| rdfs:comment
| - يُشير مصطلح (الشعر الحداثي) إلى الشعر المكتوب تحديدا في أوروبا وشمال أمريكا في فترة مابين عام 1890م وعام 1950م بأسلوب الأدب الحداثي. ولكن يعتمد تاريخ هذا المصطلح على عدة عوامل، من ضمنها أصل المنشأ والمدرسة المعنيّة بالتحديد وتوجهات الناقد في تحديد التواريخ، وكما وضّح الشاعر والناقد تشارلز هيوبرت سيسن في مقاله (الشعر والمصداقية) أن الحداثة موجودة منذ وقت طويل، فإنه لم يمر في التاريخ حقبة إلا وقد أتى فيها كُتاب صغر يشكلون تهديدا للمعتقدات التقليدية. (ar)
- Modernist poetry refers to poetry written between 1890 and 1950 in the tradition of modernist literature, but the dates of the term depend upon a number of factors, including the nation of origin, the particular school in question, and the biases of the critic setting the dates. The critic/poet C. H. Sisson observed in his essay Poetry and Sincerity that "Modernity has been going on for a long time. Not within living memory has there ever been a day when young writers were not coming up, in a threat of iconoclasm." (en)
- La modernité en poésie est un temps et une forme de poésie dont les représentants apparaissent en France dans la deuxième moitié du XIXe siècle avec Baudelaire, Arthur Rimbaud ou Gautier qui remettent en question le romantisme et ouvrent les voies vers le Parnasse et le symbolisme. Les poètes modernes libèrent leur art des formes antérieures en particulier en valorisant la prose ou en ouvrant leur regard à tout objet serait-il ordinairement considéré comme laid ou péjorativement comme « moderne », la beauté poétique étant en définitive la seule exigence. (fr)
- A poesia moderna, historiográfica e terminologicamente falando, em termos usuais, pode corresponder à poesia feita a partir de 1848 por Charles Baudelaire, evoluindo no século XIX através da obra de poetas franceses também, tais como Rimbaud e Mallarmé e terminando com o período das vanguardas do século XX, tais como Expressionismo, Futurismo, Cubismo e Surrealismo, com o qual culminaria, vindo após o período pós-moderno, que outros preferirão chamar de contemporâneo, enquanto muitos autores veem um prolongamento do moderno durante este período, até os dias atuais. (pt)
- Modernisma poezio estas stilo de poezio kiu komencis formiĝi en la komenco de la 20-a jarcento, kaj ĝi rompas konvenciojn kaj akceptatajn klasikajn ŝablonojn, same kiel ĉe ĉiuj 20-a-jarcentaj artoj. Dum jarcentoj, poezio estis skribita laŭ konvencioj, kiuj estis akceptitaj de ĉiuj poetoj. La lingvo de poezio estis lingvo solena, ornamita kaj rimanta, kiel necesa kondiĉo, kiu distingas ĝin de la lingvo de la prozo. Poezio traktis komunajn temojn: naturo, amo, beleco, ktp. Karakterizaĵoj de moderna poezio: (eo)
- El término poesía moderna, en sentido estricto, se aplica a la corriente poética que nace con autores como Charles Baudelaire o Walt Whitman, se encarna en el simbolismo francés y su variante hispánica (modernismo) y culmina en las llamadas vanguardias históricas (futurismo, ultraísmo, etc). En un sentido más extenso, que es el que usa Octavio Paz en sus ensayos, el término puede abarcar desde el pre-romanticismo germánico. Sin embargo, uno sólo puede definir al moderno desde la perspectiva de la innovación y la ruptura que empieza en Baudelaire y Whitman, por una razón historiográfica. (es)
- Con Poesia modernista si fa riferimento ad un genere poetico composto tra il 1890 e il 1930 nella tradizione della letteratura modernista; i termini cronologici dipendono, tuttavia, da fattori diversi, fra i quali la nazione di origine, la particolare scuola poetica e la tendenza dei critici letterari. Si afferma solitamente che questa corrente poetica abbia avuto inizio con il movimento simbolista francese movement. (it)
|
| has abstract
| - يُشير مصطلح (الشعر الحداثي) إلى الشعر المكتوب تحديدا في أوروبا وشمال أمريكا في فترة مابين عام 1890م وعام 1950م بأسلوب الأدب الحداثي. ولكن يعتمد تاريخ هذا المصطلح على عدة عوامل، من ضمنها أصل المنشأ والمدرسة المعنيّة بالتحديد وتوجهات الناقد في تحديد التواريخ، وكما وضّح الشاعر والناقد تشارلز هيوبرت سيسن في مقاله (الشعر والمصداقية) أن الحداثة موجودة منذ وقت طويل، فإنه لم يمر في التاريخ حقبة إلا وقد أتى فيها كُتاب صغر يشكلون تهديدا للمعتقدات التقليدية. (ar)
- Modernisma poezio estas stilo de poezio kiu komencis formiĝi en la komenco de la 20-a jarcento, kaj ĝi rompas konvenciojn kaj akceptatajn klasikajn ŝablonojn, same kiel ĉe ĉiuj 20-a-jarcentaj artoj. Dum jarcentoj, poezio estis skribita laŭ konvencioj, kiuj estis akceptitaj de ĉiuj poetoj. La lingvo de poezio estis lingvo solena, ornamita kaj rimanta, kiel necesa kondiĉo, kiu distingas ĝin de la lingvo de la prozo. Poezio traktis komunajn temojn: naturo, amo, beleco, ktp. Komenciĝante kun la Industria Revolucio, la mondo ŝanĝiĝis multmaniere. Teknologio, unu el la elstaraj trajtoj de la revolucio, kunportis multe da detruo (kune kun konsiderinda profito). Tial, la kreintoj sentis la bezonon esprimi la ŝanĝon, kiu okazis ĉirkaŭ ili, kaj sekve ilia poezio ŝanĝiĝis. Modernisma poezio forlasis la konvencian estetikan belecon kaj plezurojn de la vivo, iĝante ilo de esprimo de konfuzo, timo kaj manko de fido, same kiel de fremdiĝo kaj detruo de homo en la grandurbo, en la teknokrata mondo. Ĉiuj ĉi emocioj estas esprimitaj, kaj en la enhavo kaj en la esprimmanieroj, kiuj rompas la klasikajn konvenciojn. Oftas vidi Charles Baudelaire kaj lian poemaron La Floroj de l'Malbono (Les Fleurs du Mal) kiel la antaŭulo de modernisma poezio. La jaro 1922 estas konsiderita la glortempo de modernisma poezio ĉefe pro la verkoj The Waste Land de T. S. Eliot, de Rainer Maria Rilke. Kvankam ne ĉiu modernisma poemo renkontas la karakterizaĵojn de modernisma poezio, kaj ne ĉiu modernisma poemo estas engaĝita al ĉiuj trajtoj, ekzistas kelkaj tre oftaj kriterioj kiuj povas esti trovitaj en la plej multaj poemoj. La temo de la poemo kaj ĝia ĉefa sperto al la leganto tamen determinas antaŭ ĉio ĝian apartenon al la modernisma fluo de poezio. Karakterizaĵoj de moderna poezio:
* Temo: Ajna temo estas verkinda. De mondklasaj temoj ĝis la plej bazaj, banalaj kaj ŝajne "malestetikaj" temoj.
* La ĉefa sperto: Ofta sperto de la parolanto en la modernisma poemo estas sperto de perdo de valoroj kaj frustriĝo. Krizo de fido al Dio kaj al homo. Sento de fiasko kaj malespero.
* Etoso: Kiel rezulto de la sperto de malespero kaj neagado, la etoso de plej multaj poemoj estas pesimisma: etoso de malĝojo, fremdiĝo kaj malespero.
* La mesaĝo: La mesaĝo estas kutime malklara kaj povas esti interpretita diversmaniere.
* Emocioj: Modernisma poezio rekomendas malheligi emocion kaj malestimon por sentimentaleco. La poeto estas "malproksima" de la situacio. La emocio estas sugestita mallonge kaj kun moderemo. Multfoje la poeto prenas la ironian vojon por kaŝvesti la emocion.
* Situacio: Kutime abstrakta. Ĝiaj detaloj estas neklaraj, la okazaĵo estas donita nur en sugestoj, la loko kaj tempo estas abstraktaj, multaj detaloj mankas kaj tiel plu oni povas doni malsamajn interpretojn.
* La intima persona elemento: La deirpunkto de la modernisma poemo estas kutime egocentra. La poezia memo vidas la realon el persona kaj unika vidpunkto kaj ne provas "konekti" al iu ajn objektiva realo, ĉar la moderna poezio ne kredas je la ekzisto de tiu ĉi realo. Ĉi tiu tendenco elstarigas la senton de fremdiĝo de la parolanto.
* Simboloj kaj metaforoj: Ampleksa uzo de simboloj kaj metaforoj neakcepteblaj al prenitaj de la persona mondo de la poeto. Estas tendenco de originaleco, kreemo kaj aŭtenteco en la uzo de ĉi tiuj artaj rimedoj.
* Priskriboj de naturo: Moderna poezio metas la homon en la centron. Tiu ĉi elemento trovas sian esprimon antaŭ ĉio rilate al la naturo. En moderna poezio, priskriboj de naturo aperas nur en la kunteksto de ilia signifo en homa vivo. Kiel rezulto, priskriboj de naturo kutime ne estas konkretaj, sed estas uzataj kiel rimedo por priskribi homon kaj kutime aperas en simbola signifo.
* Fleksebla strukturo: kompleta rompo de ĉiuj akceptitaj poeziaj konvencioj:
* Rompo de la interkonsentitaj poeziaj ŝablonoj kiel balado, poemo, ktp.
* La longo de linioj varias laŭ la bezonoj de la verko, de kompleta simetrio ĝis la apero de unu vorto, aŭ eĉ silabo, en linio.
* Absoluta libereco en la strukturo de strofoj. Malofte simetrio, kutime strofoj de malsamaj longoj, aŭ tute ne-uzo de strofstrukturo.
* Ripeto de diversaj elementoj en la poemo por reliefigi ĝiajn tendencon kaj aliron.
* La rimo, se ekzistas, estas kutime libera. Kelkfoje tute ne estas rimo.
* Libera, nefiksita ritmo.
* Lingvo: Kutime parolata lingvo. Foje eĉ mallaŭta kaj malĝentila lingvostilo. Lingvo foje estas uzita ironie per miksaĵo de malsamaj lingvoniveloj, aŭ la uzado de aludoj al malnovaj kaj respektataj fontoj, kiel la Biblio. Uzi ĉi tiujn fontojn kaj meti ilin en malaltan kaj ĉiutagan situacion kreas ironian efikon, kiu reliefigas la krizon de valoroj, kiujn la poeto serĉas transdoni.
* Sintakso: Ne estas aliĝo al akceptitaj sintaksaj reguloj. La interpunkciaj signoj servas la etoson de la poemo. Foje tute ne estas interpunkciaj signoj. En multaj modernismaj poemoj ofte aperas glitadoj. (glitado: Movo de linio al linio, ne konforme al la sintaksa kaj pensiga strukturo de la frazo). (eo)
- El término poesía moderna, en sentido estricto, se aplica a la corriente poética que nace con autores como Charles Baudelaire o Walt Whitman, se encarna en el simbolismo francés y su variante hispánica (modernismo) y culmina en las llamadas vanguardias históricas (futurismo, ultraísmo, etc). En un sentido más extenso, que es el que usa Octavio Paz en sus ensayos, el término puede abarcar desde el pre-romanticismo germánico. Sin embargo, uno sólo puede definir al moderno desde la perspectiva de la innovación y la ruptura que empieza en Baudelaire y Whitman, por una razón historiográfica. Es importante decir que el término modernismo es usado en varios países para referirse a estilos y periodos muy distintos. Los primeros poetas modernos defendieron la poesía innovadora, rompiendo con el clásico o cambiándolo y persiguieron la belleza en el original a comparación de lo que pasaba antes del final del siglo XIX, cuando la poesía era más rebuscada y tenía reglas fijas. Por esto, Octavio Paz también dice que hay una tradición de ruptura en la cual el moderno se introduce, y con esta tradición podremos definir la poesía moderna, incluyendo en ella la poesía neomodernista que viene después de los comienzos del siglo XX hasta hoy, bien como algunos precursores del moderno, las vanguardias y los modernismos de varios países.
* Datos: Q2891671 (es)
- Modernist poetry refers to poetry written between 1890 and 1950 in the tradition of modernist literature, but the dates of the term depend upon a number of factors, including the nation of origin, the particular school in question, and the biases of the critic setting the dates. The critic/poet C. H. Sisson observed in his essay Poetry and Sincerity that "Modernity has been going on for a long time. Not within living memory has there ever been a day when young writers were not coming up, in a threat of iconoclasm." (en)
- La modernité en poésie est un temps et une forme de poésie dont les représentants apparaissent en France dans la deuxième moitié du XIXe siècle avec Baudelaire, Arthur Rimbaud ou Gautier qui remettent en question le romantisme et ouvrent les voies vers le Parnasse et le symbolisme. Les poètes modernes libèrent leur art des formes antérieures en particulier en valorisant la prose ou en ouvrant leur regard à tout objet serait-il ordinairement considéré comme laid ou péjorativement comme « moderne », la beauté poétique étant en définitive la seule exigence. (fr)
- Con Poesia modernista si fa riferimento ad un genere poetico composto tra il 1890 e il 1930 nella tradizione della letteratura modernista; i termini cronologici dipendono, tuttavia, da fattori diversi, fra i quali la nazione di origine, la particolare scuola poetica e la tendenza dei critici letterari. Si afferma solitamente che questa corrente poetica abbia avuto inizio con il movimento simbolista francese movement. Durante gran parte del post-rinascimento, la poesia nelle principali lingue europee si era concentrata sullo sviluppo della struttura prosodica su larga scala, sui riferimenti e sull'ornamento, in una tradizione che era vista risalire fino alle opere di Dante Alighieri e Petrarca. Verso il XIX secolo si era affermato un grande ventaglio di forme e norme stabilite in francese, inglese, tedesco, italiano, spagnolo e russo, andando a costituire lo standard secondo il quale le nuove opere venivano giudicate. (it)
- A poesia moderna, historiográfica e terminologicamente falando, em termos usuais, pode corresponder à poesia feita a partir de 1848 por Charles Baudelaire, evoluindo no século XIX através da obra de poetas franceses também, tais como Rimbaud e Mallarmé e terminando com o período das vanguardas do século XX, tais como Expressionismo, Futurismo, Cubismo e Surrealismo, com o qual culminaria, vindo após o período pós-moderno, que outros preferirão chamar de contemporâneo, enquanto muitos autores veem um prolongamento do moderno durante este período, até os dias atuais. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)