| rdfs:comment
| - El figle, conegut també com a oficleide (del francès , ‘corn’, influït pel llatí bucŭlus ‘vedell’, amb la f- potser del francès ophicléide; del grec hophis, ‘serp’, per la forma corbada, i kleis, ‘clau’), és un instrument musical de vent-metall format per un tub llarg de llautó, doblat per la meitat, de diàmetre cada cop més gran des de l'embocadura fins a la i amb claus que obren i tanquen el pas de l'aire. També s'anomena figle a la persona que practica aquest instrument. (ca)
- Ofiklejda je basový hudební nástroj, užívaný zejména počátkem 19. století. Tento již zaniklý nástroj se vyvinul ze serpentu. Pozoruhodné je, že se při hraní na ni používal běžně nátrubek (a proto by se dala považovat za přímého předka basového zpěvorohu, tedy dnešní tuby), ale vzácně také třtinový plátek, takže některé exempláře připomínají spíše tritonikon či sarrusofon. (cs)
- Ofikleidoa edo figlea (frantsesetik bugle, ophicléideek eragina; grezieratik hophis, sugea eta kleis, giltza) metalezko haize musika tresna bat da, letoizko hodi luze batez eratua, erditik tolestua, diametroa gehitzen doana bere ahokaduratik kanpairaino, eta airearen igarotzea itxi eta ireki egiten duten giltzekin. Musika tresna hau jotzen duen pertsonari ere figle esaten zaio. (eu)
- El figle, también conocido como oficleido, (del francés bugle, influido por ophicléide; del griego hophis, serpiente, y kleis, llave) es un instrumento musical de viento-metal formado por un tubo largo de latón, doblado por la mitad, de diámetro cada vez mayor desde la embocadura hasta la campana y con llaves que abren y cierran el paso del aire. También se le llama figle a la persona que practica este instrumento. (es)
- The ophicleide (/ˈɒfɪklaɪd/ OFF-ih-klyde) is a family of conical-bore keyed brass instruments invented in early 19th century France to extend the keyed bugle into the alto, bass and contrabass ranges. Of these, the bass ophicleide in C or B♭ took root over the course of the 19th century as the bass of orchestral brass sections throughout Western Europe, replacing the serpent and its later derivatives, the bass horn and basson russe. Its popularity proved short-lived, however; by the end of the 19th century the ophicleide had been largely superseded by early forms of the modern tuba. (en)
- L'ophicléide est un instrument de musique à vent de la famille des cuivres. L'étymologie du mot provient du grec ὄφις, ophis qui signifie « serpent » et de κλείς, -δός, kleis, -dos qui signifie « clé ». Ce qui donne : « serpent à clés ». En effet, l'ophicléide, instrument métallique, a remplacé, au XIXe siècle, l'ancien serpent, à usage religieux mais aussi militaire. Très différent de cet instrument né au XVe siècle, l'ophicléide a d'emblée été muni de clés. À l'église, il a été en usage de 1820 à 1880 environ. Il eut également sa place dans l'orchestre symphonique, dans les musiques militaires et les orchestres d'harmonie. (fr)
- オフィクレイド（フランス語: Ophicléide）は、ビューグル属に属するキー式の管側孔を持つ低音金管楽器。19世紀初めにフランスで発明され、軍楽隊の低音楽器や聖歌隊の伴奏用として重用され、管弦楽にも使用されたが同世紀末頃にはチューバに取って代られた。 (ja)
- De ophicleïde is een 19e-eeuws koperen blaasinstrument van Franse oorsprong. Het instrument maakt gebruik van kleppen in plaats van (bij moderne koperblaasinstrumenten gangbare) ventielen. Het instrument speelt in het tenor- en basregister. (nl)
- Na música, o oficleide ou oficlide (do grego "óphis": serpente + "kleidós": chave, ophicleide; do grupo 423 do sistema Hornbostel-Sachs), também conhecido popularmente como figle, é um instrumento musical de sopro da família dos metais do tipo aerofone de bocal, semelhante à tuba, supostamente inventado no século XIX, pelo luthier belga Antoine Joseph Sax. É o antecessor da família dos saxofones. (pt)
- Die Ophikleide [ofikleˈiːdə] (von griechisch ὄφις ophis ‚Schlange‘, κλείς kleis ‚Klappen‘) ist ein historisches Blechblasinstrument aus der Familie der Klappenhörner, mit Klappen und nach oben gerichtetem Schalltrichter. Die Ophikleide wurde in drei Größen in sechs Stimmungen gebaut. Ihre Form ähnelt der des Fagotts und sie besitzt als Alt-Ophikleide (genannt auch Quinticlave) neun bis zwölf Klappen. Zum vollständigen chromatischen Spielen des Tonumfangs (bei B-Instrumenten von A bis b1) sind elf Klappen notwendig. (de)
- Ofikleido (grek.: ofis serpento, kleides klapoj) estas latuna blovinstrumento el la familio de la , kun klapoj kaj supren direktita sonfunelo. Ĝia formo similas al tiu de fagoto kaj ĝi havas naŭ ĝis dek unu klapojn. Por kompleta kromata ludado de la tonamplekso (je B♭-instrumentoj ekde A ĝis b♭1) dek unu klapoj estas necesaj. Ofikleido ankaŭ estas nomo por ege laŭta lamenregistro je 16' aŭ 32' de orgeno. (eo)
- L'oficleide è uno strumento musicale a fiato costruito nel 1817 da , più noto come Halary. Il suo nome deriva dalla fusione di due nomi: ophis (serpente) e cleide (chiave), da cui "serpente a chiavi". Infatti questo strumento deriva dall'antico "serpentone", strumento basso della famiglia dei cornetti rinascimentali, ma costruito in ottone anziché in legno rivestito da cuoio, con l'aggiunta di 11 chiavi. È proprio partendo dall'oficleide che Adolphe Sax inventò il sassofono, che nella prima denominazione si chiamava «nuovo oficleide» ovvero «oficleide a bocchino». (it)
- Ofiklejda – dawny dęty blaszany instrument muzyczny. Rozwój ofiklejdy związany jest bezpośrednio z próbą udoskonalenia serpentu. Wprowadzono w nim kilka klap dla dźwięków chromatycznych, a samemu instrumentowi nadano wygodniejszy kształt. Jako pierwszy od dawnej formy serpentu odstąpił w 1789 r. włoski muzyk o imieniu Reibo, osiadły w Lille, wprowadzając zagięcie rury typu fagotowego. Dodał on kilka klap i zmienił sposób wiercenia otworów. Ten tzw. ophibaryton (lub rosyjski fagot) nie był w stanie zastąpić oryginalnego serpentu, lecz stanowił pierwszy krok w kierunku stworzenia nowego instrumentu. W Londynie ok. 1800 r. Francuz i Anglik , wynaleźli instrument podobny do ofiklejdy, a nazywany przez nich: „angielskim rogiem basowym”. Posiadał on kanał o średnicy równej średnicy serpentu, ks (pl)
- Ofikleid är en familj musikinstrument i bleckblåsfamiljen, och betecknar de största medlemmarna i familjen av , utvecklat av Jean Hiliaire Asté och som han tog patent på 19 juli 1817. Ofikleiden har likheter med en fagott. När tuban gjorde sitt intåg i mitten av 1800-talet tog den raskt över efter ofikleiden, men instrumentet blir fortfarande använt ibland för att spela musik skriven för det. (sv)
- Офиклеи́д (фр. ophicléide, от греч. ὄφις «змея» и греч. κλείς «засов, ключ») — медный духовой музыкальный инструмент из семейства клаппенгорнов (бюгельгорнов с клапанами), внешне напоминающий фагот. Ныне вышел из употребления. Был запатентован в 1814 году парижанином Ж. И. Асте (Jean Hilaire Asté). Представляет собой подковообразную коническую трубку с узким спирально отогнутым концом, в который вставлен чашеобразный мундштук. (ru)
- Офіклеїд (фр. ophicléide, від грец. ὄφις «змія» і грец. κλείς «засув, ключ») — мідний духовий музичний інструмент з сімейства клаппенгорнів ( з клапанами), що зовні нагадує фагот. Нині вийшов з ужитку. Запатентований 1814 року парижанином Ж. В. Асті (Jean Hilaire Asté). Являє собою підковоподібну конічну трубку з вузьким спірально відігнутим кінцем, у який вставлено чашоподібний мундштук. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)