| rdfs:comment
| - Infamy, in common usage, is the notoriety gained from a negative incident or reputation (as opposed to fame). The word stems from the Latin infamia, antonym of fama (in the sense of "good reputation"). (en)
- Позо́р, сра́м, ганьба́ — оценка действия, поступка или поведения человека, группы людей, и другое, ставшее известным, наглядным и оцененным другим человеком или группой людей (обществом), по отношению к которым так называемый «позор» или «позорный поступок» является нарушением общепринятой точки зрения, формы поведения и законов морали как регулирующих отношения людей в обществе. В знаменитом произведении В. И. Даля указаны синонимы соро́м, со́ром, стыд, поругание, безчестие, срамота́, соромота́, поношение, студ — укор совести или людей, за нарушение приличия, обычая, или за подлый поступок. (ru)
- Інфа́мія (від лат. infamia — безчестя) — позбавлення шляхетської честі, яким супроводжувався вирок про баніцію — позбавлення громадянських прав і державного захисту за скоєння особливо тяжких злочинів. (uk)
- Infamie (lateinisch: infamia = „Schande, Schimpf“, wörtl. „Unaussprechliches“) bezeichnet im gewöhnlichen Sprachgebrauch ein ehrloses (gemeines oder heimtückisches) Handeln oder die Ehrlosigkeit als solche. Begrifflich setzt Infamie eine Gesellschaft voraus, die ein bestimmtes Verständnis von „Ehre“ besitzt. Auch das kanonische Recht kannte die Infamie bis 1982 als Folge bestimmter kirchenrechtlicher Vergehen. Sie war als im Regelfall automatisch eintretende Kirchenstrafe mit der Aberkennung bestimmter Gliedschaftsrechte der Gläubigen in der römisch-katholischen Kirche verbunden. (de)
- Si dice infamia quella speciale riduzione dell'onore del cittadino per cui chi ne è colpito incorre in particolari incapacità stabilite per legge. Da distinguersi dalla turpitudo (infamia facti), che rappresenta una valutazione morale non rilevante ai fini giuridici. Alcuni dei possibili effetti dell'infamia sono:
* L'esclusione dalle cariche pubbliche;
* Perdita della facoltà di essere rappresentati o di rappresentare in giudizio;
* In taluni casi, incapacità di prestare testimonianza, proprio in virtù della ridotta extimatio di cui gode l'individuo. (it)
- Infamia (łac. niesława, hańba) – utrata czci i dobrego imienia. Prawo rzymskie znało różne przyczyny zaistnienia, infamia mogła dotykać automatycznie (łac. infamia immediata bezpośrednia) z powodu wykonywanego zajęcia (np. jeśli wolny człowiek został gladiatorem lub aktorem) czy za złe prowadzenie (np. zawarcie nowego małżeństwa bez rozwiązania poprzedniego). Mogła być też wynikiem skazania w procesie pozwanego z tytułu powództwa zniesławiającego (infamia mediata pośrednia). (pl)
|
| has abstract
| - Infamie (lateinisch: infamia = „Schande, Schimpf“, wörtl. „Unaussprechliches“) bezeichnet im gewöhnlichen Sprachgebrauch ein ehrloses (gemeines oder heimtückisches) Handeln oder die Ehrlosigkeit als solche. Begrifflich setzt Infamie eine Gesellschaft voraus, die ein bestimmtes Verständnis von „Ehre“ besitzt. Rechtshistorisch versteht man unter Infamie oder Verrufenheit den Zustand eingeschränkter Rechtsfähigkeit infolge der Aberkennung oder Schmälerung der bürgerlichen Ehrenrechte einer Person. Der Verlust der bürgerlichen Ehrenrechte konnte im deutschen Strafrecht bis 1969 als Nebenfolge der Verurteilung wegen bestimmter Straftaten erklärt werden. Auch das kanonische Recht kannte die Infamie bis 1982 als Folge bestimmter kirchenrechtlicher Vergehen. Sie war als im Regelfall automatisch eintretende Kirchenstrafe mit der Aberkennung bestimmter Gliedschaftsrechte der Gläubigen in der römisch-katholischen Kirche verbunden. (de)
- Infamy, in common usage, is the notoriety gained from a negative incident or reputation (as opposed to fame). The word stems from the Latin infamia, antonym of fama (in the sense of "good reputation"). (en)
- Si dice infamia quella speciale riduzione dell'onore del cittadino per cui chi ne è colpito incorre in particolari incapacità stabilite per legge. Da distinguersi dalla turpitudo (infamia facti), che rappresenta una valutazione morale non rilevante ai fini giuridici. Alcuni dei possibili effetti dell'infamia sono:
* L'esclusione dalle cariche pubbliche;
* Perdita della facoltà di essere rappresentati o di rappresentare in giudizio;
* In taluni casi, incapacità di prestare testimonianza, proprio in virtù della ridotta extimatio di cui gode l'individuo. Tali reati sono tuttavia da distinguere da quelli per cui il diritto romano ha precisa e diretta menzione, benché possano comunque essere riconducibili al concetto di infamia, come poteva essere l'adulterio. Si trovano riferimenti al reato di infamia anche tra i popoli germanici presso i quali tale crimine era associato a limitazioni della capacità di agire, presso questi popoli le pene per chi si macchiava di tale reato potevano arrivare fino alla detenzione. In epoca feudale, in particolare, si tende ad esasperare il concetto di pubblica stima nella persona, sono quindi aggravate le conseguenze in caso di riduzione anche lieve di questa con il conseguente aumento delle condanne per infamia. Nella moderna sono caduti tutti gli istituti giuridici collegabili a reati di infamia. Rimangono pertanto vive le accezioni, di derivazione del diritto romano, che si rifanno ad un giudizio morale sulla condizione di disonorevole condotta di vita di una persona o il riferimento ad azioni specifiche che portano vergogna a chi le compie, senza tuttavia associare a tale stato di biasimo pubblico e di vergogna, delle sanzioni legali di alcun tipo (pecuniarie, riduzione di diritti o detenzione). (it)
- Infamia (łac. niesława, hańba) – utrata czci i dobrego imienia. Prawo rzymskie znało różne przyczyny zaistnienia, infamia mogła dotykać automatycznie (łac. infamia immediata bezpośrednia) z powodu wykonywanego zajęcia (np. jeśli wolny człowiek został gladiatorem lub aktorem) czy za złe prowadzenie (np. zawarcie nowego małżeństwa bez rozwiązania poprzedniego). Mogła być też wynikiem skazania w procesie pozwanego z tytułu powództwa zniesławiającego (infamia mediata pośrednia). Osoby dotknięte infamią (personae infames) nie mogły sprawować opieki, składać zeznań przed sądem, występować w charakterze zastępcy procesowego, ustanawiać takiego zastępcy, wnosić niektórych skarg, a nadto dotknięte były innymi ograniczeniami (jak niegodność dziedziczenia). W systemie prawnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów infamia była orzekana wobec szlachty za najcięższe przestępstwa (rozboje, kradzieże, gwałty), oznaczała utratę czci, zakaz sprawowania funkcji urzędnika zaufania publicznego oraz częściowe wyjęcie spod prawa. Niekoniecznie wiązała ze sobą nakaz opuszczania kraju. (pl)
- Позо́р, сра́м, ганьба́ — оценка действия, поступка или поведения человека, группы людей, и другое, ставшее известным, наглядным и оцененным другим человеком или группой людей (обществом), по отношению к которым так называемый «позор» или «позорный поступок» является нарушением общепринятой точки зрения, формы поведения и законов морали как регулирующих отношения людей в обществе. В знаменитом произведении В. И. Даля указаны синонимы соро́м, со́ром, стыд, поругание, безчестие, срамота́, соромота́, поношение, студ — укор совести или людей, за нарушение приличия, обычая, или за подлый поступок. (ru)
- Інфа́мія (від лат. infamia — безчестя) — позбавлення шляхетської честі, яким супроводжувався вирок про баніцію — позбавлення громадянських прав і державного захисту за скоєння особливо тяжких злочинів. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)