"Avignon, France"@en . "Christian Ranucci (6 April 1954 \u2013 28 July 1976) was a French man convicted for the abduction and killing of an eight-year-old girl on Whit Monday 1974. Sentenced to death by beheading on 10 March 1976, he was the third-to-last person executed in France, and frequently cited as the last due to the notoriety and media frenzy over the case. Ranucci's case greatly influenced the debate over capital punishment in France after the book Le Pull-over rouge (1978) was published by former lawyer and journalist Gilles Perrault. It called Ranucci's guilt into question, and had a notable impact on public opinion, having sold over one million copies."@en . "Christian Ranucci"@pt . . . . . . . . . . . . . "Marseille"@en . . . . . . . "Christian Ranucci (Avignone, 6 aprile 1954 \u2013 Marsiglia, 28 luglio 1976) \u00E8 stato un criminale francese, condannato a morte e giustiziato nel 1976 per aver ucciso Marie-Dolor\u00E8s Rambla nel 1974. Fu il terzultimo giustiziato in Francia; successivamente la pena venne abolita. Alla vicenda, che dest\u00F2 molto scalpore all'epoca, \u00E8 stato dedicato un lungometraggio televisivo nel 2007. Ranucci fece delle ammissioni a seguito di un lungo interrogatorio, ma successivamente ritratt\u00F2, dichiarando di aver subito pesanti pressioni. Al momento del processo rifiut\u00F2 di sfruttare una strategia difensiva che avrebbe potuto salvarlo dal patibolo, preferendo invece perorare la sua innocenza sul crimine. La grazia presidenziale venne rifiutata da Val\u00E9ry Giscard d'Estaing. Prima di venire ghigliottinato, Ranucci avrebbe sussurrato ai suoi avvocati la sua ultima volont\u00E0: \u00ABR\u00E9habilitez-moi\u00BB. L'esecuzione di Ranucci, per le numerose zone d'ombra che hanno accompagnato la vicenda, per le modalit\u00E0 con cui \u00E8 stata condotta l'istruzione, per le incertezze, mai sopite, sulla sua colpevolezza, mai provata in modo del tutto convincente, fa discutere ancora oggi."@it . "Christian Ranucci"@de . "Belcod\u00E8ne"@en . "\u0420\u0430\u043D\u0443\u0447\u0447\u0438, \u041A\u0440\u0438\u0441\u0442\u0438\u0430\u043D"@ru . . . . "1974-06-05"^^ . . . "1974-06-05"^^ . "\"Le bourreau du bois de Valdonne\""@en . . . . . "Cimeti\u00E8re Saint-V\u00E9ran, Avignon"@en . . . . "2749837"^^ . . . . . "\u041A\u0440\u0438\u0441\u0442\u0438\u0430\u0301\u043D \u0420\u0430\u043D\u0443\u0447\u0447\u0438\u0301 (\u0444\u0440. Christian Ranucci, 6 \u0430\u043F\u0440\u0435\u043B\u044F 1954 \u0433\u043E\u0434\u0430 \u2014 28 \u0438\u044E\u043B\u044F 1976 \u0433\u043E\u0434\u0430) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u0441\u043A\u0438\u0439 \u043F\u0440\u0435\u0441\u0442\u0443\u043F\u043D\u0438\u043A, \u043A\u0430\u0437\u043D\u0451\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0437\u0430 \u043F\u043E\u0445\u0438\u0449\u0435\u043D\u0438\u0435 \u0438 \u0443\u0431\u0438\u0439\u0441\u0442\u0432\u043E 8-\u043B\u0435\u0442\u043D\u0435\u0439 \u0434\u0435\u0432\u043E\u0447\u043A\u0438 \u041C\u0430\u0440\u0438\u0438-\u0414\u043E\u043B\u043E\u0440\u0435\u0441 \u0420\u0430\u043C\u0431\u043B\u0430. \u0415\u0433\u043E \u0434\u0435\u043B\u043E \u0432\u044B\u0437\u0432\u0430\u043B\u043E \u0434\u0435\u0431\u0430\u0442\u044B \u043E \u0441\u043C\u0435\u0440\u0442\u043D\u043E\u0439 \u043A\u0430\u0437\u043D\u0438 \u0432\u043E \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u0438 \u043F\u043E\u0441\u043B\u0435 \u0442\u043E\u0433\u043E, \u043A\u0430\u043A \u044E\u0440\u0438\u0441\u0442 \u0438 \u0436\u0443\u0440\u043D\u0430\u043B\u0438\u0441\u0442 \u0416\u0438\u043B\u044C \u041F\u0435\u0440\u0440\u043E \u043E\u043F\u0443\u0431\u043B\u0438\u043A\u043E\u0432\u0430\u043B \u043A\u043D\u0438\u0433\u0443 \u00AB\u041A\u0440\u0430\u0441\u043D\u044B\u0439 \u043F\u0443\u043B\u043E\u0432\u0435\u0440\u00BB (1978). \u0412 \u043D\u0435\u0439 \u041F\u0435\u0440\u0440\u043E \u043E\u0441\u043F\u0430\u0440\u0438\u0432\u0430\u043B \u0432\u0438\u043D\u0443 \u0420\u0430\u043D\u0443\u0447\u0447\u0438, \u0447\u0435\u043C \u043E\u043A\u0430\u0437\u0430\u043B \u0437\u0430\u043C\u0435\u0442\u043D\u043E\u0435 \u0432\u043B\u0438\u044F\u043D\u0438\u0435 \u043D\u0430 \u043E\u0431\u0449\u0435\u0441\u0442\u0432\u0435\u043D\u043D\u043E\u0435 \u043C\u043D\u0435\u043D\u0438\u0435. \u041A\u043D\u0438\u0433\u0430 \u0432\u044B\u0437\u0432\u0430\u043B\u0430 \u0440\u0435\u0437\u043E\u043D\u0430\u043D\u0441, \u0431\u044B\u043B\u043E \u043F\u0440\u043E\u0434\u0430\u043D\u043E \u0431\u043E\u043B\u0435\u0435 1 \u043C\u0438\u043B\u043B\u0438\u043E\u043D\u0430 \u044D\u043A\u0437\u0435\u043C\u043F\u043B\u044F\u0440\u043E\u0432."@ru . "1976-07-28"^^ . . . "1976-07-28"^^ . . . . . . "Christian Ranucci"@en . . . . . . . . . . . "1124165252"^^ . . . . . "Christian Ranucci"@it . "1974-06-03"^^ . . . "Christian Ranucci (* 6. April 1954 in Avignon; \u2020 28. Juli 1976 in Marseille) war die drittletzte Person, die in Frankreich sowie in ganz Westeuropa hingerichtet wurde. Erhebliche Zweifel an seiner Schuld halten den Fall bis heute im \u00F6ffentlichen Interesse."@de . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Christian Ranucci (6 April 1954 \u2013 28 July 1976) was a French man convicted for the abduction and killing of an eight-year-old girl on Whit Monday 1974. Sentenced to death by beheading on 10 March 1976, he was the third-to-last person executed in France, and frequently cited as the last due to the notoriety and media frenzy over the case."@en . . . . . . . "Christian Ranucci, f\u00F6dd 1954, d\u00F6d 1976 (avr\u00E4ttad genom giljotinering), var en fransk brottsling, d\u00F6md till d\u00F6den och avr\u00E4ttad f\u00F6r kidnappning och mord p\u00E5 en liten flicka. Hans avr\u00E4ttning blev en av de sista tre i Frankrikes historia, d\u00E5 president Val\u00E9ry Giscard d'Estaing trots den motvilja han uttryckt mot avr\u00E4ttningar under valr\u00F6relsen 1974 valde att inte bevilja Ranuccis n\u00E5deans\u00F6kan. I juni och september 1977 avr\u00E4ttades Jerome Carrein och Hamida Djandoubi vilka blev de sista fallen efter Ranuccis."@sv . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Christian Ranucci"@sv . . "1954-04-06"^^ . . . . . . "Christian Ranucci, f\u00F6dd 1954, d\u00F6d 1976 (avr\u00E4ttad genom giljotinering), var en fransk brottsling, d\u00F6md till d\u00F6den och avr\u00E4ttad f\u00F6r kidnappning och mord p\u00E5 en liten flicka. Hans avr\u00E4ttning blev en av de sista tre i Frankrikes historia, d\u00E5 president Val\u00E9ry Giscard d'Estaing trots den motvilja han uttryckt mot avr\u00E4ttningar under valr\u00F6relsen 1974 valde att inte bevilja Ranuccis n\u00E5deans\u00F6kan. I juni och september 1977 avr\u00E4ttades Jerome Carrein och Hamida Djandoubi vilka blev de sista fallen efter Ranuccis."@sv . "34157"^^ . . . . . . . . . . . . . "Christian Ranucci"@en . . . . . . . . . . . . . "Christian Ranucci (Avignone, 6 aprile 1954 \u2013 Marsiglia, 28 luglio 1976) \u00E8 stato un criminale francese, condannato a morte e giustiziato nel 1976 per aver ucciso Marie-Dolor\u00E8s Rambla nel 1974. Fu il terzultimo giustiziato in Francia; successivamente la pena venne abolita. Alla vicenda, che dest\u00F2 molto scalpore all'epoca, \u00E8 stato dedicato un lungometraggio televisivo nel 2007."@it . . . . . . . . . . . "Christian Ranucci"@en . . . . "Christian Ranucci (* 6. April 1954 in Avignon; \u2020 28. Juli 1976 in Marseille) war die drittletzte Person, die in Frankreich sowie in ganz Westeuropa hingerichtet wurde. Erhebliche Zweifel an seiner Schuld halten den Fall bis heute im \u00F6ffentlichen Interesse."@de . "1954-04-06"^^ . . . . . . . . . . . . . . "L\u2019affaire Christian Ranucci est le proc\u00E8s m\u00E9diatis\u00E9 de Christian Ranucci (n\u00E9 le 6 avril 1954 \u00E0 Avignon et mort le 28 juillet 1976 \u00E0 Marseille), lequel s'est conclu par la condamnation \u00E0 mort et l'ex\u00E9cution de l'int\u00E9ress\u00E9 \u00E0 la prison des Baumettes pour l'enl\u00E8vement et le meurtre, le 3 juin 1974, de Marie-Dolor\u00E8s Rambla, \u00E2g\u00E9e de huit ans. Il est le premier condamn\u00E9 \u00E0 mort guillotin\u00E9 sous le septennat de Val\u00E9ry Giscard d'Estaing et l'ant\u00E9p\u00E9nulti\u00E8me en France. Il est aussi le dernier condamn\u00E9 ex\u00E9cut\u00E9 par l'ex\u00E9cuteur en chef Andr\u00E9 Obrecht. En 1978, l'\u00E9crivain et journaliste Gilles Perrault publie sur l'affaire Le Pull-over rouge, ouvrage qui va donner lieu \u00E0 une vive pol\u00E9mique sur la culpabilit\u00E9 du condamn\u00E9. Plusieurs auteurs reprendront par la suite la th\u00E8se de l'innocence de Ranucci et de l'erreur judiciaire, tandis que d'autres chercheront au contraire \u00E0 d\u00E9montrer sa culpabilit\u00E9 en s'appuyant, notamment, sur les \u00E9l\u00E9ments mat\u00E9riels rassembl\u00E9s contre lui. Concernant les avocats de l'int\u00E9ress\u00E9, leurs positions divergeaient : alors que Paul Lombard soutenait la th\u00E8se de son innocence, Andr\u00E9 Fraticelli avait, pour sa part, souhait\u00E9 plaider la culpabilit\u00E9 avec circonstances att\u00E9nuantes, car plaider l'innocence lui semblait trop risqu\u00E9 (se trouvant en contradiction avec ses confr\u00E8res, il n'avait donc pas plaid\u00E9) ; quant \u00E0 Jean-Fran\u00E7ois Le Forsonney, s'il s'est impliqu\u00E9 dans le mouvement en faveur de la du proc\u00E8s Ranucci, il n'a pas pour autant affirm\u00E9 que son client \u00E9tait innocent. Un comit\u00E9 de soutien est fond\u00E9 en 1979 afin d'obtenir la r\u00E9vision du proc\u00E8s Ranucci. Trois demandes ont \u00E9t\u00E9 d\u00E9pos\u00E9es dans ce sens, mais ont fait l'objet de rejets successifs en 1979, 1987 et 1991."@fr . . . "L\u2019affaire Christian Ranucci est le proc\u00E8s m\u00E9diatis\u00E9 de Christian Ranucci (n\u00E9 le 6 avril 1954 \u00E0 Avignon et mort le 28 juillet 1976 \u00E0 Marseille), lequel s'est conclu par la condamnation \u00E0 mort et l'ex\u00E9cution de l'int\u00E9ress\u00E9 \u00E0 la prison des Baumettes pour l'enl\u00E8vement et le meurtre, le 3 juin 1974, de Marie-Dolor\u00E8s Rambla, \u00E2g\u00E9e de huit ans. Il est le premier condamn\u00E9 \u00E0 mort guillotin\u00E9 sous le septennat de Val\u00E9ry Giscard d'Estaing et l'ant\u00E9p\u00E9nulti\u00E8me en France. Il est aussi le dernier condamn\u00E9 ex\u00E9cut\u00E9 par l'ex\u00E9cuteur en chef Andr\u00E9 Obrecht."@fr . "\u041A\u0440\u0438\u0441\u0442\u0438\u0430\u0301\u043D \u0420\u0430\u043D\u0443\u0447\u0447\u0438\u0301 (\u0444\u0440. Christian Ranucci, 6 \u0430\u043F\u0440\u0435\u043B\u044F 1954 \u0433\u043E\u0434\u0430 \u2014 28 \u0438\u044E\u043B\u044F 1976 \u0433\u043E\u0434\u0430) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u0441\u043A\u0438\u0439 \u043F\u0440\u0435\u0441\u0442\u0443\u043F\u043D\u0438\u043A, \u043A\u0430\u0437\u043D\u0451\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0437\u0430 \u043F\u043E\u0445\u0438\u0449\u0435\u043D\u0438\u0435 \u0438 \u0443\u0431\u0438\u0439\u0441\u0442\u0432\u043E 8-\u043B\u0435\u0442\u043D\u0435\u0439 \u0434\u0435\u0432\u043E\u0447\u043A\u0438 \u041C\u0430\u0440\u0438\u0438-\u0414\u043E\u043B\u043E\u0440\u0435\u0441 \u0420\u0430\u043C\u0431\u043B\u0430. \u0415\u0433\u043E \u0434\u0435\u043B\u043E \u0432\u044B\u0437\u0432\u0430\u043B\u043E \u0434\u0435\u0431\u0430\u0442\u044B \u043E \u0441\u043C\u0435\u0440\u0442\u043D\u043E\u0439 \u043A\u0430\u0437\u043D\u0438 \u0432\u043E \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u0438 \u043F\u043E\u0441\u043B\u0435 \u0442\u043E\u0433\u043E, \u043A\u0430\u043A \u044E\u0440\u0438\u0441\u0442 \u0438 \u0436\u0443\u0440\u043D\u0430\u043B\u0438\u0441\u0442 \u0416\u0438\u043B\u044C \u041F\u0435\u0440\u0440\u043E \u043E\u043F\u0443\u0431\u043B\u0438\u043A\u043E\u0432\u0430\u043B \u043A\u043D\u0438\u0433\u0443 \u00AB\u041A\u0440\u0430\u0441\u043D\u044B\u0439 \u043F\u0443\u043B\u043E\u0432\u0435\u0440\u00BB (1978). \u0412 \u043D\u0435\u0439 \u041F\u0435\u0440\u0440\u043E \u043E\u0441\u043F\u0430\u0440\u0438\u0432\u0430\u043B \u0432\u0438\u043D\u0443 \u0420\u0430\u043D\u0443\u0447\u0447\u0438, \u0447\u0435\u043C \u043E\u043A\u0430\u0437\u0430\u043B \u0437\u0430\u043C\u0435\u0442\u043D\u043E\u0435 \u0432\u043B\u0438\u044F\u043D\u0438\u0435 \u043D\u0430 \u043E\u0431\u0449\u0435\u0441\u0442\u0432\u0435\u043D\u043D\u043E\u0435 \u043C\u043D\u0435\u043D\u0438\u0435. \u041A\u043D\u0438\u0433\u0430 \u0432\u044B\u0437\u0432\u0430\u043B\u0430 \u0440\u0435\u0437\u043E\u043D\u0430\u043D\u0441, \u0431\u044B\u043B\u043E \u043F\u0440\u043E\u0434\u0430\u043D\u043E \u0431\u043E\u043B\u0435\u0435 1 \u043C\u0438\u043B\u043B\u0438\u043E\u043D\u0430 \u044D\u043A\u0437\u0435\u043C\u043F\u043B\u044F\u0440\u043E\u0432."@ru . "Baumettes Prison, Marseille, France"@en . . "Christian Ranucci (Avinh\u00E3o, 6 de abril de 1954 - Marselha, 28 de julho de 1976) foi criminoso franc\u00EAs, sendo uma das \u00FAltimas pessoas executadas na Fran\u00E7a. Ele foi condenado por sequestro e assassinato, cometido em 3 de junho de 1974, por Marie-Dolor\u00E8s Rambla, de oito anos de idade. Seu caso influenciou bastante o debate sobre a pena de morte na Fran\u00E7a depois que o livro Le Pull-over rouge (1978) foi publicado pelo ex-advogado e jornalista Gilles Perrault, que questionou a culpa de Ranucci e teve um impacto not\u00E1vel na opini\u00E3o p\u00FAblica, tendo vendido mais de 1 milh\u00E3o de c\u00F3pias."@pt . . "Affaire Christian Ranucci"@fr . "Christian Ranucci (Avinh\u00E3o, 6 de abril de 1954 - Marselha, 28 de julho de 1976) foi criminoso franc\u00EAs, sendo uma das \u00FAltimas pessoas executadas na Fran\u00E7a. Ele foi condenado por sequestro e assassinato, cometido em 3 de junho de 1974, por Marie-Dolor\u00E8s Rambla, de oito anos de idade. Seu caso influenciou bastante o debate sobre a pena de morte na Fran\u00E7a depois que o livro Le Pull-over rouge (1978) foi publicado pelo ex-advogado e jornalista Gilles Perrault, que questionou a culpa de Ranucci e teve um impacto not\u00E1vel na opini\u00E3o p\u00FAblica, tendo vendido mais de 1 milh\u00E3o de c\u00F3pias."@pt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Marie-Dolor\u00E8s Rambla, 8"@en . . . "Stones, flick knife"@en . . "0.9"^^ . "Christian Jean Gilbert Ranucci"@en . . "Ranucci's mugshot"@en . . . "Peypin"@en . . . .