rdfs:comment
| - Svipdagsmál (El canto de Svipdag) es un poema en nórdico antiguo que forma parte de la Edda poética. Está conformado por dos poemas, Los hechizos de Groa y Los dichos de Fjölsvinnr. Las dos obras están agrupadas ya que tienen un narrador en común, Svipdag. Además al parecer tienen un origen en común ya que son muy similares en cuanto al uso del lenguaje, la estructura, el estilo y la métrica ljóðaháttr. (es)
- Svipdagsmál (euskaraz: "Svipdagen kantua"), Edda poetikoaren zati den antzinako eskandinavieraz idatzitako olerki bat da. Bi olerkik osatzen dute: Grogaldr edo Groaren sorginkeriak eta Fjölsvinnsmal edo Fjölsvinnrren esaerak. Bi lanak, elkartuak daude, narratzaile bera baitute, Svipdag. Gainera, dirudienez, amankomuneko jatorri bat dute, oso antzekoak baitira lengoaiaren erabilera, egitura, estilo eta metrikari dagokionez. (eu)
- Svipdagsmál is een oud Noors gedicht dat deel uitmaakt van de Poetische Edda, en bestaat uit twee gedichten, Grógaldr en Fjölsvinnsmál. Beide gedichten hebben dezelfde verteller, . Ze zijn vergelijkbaar in taal, structuur en metrum. Beide gedichten komen voor in papieren manuscripten uit de 17e eeuw. In drie van de manuscripten zijn de gedichten van volgorde verwisseld met tussenin Hyndluljóð. Pas in 1854 wees op het verband tussen Grógaldr en het eerste deel van de ballade Ungen Sveidal. In 1856 merkte op, dat het laatste deel van de ballade overeenstemde met Fjölsvinnsmál. Bugge schreef in 1860 over dit verband in Forhandlinger i Videnskabs-Selskabet i Christiania en noemde beide gedichten Svipdagsmál. (nl)
- «Речи Свипдага» (исл. Svipdagsmál) — одна из поэм, входящих в состав «Старшей Эдды», но не включённых в «Королевский кодекс». Представляет собой мини-цикл, включающий «Заклинание Гроа» и «Речи Многомудрого», и объединённый общим сюжетом: советуется с мёртвой матерью о том, как противостоять враждебным силам, а потом начинает это противостояние. Текст «Речей Свипдага» сохранился в составе кодексов XVII века, но это произведение явно было написано намного раньше — во времена, когда ещё были сильны элементы язычества. (ru)
- Das Svipdagsmál (zu deutsch Svipdagslied oder Svipdags Sprüche) ist der neuzeitliche Titel, unter dem zwei späte eddische (Götter) Lieder aus dem 13. bis 14. Jahrhundert – Grógaldr und Fǫlsvinnsmál – zusammengefasst werden. Sie handeln die Brauterwerbung des Helden Svipdagr um Menglǫð in einer mythisch-märchenhaften Rahmenhandlung ab. (de)
- Svipdagsmál ou La Lai de Svipdagr est un ensemble de poèmes rédigé en vieux norrois de l’ Edda poétique, composé de deux poèmes, Grógaldr et Fjölsvinnsmál. Ces deux œuvres sont rassemblées puisqu’elles ont un narrateur commun, Svipdagr. En outre, ces poèmes semblent avoir une origine commune tant ils sont similaires dans l’utilisation de la langue, leur structure, leur style et leur mètre. Ces deux poèmes apparaissent dans plusieurs manuscrits du XVIIe siècle. Dans au moins trois de ces manuscrits, ces poèmes sont inversés et séparés par un autre poème eddique intitulé Hyndluljóð. Pendant longtemps, le lien entre les deux poèmes n’avait pas été établi ; et ce, jusqu’en 1854 lorsque Svend Grundtvig mit en évidence le lien entre l’histoire racontée dans Grógaldr et la première partie de l (fr)
- Svipdagsmál (Old Norse: [ˈswɪpˌdaɣsˌmɒːl], 'The Lay of Svipdagr') is an Old Norse poem, sometimes included in modern editions of the Poetic Edda, comprising two poems, The Spell of Gróa and The Lay of Fjölsviðr. (en)
- Nella letteratura norrena, Svipdagsmál (in norreno Il discorso di Svipdagr), è un poema epico simbolico facente parte dell'Edda poetica, ma presente solo in manoscritti recenti, rispetto al Codex Regius, non anteriori al XVII secolo.Questi manoscritti risultano complessi da classificare perché riportano nomi e appellativi assenti nelle fonti canoniche e non facili da inserire compiutamente nel contesto mitologico norreno. (it)
- Svipdagsmál (Svipdags sång) är det namn som Sophus Bugge år 1860 gav som huvudtitel på de båda eddasångerna Grógaldr (Groas trollsång) och Fjölsvinnsmál (Sången om Fjölsvinn), båda troligen från sent 1200-tal. Redan 1854 hade Svend Grundtvig, i samband med utgivningen av Danmarks gamle Folkeviser, påvisat att inledningen av den danska balladen om Ungen Sveidal motsvarar handlingen i Grógaldr. Bugge fann senare att samma ballads avslutning överensstämmer med handlingen i Fjölsvinnsmál. Dessa båda eddadikter har alltså utgjort början och slutet på en och samma berättelse, vars enhet finns bevarad i balladen. Att berättelsen en gång i tiden kan ha varit vida känd framgår av att balladen finns i flera varianter, av vilka några också har upptecknats på svenskt område som Unge Herr Svedendal och (sv)
|
has abstract
| - Das Svipdagsmál (zu deutsch Svipdagslied oder Svipdags Sprüche) ist der neuzeitliche Titel, unter dem zwei späte eddische (Götter) Lieder aus dem 13. bis 14. Jahrhundert – Grógaldr und Fǫlsvinnsmál – zusammengefasst werden. Sie handeln die Brauterwerbung des Helden Svipdagr um Menglǫð in einer mythisch-märchenhaften Rahmenhandlung ab. Die Lieder sind im eddischen Versmaß des Ljóðaháttr verfasst. Sie wurden getrennt in einigen Handschriften überliefert und sind kein Teil des Codex Regius der Lieder-Edda. Die überlieferten (Papier-)Handschriften stammen aus dem 17. bis 18. Jahrhundert, gehen jedoch alle auf eine wesentlich ältere, heute verlorene Handschrift zurück. Seit Sophus Bugge werden die Lieder unter dem Titel Svipdagsmál geführt. Der Text bildet ein Konglomerat aus Märchenmotiven (Stiefmutter-, Dornröschen- und „Gralsmotiven“ aus der Artusepik) und Anklängen aus der nordischen Mythologie und folgt strukturell dem Brauterwerbsschema. Er setzt zudem die Kenntnisse des Autors von den Texten der Lieder-Edda, speziell von der hochmittelalterlichen wie der Vafþrúðnismál voraus, an die er sich deutlich orientiert. Neben Bugge hatte ebenfalls zeitgenössisch Svend Grundtvig den märchenhaften Charakter herausgestellt. Das Svipdagsmál bildet durch sein junges Alter gegenüber den Eddaliedern der älteren und ältesten Schichten ein Übergang hin zu den nordisch dänisch-schwedischen Volksballaden von Svejdal oder Svendal, Ungen Svejdal. Weitere Balladen die stofflich die Brautwerbung behandeln sind die Balladen von „Svend Vonved“ und „Herr Tønne auf Alsø“. Ungeklärt ist in der Forschung die Frage nach dem Überlieferungsweg von der Ebene der Textualisierung des eddischen Umfelds zur Nachdichtung im Umfeld der Volksballaden. Eine gemeinsame verlorene Vorlage die bereits die „Gralsmotive“ enthielt wird dabei erwogen. (de)
|