| rdfs:comment
| - Langobardština (nebo též lombardština, ale existuje i románský jazyk lombardský) je vymřelý germánský jazyk, který používali Langobardi, germánský kmen sídlící na území dnešní severní Itálie v 6. století. Od 7. století byl jazyk spolu s kmenem výrazně vytlačován latinsky hovořícím obyvatelstvem. Poslední zmínky o lombardštině datujeme kolem roku 1000. Zachovaly se pouze fragmenty a žádná písemná podoba ve formě literatury. Z tohoto důvodů je také velice obtížné získat detailnější informace o morfologii a syntaxi. (cs)
- اللومباردية أو اللانغوباردية هي لغة جرمانية غربية مندثرة كان يتحدث بها اللومبارديون (Langobardi)، استقر هذا الشعب الجرماني في إيطاليا في القرن السادس الميلادي. بحلول القرن السابع تراجعت اللغة سريعا لأن الغزاة سرعان ما تبنوا اللغة اللاتينية التي يتحدث بها السكان المحليين لغالو الرومانية. ,ولكن اللغة اللومباردية قد تكون أستخدمت في مناطق متفرقة حتى عام 1000م, عدد من أسماء الأماكن في المنطقة اللومباردية شمال إيطاليا وعناصر من مفردات اللغة اللومباردية يعود أصلها إلى الشعب اللومباردي. جادل بعض اللغويين بأن لغتي كمبيريان وموتشينو الحديثة المنطوقة في شمال شرق إيطاليا التي تصنف عادةً على أنها لهجة بافارية هي في الحقيقة بقايا من اللغة اللومباردية المندثرة. وقد يشير هذا بدوره إلى أن اللغة اللومباردية كانت بحد ذاتها لهجة بافارية. (ar)
- El lombardo, lombárdico o lagobardo es la lengua extinta de los antiguos lombardos (langobardi), un pueblo germánico que se asentó en Italia en el siglo VI. La lengua empezó a declinar en el siglo VII, aunque podría haberse hablado marginalmente hasta tan tarde como el 1000 d. C. La lengua se conoce sólo fragmentariamente, siendo la principal evidencia algunas palabras aisladas citadas en textos latinos. (es)
- Le lombard (ou, à l'instar de l'italien, longobard) est une langue germanique qui était parlée en Italie par le peuple des Lombards (ou Longobards) aux VIe et VIIe siècles. (fr)
- Het Longobardisch (niet te verwarren met het Lombardisch) is een uitgestorven West-Germaanse taal die waarschijnlijk vanaf de Oudheid tot ongeveer tot het jaar 1000 werd gesproken door de Longobarden, een Germaans volk dat aanvankelijk in de toenmalige Romeinse provincie Pannonië leefde en in de 6e eeuw gemigreerd is naar het huidige Noord-Italië. Het Longobardisch was verwant aan het Beiers en Alemannisch en wordt samen met deze dialecten als een vorm van Opperduits beschouwd, aangezien het schaarse overgeleverde materiaal er op wijst dat het Longobardisch net als de andere Opperduitse dialecten de tweede Germaanse klankverschuiving volledig heeft doorgemaakt, en niet slechts gedeeltelijk zoals bij de Middelduitse dialecten het geval is. (nl)
- Język longobardzki – wymarły język germański, używany przez Longobardów, od VI wieku n.e. na terenie dzisiejszych Włoch. (pl)
- O longobardo ou langobardo, também conhecido como lombardo, é a língua extinta falada pelos lombardos (Langobardi), um povo germânico que colonizou a Itália no século VI. O idioma entrou em declínio a partir do século VII, porém permaneceu sendo usado até o ano 1000. Atualmente a língua é conhecida apenas por fragmentos, principalmente palavras individuais citadas em textos em latim. (pt)
- Лангобардский язык — ныне вымерший язык германского племени лангобардов. Скорее всего был близок древневерхненемецкому языку или являлся его диалектом. (ru)
- Лангобардська мова — мертва мова західногерманської підгрупи германських мов, якою говорило плем'я лангобардів, яке оселилось на території сучасної Італії в 6 столітті. Починає зникати вже у 7 столітті під натиском народної латини, якою тоді послуговувалось в побуті населення Апеннінського півострова. Багато топонімів Італії та деякі слова італійської мови походять з лангобардської. Побутує думка, що сучасні цімбрська та мова мокено, які відносять до австро-баварського мовного континууму є нащадками цієї мови. Це дає підстави висувати версії про те, що лангобардська мова була діалектом австро-баварської. (uk)
- Die langobardische Sprache ist eine ausgestorbene und nur als Trümmersprache erhaltene germanische Sprache, die von den Langobarden gesprochen wurde und bis spätestens 1000 n. Chr. ausstarb. Geschichtlich werden die Langobarden und ihre Sprache erst vom 6. Jahrhundert an fassbar, als sie ihre Wohnsitze in Pannonien aufgaben und nach Norditalien einwanderten. Zu einer Schriftsprache entwickelte sich das Langobardische nie, weil seine Sprecher sehr schnell die romanische Mundart der Einheimischen annahmen und wie diese als Schriftsprache das Lateinische nutzten. (de)
- Lombardic or Langobardic is an extinct West Germanic language that was spoken by the Lombards (Langobardi), the Germanic people who settled in Italy in the sixth century. It was already declining by the seventh century because the invaders quickly adopted the Latin vernacular spoken by the local population. Lombardic may have been in use in scattered areas until as late as c. 1000 AD. Many toponyms in modern Lombardy and Greater Lombardy (Northern Italy) and items of Lombard and broader Gallo-Italic vocabulary derive from Lombardic. (en)
- Bahasa Langobardi adalah bahasa yang dituturkan oleh suku Langobardi yang merupakan suku Jermanik yang menetap di Italia pada abad ke-6. Bahasa ini mengalami kemunduran pada abad ke-7 karena para penyerbu Langobardi malah menggunakan bahasa Latin Vulgar yang dituturkan oleh warga Romawi lokal. Bahasa Langobardi mungkin masih dituturkan oleh beberapa orang hingga tahun 1000 M. Sejumlah nama tempat dan benda di Italia berasal dari bahasa Langobardi. Beberapa ahli bahasa mengklaim bahwa dialek Cimbria dan modern di Italia timur laut (yang biasanya digolongkan sebagai bahasa Austro-Bayern) sebagai sisa bahasa Langobardi, tetapi sebagian besar ahli bahasa lebih mendukung hipotesis bahwa kedua bahasa tersebut berasal dari abad pertengahan (abad ke-11 hingga ke-12). (in)
- La lingua longobarda o longobardo è una lingua germanica estinta, in uso presso la popolazione dei Longobardi, popolo che invase la penisola italiana nel 568. L'uso di tal lingua declinò rapidamente a partire dal VII secolo, in quanto gli invasori adottarono rapidamente i volgari neolatini parlati dalle popolazioni locali. A comprova di ciò l'Editto di Rotari del 643 - che pure era promulgato per i soli Longobardi secondo il principio della personalità della legge - fu composto già in latino, anche se esso contiene numerose parole longobarde, in forma latinizzata o meno. Questi termini si riferivano in genere a istituti giuridici tipici del diritto longobardo, per i quali non esisteva, dunque, un corrispondente vocabolo latino. (it)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)