| rdfs:comment
| - Koncert je hudební skladba pro jeden nebo několik sólových nástrojů s doprovodem orchestru. Od 18. století má obvykle sonátovou formu a do třetí (někdy i do druhé nebo eventuální čtvrté) věty se mnohdy vkládají tzv. kadence, původně improvizace, v nichž interpret předvádí svou virtuozitu. (cs)
- Concertino je italský název pro drobnější koncertní skladbu (přeloženo doslova: malý koncert). Méně často se tímto názvem označuje menší skupina sólových hudebníků. Název je někdy též užíván v souvislosti s hudebními soutěžemi (např. „Concertino Praga“ - mezinárodní soutěž mladých hudebníků, pořádaná každoročně Českým rozhlasem). Concertino je rozděleno do tří vět. 1. je veselá a rychlá, 2. smutná a pomalá a třetí temperamentní. Oblíbeným složením je např. spojení těchto hudebních nástrojů: troje housle, klavír a zobcová sopránová flétna. Lze napsat Concertino i pro violu, violoncello, kontrabas, hoboj a další kombinace. (cs)
- Das Instrumentalkonzert (allgemein genannt Konzert. Italienisch: Concerto) entstand in der Barockzeit als formale Gegenüberstellung von Soloinstrument(en) und Ensemble bzw. Orchester in abwechselndem künstlerischem Zusammenspiel von Tutti (alle) und Solo. (de)
- Konĉerto (itale concerto pr.: konĉerto, mem el latino) estas plurparta komponaĵo, en kiu eta ensemblo aŭ unu muzikilo dialogas kun plena orkestro. La termino aperas komence de la 17-a jarcento, unue kun ne vere difinita senco. Sed ĝi baldaŭ ekestis aplikita al komponaĵoj, en kiuj malegalaj muzikilaj aŭ voĉaj fortaĵoj estas opoziciigitaj kune. Tiel aperis unue en Italio la concerto grosso, ĉirkaŭ 1698, kie malgranda muzikilaro, concertino, dialogas kun la plena orkestro. (eo)
- Un concertino es un concierto corto en forma más libre. Normalmente toma la forma de una composición musical de un movimiento para instrumento solo y orquesta, aunque algunos concertinos están escritos en varios movimientos tocados sin pausa. (es)
- Como género musical tradicionalmente se conoce como concierto, abreviándolo de concerto per soli es una composición para uno, dos, tres o más instrumentos con acompañamiento orquestal. Como denominación históricamente anterior a concierto en este sentido y sinónima de este, aparece también el término concertante. (es)
- Un concertino est une œuvre musicale plus brève que le concerto. C'est aussi un groupe d'instruments dialoguant avec l'orchestre (ripieno) dans le concerto grosso. Le terme vient de l'italien concertino (XIXe siècle), diminutif de concerto. (fr)
- 協奏曲（きょうそうきょく、伊: 英: 仏: concerto、独: Konzert）は、今日では主として一つまたは複数の独奏楽器（群）と管弦楽によって演奏される多楽章からなる楽曲を指す。イタリア語のままコンチェルトともいう。 (ja)
- Il concerto è una forma musicale che prevede l’esecuzione di uno o di più strumenti solisti che sono accompagnati dall'orchestra. (it)
- コンチェルティーノ（伊: concertino）は、コンチェルタート様式に関する歴史的な概念と、楽種に関する近代的な概念の二つに分かれる。 (ja)
- 演奏会用小品（えんそうかいようしょうひん）と題する作品は、クラシック音楽に多数存在する。以下に記事が存在するものを列挙する。
* クラリネットとバセットホルンのための演奏会用小品第1番 - フェリックス・メンデルスゾーンの楽曲
* クラリネット、バセットホルンとピアノのための演奏会用小品第2番 - 同上
* ホルンと管弦楽のための演奏会用小品 - カミーユ・サン＝サーンスの楽曲 (ja)
- 협주곡(協奏曲) 또는 콘체르토(이탈리아어: concerto)는 관현악단이 협주 악기 독주자(soloist)와 함께 연주하는 서양 고전 음악으로, 악곡의 한 형식이다. 오늘날 의미하는 '협주곡'은 바로크 시대에 합주 협주곡과 함께 발생하였다. 합주 협주곡은 바로크 시대에 국한되지만, 협주곡은 오늘날에도 음악에서 중요한 지위를 차지하고 있다. 대부분 3악장 형식으로 구성된다. (ko)
- Een concerto of concert is een vorm van compositie waarbij verschillende instrumenten en/of instrumentengroepen met elkaar dialogeren of wedijveren. (nl)
- En konsert är i allmänhet ett musikverk för ett (ibland några) soloinstrument och orkester. Den kallas då också solokonsert. Verken är oftast flersatsiga och med den första satsen i sonatform med en längd om minst 20–30 minuter. Solostämman är vanligen tekniskt avancerad, ofta virtuos. Musiken kan ha formen av antingen en dialog mellan solist och orkester eller mer av solo med ackompanjemang interfolierade av orkesterpartier. En dubbelkonsert är en konsert för två soloinstrument och orkester. (sv)
- Концерт (від лат. concerto — змагаюсь) — твір, в основі якого лежать принципи протиставлення звучання окремих груп виконавців, або виконавського колективу і соліста. (uk)
- Конце́рт (нем. Konzert от итал. concerto — гармония, согласие и от лат. concertare — состязаться) — музыкальное произведение, чаще всего для одного или нескольких солирующих инструментов с оркестром. Существуют также концерты для одного инструмента — без оркестра, концерты для оркестра — без строго определённых сольных партий, концерты для голоса (или голосов) с оркестром и концерты для хора а cappella. (ru)
- 协奏曲（義大利語：concerto，法語：concert，德語：Konzert），指一件（或数件）独奏乐器和乐队协同演奏，既有对比又相互交融的作品。 十八世紀之後，協奏曲漸漸演變出三種形式：大协奏曲（concerto grosso，形式上是樂團小群組、大群組的競合），独奏协奏曲（solo concerto，單人與樂團全體的互動），以及較為少見的樂隊協奏曲（ripieno concerto）。其中，独奏协奏曲由於能夠充分展現獨奏樂器的特色，又不失合奏的壯麗，自十九世紀起脫穎而出，受到近、現代觀眾的喜愛。 從科列里、托列里、韋瓦第到巴赫，协奏曲的語法取得了長足的進展，並在莫扎特筆下達到高峰。特別是莫札特可觀的廿七首鋼琴協奏曲創作，使得协奏曲自此成為足以與交響曲、弦樂四重奏鼎足而立的重要作曲類型。 (zh)
- الكونشرتو (Concerto) تأليف موسيقي غربي كلاسيكي. هو صنف من التأليف الموسيقي وضع لآلة واحدة أو لعدة آلات مرافقة الفرقة الموسيقية، أي تقوم آلة أو آلتان أو ثلاث بأداء الدور الرئيسي، أما الفرقة فتكون مرافقة فقط. جاءت كلمة كونشرتو من الكلمة اللاتينية (كونسرتار) والكلمة الفرنسية (كونسرفاتوار) وتعني بذل الجهد أو الكفاح أو من كلمة (كونستوس) وتعني اشتراك عدة أصوات معاً. وقد برز هذا الصنف في عصر الباروك (1600-1750) ومهَّد لما ستكون عليه الموسيقى لاحقا والتي تحل محل الصوت البشري. (ar)
- El concert (de l'italià concerto, en plural concerti), és una composició musical molt utilitzada on un o més solistes interaccionen i dialoguen amb una orquestra. La forma més habitual és el concert per a solista, en què hi ha un sol instrument dialogant amb l'orquestra. D'origen italià, que seguia la forma característica de tres moviments extensos (ràpid, lent, ràpid), en els quals hom intercala una cadència o dues. Alguns concerts són per a dos o tres solistes (doble concert, ) i al segle xviii eren sovint anomenats simfonia concertant. (ca)
- Konzertstück (auch Concertino) ist ein Begriff aus der Musik. Er bezeichnet ein in der Regel einsätziges Konzert für Soloinstrument(e) und Orchester, seltener auch in mehreren ohne Pause ineinander übergehenden Sätzen. Das Konzertstück kann der Sonatenhauptsatzform folgen, sich aber auch formaler Anlagen wie dem Rondo, der Variation, dem Charakterstück oder freien Formen der Programmmusik bedienen. Beispiele für die Ende des 18. Jahrhunderts aufkommende und vor allem in der Romantik häufiger erscheinende Gattung sind das Konzertstück für Klavier und Orchester op. 79 (1821) sowie das Concertino für Klarinette und Orchester op. 26 (1811) von Carl Maria von Weber, das Konzertstück für Klarinette und Bassetthorn Nr. 1 (1832) von Felix Mendelssohn Bartholdy, oder Robert Schumanns Konzertstück f (de)
- Το κοντσέρτο (ιτ. concerto) είναι μουσική σύνθεση όπου ένα σόλο όργανο (και πιο σπάνια, περισσότερα από ένα) αντιπαραβάλλεται με μία ορχήστρα. Η καταγωγή του κοντσέρτου είναι αρκετά παλιά και προέρχεται από τον 15ο αιώνα, όπου είχε τελείως διαφορετική μορφή: ήταν φωνητικό, για λίγους μονωδούς και σολιστικά όργανα. Αργότερα προστέθηκε χορωδία και ορχήστρα και αυτό το είδος εξελίχθηκε στην καντάτα. Κατά την περίοδο του Μπαρόκ υπήρχαν τρία είδη οργανικών κοντσέρτων: (el)
- A concerto (/kənˈtʃɛərtoʊ/; plural concertos, or concerti from the Italian plural) is, from the late Baroque era, mostly understood as an instrumental composition, written for one or more soloists accompanied by an orchestra or other ensemble. The typical three-movement structure, a slow movement (e.g., lento or adagio) preceded and followed by fast movements (e.g. presto or allegro), became a standard from the early 18th century. (en)
- Kontzertua (italieraz: concerto) instrumentu solista baterako edo batzuetarako eta orkestrarako idatzitako konposizioa. Barrokoan sortzen da (concerto grossorekin), eta Klasizismoan eta Erromantizismoan finkatzen da egitura (eta solista bakarra izatera jotzen du). Zenbait mugimenduz (eskuarki hiruz) osatuak izaten dira (arina-geldoa-arina). (eu)
- Une pièce de concert (en allemand : Konzerstück ou Concertstück, en italien : Concertino et en anglais : Concert Piece, termes équivalents au XIXe siècle) est une œuvre musicale concertante, destinée à un soliste et un orchestre en un seul mouvement, dont le schéma suit celui de la forme sonate plus ou moins strictement. Ces œuvres sont le plus souvent caractérisées par leur « brillant », dans le but de démontrer la virtuosité de l'artiste. (fr)
- Píosa ceoil a chumtar i gcomhair gléas aonair amháin (nó uaireanta níos mó) is ceolfhoirne. Ba choinséartónna móra na samplaí is luaithe, cosúil le saothair Corelli sna 1680idí, ag cur dhá ghrúpa gléasanna éagothroma i gcodarsnacht. Mar seo a bhí na coinséartónna luatha le Vivaldi thar éinne eile, agus ghlac Bach a fhoirm trí-ghluaiseachta siúd (tapa-mall-tapa) chuige féin. Ba é sin an caighdeán i gcoinséartónna Mozart is Beethoven freisin. Agus an bhéim ar rímháistrí uirlise sa 19ú céad, chum Liszt, Brahms, Tchaikovsky is Rachmaninov coinséartónna fíordheacra pianó is veidhlín nárbh fhéidir ach le rímháistrí a sheinm. Sa 20ú céad i gcoinséartónna cumadóirí cosúil le Bloch is Stravinsky, cumadh páirteanna na n-aonréadaithe comhionann le páirteanna na ceolfhoirne, agus dhruid cumadóirí eile (ga)
- Le concerto (pluriel : concertos ou concerti), mot français d'origine italienne, est une forme musicale, composée généralement de trois mouvements (un rapide, un lent, un rapide), où un ou plusieurs solistes dialoguent avec un orchestre. D'origine italienne, il se développa pendant la période baroque et fut une des formes musicales les plus prisées pendant les périodes classiques et romantiques. L'étymologie du terme renvoie à deux courants parallèles et complémentaires de son histoire. Concertare qui englobe l’idée de rivaliser, de se quereller, de lutter notamment en paroles, se différencie de conserere qui a une signification de lien, de jonction mais qui peut être aussi l’idée de mettre aux prises. La première acception détermine la base du concerto de soliste d’essence virtuose alors (fr)
- Koncert (łac. concerto – spieram się, walczę, współzawodniczę) – forma muzyczna, której istotą jest kontrastowanie partii zespołu (orkiestry) i partii solowej, zespołu i grupy solistów (concerto grosso), bądź samych partii solowych (np. koncerty wokalne). Pierwsze koncerty instrumentalne w swej obsadzie i konstrukcji przypominały wczesnobarokową sonatę solową czy canzonę instrumentalną jedno- lub wielogłosową z basso continuo. W muzyce polskiej słowa „concerto” jako pierwszy użył Adam Jarzębski do określenia utworów na 1-2 instrumentalne głosy solowe i basso continuo. (pl)
- Concertino (niem. Konzertstück) – utwór muzyczny na instrument solowy z towarzyszeniem orkiestry, pochodna koncertu. Nazwa jest włoskim zdrobnieniem słowa „koncert” (wł. concerto) i oznacza miniaturyzację tej formy muzycznej. W Niemczech przyjęła się nazwa Konzertstück. Jest rodzajem miniatury koncertowej, zapoczątkowanej w okresie wczesnego romantyzmu (ok. 1800). Przyjmuje uproszczoną formę jedno- lub kilkuczęściową (zwykle graną bez przerw), z płynnymi zmianami tempa i charakteru utworu. (pl)
- Концертино (італ. Concertino) — форма музичного твору для сольного інструменту з оркестром, малий концерт.Назва є італійським зменшувальним словом від слова «концерт» (Concerto) і означає мініатюризацію цієї музичної форми. У Німеччині була прийнята назва Konzertstück. Це своєрідна концертна мініатюра, започаткована у ранньому романтичному періоді (приблизно 1800 р.). Приймає спрощену форму одного або декількох частин (як правило, грається без перерв) з плавними змінами темпу та характеру твору. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)