| rdfs:comment
| - Passacaglia (čti passakalja) je hudební forma vzniklá v barokním období původně ve Španělsku. Passacaglia dosáhla svého největšího rozkvětu v barokní době, ale lze se s ní setkat u skladatelů 20. století. Používali ji rovněž skladatelé atonální hudby (např. Arnold Schönberg). Jedná se o skladbu zpravidla vážného charakteru, často vystavěnou na ostinátním basu a třídobém taktu. Jde obvykle o kontrapunktické variace, v nichž skladatel opřádá „tvrdošíjné“ (ostinátní) téma v basu novými kontrapunkty. Kontrapunktické variace jsou opakem variací, jejichž téma se mění po stránce melodické, rytmické, stylizační (tzv. formální variace), nebo též po stránce harmonické a formální (tzv. charakteristické variace). (cs)
- Η πασσακάλια ή πασακάλια είναι μουσική φόρμα της εποχής του μπαρόκ, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι το επαναλαμβανόμενο βάσιμο σε τρίσημο ρυθμό. Έλκει την καταγωγή της από την Ισπανία του 17ου αιώνα, όπου πρωτο-εμφανίστηκε ως μουσική χορού, ενώ αργότερα έλαβε τη θέση της στη σουίτα, αλλά και ως αυτόνομο οργανικό κομμάτι. Δείγματα πασσακάλιας έχουμε από τον Φρανσουά Κουπρέν, τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, τον Ντήτριχ Μπουξτεχούντε, αλλά και από σύγχρονους συνθέτες, όπως τον Γκιέργκι Λίγκετι, τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς και τον . (el)
- Die Passacaglia (...ˈkalja, italienisch [ˌpas.saˈkaʎ.ʎa], auch passacagli; französisch passacaille [pasaˈkaj], auch passecaille; spanisch: pasacalle [pasaˈkaʎe]) ist ein Tanz und eine Variationsform des Barocks in einem Dreiermetrum. Sie steht meistens in Moll und wirkt sanft und melancholisch. (de)
- El pasacalle es una forma musical de ritmo vivo y de origen popular español de principios del siglo XVII, interpretada originalmente por músicos ambulantes, como lo refleja su etimología (pasar por la calle). Los términos derivados passacaglia (en italiano) y passacaille (en francés) también se emplean para designar dicha forma musical. (es)
- The passacaglia (/pæsəˈkɑːliə/; Italian: [passaˈkaʎʎa]) is a musical form that originated in early seventeenth-century Spain and is still used today by composers. It is usually of a serious character and is often based on a bass-ostinato and written in triple metre. (en)
- La passacaille est un genre musical pratiqué aux XVIIe et XVIIIe siècles et une danse. (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 파사칼리아 (베베른) 문서를 참고하십시오.) 파사칼리아(Passacaglia)는 하나의 선율을 먼저 저성부에서 몇 번이고 반복하여 차츰 다른 성부에서도 차례로 변주해 가는 형식을 말한다. 파사칼리아와 샤콘은 원래는 다른 것이었으나 실제로는 특히 명기되어 있는 외에는 구별되지 않는 경우가 많다. 둘다 에스파냐계의 완만한 3박자의 춤곡으로 반복하는 주제의 진행형과 리듬형에는 서로 큰 상이점이 있었던 것으로 보인다. 17세기에는 둘다 기악곡 형식으로 중요시되어, 나중에는 모음곡 속에도 들어가게 되었다. 그리고 그 당시에는 변주곡으로 된 형태만이 문제가 되었으며, 속도가 반드시 완만한 것이 아닌 것과 3박자가 아닌 것도 나왔다. 예를 들면 베토벤의 제3교향곡 <영웅>의 종악장은 알레그로 몰토의 4분의 2박자이며, 브람스의 <하이든 변주곡>의 종곡은 2분의 2박자로 되어 있다. (ko)
- A passacaglia (ou passacale, ou passacalha) é um estilo de composição musical baseada num tema, que é repetido constantemente no baixo, e em variações sobre esse tema na melodia principal. A forma da passacaglia é tema e variação. No decorrer da música, o baixo também pode sofrer variações. Forma musical amplamente utilizada no Barroco, caiu em desuso até o século XX, quando alguns compositores voltaram a utilizá-la, sobretudo para a composição de trilhas sonoras cinematográficas. (pt)
- Пассака́лия, также пассакалья (итал. passacaglia, исп. pasacalle, от pasar ― проходить и calle ― улица) ― провожальная песня, позднее танец испанского происхождения, первоначально исполнявшийся на улице в сопровождении гитары при отъезде гостей с празднества (отсюда и название). Впоследствии жанр инструментальной музыки и связанная с ним разновидность вариационной формы. Характерные черты пассакалии: торжественно-трагический характер, медленный темп, трёхдольный метр, минорный лад, форма вариаций на бассо остинато с первоначальным изложением одноголосной темы в басу. В качестве музыкальной темы, пассакалья, наряду с сарабандой, чаконой и фолией, повлияла на общеевропейскую композиторскую практику. (ru)
- 帕薩卡利亞舞曲（義大利語：Passacaglia；義大利語發音：[pasːaˈkaʎːa]），或譯作帕薩卡亞舞曲，是巴洛克時期晚期的一种曲式，起源于17世紀早期的西班牙，該字有‘过道’的意思。 這種曲式常常被使用於嚴肅的樂段，且通常（但非總是）以持續低音及寫成。 (zh)
- La pasakaljo (hisp pasar una calle „laŭiri straton“) origine estas hispana popoldanco. En la 16-a jarcento la danco alvenis en Francio kaj Italio, kie li estis prezentata kiel baleto.pLa muzika formo de la pasakaljo estas kontrapunkta variacio. La temo estas plejofte kvar- aŭ kvintakta ostinata basmelodio, sur kio evoluas la variacioj. Male al la parenca formo de la ĉakono la pasakaljo plejparte aperas en minortonaloj.La verŝajne plej fama pasakaljo de la barokepoko estas la pasakaljo en c-minoro por orgeno (BWV 582) de Johann Sebastian Bach. (eo)
- Kalejira, biribilketa edo karrikadantza,kalez kale musikaren erritmoarekin egiten den ibilbide dantzatua da, gehienbat herriko jaietan, erromerietan eta manifestaldietan ematen dena. Ohituraz, euskal kulturan kalejirak euskal musika instrumentuekin egin izan dira. Hasiera batean txistu eta danbolinarekin, eta geroago, XIX. mendean eskusoinu txikia (trikiti eta infernuko hauspo izenez ere ezaguna) Euskal Herrira heldu bezain laster, panderoaren eta eskusoinu txikiaren laguntzaz. Euskal folkloreko beste instrumentu batzuekin ere osotu egiten dira biribilketak, albokarekin adibidez. Horrek ez du esan nahi, euskaldunak ez diren beste instrumentuen laguntzaz kalejirarik egin ezin daitekeenik. Izan ere, kalejira bat osatzeko edozein instrumentu izan liteke baliagarri nahiz eta ez den maiz egiten. (eu)
- La passacaglia (in francese passacaille, dal termine spagnolo pasacalle, in italiano anticamente anche passacaglio, passagallo, passacagli, passacaglie; lett. passa-strada) è una forma musicale, di origine spagnola, basata sulla variazione continua su di un tenor. Il nome deriva dallo spagnolo e significa passare la calle, cioè la strada, termine che rivela la provenienza popolare da musicisti girovaghi. (it)
- パッサカリア（伊: passacaglia, 西: pasacalle, 仏: passacaille, 独: passacalia）は、主に17世紀から18世紀にかけて用いられた音楽形式の1つ。 パッサカリアはスペインに起源を持ち、スペイン語の pasear （歩く）と calle （通り）に由来している。パッサカリアは17世紀初期にはギターで和音を奏するリトルネッロ（歌の前奏・間奏などの器楽演奏部分）を意味していた。 パッサカリアに対する言及は1605年頃のスペインの文献に初めて現れる。によるギターのためのタブラチュア Nuova inventione d'intavolatura per sonare li balletti sopra la chitarra spagniuola （1606年）に収録されているパッサカリアは I-IV-V-I という和音連続である。通常の記譜法で書かれたパッサカリアの最初の例はジローラモ・フレスコバルディの『トッカータ集第2巻』（1627年）の Partite sopra passacagli である。 フランスではパッサカリア（パッサカーユ）は荘重な3拍子の器楽舞曲として扱われるようになった。しばしばロンド形式をとり、シャコンヌとの区別は曖昧となった。 (ja)
- Een passacaglia (of passacalia) is een (waarschijnlijk van een 16e-eeuwse Spaanse dans afgeleide) compositie in meestal driedelige maatsoort over een , die doorgaans eerst alleen klinkt en vervolgens herhaald wordt waarbij de boven- en middenstemmen een contrapuntische en harmonische relatie met deze basmelodie aangaan. De passacaglia als compositorisch hoogstandje is ontstaan in de barok (1600-1750) uit de gelijknamige dans. De chaconne is zeer nauw verwant aan de passacaglia. Enkele beroemde voorbeelden uit die tijd zijn: (nl)
- Passacaglia (czyt. passakalja; wł., z hiszp. pasacalle „piosenka uliczna”, od pasar „przechodzić” i calle „ulica”; fr. passacaille) – hiszpańska pieśń z towarzyszeniem gitary wykonywana na ulicy, w XVII w. – taniec w metrum trójdzielnym. (pl)
- Passacaglia (spanska, från passacalle promenera), var ursprungligen (från 1600-talet) en form av spansk gatumusik/folksång framförd till gitarrackompanjemang. Den förekommer numera i Portugal, Kuba och Argentina. Cirka 1640 blev Passacaglia en hovdans. En passacaglia som den används i konstmusik eller klassisk musik är i tre fjärdedelstakt och kännetecknas av ett bastema eller basostinato som upprepas genom hela eller större delen av stycket. Ibland tas temat upp av de andra stämmorna i kanon eller som variationer. (sv)
- Пасакалія (фр. passacaille, італ. passacaglia, ісп. pasacalle, від pasar — проходити і calle — вулиця) — спочатку іспанська пісня, а з кінця XVI століття — танець святкового або маршеподібного характеру, який виконувався на вулицях під час проводів гостей по закінченні свята. З другої половини XVII століття — як велика і розвинена музична форма переважно поліфонічного складу. Стала відомою завдяки творчості німецьких композиторів-органістів Йоганна Пахельбеля, Дітріха Букстегуде, Йоганна Себастьяна Баха, Георга Генделя. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)