| rdfs:comment
| - La Delegació per a l'Adopció d'una Llengua Auxiliar Internacional (en francès, Délégation pour l'Adoption d'une Langue Auxiliaire Internationale) va ser constituïda per un grup d'acadèmics que es van reunir a principis del segle XX per a decidir quina de totes les llengües auxiliars internacionals s'havia de triar per a emprar-la de manera internacional. La decisió final del comitè encarregat de la Delegació va ser la d'adoptar l'esperanto com a llengua auxiliar internacional, però amb unes certes reformes. El resultat d'aquestes reformes a l'esperanto, realitzades infringint les regles de la Delegació, és el que avui dia es coneix com ido. (ca)
- The Delegation for the Adoption of an International Auxiliary Language (French: Délégation pourl'adoption d'une langue auxiliaire internationale) was a body of academics convened in the early part of the 1900s (decade) to decide on the issue of which international auxiliary language should be chosen for international use. The ultimate decision of the committee charged by the Delegation was to adopt the Esperanto language, but with certain reforms. The result became a distinct language known as Ido. (en)
- La délégation pour l'adoption d'une langue auxiliaire internationale est un groupe d'intellectuels, linguistes, mathématiciens, philosophes et universitaires qui se regroupèrent en 1901 pour proposer une langue internationale aux instances dirigeantes. Cette langue auxiliaire internationale serait une langue véhiculaire dont la neutralité permettrait de transcender les cultures et dont la facilité rendrait son apprentissage et sa maîtrise plus rapide qu'une langue naturelle. Parmi ces langues neutres internationales, l'Espéranto, l'Ido et l'Idiom Neutral furent avancées. (fr)
- La Delegación para la Adopción de una Lengua Auxiliar (en francés, Délégation pour l'Adoption d'une Langue Auxiliaire Internationale) fue un grupo de académicos que se reunieron a principios del Siglo XX para decidir cuál de todas las lenguas auxiliares internacionales se debía elegir para emplearla de forma internacional. La decisión final del comité encargado de la Delegación fue la de adoptar el idioma esperanto como lengua auxiliar internacional, pero con ciertas reformas. El resultado de dichas reformas al esperanto, realizadas a traición y quebrantando las reglas de la Delegación, es lo que hoy en día se conoce como ido. (es)
- Delegaci pro přijetí mezinárodního jazyka založili 17. ledna 1901 v Paříži francouzští profesoři Louis Couturat a . Cílem Delegace byl výběr nejperspektivnějšího z tehdy již více než tří set projektů mezinárodního jazyka. tento úkol odmítl jako nekompetentní a Delegace zvolila 18členný výbor, který se sešel v Paříži v říjnu 1907. Zasedání se mohli zúčastnit také autoři různých projektů a hájit je. (cs)
- La Delegacio por alpreno de la lingvo internacia, france Délégation pour l’adoption d’une langue auxiliaire internationale trovis sian originon en 1900 kiam la francoj Louis Couturat kaj Leopold Leau volis eluzi la lingvajn malfacilaĵojn en internaciaj kongresoj kaj dum la tutmonda ekspozicio en Parizo. Ili fondis ĝin kun la delegitoj la 17-an de januaro 1901 kaj ellaboris programon kun la celo "peti al la Internacia Asocio de Akademioj (fondita en 1900) elekti lingvon internacian aŭ se tiu estus rifuzita, mem krei komisionon por la elekto". (eo)
- La Delegazione per l'adozione di una lingua ausiliaria internazionale fu fondata il 17 gennaio 1901 dal matematico francese per trovare soluzione ai problemi di comunicazione esistenti tra le diverse nazioni del pianeta. Nel 1907 ricevette l'adesione di 310 società appartenenti a tutti i paesi del mondo, nonché l'approvazione di 1250 membri di accademie e professori di università. (it)
|
| has abstract
| - Delegaci pro přijetí mezinárodního jazyka založili 17. ledna 1901 v Paříži francouzští profesoři Louis Couturat a . Cílem Delegace byl výběr nejperspektivnějšího z tehdy již více než tří set projektů mezinárodního jazyka. tento úkol odmítl jako nekompetentní a Delegace zvolila 18členný výbor, který se sešel v Paříži v říjnu 1907. Zasedání se mohli zúčastnit také autoři různých projektů a hájit je. Závěrečná zpráva konstatovala, že jediným jazykem, který se může rychle šířit, je esperanto, ale je nutno ho „zdokonalit“ a „reformovat“. Tento reformovaný jazyk byl předložen pod názvem Ido a vytvořil ho zřejmě zejména Couturat za pomoci , který před komisí předtím hájil esperanto. To mezi esperantisty způsobilo velké rozhořčení, bylo také poukazováno na to, že Delegace, která ostatně neměla veřejnoprávní ráz, překročila svůj rámec, měla za úkol jen vybrat některé z existujících jazyků, ale ne reformovat.Jazykový výbor esperanta z větší části rozhodnutí Delegace odmítl, k Idu nakonec přešlo 3-4 % esperantistů. (cs)
- La Delegació per a l'Adopció d'una Llengua Auxiliar Internacional (en francès, Délégation pour l'Adoption d'une Langue Auxiliaire Internationale) va ser constituïda per un grup d'acadèmics que es van reunir a principis del segle XX per a decidir quina de totes les llengües auxiliars internacionals s'havia de triar per a emprar-la de manera internacional. La decisió final del comitè encarregat de la Delegació va ser la d'adoptar l'esperanto com a llengua auxiliar internacional, però amb unes certes reformes. El resultat d'aquestes reformes a l'esperanto, realitzades infringint les regles de la Delegació, és el que avui dia es coneix com ido. (ca)
- La Delegacio por alpreno de la lingvo internacia, france Délégation pour l’adoption d’une langue auxiliaire internationale trovis sian originon en 1900 kiam la francoj Louis Couturat kaj Leopold Leau volis eluzi la lingvajn malfacilaĵojn en internaciaj kongresoj kaj dum la tutmonda ekspozicio en Parizo. Ili fondis ĝin kun la delegitoj la 17-an de januaro 1901 kaj ellaboris programon kun la celo "peti al la Internacia Asocio de Akademioj (fondita en 1900) elekti lingvon internacian aŭ se tiu estus rifuzita, mem krei komisionon por la elekto". Ĝis oktobro 1907 Couturat kolektis sub la deklaracio pri dezirindeco de lingvo internacia subskribojn de 307 societoj kaj 1251 scienculoj. Multajn subskribojn havigis esperantistoj Nikolai Evstifejev, rusa esperantisto, monsubtenis Couturat per pluraj milfrankoj. Per tiu mono estis eĉ dungita sekretario, angla esperantisto. Couturat diplomate asertis, ke Esperanto havas ĉiujn ŝancojn triumfi, kaj nur pro taktiko li ne malkovras sian laboron por Esperanto. En 1906 la Delegacio petis Internacian Ligon de la Akademioj fari la elekton. La 29-an de majo 1907 la lasta rifuzis, decidinte (12 kontraŭ 8 kaj 1 detena) ne pridiskuti demandon pri lingvo internacia. La 25-an de junio 1907, Couturat aranĝis elekton de 12-ana (la kandidatoj ricevis pli ol 242 voĉojn el 253 balotantoj kaj el 331 delegitoj). La esperantistoj elektis dum la UK en Cambridge specialan komisionon por trakti kun la Delegacio. La Delegacia Komisiono kunvenis 18 foje en Parizo inter la 15-an kaj 24-an de oktobro 1907 por ekzameni la proponitajn sistemojn de lingvo internacia. Laŭ peto de L. L. Zamenhof mem, Esperanto estis defendata de Louis de Beaufront, la dua patro de Esperanto. Ne povantaj veni Parizon kelkaj anoj sin anstataŭis per aliaj personoj. La 29-an de oktobro 1907 dum la lasta kunsido la ĉeestantaj 9 anoj Wilhelm Ostwald, Louis Couturat, Leopold Leau, Baudouin de Courtenay, Otto Jespersen, , , Gaston Moch, Rodet ĉiesvoĉe akceptis principe Esperanton, sed sub la kondiĉo de kelkaj ŝanĝoj efektivigotaj de la , laŭ la senco difinita en la konkludoj de la raporto de la sekretarioj (Couturat kaj Leau) de la komisiono kaj de la projekto "Ido", provante interkonsenti kun la Esperantista Lingva Komitato. Samtage en la Konstantan Komitaton estis elektataj: Wilhelm Ostwald, prezidanto, Baudouin de Courtenay, O. Jespersen anoj; L. Couturat, L. Leau, sekretarioj. Poste oni alelektis L. de Beaufront "pro lia speciala kompetenteco". La 2-an de novembro 1907 la Konstanta Komitato informis oficiale pri ĉio Zamenhof kaj Esperantistan Lingvan Komitaton. kaj petis respondi antaŭ la 6-an de decembro. La decido prokrastiĝis, ĉar Lingva-Komitatanoj respondis malrapide. La 14-an de decembro, W. Ostwald deklaris, ke la Konstanta Komitato de nun agos libere kaj rezervas al si la rajton sin turni al la publiko en ĉiu formo opiniata utila. La 7-an de januaro 1908 prezidanto de Esperantista Lingva Komitato, E. Boirac publikigis la respondon: el 61 Lingva-Komitatanoj nur 8 plene aprobis la Delegaci-reformojn en Esperanto. La 18-an de januaro li deklaris al la Konstanta Komitato, ke konsente kun Zamenhof kaj plimulto de la Lingva-Komitatanoj al Esperantistoj ne eblas fleksiĝi sub postuloj de la Delegacio. Samdate Zamenhof alvokis per "Cirkulera letero al ĉiuj Esperantistoj" resti fidelaj al Esperanto, ĉar nur per severa unueco estas akirebla konfido de la mondo. La tasko de la Delegacio estis nur elekti, sed ne reformi. La 29-an de marto 1908 Zamenhof rifuzis la nomon Esperanto (reformita) por la nova lingvo. Oni ĝin poste nomis definitive "Ido". Ĝis majo 1908, Louis de Beaufront energie kontraŭbatalis reformojn en Esperanto. Nur tiam li demetis la maskon kaj deklaris, ke la aŭtoro de Ido estas li mem. Ĉirkaŭ 20% de gvidaj Esperantistoj komence transiris al Ido. Poste la % de idistoj-eks-Esperantistoj malkreskis ĝis 3-5%. El 307 societoj ĝis 1910 nur 14 aprobis Idon. La rompo inter la Delegacio kaj esperantistaro estas klarigebla per tio, ke ambaŭ flankoj esperis venki apartiĝinte de la alipartianoj. La "Delegitaro" estis unu-homa afero, sen kunvenoj aŭ difinita regularo. La unusola klara regulo, ke aŭtoroj de lingvoprojekto ne rajtas partopreni, estis rompita. El la 12 membroj de la komitato nur du estis lingvistoj, kaj nur 4 partoprenis; oni aldonis nomojn de anstataŭantoj aŭ novaj membroj sen rajtigo. La fina rezolucio estis voĉdonita de nur tri el la 12 plus 4 anstataŭantaj kaj la sekretarioj. Oni sendis al la L. K. 25 kopiojn de la projekto, por disdoni ilin al 100 membroj de la L. K. (loĝantaj ankaŭ ekster Eŭropo) kaj postulis respondon post unu monato. (eo)
- The Delegation for the Adoption of an International Auxiliary Language (French: Délégation pourl'adoption d'une langue auxiliaire internationale) was a body of academics convened in the early part of the 1900s (decade) to decide on the issue of which international auxiliary language should be chosen for international use. The ultimate decision of the committee charged by the Delegation was to adopt the Esperanto language, but with certain reforms. The result became a distinct language known as Ido. (en)
- La délégation pour l'adoption d'une langue auxiliaire internationale est un groupe d'intellectuels, linguistes, mathématiciens, philosophes et universitaires qui se regroupèrent en 1901 pour proposer une langue internationale aux instances dirigeantes. Cette langue auxiliaire internationale serait une langue véhiculaire dont la neutralité permettrait de transcender les cultures et dont la facilité rendrait son apprentissage et sa maîtrise plus rapide qu'une langue naturelle. Parmi ces langues neutres internationales, l'Espéranto, l'Ido et l'Idiom Neutral furent avancées. (fr)
- La Delegación para la Adopción de una Lengua Auxiliar (en francés, Délégation pour l'Adoption d'une Langue Auxiliaire Internationale) fue un grupo de académicos que se reunieron a principios del Siglo XX para decidir cuál de todas las lenguas auxiliares internacionales se debía elegir para emplearla de forma internacional. La decisión final del comité encargado de la Delegación fue la de adoptar el idioma esperanto como lengua auxiliar internacional, pero con ciertas reformas. El resultado de dichas reformas al esperanto, realizadas a traición y quebrantando las reglas de la Delegación, es lo que hoy en día se conoce como ido. (es)
- La Delegazione per l'adozione di una lingua ausiliaria internazionale fu fondata il 17 gennaio 1901 dal matematico francese per trovare soluzione ai problemi di comunicazione esistenti tra le diverse nazioni del pianeta. Nel 1907 ricevette l'adesione di 310 società appartenenti a tutti i paesi del mondo, nonché l'approvazione di 1250 membri di accademie e professori di università. Elesse un Comitato internazionale di linguisti e scienziati che, dopo aver esaminato ogni progetto di lingua universale, adottò, nell'ottobre 1907, un sistema riformato e semplificato dell'esperanto, presentato con lo pseudonimo di ido. Il comitato era composto dal linguista danese Professor Otto Jespersen, il matematico e filosofo francese Louis Couturat e numerosi altri esperti, tra cui anche Louis de Beaufront; il creatore della grammatica dell'Ido. (it)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)