rdfs:comment
| - A leap of faith, in its most commonly used meaning, is the act of believing in or accepting something outside the boundaries of reason. (en)
- 믿음의 도약 (leap of faith)은 가장 일반적으로 사용되는 의미로, 무형이거나 증명할 수 없거나, 경험적 증거가 없는 것을 믿거나 받아들이는 행위이다. 많은 종교가 신앙을 경건의 필수 요소로 간주하므로 일반적으로 종교적 믿음과 관련된 행위이다. 쇠렌 키르케고르가 이 용어를 사용하여 종교적 실존의 단계로 넘어간다. 그에게 믿음의 도약이란 이성의 한계 밖에 있는 것을 믿거나 받아들이는 행위를 말한다. (ko)
- Skok wiary (od ang. leap of faith) – akt wiary w coś bez istnienia (lub wbrew istnieniu zaprzeczających) dowodów empirycznych. Wyrażenie to jest powszechnie przypisywane Sørenowi Kierkegaardowi; jednakże on sam nigdy go nie użył, jako że odnosił się do skoku jako skoku do wiary. Skok wiary zdaniem Kierkegaarda wymaga błędu niedostatecznego uzasadnienia, ponieważ jest on wykonywany przez wiarę. (pl)
- Vertrauensvorschuss ist das Vertrauen in eine Person oder Sache, ohne dass der Vertrauende weiß, ob dieses Vertrauen gerechtfertigt ist. Hierbei gehen zum einen die Bereitschaft (Wahrscheinlichkeit, dass das Vertrauen nicht verletzt werden wird) zum anderen die Intensität (Höhe des riskierten Vorschusses) in die Bewertung des Vorschusses ein. Beim Eingehen eines Vertrauensvorschusses riskiert der Vertrauende somit eine Verletzung und geht ein Risiko ein. Bei zu wenig Vertrauensvorschuss kann eine Kultur der Kontrolle entstehen. (de)
- Salto de fe, en su uso más utilizado es el acto de creer o aceptar algo intangible o improbable o sin evidencia empírica. Se trata de un acto asociado con la creencia religiosa, ya que muchas religiones consideran la fe una parte esencial de la piedad. La expresión se atribuye a Søren Kierkegaard; aunque el nunca utilizó el término de este modo sino como un salto hacia la fe. Según Kierkegaard, un salto de fe implica un razonamiento circular, en tanto que el salto está hecho por la fe. (es)
- Salto da fé é uma expressão utilizada para explicar a ruptura do estágio ético para o estádio religioso da existência, na filosofia de Sören Kierkegaard. O homem que se encontra no estágio ético é aquele que se encontra devidamente "encaixado" sob às dimensões de realização ou de propósito existencial, a saber, seja alcançando a formação almejada, exercendo a profissão ou o encargo tido como notório(s) (como se tornando um pai de família). A partir do momento que estes marcadores de sentido existencial são alcançados, o Ser existente - que é naturalmente angustiado pela falta de sentido, que nunca cessa ou esgota - retoma a sua posição matricial de desolação existencial. (pt)
|