| rdfs:comment
| - Coronal rain is a phenomenon that occurs in the Sun's corona when hot plasma cools and condenses in strong magnetic fields and falls to the photosphere. It is usually associated with active regions. (en)
- 코로나 레인(coronal rain)은 태양의 코로나에서 발생하는 현상이다. 코로나 레인은 일반적으로 플레어를 일으키는 강한 자기장 영역 내에서 코로나의 고온의 플라스마가 냉각되고 응축될 때 발생한다. 그 플라스마가 응축된 자기장 영역으로 플라스마 끌려가고 다시 태양 표면으로 천천히 떨어진다. (ko)
- Deszcz koronalny (ang. coronal rain, CRN) – rodzaj protuberancji słonecznej. Zjawisko występuje w koronie Słońca, kiedy gorąca plazma w koronie ochładza się i kondensuje w silnym polu magnetycznym, po czym wolno spływa z dużych wysokości na powierzchnię (fotosferę) Słońca, wzdłuż lekko zakrzywionych trajektorii. Spływ materii zachodzi w dolnych częściach łuków pętli pola magnetycznego, silnie wyciągniętych ku koronie. (pl)
- Корональный дождь (англ. Coronal rain) — вид солнечного протуберанца. Явление происходит в короне Солнца, когда горячая плазма в короне охлаждается и конденсируется в сильном магнитном поле, после чего медленно стекает с больших высот на поверхность (фотосферу) Солнца вдоль слегка изогнутых траекторий Стекание вещества происходит в нижних частях дуг петли магнитного поля, сильно вытянутых к короне. Учитывая тот факт, что линии магнитного поля Солнца невидимы, наблюдения коронального дождя позволяют косвенно исследовать процесс формирования и пространственного распределения этого поля. (ru)
|
| has abstract
| - Coronal rain is a phenomenon that occurs in the Sun's corona when hot plasma cools and condenses in strong magnetic fields and falls to the photosphere. It is usually associated with active regions. (en)
- 코로나 레인(coronal rain)은 태양의 코로나에서 발생하는 현상이다. 코로나 레인은 일반적으로 플레어를 일으키는 강한 자기장 영역 내에서 코로나의 고온의 플라스마가 냉각되고 응축될 때 발생한다. 그 플라스마가 응축된 자기장 영역으로 플라스마 끌려가고 다시 태양 표면으로 천천히 떨어진다. (ko)
- Deszcz koronalny (ang. coronal rain, CRN) – rodzaj protuberancji słonecznej. Zjawisko występuje w koronie Słońca, kiedy gorąca plazma w koronie ochładza się i kondensuje w silnym polu magnetycznym, po czym wolno spływa z dużych wysokości na powierzchnię (fotosferę) Słońca, wzdłuż lekko zakrzywionych trajektorii. Spływ materii zachodzi w dolnych częściach łuków pętli pola magnetycznego, silnie wyciągniętych ku koronie. Prędkość opadającej materii jest w zakresie 50–100 km/s, a jej temperatura około 50 000 K. Przyspieszenie opadania materii jest wolniejsze, niż wynikałoby to z siły grawitacji Słońca, co jest prawdopodobnie spowodowane „oporem” ciśnienia gazu lub sił magnetycznych. Zjawisko deszczu koronalnego zostało odkryte na początku lat siedemdziesiątych XX w. (prace Kawaguchiego w 1970, Leroya w 1972). Początkowo uważano je za niezwykłe i rzadkie zjawisko, ale ostatnie obserwacje za pomocą (SST), teleskopu na satelicie Hinode oraz Solar Dynamics Observatory (SDO) pokazały, że jest ono wszechobecne w aktywnych rejonach korony słonecznej. Ostatnie obserwacje wskazują, że deszcz koronalny jest strukturą dynamiczną, włóknistą (z racji układania się wzdłuż linii pola magnetycznego), o dość krótkim czasie trwania (1–10 minut), niewielkim rozmiarze (200 km lub mniej). Z uwagi na fakt, że linie pola magnetycznego Słońca są niewidoczne, obserwacje deszczu koronalnego pozwalają pośrednio badać proces tworzenia się i przestrzennego formowania tego pola. (pl)
- Корональный дождь (англ. Coronal rain) — вид солнечного протуберанца. Явление происходит в короне Солнца, когда горячая плазма в короне охлаждается и конденсируется в сильном магнитном поле, после чего медленно стекает с больших высот на поверхность (фотосферу) Солнца вдоль слегка изогнутых траекторий Стекание вещества происходит в нижних частях дуг петли магнитного поля, сильно вытянутых к короне. Скорость падающего вещества находится в диапазоне 50—100 км/с, а температура составляет около 50000 K. Вещество падает с меньшим ускорением, чем должно быть исходя из силы притяжения Солнцем, что может быть связано с сопротивлением от давления газа или магнитных сил Явление коронального дождя было обнаружено в начале семидесятых годов XX века (см. работы Кавагути, 1970 и Лерой, 1972). Изначально считалось, что это необычное, редкое явление, но недавние наблюдения на , телескопе на спутнике Hinode и SDO показали, что оно распространено в активных областях солнечной короны. Последние наблюдения показывают, что корональный дождь обладает динамической, волокнистой (из-за движения вдоль линий магнитного поля) структурой, детали которой существуют 1-10 минут и обладают небольшим размером (200 км или меньше).. Учитывая тот факт, что линии магнитного поля Солнца невидимы, наблюдения коронального дождя позволяют косвенно исследовать процесс формирования и пространственного распределения этого поля. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)