. Gomez przyjął i rozwinął taktykę wojskową, po raz pierwszy wypróbowaną przez hiszpańskich partyzantów w walce z armią Napoleona Bonaparte, w zwartą i kompletną organizację strategiczną. Można mu przypisać autorstwo nowoczesnej koncepcji powstania. W roku 1875, podczas przekraczania linii obronnej Trocha, z Júcaro na południu do Morón na północy (podczas próby zajęcia zachodniej Kuby), Gomez został postrzelony w szyję. Od tego czasu zawsze nosił na szyi chustę, by przykryć dziurę po kuli, która po wyleczeniu pozostała otwarta (zwykle zatykał ją wałkiem z bawełny).Drugą i ostatnią ranę otrzymał w roku 1896, w czasie walk na wiejskich terenach w pobliżu Hawany, pod koniec inwazji na zachodnią Kubę. W ciągu 15 lat powstańczej walki przeciwko wrogowi o ogromnej przewadze pod względem liczebności wojska i logistyki, Gomez był ranny tylko dwukrotnie. W tym samym czasie, jego najbardziej zaufany oficer i zastępca, generał porucznik Antonio Maceo y Grajales został postrzelony 27 razy, przy czym 26 rana była śmiertelna. Syn Gomeza i adiutant Maceo, – zwany "Panchito" – zginął podczas próby usunięcia zwłok Maceo z pola bitwy, w dniu 7 grudnia 1896 r. Wkrótce Gomez wprowadził nową dywersyjną taktykę wojenną, która okazała się bardzo skuteczna w paraliżowaniu hiszpańskiej gospodarki na Kubie, a mianowicie: podpalanie upraw trzciny cukrowej oraz majątków rolniczych. Osobiście brzydził się praktyką "puszczania z dymem produktów 200 lat pracy Kubańczyków w ciągu kilku godzin". Uważał jednak, iż biorąc pod uwagę nieszczęścia, których wciąż doświadczali Kubańczycy ze strony rządu hiszpańskiego, była to niewielka cena, za którą można było się wyzwolić z niewolniczego systemu gospodarczego. Hasło dywersantów Gomeza brzmiało: "¡Bendita sea la tea!"("Niech żyją pochodnie!"). 5 marca 1898 r. hiszpański brygadier i zarządca kolonialny, , zaproponował Gomezowi i podległym mu żołnierzom kubańskim, przyłączenie się do wojsk hiszpańskich w walce przeciwko Stanom Zjednoczonym. Blanco odwoływał się do wspólnych korzeni Kubańczyków i Hiszpanów; w zamian za wsparcie militarne obiecał nadanie wyspie autonomii. Jego deklaracja brzmiała następująco: "My, Hiszpanie i Kubańczycy, powinniśmy wspólnie stanąć do walki z cudzoziemcami należącymi do obcej rasy, charakteryzującymi się niezwykłą zachłannością... Nastał najwyższy czas, abyśmy zapomnieli o dawnych podziałach i zjednoczyli się przez wzgląd na obronę naszej ziemi, i odparli najeźdźcę. Hiszpania nie zapomni o szlachetnej pomocy swoich kubańskich synów, i gdy wróg zostanie wygnany z wyspy, jako kochająca matka, przyjmie w ramiona nową córkę wśród narodów Nowego Świata. Córkę, która mówi tym samym językiem, wyznaje tę samą wiarę, i w której żyłach płynie ta sama, szlachetna, hiszpańska krew". Gomez odrzucił propozycję Blanco. W 1898 r. po zakończeniu wojny o niepodległość Kuby, Gomez osiadł w swojej willi na obrzeżach Hawany. Odmówił przyjęcia nominacji na prezydenta, którą zaproponowano mu w roku 1901. Chociaż praktycznie nie posiadał konkurencji do tego stanowiska, nie interesował się polityką. Poza tym, mimo 40 lat pobytu na Kubie, uważał, że jako rodowity Dominikańczyk nie powinien zostawać przywódcą Kuby. (pl)
- Ма́ксимо Го́мес-и-Ба́эс (исп. Máximo Gómez y Báez) — один из руководителей национально-освободительной борьбы кубинского народа. (ru)
- 马克西莫·戈麦斯-巴埃斯（西班牙語：Máximo Gómez y Báez，1836年11月18日－1905年6月17日），古巴军官，曾在十年战争和古巴独立战争中扮演重要角色。 (zh)
- ماكسيمو غوميز (بالإنجليزية: Máximo Gómez)، هو ضابط وسياسي دومينيكاني، ولد في 18 نوفمبر 1836 في باني في جمهورية الدومينيكان، وتوفي في 17 يونيو 1905 في هافانا في كوبا. (ar)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (Baní, República Dominicana, 18 de novembre de 1836-L'Havana, Cuba, 17 de juny de 1905) va ser un general de la Guerra dels Deu Anys i el General en Cap de les tropes revolucionàries cubanes en la Guerra del 95. Als 16 anys es va unir a l'exèrcit espanyol contra les invasions haitianes de Faustine Soulouque assolint el grau d'alfères. Quan les tropes espanyoles van ser derrotades el 1865 i fugiren cap a Cuba i Puerto Rico, Gómez es va establir a Cuba. Va ingressar a una lògia massònica i de l'alçament de 1868 Crit de Yara es va unir als independentistes cubans, comandant les tropes illenques durant el primer tram de la Guerra dels Deu Anys. La seva acció militar més destacada va ser l'anomenada "invasió a Occident" amb la tàctica de cremar les plantacions de canya sucrera per tal de perjudicar els hisendats espanyols. A partir del fugaç govern del president de la República de Cuba en Armes, , Gómez aplicà el decret presidencial de sotmetre a la pena de mort a qualsevol militar cubà que presentés proposicions de pau que no es basessin en la independència de Cuba. Va col·laborar amb José Martí fins a la mort d'aquest en la Guerra d'Independència cubana. (ca)
- Máximo Gómez Báez (18. listopadu 1836, , Dominikánská republika – 17. června 1905, Havana) byl kubánský generál, vrchní velitel (generalissimus) kubánské armády v boji za nezávislost na Španělsku v letech 1895–1898. (cs)
- Máximo Gómez Báez (* 18. November 1836 in Baní, Dominikanische Republik; † 17. Juni 1905 in Havanna, Kuba) war ein kubanischer General der Unabhängigkeitskriege von 1868–1898. (de)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (la 18an de novembro 1836, , Domingo — la 17an de junio 1905, Havano, Kubo) estis generalo dum la Dekjara Milito kaj la ĉefa gvidanto de la liberiga armeo dum la . Je sia 16-jariĝo li aliĝis al la hispana armeo kiu batalis kontraŭ la haitia invado de atingante la grandon de . Kiam la hispana armeo estis venkita en 1865 kaj foriris al Kubo kaj Portoriko, Gómez translokiĝis al Kubo. Li eniris en la framasonan loĝion kaj dum la en 1868 unuigis la kubajn sendependistojn. La plej grava lia agado estis la "invado al Okcidento" per la taktiko bruligi la sukerkanplantejojn por damaĝi la hispanajn bienistojn. Post la mallonga regado de la prezidanto de la Ĉe-Milita Respubliko de Kubo, Juan Bautista Spotorno, Gómez aplikis la prezidentan dekreton pri submetado je mortpuno al kiu ajn kuba militisto kiu intencus prezenti proponojn, ne bazitajn sur la kuba sendependeco. Li kunlaboris kun José Martí ĝis lia morto dum milito por la kuba sendependiĝo. Malgraŭ li naskiĝis en Domingo, Gómez estas konsiderata filo de la Kuba Patrio. (eo)
- Máximo Gómez Báez (Baní, República Dominicana, 18 de noviembre de 1836 - La Habana, Cuba, 17 de junio de 1905) fue un militar dominicano de la Guerra de los Diez Años y el general en jefe de las tropas revolucionarias cubanas en la Guerra de Independencia cubana. (es)
- Máximo Gómez (Baní 18 novembre 1836 – La Havane 17 juin 1905) est une personnalité de la guerre d'indépendance cubaine. (fr)
- Máximo Gómez y Báez (Baní, 18 novembre 1836 – L'Avana, 17 giugno 1905) è stato un generale e politico dominicano. (it)
- Máximo Gómez y Báez (Bani, Dominicaanse Republiek, 18 november 1836 – Havana, Cuba, 17 juni 1905) was een onafhankelijkheidsstrijder en militair leider in Cuba. Hij was een generaal tijdens de Tienjarige Oorlog (Guerra de los Diez Años) (1868-1878) tegen de Spaanse overheerser in Cuba, en was de opperbevelhebber tijdens de Cubaanse Onafhankelijkheidsoorlog, van 1895 tot 1898. Gómez werd geboren en groeide op in de Dominicaanse Republiek. Op zijn zestiende, in de jaren 50 van de 19e eeuw deed hij mee in de gewapende strijd tegen de Haïtiaanse invasie van de Dominicaanse Republiek. Hij genoot verder een militaire opleiding in Spanje. Later zou hij aan Spaanse zijde vechten tijdens de , waarbij Spanje de Dominicaanse Republiek (die in 1844 onafhankelijk is geworden van Haiti) rekolonialiseerde. Een deel van de Dominicanen, onder wie Gómez, was daar voorstander van, als bescherming tegen hernieuwde invasies vanuit buurland Haiti. Als soldaat in Spaanse dienst kwam Gómez naar Cuba in 1868, maar besloot daar datzelfde jaar de kant van de pro-onafhankelijkheid rebellen (‘Mambises’) te kiezen, tijdens de Tienjarige Oorlog om de onafhankelijkheid. Dit vooral vanwege de onrechtvaardigheden, zoals slavernij, die hij waarnam in Cuba. Hij werd al snel een invloedrijk militair leider, en vernieuwde ook oorlogsstrategieën en –tactieken. Hij werd bevelhebber en uiteindelijk generaal-majoor. In de periode van wapenstilstand in Cuba, tussen 1879 en 1895, woonde Gómez een tijd in Jamaica en later Costa Rica. Hij bleef zich in deze periode inzetten voor de onafhankelijkheid van Cuba, alsmede van andere Caraïbische gebieden. Hij hernieuwde het contact met Antonio Maceo, met wie hij eerder had gevochten in Cuba. Ook leerde hij José Martí kennen, en met Maceo en Martí ijverde hij verder voor de onafhankelijkheid van Cuba.Uiteindelijk werd een Bevrijdingsleger gevormd dat naar Cuba kwam om te strijden tegen de Spaanse koloniale overheersers. Gómez werd hiervan bevelhebber, met als onderbevelhebber Antonio Maceo, die in 1896 sneuvelde. Eerder was ook al José Martí gesneuveld in deze onafhankelijkheidsoorlog.Gómez overleefde het wel en maakte ook de interventie van 1898 door de Verenigde Staten mee in deze oorlog. De campagne van de rebellen tegen de Spanjaarden verliep tot dan toe al redelijk succesvol.Met het einde van de Onafhankelijkheidsoorlog in 1898 en de volgens velen gemankeerde onafhankelijkheid van Cuba (door de condities en het overwicht van de Verenigde Staten), wilde Gómez, mede door zijn andere (Dominicaanse) nationaliteit, echter niet politiek actief worden, of zich kandidaat stellen als president in 1902. Hij overleed in Havana in 1905. (nl)
- 막시모 고메스 이 바에스(스페인어: Máximo Gómez y Báez, 1836년 11월 18일 ~ 1905년 6월 17일)는 쿠바의 군인이다. 10년 전쟁, 쿠바 독립 전쟁에서 쿠바군 사령관으로 복무한 것으로 유명하다. (ko)
- Máximo Gómez y Báez (ur. 18 listopada 1836 r. na Dominikanie, zm. 17 czerwca 1905 w Hawanie na Kubie) – generał-major w armii hiszpańskiej podczas wojny dziesięcioletniej w kolonii Hispaniola (1868-78) i dowódca wojsk kubańskich w trakcie wojny o niepodległość tego kraju (1895-98). Gomez urodził się w miasteczku Baní w prowincji Peravia w Republice Dominikany. W latach 50. XIX w., jako nastolatek, uczestniczył w walkach przeciwko armii haitańskiej Faustine'a Soulouque'a, która dokonała inwazji na Dominikanę. Przeszkolenie oficerskie w armii hiszpańskiej odbył w Akademii Wojskowej w Saragossie. Po raz pierwszy przybył na Kubę jako oficer kawalerii – pułkownik armii hiszpańskiej. Walczył w szeregach armii hiszpańskiej na Dominikanie (1861-65), gdy Hiszpania próbowała odzyskać swoją utraconą kolonię. Gdy wojska hiszpańskie zostały pokonane i z polecenia królowej Izabeli II opuściły Dominikanę, wielu zwolenników aneksji wyspy również wyemigrowało. Maximo Gomez, wraz ze swoją rodziną, w niesławie przeniósł się na Kubę. W roku 1868 Gomez odszedł z armii hiszpańskiej i zaangażował się w sprawę niepodległości Kuby. Przyczynił się do transformacji kubańskiej strategii wojskowej z podejścia konwencjonalnego, które kultywował Thomas Jordan. Nauczył kubańskich Mambises najbardziej przerażającej dla wroga taktyki: "szarży z maczetami". 26 października 1868 r. w , Gomez pieszo poprowadził "szarżę z maczetami". Urządziwszy zasadzkę na Hiszpanów, zaskoczył ich i rozbił ich oddział. Metody ataków rebeliantów wzbudziły postrach w armii królewskiej. Hiszpanie w samej bitwie pod Pinos de Baire mieli 200 ofiar śmiertelnych. Armia hiszpańska składała się przede wszystkim z piechoty, a w dodatku – większość z żołnierzy królewskich byli to poborowi, którzy nie mieli ochoty ginąć od ostrzy maczet. Ponieważ kubańscy rebelianci dysponowali skromnymi zapasami amunicji, ich technika walki polegała na rozpoczęciu bitwy od jednej salwy z broni palnej, a następnie, na przeprowadzeniu szarży na kolumny hiszpańskiej piechoty. W roku 1871 Gomez poprowadził wyprawę na Guantanamo, w celu oczyszczenia prowincji z oddziałów wiernych Hiszpanii. Zamożni plantatorzy kawy, w większości francuskiego pochodzenia, sprzeciwiali się kubańskiej niepodległości, gdyż obawiali się, że zostaną usunięci z wyspy podobnie jak ich przodkowie zostali wygnani z Haiti, gdy kolonia ta wyzwoliła się spod francuskiego panowania.Gomez przeprowadził krwawą, ale udaną kampanię. Wielu oficerów za bohaterską postawę otrzymało awanse wojskowe, m.in: Antonio i José Maceo, Adolfo Flor Crombet, Policarpo Pineda "Rustán", i wielu innych. W maju 1873 r. po śmierci generała-majora Ignacio Agramonte y Loynáz w trakcie bitwy, Gomez objął dowództwo nad jego okręgiem wojskowym w prowincji Camagüey oraz nad osławionym Korpusem Kawalerii. Po pierwszej inspekcji korpusu Gomez doszedł do wniosku, że jest to najlepiej wyszkolona i zdyscyplinowana jednostka w armii kubańskiej. W okresie pomiędzy dwiema wojnami o niepodległość Kuby, Gomez podejmował różne prace dorywcze na Jamajce i w Panamie (przez pewien czas był dozorcą brygady robotników, pracujących przy budowie Kanału Panamskiego). Przez cały ten czas pozostał zwolennikiem wyzwolenia Kuby i innych wysp w archipelagu Antyli. Na przykład w roku 1887, gdy Portoryko doświadczało poważnych represji politycznych ze strony ówczesnego hiszpańskiego gubernatora, (który doprowadził do aresztowania wielu miejscowych przywódców politycznych, m.in. Romána Baldorioty'ego de Castro), Gomez zaoferował swoje wsparcie – inicjatorowi pierwszej rewolucji niepodległościowej na wyspie, tzw. Grito de Lares. Betances w tym czasie przebywał na emigracji w Paryżu. Gomez sprzedał większość swojego majątku, by zasilić finansowo powstanie na Portoryko. Zaoferował również gotowość do poprowadzenia żołnierzy portorykańskich do boju. Jednak rok później przygotowania do powstania okazały się zbędne, gdyż rząd hiszpański zwolnił gubernatora Palacio z urzędu, by przeprowadzić śledztwo w sprawie jego domniemanych nadużyć. Mimo to, Gomez i Betances nawiązali przyjaźń i współpracę, która trwała aż do śmierci Betancesa w roku 1898.Gomez awansował do stopnia generalissimusa armii kubańskiej – stopnia zbliżonego do dzisiejszego generalnego inspektora sił zbrojnych lub generała armii – oznaczającego najwyższe dowództwo wojskowe. Gomez przyjął i rozwinął taktykę wojskową, po raz pierwszy wypróbowaną przez hiszpańskich partyzantów w walce z armią Napoleona Bonaparte, w zwartą i kompletną organizację strategiczną. Można mu przypisać autorstwo nowoczesnej koncepcji powstania. W roku 1875, podczas przekraczania linii obronnej Trocha, z Júcaro na południu do Morón na północy (podczas próby zajęcia zachodniej Kuby), Gomez został postrzelony w szyję. Od tego czasu zawsze nosił na szyi chustę, by przykryć dziurę po kuli, która po wyleczeniu pozostała otwarta (zwykle zatykał ją wałkiem z bawełny).Drugą i ostatnią ranę otrzymał w roku 1896, w czasie walk na wiejskich terenach w pobliżu Hawany, pod koniec inwazji na zachodnią Kubę. W ciągu 15 lat powstańczej walki przeciwko wrogowi o ogromnej przewadze pod względem liczebności wojska i logistyki, Gomez był ranny tylko dwukrotnie. W tym samym czasie, jego najbardziej zaufany oficer i zastępca, generał porucznik Antonio Maceo y Grajales został postrzelony 27 razy, przy czym 26 rana była śmiertelna. Syn Gomeza i adiutant Maceo, – zwany "Panchito" – zginął podczas próby usunięcia zwłok Maceo z pola bitwy, w dniu 7 grudnia 1896 r. Wkrótce Gomez wprowadził nową dywersyjną taktykę wojenną, która okazała się bardzo skuteczna w paraliżowaniu hiszpańskiej gospodarki na Kubie, a mianowicie: podpalanie upraw trzciny cukrowej oraz majątków rolniczych. Osobiście brzydził się praktyką "puszczania z dymem produktów 200 lat pracy Kubańczyków w ciągu kilku godzin". Uważał jednak, iż biorąc pod uwagę nieszczęścia, których wciąż doświadczali Kubańczycy ze strony rządu hiszpańskiego, była to niewielka cena, za którą można było się wyzwolić z niewolniczego systemu gospodarczego. Hasło dywersantów Gomeza brzmiało: "¡Bendita sea la tea!"("Niech żyją pochodnie!"). 5 marca 1898 r. hiszpański brygadier i zarządca kolonialny, , zaproponował Gomezowi i podległym mu żołnierzom kubańskim, przyłączenie się do wojsk hiszpańskich w walce przeciwko Stanom Zjednoczonym. Blanco odwoływał się do wspólnych korzeni Kubańczyków i Hiszpanów; w zamian za wsparcie militarne obiecał nadanie wyspie autonomii. Jego deklaracja brzmiała następująco: "My, Hiszpanie i Kubańczycy, powinniśmy wspólnie stanąć do walki z cudzoziemcami należącymi do obcej rasy, charakteryzującymi się niezwykłą zachłannością... Nastał najwyższy czas, abyśmy zapomnieli o dawnych podziałach i zjednoczyli się przez wzgląd na obronę naszej ziemi, i odparli najeźdźcę. Hiszpania nie zapomni o szlachetnej pomocy swoich kubańskich synów, i gdy wróg zostanie wygnany z wyspy, jako kochająca matka, przyjmie w ramiona nową córkę wśród narodów Nowego Świata. Córkę, która mówi tym samym językiem, wyznaje tę samą wiarę, i w której żyłach płynie ta sama, szlachetna, hiszpańska krew". Gomez odrzucił propozycję Blanco. W 1898 r. po zakończeniu wojny o niepodległość Kuby, Gomez osiadł w swojej willi na obrzeżach Hawany. Odmówił przyjęcia nominacji na prezydenta, którą zaproponowano mu w roku 1901. Chociaż praktycznie nie posiadał konkurencji do tego stanowiska, nie interesował się polityką. Poza tym, mimo 40 lat pobytu na Kubie, uważał, że jako rodowity Dominikańczyk nie powinien zostawać przywódcą Kuby. (pl)
- Ма́ксимо Го́мес-и-Ба́эс (исп. Máximo Gómez y Báez) — один из руководителей национально-освободительной борьбы кубинского народа. (ru)
- 马克西莫·戈麦斯-巴埃斯（西班牙語：Máximo Gómez y Báez，1836年11月18日－1905年6月17日），古巴军官，曾在十年战争和古巴独立战争中扮演重要角色。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- ماكسيمو غوميز (بالإنجليزية: Máximo Gómez)، هو ضابط وسياسي دومينيكاني، ولد في 18 نوفمبر 1836 في باني في جمهورية الدومينيكان، وتوفي في 17 يونيو 1905 في هافانا في كوبا. (ar)
- Máximo Gómez Báez (18. listopadu 1836, , Dominikánská republika – 17. června 1905, Havana) byl kubánský generál, vrchní velitel (generalissimus) kubánské armády v boji za nezávislost na Španělsku v letech 1895–1898. (cs)
- Máximo Gómez Báez (* 18. November 1836 in Baní, Dominikanische Republik; † 17. Juni 1905 in Havanna, Kuba) war ein kubanischer General der Unabhängigkeitskriege von 1868–1898. (de)
- Máximo Gómez Báez (Baní, República Dominicana, 18 de noviembre de 1836 - La Habana, Cuba, 17 de junio de 1905) fue un militar dominicano de la Guerra de los Diez Años y el general en jefe de las tropas revolucionarias cubanas en la Guerra de Independencia cubana. (es)
- Máximo Gómez (Baní 18 novembre 1836 – La Havane 17 juin 1905) est une personnalité de la guerre d'indépendance cubaine. (fr)
- Máximo Gómez y Báez (Baní, 18 novembre 1836 – L'Avana, 17 giugno 1905) è stato un generale e politico dominicano. (it)
- 막시모 고메스 이 바에스(스페인어: Máximo Gómez y Báez, 1836년 11월 18일 ~ 1905년 6월 17일)는 쿠바의 군인이다. 10년 전쟁, 쿠바 독립 전쟁에서 쿠바군 사령관으로 복무한 것으로 유명하다. (ko)
- Ма́ксимо Го́мес-и-Ба́эс (исп. Máximo Gómez y Báez) — один из руководителей национально-освободительной борьбы кубинского народа. (ru)
- 马克西莫·戈麦斯-巴埃斯（西班牙語：Máximo Gómez y Báez，1836年11月18日－1905年6月17日），古巴军官，曾在十年战争和古巴独立战争中扮演重要角色。 (zh)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (Baní, República Dominicana, 18 de novembre de 1836-L'Havana, Cuba, 17 de juny de 1905) va ser un general de la Guerra dels Deu Anys i el General en Cap de les tropes revolucionàries cubanes en la Guerra del 95. Als 16 anys es va unir a l'exèrcit espanyol contra les invasions haitianes de Faustine Soulouque assolint el grau d'alfères. Quan les tropes espanyoles van ser derrotades el 1865 i fugiren cap a Cuba i Puerto Rico, Gómez es va establir a Cuba. Va col·laborar amb José Martí fins a la mort d'aquest en la Guerra d'Independència cubana. (ca)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (la 18an de novembro 1836, , Domingo — la 17an de junio 1905, Havano, Kubo) estis generalo dum la Dekjara Milito kaj la ĉefa gvidanto de la liberiga armeo dum la . Je sia 16-jariĝo li aliĝis al la hispana armeo kiu batalis kontraŭ la haitia invado de atingante la grandon de . Kiam la hispana armeo estis venkita en 1865 kaj foriris al Kubo kaj Portoriko, Gómez translokiĝis al Kubo. Malgraŭ li naskiĝis en Domingo, Gómez estas konsiderata filo de la Kuba Patrio. (eo)
- Máximo Gómez y Báez (Bani, Dominicaanse Republiek, 18 november 1836 – Havana, Cuba, 17 juni 1905) was een onafhankelijkheidsstrijder en militair leider in Cuba. Hij was een generaal tijdens de Tienjarige Oorlog (Guerra de los Diez Años) (1868-1878) tegen de Spaanse overheerser in Cuba, en was de opperbevelhebber tijdens de Cubaanse Onafhankelijkheidsoorlog, van 1895 tot 1898. Hij overleed in Havana in 1905. (nl)
- Máximo Gómez y Báez (ur. 18 listopada 1836 r. na Dominikanie, zm. 17 czerwca 1905 w Hawanie na Kubie) – generał-major w armii hiszpańskiej podczas wojny dziesięcioletniej w kolonii Hispaniola (1868-78) i dowódca wojsk kubańskich w trakcie wojny o niepodległość tego kraju (1895-98). W roku 1868 Gomez odszedł z armii hiszpańskiej i zaangażował się w sprawę niepodległości Kuby. Przyczynił się do transformacji kubańskiej strategii wojskowej z podejścia konwencjonalnego, które kultywował Thomas Jordan. Nauczył kubańskich Mambises najbardziej przerażającej dla wroga taktyki: "szarży z maczetami". (pl)
- ماكسيمو غوميز (بالإنجليزية: Máximo Gómez)، هو ضابط وسياسي دومينيكاني، ولد في 18 نوفمبر 1836 في باني في جمهورية الدومينيكان، وتوفي في 17 يونيو 1905 في هافانا في كوبا. (ar)
- Máximo Gómez Báez (18. listopadu 1836, , Dominikánská republika – 17. června 1905, Havana) byl kubánský generál, vrchní velitel (generalissimus) kubánské armády v boji za nezávislost na Španělsku v letech 1895–1898. (cs)
- Máximo Gómez Báez (* 18. November 1836 in Baní, Dominikanische Republik; † 17. Juni 1905 in Havanna, Kuba) war ein kubanischer General der Unabhängigkeitskriege von 1868–1898. (de)
- Máximo Gómez Báez (Baní, República Dominicana, 18 de noviembre de 1836 - La Habana, Cuba, 17 de junio de 1905) fue un militar dominicano de la Guerra de los Diez Años y el general en jefe de las tropas revolucionarias cubanas en la Guerra de Independencia cubana. (es)
- Máximo Gómez (Baní 18 novembre 1836 – La Havane 17 juin 1905) est une personnalité de la guerre d'indépendance cubaine. (fr)
- Máximo Gómez y Báez (Baní, 18 novembre 1836 – L'Avana, 17 giugno 1905) è stato un generale e politico dominicano. (it)
- 막시모 고메스 이 바에스(스페인어: Máximo Gómez y Báez, 1836년 11월 18일 ~ 1905년 6월 17일)는 쿠바의 군인이다. 10년 전쟁, 쿠바 독립 전쟁에서 쿠바군 사령관으로 복무한 것으로 유명하다. (ko)
- Ма́ксимо Го́мес-и-Ба́эс (исп. Máximo Gómez y Báez) — один из руководителей национально-освободительной борьбы кубинского народа. (ru)
- 马克西莫·戈麦斯-巴埃斯（西班牙語：Máximo Gómez y Báez，1836年11月18日－1905年6月17日），古巴军官，曾在十年战争和古巴独立战争中扮演重要角色。 (zh)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (Baní, República Dominicana, 18 de novembre de 1836-L'Havana, Cuba, 17 de juny de 1905) va ser un general de la Guerra dels Deu Anys i el General en Cap de les tropes revolucionàries cubanes en la Guerra del 95. Als 16 anys es va unir a l'exèrcit espanyol contra les invasions haitianes de Faustine Soulouque assolint el grau d'alfères. Quan les tropes espanyoles van ser derrotades el 1865 i fugiren cap a Cuba i Puerto Rico, Gómez es va establir a Cuba. Va col·laborar amb José Martí fins a la mort d'aquest en la Guerra d'Independència cubana. (ca)
- Máximo Gómez Báez "El Generalísimo" (la 18an de novembro 1836, , Domingo — la 17an de junio 1905, Havano, Kubo) estis generalo dum la Dekjara Milito kaj la ĉefa gvidanto de la liberiga armeo dum la . Je sia 16-jariĝo li aliĝis al la hispana armeo kiu batalis kontraŭ la haitia invado de atingante la grandon de . Kiam la hispana armeo estis venkita en 1865 kaj foriris al Kubo kaj Portoriko, Gómez translokiĝis al Kubo. Malgraŭ li naskiĝis en Domingo, Gómez estas konsiderata filo de la Kuba Patrio. (eo)
- Máximo Gómez y Báez (Bani, Dominicaanse Republiek, 18 november 1836 – Havana, Cuba, 17 juni 1905) was een onafhankelijkheidsstrijder en militair leider in Cuba. Hij was een generaal tijdens de Tienjarige Oorlog (Guerra de los Diez Años) (1868-1878) tegen de Spaanse overheerser in Cuba, en was de opperbevelhebber tijdens de Cubaanse Onafhankelijkheidsoorlog, van 1895 tot 1898. Hij overleed in Havana in 1905. (nl)
- Máximo Gómez y Báez (ur. 18 listopada 1836 r. na Dominikanie, zm. 17 czerwca 1905 w Hawanie na Kubie) – generał-major w armii hiszpańskiej podczas wojny dziesięcioletniej w kolonii Hispaniola (1868-78) i dowódca wojsk kubańskich w trakcie wojny o niepodległość tego kraju (1895-98). W roku 1868 Gomez odszedł z armii hiszpańskiej i zaangażował się w sprawę niepodległości Kuby. Przyczynił się do transformacji kubańskiej strategii wojskowej z podejścia konwencjonalnego, które kultywował Thomas Jordan. Nauczył kubańskich Mambises najbardziej przerażającej dla wroga taktyki: "szarży z maczetami". (pl)
|
