| dbo:abstract
|
- The Chortkiv offensive (Ukrainian: Чортківська офензива) (7–28 June 1919), sometimes also referred to as the June Offensive, was a surprise military operation by the Ukrainian Galician Army (UHA) on the newly founded Second Polish Republic Polish-Ukrainian War for Eastern Galicia. The disputed territory was claimed by the nascent Ukrainian state, the Western Ukrainian People's Republic, which also was disputed by the Ukrainian People's Republic and the recently re-established Poland. The area claimed between these three groups was a mixture of Polish, Ukrainian, Jewish peoples intermixed throughout the area. The attack was initially successful, with Ukrainian forces successfully taking a vast swathe of territory, however in the end the offensive was repelled by the overwhelming numerical superiority of the Polish forces that pushed the Ukrainians back. Eventually, the interwar future of Galicia was decided at the Allied Council of Foreign Ministers that officially hostilities were ceased, however operations existed all the way to the Zbruch River. (en)
- La Ofensiva de Chortkiv (ucraniano: Чортківський наступ, Чортківська офензива), también conocida como la Ofensiva de Junio se produjo entre el 7 y 28 de junio de 1919. Fue una operación militar sorpresiva del Ejército ucraniano de Galitzia en el marco de la guerra polaco-ucraniana por el control de Galitzia. El territorio en disputa era reclamado por la reciente República Nacional de Ucrania Occidental y por la recién restablecida Polonia, a pesar de tener una amplia mayoría de población ucraniana la parte oriental del territorio. Mientras que el éxito inicial del desesperado ataque de las mal armadas fuerzas ucranianas, fueron sus horas más gloriosas en la guerra, pero al final, la ofensiva fue rechazada con éxito por la superioridad numérica de las fuerzas polacas y bien equipadas por los aliados de la Primera Guerra Mundial. De hecho, el futuro de toda Galitzia se decide en la Conferencia de Paz de París, en la que el 18 de junio de 1919 le da “carta blanca” a Polonia para dirigir operaciones militares a todo lo largo del río Zbruch. (es)
- Ofensywa czortkowska – operacja zaczepna, przeprowadzona przez oddziały Ukraińskiej Armii Halickiej w dniach 7–28 czerwca 1919 roku, w ostatniej fazie wojny polsko-ukraińskiej. Nazwa pochodzi od miasta Czortków, objętego między innymi tą operacją. Armia ukraińska na początku czerwca 1919 została zepchnięta w trójkąt pomiędzy rzekami Dniestr i Zbrucz oraz linię Husiatyn – Łaszkowce – Towste – Usteczko. Były to ostatnie tereny kontrolowane przez rząd Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Zgromadziło się na nich 19 tysięcy żołnierzy oraz 50 baterii artylerii, a także cywilni uciekinierzy. Operacja zaczepna została zaplanowana na wniosek mjr. Alfreda Bisanza i gen. Myrona Tarnawskiego. Jej celem było zepchnięcie wojsk polskich za rzekę Złota Lipa, w celu uzyskania możliwości prowadzenia dalszych operacji wojskowych oraz podniesienia morale wojska ukraińskiego. Pierwszy atak dał taktyczne sukcesy – 8 czerwca zdobyto Czortków i zepchnięto polskie wojska na odległość około 120 km, do linii Gołogóry – Przemyślany – Bukaczowce. Początkowo Naczelna Komenda UHA z dowódcą gen. Omelianowyczem-Pawlenką uważała akcję za lokalne przedsięwzięcie. Jednak rozwój ofensywy spowodował, że 9 czerwca Ukraińska Rada Narodowa rozwiązała Radę Ministrów ZURL i powołała na stanowisko dyktatora Jewhena Petruszewycza. On zaś natychmiast po mianowaniu usunął ze stanowiska gen. Omelianowycza-Pawlenkę i nominował na stanowisko dowódcy UHA gen. Ołeksandra Hrekowa. Wojska UHA stoczyły bitwę pod Jazłowcem (8-11 czerwca), zwyciężyły w starciach pod Buczaczem (11 czerwca), Trembowlą (12 czerwca), Podhajcami i Niżniowem (14 czerwca) i zdobyły w ciężkich walkach Tarnopol (15 czerwca). Traktowanie przez Wojsko Polskie Galicji jak terytorium okupowanego stało się przyczyną, dla której ofensywa ukraińska została entuzjastycznie przyjęta przez ludność ukraińską i wywołała zwiększony napływ ochotników, zaś na tyłach wojsk polskich rozpoczęły działalność oddziały partyzanckie. 15 czerwca wojska ukraińskie doszły do rzeki Złota Lipa, osiągając uzgodnioną w czasie rozmów we Lwowie 16 czerwca linię Delwiga. Umowa ta nie została jednak zatwierdzona przez dyktatora Jewhena Petruszewycza i pozostała tylko na papierze – wojska UHA nadal kontynuowały ofensywę na froncie polsko-ukraińskim. W tym dniu ZURL poniosła klęskę na arenie międzynarodowej – konferencja pokojowa podjęła decyzję o upoważnieniu wojsk Rzeczypospolitej Polskiej do dalszego prowadzenia operacji wojennych po rzekę Zbrucz w celu zabezpieczenia osób i mienia spokojnej ludności Galicji Wschodniej od niebezpieczeństw, na jakie jest narażona ze strony band bolszewickich. Jednocześnie wyrażono zgodę na użycie Armii Hallera na froncie galicyjskim. 17 czerwca UHA rozpoczęła operację brzeżańską. Brzeżany stanowiły w owym czasie polskie centrum magazynowe, silny garnizon, jak również ważny węzeł komunikacyjny. Były silnie umocnione, dlatego też polskie dowództwo postanowiło bronić ich za wszelką cenę. Wojska ukraińskie oskrzydliły miasto, i po ciężkich walkach zdobyły 21 czerwca, jednak nie udało im się zniszczyć polskiej załogi wojskowej, liczącej kilkanaście batalionów. Ukraińskie natarcie po walce o Brzeżany straciło impet, chociaż jeszcze zdobyto Złoczów. Oddziałom ukraińskim zaczęło brakować amunicji, a dodatkowo 22 czerwca przysłano 1 Dywizję Strzelców Polskich Hallera, która rozpoczęła wyładunek w Kamionice Strumiłowej. 27 czerwca dowodzenie kontratakiem polskim objął Józef Piłsudski. Siły polskie i ukraińskie były wyrównane – po około 40-50 tysięcy żołnierzy, jednak Ukraińcy mieli stosunkowo małe zapasy amunicji. Polacy mieli również przewagę w jednostkach kawaleryjskich, niezbędnych w tego typu operacjach manewrowych. 28 czerwca polska armia przerwała front pod Janczynem. 4 lipca usunięto ze stanowiska głównodowodzącego gen. Hrekowa i podjęto decyzję o ewakuacji UHA za Zbrucz. 5 lipca wojska polskie osiągnęły linię rzeki Strypy. 11 lipca powiadomiono władze ukraińskie o decyzji konferencji w Paryżu. 15 lipca armia polska zdobyła Tarnopol. 16 lipca oddziały UHA przeszły przez rzekę Zbrucz na terytorium URL. Oddziały te zachowały zdolność bojową i zostały wykorzystane w walkach z Armią Czerwoną i Armia Ochotniczą. Wraz z nimi wycofał się rząd ZURL, urzędnicy państwowi oraz 100 tysięcy cywilnych uchodźców. (pl)
- Чортко́вское наступле́ние (укр. Чортківська офензива, Чортківський наступ) — стремительное наступление Украинской Галицкой Армии в районе города Чорткова (ныне — Тернопольская область) в ходе войны между Польшей и ЗУНР. Подготовленная ещё бывшим начальником штаба полковником Мишковским, операция была проведена под командованием генерала Грекова. К началу июня 1919 года в результате ударов польских войск остатки Украинской Галицкой Армии были вынуждены отступить в так называемый «треугольник смерти» — пространство, ограниченное с трёх сторон реками Збруч, Днестр и железной дорогой Гусятин — Чортков. Периметр «треугольника» составлял 90 километров. Со всех сторон он был окружён противниками УГА — польскими и румынскими войсками, РККА, отдельными белогвардейскими частями. Однако со временем положение стало улучшаться, так как польское командование, недооценив боеспособность украинской армии, перебросило лучшие части на польско-германскую и польско-чехословацкую границу. После недельной реорганизации и отдыха руководство УГА стянуло все силы к Чорткову. Были заново восстановлены Первый и Третий корпус. Евгений Петрушевич заменил командующего УГА: теперь вместо Омельяновича-Павленко им стал Александр Греков. Греков убедил руководство ЗУНР и УГА в том, что успешное наступление на Львов ещё возможно. 7 июня подготовка к операции завершилась, и 8 июня УГА перешла в наступление. Уже 9 июня части УГА прорвали линию фронта, в тот же день были взяты Теребовля и Бучач. Поляки попытались остановить продвижение украинцев вглубь Галиции контрударами отдельных групп, но это не принесло результата. 14 июня украинские войска вышли к Тарнополю (Тернополю). Ударная группа УГА, возглавляемая Тарнавским, и 1-я бригада Украинских сечевых стрельцов вошли в город 15 июня. В дальнейшем части УГА наступали в направлении Золочева, Брод, Зборова и Бережан, а Второй корпус — на Львов. 17 июня УГА вошла в Бережаны, 22 июня взяла Броды и Золочев. Польское командование поняло, что, если вовремя не оказать должного сопротивления, начнётся третий штурм Львова. Поэтому Юзеф Пилсудский лично прибыл во Львов и взял командование войсками группы «Восток» на себя. 25 июня польская армия перешла в контрнаступление, форсировав реку Свирж, а 28 июня началось наступление на всём фронте. 29 июня Первый и Второй корпуса УГА были отброшены назад, а польские части вошли в Золочев, захватив две тысячи пленных. Тем временем командующий УГА генерал Греков приказал начать наступление на Львов Третьим корпусом. Одновременно в тыл к Третьему корпусу вышла 4-я польская дивизия, возвращавшаяся из Бендер. Украинское командование не могло предусмотреть такого резкого поворота событий. Третий корпус был сжат с обеих сторон польской кавалерией, но продолжал сопротивление. 4 июля Первый и Второй корпуса УГА после долгого отступления вышли к Збручу. С 5 по 7 июля шли позиционные бои, пока 8 июля польская армия не продолжила наступление. УГА была вновь загнана в «треугольник смерти», а её части уже готовились к эвакуации с территории ЗУНР. Первая попытка форсировать Збруч окончилась неудачей: на том берегу УГА столкнулась с частями РККА и вынуждена была вернуться на исходные позиции. Вторая попытка состоялась в ночь с 16 на 17 июля, на этот раз вся УГА была эвакуирована из Галиции на территорию УНР. Польско-украинская война завершилась полным поражением войск ЗУНР. (ru)
- Чорткі́вська офензи́ва (іншими словами Чорткі́вський на́ступ) або Червнева офензива — історична назва наступальної військової операції Української Галицької Армії (УГА), здійсненої в період з 7 по 28 червня 1919 року. Вона була однією з найзначніших наступальних операцій, що здійснила Галицька армія під час польсько-української війни в Галичині 1918—1919. Близько 25 тисяч українських солдатів й офіцерів примусили відступити по всій лінії фронту 40-тисячну польську армію, добре озброєну та підсилену французами. І тільки зовнішні чинники та брак матеріально-технічного забезпечення врятували супротивника від воєнної поразки. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Чорткі́вська офензи́ва (іншими словами Чорткі́вський на́ступ) або Червнева офензива — історична назва наступальної військової операції Української Галицької Армії (УГА), здійсненої в період з 7 по 28 червня 1919 року. Вона була однією з найзначніших наступальних операцій, що здійснила Галицька армія під час польсько-української війни в Галичині 1918—1919. Близько 25 тисяч українських солдатів й офіцерів примусили відступити по всій лінії фронту 40-тисячну польську армію, добре озброєну та підсилену французами. І тільки зовнішні чинники та брак матеріально-технічного забезпечення врятували супротивника від воєнної поразки. (uk)
- The Chortkiv offensive (Ukrainian: Чортківська офензива) (7–28 June 1919), sometimes also referred to as the June Offensive, was a surprise military operation by the Ukrainian Galician Army (UHA) on the newly founded Second Polish Republic Polish-Ukrainian War for Eastern Galicia. (en)
- La Ofensiva de Chortkiv (ucraniano: Чортківський наступ, Чортківська офензива), también conocida como la Ofensiva de Junio se produjo entre el 7 y 28 de junio de 1919. Fue una operación militar sorpresiva del Ejército ucraniano de Galitzia en el marco de la guerra polaco-ucraniana por el control de Galitzia. El territorio en disputa era reclamado por la reciente República Nacional de Ucrania Occidental y por la recién restablecida Polonia, a pesar de tener una amplia mayoría de población ucraniana la parte oriental del territorio. (es)
- Ofensywa czortkowska – operacja zaczepna, przeprowadzona przez oddziały Ukraińskiej Armii Halickiej w dniach 7–28 czerwca 1919 roku, w ostatniej fazie wojny polsko-ukraińskiej. Nazwa pochodzi od miasta Czortków, objętego między innymi tą operacją. Armia ukraińska na początku czerwca 1919 została zepchnięta w trójkąt pomiędzy rzekami Dniestr i Zbrucz oraz linię Husiatyn – Łaszkowce – Towste – Usteczko. Były to ostatnie tereny kontrolowane przez rząd Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Zgromadziło się na nich 19 tysięcy żołnierzy oraz 50 baterii artylerii, a także cywilni uciekinierzy. (pl)
- Чортко́вское наступле́ние (укр. Чортківська офензива, Чортківський наступ) — стремительное наступление Украинской Галицкой Армии в районе города Чорткова (ныне — Тернопольская область) в ходе войны между Польшей и ЗУНР. Подготовленная ещё бывшим начальником штаба полковником Мишковским, операция была проведена под командованием генерала Грекова. Уже 9 июня части УГА прорвали линию фронта, в тот же день были взяты Теребовля и Бучач. Поляки попытались остановить продвижение украинцев вглубь Галиции контрударами отдельных групп, но это не принесло результата. (ru)
|
