| rdfs:comment
| - Ρήτορας είναι το άτομο το οποίο δημοσίως και προφορικά αναπτύσσει τα επιχειρήματά του, με σκοπό να πείσει για τις θέσεις του. Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για όποιον έχει την ικανότητα να χειρίζεται με άνεση και εκφραστικότητα τον λόγο και έχει το χάρισμα της ευφράδειας. Στην αρχαιότητα ο όρος αυτός αποδιδόταν σε όποιον αγόρευε συστηματικά σε δημόσιους χώρους, όπως στην Εκκλησία του Δήμου, στην Αθήνα. Γνωστοί ρήτορες της αρχαιότητας ήταν ο Δημοσθένης, ο Λυσίας και ο Ισοκράτης των οποίων οι λόγοι διασώζονται στην κλασσική γραμματεία. (el)
- Hizlari esaten zaio jendaurrean hitz egiteko trebezia berezia erakutsi duen pertsonari; antolatutako hitzaldietan partaidetzarik aktiboena duenari. (eu)
- Un orateur ou une oratrice est une personne qui tient des discours en public. Démosthène ou Cicéron étaient de grands orateurs de l'Antiquité. (fr)
- An orator, or oratist, is a public speaker, especially one who is eloquent or skilled. (en)
- 웅변(雄辯)는 연설의 일종으로 '영향력을 주고 받는다'는 의도를 가진 행위이다. 웅변가는 고대로부터 존재하여 왔으며 현대에 이르러 다양한 형태로 세분화되기도 한다. 예를 들면 사상을 가진 자가 자기의 주장을 펼친다면 이런 사람을 웅변가라고 할 수 있다. 그러나 현대에는 웅변이 좀더 다양하게 형태를 띠는데 연설문을 작성하는 자와 이를 대중에게 낭목하는자 그리고 그 연설문의 주장자가 각각 개별자이면서 복잡하게 동질성을 갖고 조합되는 경우가 그것이다. (ko)
- Ора́тор (лат. orare — «говорить», orator — букв. «говорящий») — выступающий перед публикой человек, в арсенале которого есть развитое умение убеждать, актёрская игра и красноречие. Тот, кто произносит речь, а также человек, обладающий даром красноречия или владеющий ораторским искусством. В некоторых случаях предводитель охлократии. (ru)
- 演说家（英語：orator或oratist），也称演讲家，指的是善于公开演讲的人。 (zh)
- Оратор (лат. oro — «говорю»), красномо́вець, ритор, златоуст — той, хто виголошує промову, а також людина, що володіє даром красномовства або володіє ораторським мистецтвом. (uk)
- Orador (llatí Orator) és la persona que parla en públic i el que destaca per la seva manera de parlar. Antigament eren persones que dominaven l'art de l'oratòria i que estudiaven per exercir com a tals. Exemples de grans oradors van ser Demòstenes i Ciceró. Aquest art s'aplicava davant dels tribunals de justícia o per fer discursos tant polítics com socials (per exemple un discurs al senat o a les cúries, un panegíric a l'emperador o una oració fúnebre a un difunt. Modernament el terme és poc usat i s'aplica als advocats, fiscals, polítics i predicadors religiosos. (ca)
- Oratoro en esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas 1.
* homo, kiu kutimas publike paroladi: juĝeja, politika, eklezia oratoro, respektive 2.
* tiu, kiu parolas en la nomo de kolegoj: li estis la oratoro de la grupo. (eo)
- Orator ist die lateinische Bezeichnung für den Redner. In der klassischen Rhetoriktheorie ist der Orator der Fachterminus für einen strategischen Kommunikator. Folglich ist nach Joachim Knape die rhetorische Praxis die „Beherrschung erfolgsorientierter strategischer Kommunikationsverfahren“. Der als Orator handelnde Mensch kommuniziert, um ein eigenes Anliegen bzw. Ziel (griechisch „Telos“) zu verwirklichen. Im Gegensatz zum Rhetor ist er nicht derjenige, der das (öffentliche) Reden beibringt, sondern es praktisch ausübt. (de)
- Pembicara merupakan seseorang yang dipercaya untuk menyampaikan suatu , berita, atau informasi di depan umum. Seorang pembicara dapat saja memiliki dan mengambil yang berbeda dalam menyampaikan isi pembicaraannya. Kedudukan pembicara dapat menyampaikan atau , menambah pengetahuan, serta memotivasi dan mempersuasi pendengarnya untuk melakukan sesuatu. Seorang pembicara yang baik harus mengetahui teknik-teknik dasar yang diperlukan dalam pembicaraannya agar dapat memperoleh perhatian dari pendengarnya, seperti seorang pembicara tidak boleh terlalu terpaku kepada teks, tetapi harus tampil prima, , memiliki kontak mata dengan pendengarnya, terlihat sabar, dan memiliki dedikasi yang tinggi. Pembicara akan dikatakan berhasil apabila pembicara tersebut berhasil memberikan sesuatu yang baru dan (in)
- Orator, inaczej retor (z gr. rhetor, łac. orator) – mówca, który opanował sztukę retoryki, potrafi przemawiać publicznie i przekonywać słuchaczy do swoich racji. W kulturze starożytnej Grecji i Rzymu nazwy rhetor, orator odnosiły się m.in. do mówcy na zgromadzeniu, polityka, nauczyciela wymowy. Od mówcy wymagano nie tylko doskonałej wymowy, lecz także intelektu, wiedzy filozoficznej i właściwej postawy moralnej. Upowszechniła się formuła Katona Starszego: Orator est vir bonus, dicendi peritus (Mówca to człowiek prawy, biegły w mówieniu). Liczne podręczniki retoryki proponowały wskazówki i ćwiczenia, dzięki którym mówca mógł doskonalić umiejętność przemawiania. Wysokie wymagania wiązały się z faktem, że kultura grecko-rzymska była kulturą żywego słowa, a wygłoszona mowa mogła zadecydować o (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)