| rdfs:comment
| - The Anjana (Cantabrian: (Western) [anˈhana], (Eastern)[an.xa.nɜ]; Spanish: [anˈxana]) (from jana, a former word for witches during the Middle Ages) are one of the best-known fairies of Cantabrian mythology. These female fairy creatures foil the cruel and ruthless Ojáncanu. In most stories, they are the good fairies of Cantabria, generous and protective of all people. Their depiction in the Cantabrian mythology is reminiscent of the lamias in ancient Greek mythology, as well as the xanas in Asturias, the janas in León, and the lamias in Basque Country, the latter without the zoomorphic appearance. (en)
- Anjana (kantabre, [anhana]; hispane [anĥana]; origine jana, nomo uzata por sorĉistoj en Mez-epoko) estas unu el la plej popularaj estaĵoj en la kantabra mitologio. Ili estas estas bonfaremaj feinoj kiuj, laŭ plejparto el rakontoj, protektas homojn. Ilia kontraŭulo estas ojáncanu, malbona ciklopo. Ili similas al estaĵoj de apudaj hispanaj regionoj: xana de Asturio, jana de Leono kaj lamia de Eŭskio. En la kantabra folkloro, diversaj feecaj estaĵoj havas saman trajtojn je anjana, ekzemple: (aŭ de Valderredible), , , , aŭ interalie. (eo)
- La anjana (de jana, antiguo nombre con que se designaba a las hechiceras durante la Edad Media) es un personaje fantástico, referido por el costumbrista Manuel Llano en el primer tercio del s XX como parte de la mitología cántabra. Este autor recoge en su obra cuentos que dice haber oído a pastores y gente del campo (transcritos en asturleonés) relativos a la anjana en los valles de Santillana, Valdáliga, Rionansa, Lamasón, Polaciones, Cabuérniga, Aras, y Meruelo. (es)
- Anjana (Cantabrisch: anhana; Spaans: anxana; jana: een woord voor heksen in de Middeleeuwen) zijn een van de meest bekende soorten feeën van Cantabrische mythologie. Deze vrouwelijke feeën pareren de wrede en meedogenloze Ojáncanu (een cycloop). In de meeste verhalen zijn ze de goede feeën van Cantabrië. Ze zijn gul en beschermen alle mensen. Hun voorstelling in de Cantabrische mythologie doet denken aan de Xanas in Asturië, de Janas in León, en Lamias in Baskenland. (nl)
|
| has abstract
| - The Anjana (Cantabrian: (Western) [anˈhana], (Eastern)[an.xa.nɜ]; Spanish: [anˈxana]) (from jana, a former word for witches during the Middle Ages) are one of the best-known fairies of Cantabrian mythology. These female fairy creatures foil the cruel and ruthless Ojáncanu. In most stories, they are the good fairies of Cantabria, generous and protective of all people. Their depiction in the Cantabrian mythology is reminiscent of the lamias in ancient Greek mythology, as well as the xanas in Asturias, the janas in León, and the lamias in Basque Country, the latter without the zoomorphic appearance. Oral tradition provides different explanations for the nature of the Anjana. Some say they are heavenly beings sent by God to do good deeds, and they go back to heaven after 400 years, never to return. Others, however, indicate that they are spirits of trees who take care of the forests. Anjana are described as beautiful and delicate, half a foot tall, with white skin and a sweet voice. Some are like a nightingale when they are happy, and others are like a beetle stepping on leaves in autumn. Their eyes are slanted, serene and loving, with black or blue pupils as bright as the stars, and they feature nearly transparent wings. They wear long, jet black or golden braids, adorned with multicolored silk bows and ribbons; a beautiful crown of wild flowers on their head; and a blue cape on a long thin white tunic, and carry in their hands a stick of wicker or hawthorn which shines in a different color every day of the week. They are seen walking through the forest trails, resting on the banks of springs and on the margins of streams which then seem to come alive. They are able to talk with the water that flows from the sources and springs. They help injured animals and trees damaged by storms or Ojáncanu, lovers, people who lose their way in the forest, and the poor and suffering. Whenever they wander in villages, they leave gifts at the doors of helpful and kind people. When summoned for help they accept if the summoner is good of heart, but they also punish the wicked. Traditions state that at night during the spring equinox, they gather in the fells and dance until dawn holding hands and scattering roses. Anyone who manages to find a rose with purple, green, blue, or golden petals will be happy until the time of their death. Other Cantabrian-related fairies are the Hechiceras del Ebro (Enchantresses of the Ebro River), the Mozas del Agua (Water Lasses), the Viejuca de Vispieres (the Little Old Woman), the Anjanas of Treceño, las Moras de Carmona (Moorish Maidens of ) o las Ijanas del Valle de Aras (Ijanas of Valley). (en)
- Anjana (kantabre, [anhana]; hispane [anĥana]; origine jana, nomo uzata por sorĉistoj en Mez-epoko) estas unu el la plej popularaj estaĵoj en la kantabra mitologio. Ili estas estas bonfaremaj feinoj kiuj, laŭ plejparto el rakontoj, protektas homojn. Ilia kontraŭulo estas ojáncanu, malbona ciklopo. Ili similas al estaĵoj de apudaj hispanaj regionoj: xana de Asturio, jana de Leono kaj lamia de Eŭskio. En la parola tradicio oni povas trovi diversajn kialojn al la esenco de anjana. Laŭ kelkaj fontoj, ili estas ĉielaj estaĵoj senditaj de Dio por fari bonon dum 400 jaroj, revenonte al dia paradizo por resti tie ĉiam. Aliaj fontoj indikas, ke ili estas spiritoj de arboj por protekti arbarojn. Ĉiu-okaze, rakontoj priskribas ilin kiel belajn kaj ĝentilajn, duon-metre altajn, kun amandaj am-rigardaj okuloj, kaj brile nigraj aŭ bluaj pupiloj. Ili havas tre blankan haŭtkoloron kaj dolĉan voĉon. Ili ankaŭ havas tre malgrandajn kaj preskaŭ travideblajn flugilojn. Ili posedas longajn har-plektaĵojn (nigrajn aŭ or-kolorajn), ornamitajn de rubangoj kaj ligiloj buntaj el silko. Surkape ili portas belan kronon el sovaĝaj plantaĵoj. Ili vestas sin per longa, delikata kaj blanka tuniko sub blua mantelo. Sur la manoj ili portas vergon el vimeno aŭ kratago, kiu brilas per ŝanĝanta koloro laŭ semajno-tago. Ili estas videblaj en diversaj situacioj. Ili marŝas sur la vojoj de arbaroj kaj restas ĉe fontoj kaj la randoj de riveretoj. Ili babilas kun la akvoj elverŝintan el fontoj, helpas vunditajn bestojn, arbojn tranĉitaj de tempesto aŭ ojáncanu, amantojn, devojiĝintojn en arbaro, malriĉulojn kaj suferantojn. Kiam ili venas en vilaĝon, ili lasas prezentojn al bonkoraj homoj kaj bonfarintoj; sed ili ankaŭ punas tiujn, kiuj malobeas iliajn bonfaremajn ordojn. Laŭ folkloro, dum aŭtuna ekvinokso, en nokto-mezo, ili ariĝas en montaj paŝtejoj kaj dancas senĉese ĝis sunleviĝo, man-ĉe-mane, disĵetante rozojn kun diverskoloraj petaloj. Tiu, kiu havigas al si unu el tiaj rozoj havas feliĉan vivon senĉese ĝis morto. En la kantabra folkloro, diversaj feecaj estaĵoj havas saman trajtojn je anjana, ekzemple: (aŭ de Valderredible), , , , aŭ interalie. (eo)
- La anjana (de jana, antiguo nombre con que se designaba a las hechiceras durante la Edad Media) es un personaje fantástico, referido por el costumbrista Manuel Llano en el primer tercio del s XX como parte de la mitología cántabra. Este autor recoge en su obra cuentos que dice haber oído a pastores y gente del campo (transcritos en asturleonés) relativos a la anjana en los valles de Santillana, Valdáliga, Rionansa, Lamasón, Polaciones, Cabuérniga, Aras, y Meruelo. En los relatos de Llano se representa a esta con largas trenzas adornadas con lazos y cintas de seda, ceñida la cabeza con hermosas coronas de flores silvestres. Visten una fina y larga túnica blanca que cubren con una capa azul, y en sus manos llevan una vara de fresno, espino, o una pica dorada, con la que golpean la tierra, el agua, u otros objetos para hacer sus encantamientos. Tienen una piel blanquísima y una mirada amorosa y serena, pero pueden convertirse en personas, árboles, animales u objetos inanimados. Generalmente son seres bondadosos que amparan y ayudan a la gente necesitada o afligida, y poseen grandes palacios subterráneos, ocultos en torcas y cuevas -frecuentemente en fuentes y ríos-, en donde guardan magníficos tesoros que a menudo usan para tentar y castigar a los codiciosos y soberbios, o para favorecer a los más humildes o desfavorecidos de buen corazón. Llano pone en boca de un vecino de Viaña que algunas anjanas llevan ropa y calzado a los menesterosos cada cuatro años en el día de Reyes. Pero también hay anjanas malvadas, si bien su poder suele ser neutralizado por las bondadosas. Estos seres feéricos son los antagonistas de los crueles y despiadados ojáncanu y ojáncana.[cita requerida] A las anjanas se las ve paseando por las sendas de los bosques, descansando en las orillas de los veneros y en los márgenes de los arroyos que parece que cobran vida. Conversan con las aguas que manan de las fuentes y manantiales que es donde viven. Ayudan a los animales heridos, a los árboles partidos por las tormentas o los ojáncanos, a los enamorados, a aquellos que se extravían en la frondosidad del bosque o en el rigor de la nevada, a los pobres y a los que sufren. Cuando pasean por los pueblos dejan regalos en las puertas de los que se lo han merecido y si se las invoca pidiendo ayuda, ellas la prestarán, si quien la pide es buena persona, pero también castigan a quien obra mal. La anjana está íntimamente relacionada con seres mitológicos como las xanas (mitología asturiana y leonesa), las lamias, las mouras (mitología gallega), Mari y Mairu (mitología vasca) y las encantadas, de hecho una y otras, en esencia, son versiones diferentes de la misma narración pero adaptadas a entornos culturales particulares. (es)
- Anjana (Cantabrisch: anhana; Spaans: anxana; jana: een woord voor heksen in de Middeleeuwen) zijn een van de meest bekende soorten feeën van Cantabrische mythologie. Deze vrouwelijke feeën pareren de wrede en meedogenloze Ojáncanu (een cycloop). In de meeste verhalen zijn ze de goede feeën van Cantabrië. Ze zijn gul en beschermen alle mensen. Hun voorstelling in de Cantabrische mythologie doet denken aan de Xanas in Asturië, de Janas in León, en Lamias in Baskenland. Sommige tradities zeggen dat ze hemelse wezens zijn, die door God zijn gestuurd om goede daden te doen. Na 400 jaar gaan ze terug naar de hemel en komen ze nooit meer terug. Andere tradities geven aan dat zij geesten van bomen zijn die voor de bossen zorgen. Anjana worden omschreven als mooi en delicaat, een halve meter hoog met een witte huid en een zoete stem. Sommige zijn als een nachtegaal als ze blij zijn, anderen zijn als een kever op herfstbladeren. Hun ogen zijn scheef, sereen en liefdevol. Ze hebben zwarte of blauwe pupillen, zo helder als de sterren. Ook hebben ze bijna transparante vleugels. Ze dragen lange zwart of gouden vlechten die zijn versierd met veelkleurige zijden strikken en linten, een mooie kroon van wilde bloemen op hun hoofd en een blauwe cape op een lange dunne witte tuniek. Ze dragen een stok van riet of meidoorn. Deze stok schijnt elke dag van de week in een andere kleur. Ze worden gezien als ze door het bos lopen, of rusten op de oevers van meren en aan de rand van stromen die vervolgens tot leven lijken te komen. Ze zijn in staat met het water van de bronnen en meren te praten. Ze helpen gewonde dieren en bomen die zijn beschadigd door stormen of Ojáncanu. Ook helpen ze mensen die hun weg kwijt zijn in het bos, en armen. Als ze dwalen in dorpen, laten ze bij de deuren van behulpzame en vriendelijke mensen cadeaus achter. Als ze om hulp worden gevraagd, doen ze dit als de vrager goed van hart is, maar ze straffen de goddelozen. Tradities stellen dat ze zich 's nachts tijdens de lente-equinox verzamelen in de heuvels en dansen tot het ochtendgloren, hand in hand. Ze verstrooien rozen. Iedereen die erin slaagt om een roos met paarse, groene, blauwe of gouden bloemblaadjes te vinden, zal blij zijn tot het moment van zijn dood. Andere Cantabrische feeën zijn de Hechiceras del Ebro, de Mozas del Agua, de Viejuca de Vispieres, de Anjanas Treceño in Las Moras de Carmona en de Ijanas del Valle de Aras. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
