| rdfs:comment
| - Otolity (z řeckého oto – ucho a lithos – kámen) jsou tělíska tvořená uhličitanem vápenatým, která se nacházejí ve vnitřním uchu ve váčcích blanitého hlemýždě. (cs)
- Otolito, (greke οτο-, oto-, orelo + λιθος, lithos, ŝtono), nomita ankaŭ statoconium aŭ otoconium estas strukturo en la interna orelo (utriklo kaj sakulo), specife ĉe la vestibla labirinto de vertebruloj. Ĝi estas sensiva al gravito kaj linia akcelo. Pro ties orientigo en la kapo, la utriklo estas sensiva al ŝanĝo en horizontala movo, dum la sakulo havigas informon pri vertikala akcelo (kiel ĉe lifto). (eo)
- Otolito (οτο-, oto-, belarri + λιθος, lithos, harri) ornodunen barne-belarriko edo ornogabeen otozistoko karekizko konkrezioa da, teleosteoetan oso nabarmena. Bestibulu-aparatuan kokaturik, hiru otolito-pare daude:
* sagitta, sakuluan
* lapillus, utrikuluan
* asteriscus, lagenan Iktiologoek arrainen adina finkatzeko erabiltzen dute. (eu)
- Los otolitos son materiales sólidos que se encuentran en el sistema vestibular de los vertebrados (animales con espina dorsal). Le permiten al organismo notar las aceleraciones, la dirección de la gravedad y el equilibrio, y a los peces les sirven para la audición. Son usados por los ictiólogos para determinar la edad de un pez. Asimismo, los utilizan los cetólogos para estudiar la dieta de delfines y ballenas. (es)
- Otolit adalah kotoran telinga yang mengeras seperti batu. (in)
- 耳石（じせき）は、脊椎動物の内耳にある炭酸カルシウムの結晶からなる組織である。いわゆるに含まれる平衡石であり、平衡感覚と聴覚に関与する。ヒトのものは聴砂とも呼ばれる。 魚類のものが有名で、特にイシモチの名はこれにちなむものである。その断面は木の年輪のような同心円状の輪紋構造がみられ、1日に1本が形成される。これを日輪（にちりん）と呼び、を日単位で行うことができる。 2006年には耳石による年齢推定法により、ニホンウナギの産卵場所の特定などにも活用されている。 剥離したものの粉が三半規管に侵入することで、良性発作性頭位めまい症の一因となる。 (ja)
- Een otoliet, (Oudgrieks: οὖς, ous, oor + λίθος, lithos, steen) is een structuur in het binnenoor van gewervelden, onder andere mensen en vissen, dat uit calciumcarbonaatkristallen en een gelatineuze massa bestaat. Ze staan in verbinding met groepen gecilieerde cellen op de slakkenhuiswand van het binnenoor. Ze spelen een rol in het mechanisch waarnemen van geluid, versnelling en zwaartekracht. Zoals bij bomen, heeft een otoliet ook jaargroeiringen, zo kan de leeftijd van de vis berekend worden. (nl)
- Otólitos são concreções de carbonato de cálcio presentes dentro de câmaras no aparelho vestibular do ouvido interno dos vertebrados e que têm a função de controlar a posição do corpo do animal, ou seja, manter o equilíbrio postural. (pt)
- 耳石（學名：otolith；οτο-，oto-，耳朵 + λιθος，lithos，石頭）是脊椎動物内耳內的碳酸鈣結晶（霰石）組織，是前庭系统的组成部分，位于耳前庭的橢圓囊及球狀囊中。橢圓囊與水平直線加速度有關；球狀囊與垂直加速度有關，均屬於靜態平衡。在耳石膜中的耳石晶體附著在膠質覆膜上，比周圍組織重，因此在定向加速度時會發生位移，導致毛細胞的纖毛束轉向，產生感覺訊號。大部份橢圓囊產生的訊號是由眼球運動所觸發，而大部份球狀囊所產生的訊號則是反應出控制人體姿勢的肌肉運動。 硬骨魚類的耳石，又名魚石，在魚類形態學研究尤為重要，主要是藉其物種辨識能力，應用於魚類物種的族群管理、魚類掠食者的分析，以及重建古魚類等各項功能。這是由於耳石形態的專一性。另外，中藥材的就是黃花魚的魚首石。 (zh)
- L'otòlit, (οτο, oto-, orella + λιθος, lithos, pedra), és una estructura de les màcules vestibulars del sàcul (màcula del sàcul) i de l'utricle (màcula de l'utricle). Així els otòlits estan situats en el laberint (orella interna). L'estatocònia o otocònia és la denominació genèrica de les concrecions que conté l'endolimfa a nivell de les taques acústiques, formades per matèria orgànica i per carbonats de calci i de magnesi, i respectivament. Les més grosses reben el citat nom d'otòlit, i les més petites, de pols acústica. (ca)
- Statolithen, Otolithen („Ohrsteine“), Otokonien oder Statoconia sind mikroskopisch kleine Körnchen bis mehrere Zentimeter große Steine aus festem Material (beispielsweise Kalk oder Stärke), die in Einzellern ebenso wie in den Lage- und Gleichgewichtsorganen vieler anderer Lebewesen gefunden werden. (de)
- L'otolithe (othos : oreille ; lithos : pierre) — ou statoconie ou otoconie ou statolithe ou poussière d'oreille — est une concrétion minérale trouvée dans le système vestibulaire (cicatricule ou utricule) de l'oreille interne des vertébrés (surtout chez les poissons téléostéens, c'est-à-dire les non cartilagineux) et un constituant normal de cet organe. Chez l'humain, ils mesurent 3 à 19 µm de longueur. Cependant, lorsque des otoconies se détachent des macules utriculaires, ils peuvent être sources de vertiges pathologiques comme la cinétose. (fr)
- An otolith (Greek: ὠτο-, ōto- ear + λῐ́θος, líthos, a stone), also called statoconium or otoconium or statolith, is a calcium carbonate structure in the saccule or utricle of the inner ear, specifically in the vestibular system of vertebrates. The saccule and utricle, in turn, together make the otolith organs. These organs are what allows an organism, including humans, to perceive linear acceleration, both horizontally and vertically (gravity). They have been identified in both extinct and extant vertebrates. (en)
- Un otolite (dal greco oto-, orecchio e lithos, pietra) è una minuscola concrezione di ossalato di calcio inglobato in una matrice gelatinosa, contenuta nell'endolinfa dell'orecchio interno.Gli spostamenti degli otoliti (che sono relativamente pesanti), conseguenti alle modificazioni della posizione della testa e alle accelerazioni lineari, stimolano le cellule ciliate che fanno sinapsi con le terminazioni nervose determinando le sensazioni statiche e di equilibrio. (it)
- Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi. U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe. Budowa otolitów ma duże znaczenie w taksonomii i paleontologii. (pl)
- En otolit är en del av vestibulum, som sitter mellan båggångarna och hörselsnäckan i innerörat. Otoliter är kristallina ansamlingar av kalciumkarbonat och proteinpartiklar i vestibulums vätska som hjälper till att registrera bland annat gravitation. Otoliter hos människor är mikroskopiska men hos benfiskar större. (sv)
- Отолиты (от греч. οὖς, (род. п. ωτος) — «ухо» и λἰθος — «камень»), или статолиты (от греч. στατός — «неподвижный») — твёрдые образования, расположенные на поверхности клеток, воспринимающих различные механические раздражения; часть органа равновесия у некоторых беспозвоночных, всех позвоночных и человека. (ru)
- Отолі́ти (грец. οὖς, род. відм. ωτος — «вухо» + λἰθος — «камінь»; в перекладі «вушні камінці»), статоліти (грец. στατός — «нерухомий») — тверді утвори, що є частиною вестибулярного апарата хребетних тварин і людини. В англомовній літературі «отолітами» (otoliths) переважно називають структури органів рівноваги риб, тоді як утвори ссавців мають назву «отоконії» (otoconia). Система отолітних органів в ссавців складається з двох утворів: та , які чутливі до лінійного прискорення. У інших хребетних, зокрема риб та амфібій, наявний третій орган — , редукований у ссавців. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)