http://dbpedia.org/data/Chaldean_Oracles.atom2024-03-29T11:30:40.697160ZOData Service and Descriptor Documenthttp://dbpedia.org/resource/Chaldean_Oracles2024-03-29T11:30:40.697160Z14326«Халдейські оракули» (Τα των Χαλ8αίων λόγια) — збірник гекзаметрів (близько 350 рядків за сучасними виданнями, розділені на 190 фрагментів), написані в кінці 2 ст. н. е. грецькою мовою. Відображають неоплатонічні уявлення про Божество і структуру універсуму, відмічені впливом східної теургії і магії.«Халдейські оракули», незважаючи на свою назву, не мають до історичних халдеїв ніякого відношення. Населення Римської імперії розуміло під «халдеями» представників вавилонського жрецтва, здатних через вчинення певного роду дій вступати в безпосереднє спілкування з Божеством.The Chaldean Oracles are a set of spiritual and philosophical texts widely used by Neoplatonist philosophers from the 3rd to the 6th century CE. While the original texts have been lost, they have survived in the form of fragments consisting mainly of quotes and commentary by Neoplatonist writers. They were likely to have originally formed a single mystery-poem, which may have been in part compiled, in part received via trance, by Julian the Chaldean, or more likely, his son, Julian the Theurgist in the 2nd century CE. Later Neoplatonists, such as Iamblichus and Proclus, rated them highly. The 4th-century emperor Julian (not to be confused with Julian the Chaldean or Julian the Theurgist) suggests in his Hymn to the Magna Mater that he was an initiate of the God of the Seven Rays, and was aMet de Chaldeïsche orakelen wordt verwezen naar Griekse gedichten in dactylische hexameters uit de 2e en 3e eeuw die gaan over theürgische magie. De teksten zouden (via trance) zijn gegeven door goden zoals Hecate aan een zekere Julianus de Chaldeeër of aan zijn zoon, Julianus de Theürgist. Over de precieze ontstaansgeschiedenis van de tekst en van de auteurs bestaat geen consensus, maar laat-klassieke bronnen vermelden ook andere werken van de jongere Julianus. Ze zouden volgens latere verhalen hebben geleefd ten tijde van Apuleius, Apollonius van Tyana en keizers Trajanus en Marcus Aurelius. 'Chaldeïsch' verwijst naar Mesopotamië, en de gedichten worden pas in de late oudheid zo genoemd om de inhoud ervan te associëren met gereputeerde wijsheidsliteratuur uit het oosten. Daarvoor werden ze door auteurs kortweg aangeduid als ta logia ('de orakelen') of ta hiera logia ('de heilige orakelen'). Van de Chaldeïsche orakelen resten 226 fragmenten dankzij citaten in het werk van diverse auteurs, met name de neoplatonisten Damascius en Proclus, en de Byzantijn Michaël Psellus, maar noties zijn tevens overgeleverd in de werken van platonisch georiënteerde christenen als Arnobius, en Synesius. Naast Proclus schreven ook neoplatonisten Jamblichus, Porphyrius en Psellus commentaren op de Orakelen, maar die zijn op het werk van Psellus na verloren gegaan. In de vroegmoderne tijd vond een heropleving van esoterisch gedachtegoed, waaronder theürgie, plaats. Zo gebruikten (neo-)platonisten en esoterici als Plethon, Marsilio Ficino en Giovanni Pico de Orakels in hun eclectische filosofie die een herwaardering en herinterpretatie inhield van pre-christelijk gedachtegoed van esoterische en filosofische aard.La Ĥaldeaj Orakoloj (greke: Χαλδαϊκά λογία) estas kolekto da orakoloj eltiritaj el diaĵoj teŭrgie (per supera magio), publikigita greklingve, ĉirkaŭ 170, epoke de la romia imperiestro Marko Aŭrelio permane de Juliano la Teŭrgiulo, la unua kiu estis ĝuste nomata “teŭrgiulo”;li estis filo de . De tiu verko restas nur fragmentoj kaj atestaĵoj. Ĉi-kaze “ĥaldea” signifas “magia, okulta” . La libro, same kiel la profetiaj grekaj verkoj, estas redaktita en . Ĝi prezentĝas kiel kolekto de orakolaj revelacioj. La libro estis lekcie komentita de Porfirio el Tiro, Proklo, , Gemisto Pletono, Damascius, ...Wyrocznie chaldejskie – powstały w II wieku, niezachowany do czasów współczesnych, zbiór wierszowanych utworów o charakterze religijno-mistycznym. Autorstwo Wyroczni chaldejskich przypisywano żyjącym za czasów Marka Aureliusza bliżej nieznanym Julianowi Chaldejczykowi i jego synowi Julianowi Teurgowi. Zawierały one metafizyczne nauki wypływające z neopitagorejskiej interpretacji filozofii Platona. Wyrocznie chaldejskie cieszyły się dużą popularnością wśród neoplatoników, którzy traktowali je niekiedy wręcz jako księgi święte.«Халдейські оракули» (Τα των Χαλ8αίων λόγια) — збірник гекзаметрів (близько 350 рядків за сучасними виданнями, розділені на 190 фрагментів), написані в кінці 2 ст. н. е. грецькою мовою. Відображають неоплатонічні уявлення про Божество і структуру універсуму, відмічені впливом східної теургії і магії.«Халдейські оракули», незважаючи на свою назву, не мають до історичних халдеїв ніякого відношення. Населення Римської імперії розуміло під «халдеями» представників вавилонського жрецтва, здатних через вчинення певного роду дій вступати в безпосереднє спілкування з Божеством.Ĥaldeaj OrakolojOracles chaldaïquesLa Ĥaldeaj Orakoloj (greke: Χαλδαϊκά λογία) estas kolekto da orakoloj eltiritaj el diaĵoj teŭrgie (per supera magio), publikigita greklingve, ĉirkaŭ 170, epoke de la romia imperiestro Marko Aŭrelio permane de Juliano la Teŭrgiulo, la unua kiu estis ĝuste nomata “teŭrgiulo”;li estis filo de . De tiu verko restas nur fragmentoj kaj atestaĵoj. Ĉi-kaze “ĥaldea” signifas “magia, okulta” . La libro, same kiel la profetiaj grekaj verkoj, estas redaktita en . Ĝi prezentĝas kiel kolekto de orakolaj revelacioj. Laŭ la bizanca pensisto , la scenejo estus tiu: Juliano patro, , engaĝiĝas por ke la filo, Juliano la Teŭrgiulo, renkontu la animon de Platono kiun li demandu (kaj la respondoj estus la konsiderita libro de orakoloj). Laŭ hipotezo pli aŭdaca, venanta de specialisto pri la filozofio de Proklo, la orakoloj estus sentencoj de la animo de Platono, komunikana kun la animo de la Juliano filo, kaj komentanta sian Timeon.. La libro estis lekcie komentita de Porfirio el Tiro, Proklo, , Gemisto Pletono, Damascius, ...Oráculos caldeosLes Oracles chaldaïques (Χαλδαϊκά λογία) ou Oracles chaldéens sont un recueil d'oracles de théurgie (magie supérieure), publié en grec vers 170 par Julien le Théurge, le premier à être nommé « théurge », et fils de Julien le Chaldéen. Il n'en reste que des fragments et des témoignages. Le terme "Chaldéen" et son synonyme plus ancien "chaldaïque", signifiant « relatif à la Chaldée » (l’ancienne Babylonie), une région de l’antique Proche-Orient, ont pris ici par extension un sens découlant du contenu du recueil, celui de magique, occulte. Le livre, comme les ouvrages prophétiques grecs, est écrit en hexamètres dactyliques. Il se présente comme un recueil de révélations oraculaires. Selon Psellos, le scénario serait le suivant : Julien père (Julien le Chaldéen) essaie d'amener son fils (Julien fils, Julien le Théurge) à atteindre l'âme de Platon, qu'il interroge. Selon une hypothèse plus audacieuse encore, venant de Henri Dominique Saffrey, il s'agirait de médiumnisme et de platonisme : les Oracles chaldaïques seraient une transposition du Timée de Platon, et les oracles seraient les réponses faites par l'âme de Platon à l'âme de Julien le Théurge conduit par son père Julien le Chaldéen. Le livre a été commenté par Porphyre de Tyr, Proclos, Psellos, Gémiste Pléthon, Damascios, Michel Italikos.Chaldäische Orakel (griechisch λόγια Χαλδαικά lógia Chaldaiká) ist eine erstmals im 5. Jahrhundert bezeugte Bezeichnung für ein antikes religiöses Lehrgedicht (oder eine Sammlung von Gedichten) in griechischer Sprache. Es behandelt die Kosmologie und die Seelenlehre unter dem Gesichtspunkt der angestrebten Erlösung und gibt Verhaltensregeln und Anweisungen für die Theurgie, mit der die Erlösung erlangt werden soll. Die Orakel standen in den Kreisen, in denen sie als authentische Offenbarungen von Göttern galten, in höchstem Ansehen.Chaldäische OrakelChaldean OraclesChaldeïsche orakelen30871590Халдейские оракулыMet de Chaldeïsche orakelen wordt verwezen naar Griekse gedichten in dactylische hexameters uit de 2e en 3e eeuw die gaan over theürgische magie. De teksten zouden (via trance) zijn gegeven door goden zoals Hecate aan een zekere Julianus de Chaldeeër of aan zijn zoon, Julianus de Theürgist. Over de precieze ontstaansgeschiedenis van de tekst en van de auteurs bestaat geen consensus, maar laat-klassieke bronnen vermelden ook andere werken van de jongere Julianus. Ze zouden volgens latere verhalen hebben geleefd ten tijde van Apuleius, Apollonius van Tyana en keizers Trajanus en Marcus Aurelius. 'Chaldeïsch' verwijst naar Mesopotamië, en de gedichten worden pas in de late oudheid zo genoemd om de inhoud ervan te associëren met gereputeerde wijsheidsliteratuur uit het oosten. Daarvoor werden «Халдейские оракулы» (греч. Τα των Χαλδαίων λόγια: от халдеи и оракул) — восстанавливаемый по цитатам более поздних авторов текст последней четверти II века, сакрализировавший платонизм в его среднеплатонической традиции. Представляет собой собрание гекзаметров (ок. 350 строк по современным изданиям, разделённые на 190 фрагментов).Les Oracles chaldaïques (Χαλδαϊκά λογία) ou Oracles chaldéens sont un recueil d'oracles de théurgie (magie supérieure), publié en grec vers 170 par Julien le Théurge, le premier à être nommé « théurge », et fils de Julien le Chaldéen. Il n'en reste que des fragments et des témoignages. Le terme "Chaldéen" et son synonyme plus ancien "chaldaïque", signifiant « relatif à la Chaldée » (l’ancienne Babylonie), une région de l’antique Proche-Orient, ont pris ici par extension un sens découlant du contenu du recueil, celui de magique, occulte.Gli Oracoli caldaici sono una raccolta di rivelazioni sapienziali appartenenti alla tradizione misterica greco-romana realizzata probabilmente alla fine del II secolo d.C. da Giuliano il Teurgo. Immagine stilizzata del Sole, fulcro della sapienza caldaica.Chaldäische Orakel (griechisch λόγια Χαλδαικά lógia Chaldaiká) ist eine erstmals im 5. Jahrhundert bezeugte Bezeichnung für ein antikes religiöses Lehrgedicht (oder eine Sammlung von Gedichten) in griechischer Sprache. Es behandelt die Kosmologie und die Seelenlehre unter dem Gesichtspunkt der angestrebten Erlösung und gibt Verhaltensregeln und Anweisungen für die Theurgie, mit der die Erlösung erlangt werden soll. Die Orakel standen in den Kreisen, in denen sie als authentische Offenbarungen von Göttern galten, in höchstem Ansehen.Se llama oráculos caldeos a unos textos fragmentarios del siglo II d. C. consistentes principalmente en comentarios griegos a un único poema (que pueden haber sido compilaciones de varias fuentes oraculares, a juzgar por los cambios de tema aleatorios) que se cree procede de la región de Caldea (centro de Mesopotamia, incluida Babilonia). Parecen ser una combinación sincrética de elementos neoplatónicos con otros de origen persa o babilónico. Filósofos griegos, como Proclo y Yámblico, los tenían en alta estima. Cuando los Padres de la Iglesia y otros escritores de la Antigüedad Tardía aluden a «los caldeos», se refieren probablemente a esta tradición. Un análisis de los oráculos caldeos demuestra una similitud con las enseñanzas neoplatónicas de la época: el esquema metafísico de los oráculos caldeos comienza con una deidad absolutamente trascendente llamada Padre, con quien reside el Poder o dynamis, un principio productivo del que parece proceder el Intelecto. Este Intelecto tiene una doble función: contemplar las Formas del dominio puramente intelectual del Padre, y fabricar y gobernar el dominio material. En esta última función el Intelecto es Hécate.[cita requerida] De Hécate procede el Mundo-Alma, del que a su vez emana la materia y el orden de la Naturaleza, gobernadora del dominio sublunar De la Naturaleza procede el Destino, que capaz de esclavizar la parte inferior del alma humana. El objetivo de la existencia humana es entonces purificar el alma inferior de todo contacto con la Naturaleza y el Destino llevando una vida de austeridad y contemplación. La iniciación se logra mediante un ascenso a través de las esferas, durante la cual el alma se deshace de varios aspectos de su parte inferior, y se convierte en intelecto puro.[cita requerida] En esta función de barrera, o más apropiadamente «alma», Hécate separa dos «fuegos», esto es, el fuego puramente intelectual del Padre y el fuego material del que se creó el cosmos, y media toda la divina influencia sobre el dominio inferior.[cita requerida]En la base de todo está la Materia creada, hecha por el Intelecto Demiúrgico. La materia más alejada del Dios Altísimo (el Primer Padre o Uno) era considerada una densa cáscara desde la que el alma iluminada debe surgir, desprendiéndose de sus prendas corporales. Se recomienda una combinación de conducta ascética y ritual correcto para liberar el alma de la reclusión y las limitaciones de la materia, y para defenderla contra los poderes demoníacos que acechan en algunos de los reinos entre los Dioses y los mortales.Se llama oráculos caldeos a unos textos fragmentarios del siglo II d. C. consistentes principalmente en comentarios griegos a un único poema (que pueden haber sido compilaciones de varias fuentes oraculares, a juzgar por los cambios de tema aleatorios) que se cree procede de la región de Caldea (centro de Mesopotamia, incluida Babilonia). Parecen ser una combinación sincrética de elementos neoplatónicos con otros de origen persa o babilónico. Filósofos griegos, como Proclo y Yámblico, los tenían en alta estima. Cuando los Padres de la Iglesia y otros escritores de la Antigüedad Tardía aluden a «los caldeos», se refieren probablemente a esta tradición.The Chaldean Oracles are a set of spiritual and philosophical texts widely used by Neoplatonist philosophers from the 3rd to the 6th century CE. While the original texts have been lost, they have survived in the form of fragments consisting mainly of quotes and commentary by Neoplatonist writers. They were likely to have originally formed a single mystery-poem, which may have been in part compiled, in part received via trance, by Julian the Chaldean, or more likely, his son, Julian the Theurgist in the 2nd century CE. Later Neoplatonists, such as Iamblichus and Proclus, rated them highly. The 4th-century emperor Julian (not to be confused with Julian the Chaldean or Julian the Theurgist) suggests in his Hymn to the Magna Mater that he was an initiate of the God of the Seven Rays, and was an adept of its teachings. When Christian Church Fathers or other Late Antiquity writers credit "the Chaldeans", they are probably referring to this tradition. An analysis of the Chaldean Oracles demonstrates an inspiration for contemporary gnostic teachings: fiery emanations initiate from the transcendental First Paternal Intellect, from whom the Second Intellect, the Demiurge comprehends the cosmos as well as himself. Within the First Intellect, a female Power, designated Hecate, is, like Sophia, the mediating World-Soul. At the base of all exists created Matter, made by the Demiurgic Intellect. The matter farthest from the Highest God (First Father / Intellect) was considered a dense shell from which the enlightened soul must emerge, shedding its bodily garments. A combination of ascetic conduct and correct ritual are recommended to free the soul from the confines of matter and limitations, and to defend it against the demonic powers lurking in some of the realms between Gods and mortals.«Халдейские оракулы» (греч. Τα των Χαλδαίων λόγια: от халдеи и оракул) — восстанавливаемый по цитатам более поздних авторов текст последней четверти II века, сакрализировавший платонизм в его среднеплатонической традиции. Представляет собой собрание гекзаметров (ок. 350 строк по современным изданиям, разделённые на 190 фрагментов).1118083597Wyrocznie chaldejskie – powstały w II wieku, niezachowany do czasów współczesnych, zbiór wierszowanych utworów o charakterze religijno-mistycznym. Autorstwo Wyroczni chaldejskich przypisywano żyjącym za czasów Marka Aureliusza bliżej nieznanym Julianowi Chaldejczykowi i jego synowi Julianowi Teurgowi. Zawierały one metafizyczne nauki wypływające z neopitagorejskiej interpretacji filozofii Platona. Wyrocznie chaldejskie cieszyły się dużą popularnością wśród neoplatoników, którzy traktowali je niekiedy wręcz jako księgi święte.Oracoli caldaiciХалдейські оракулиWyrocznie chaldejskieGli Oracoli caldaici sono una raccolta di rivelazioni sapienziali appartenenti alla tradizione misterica greco-romana realizzata probabilmente alla fine del II secolo d.C. da Giuliano il Teurgo. Immagine stilizzata del Sole, fulcro della sapienza caldaica.