| rdfs:comment
| - Les pedres de Spirit Pond són tres pedres que es pensava que contenien inscripcions rúniques a Phippsburg (Maine) trobades en 1971 per Walter J. Elliott, Jr., un fuster nascut a Bath, Maine. Les pedres, allotjades habitualment al , són àmpliament desacreditades com a falsificació o frau. Si fossin autèntiques, podrien ser una evidència més de contactes transoceànics precolombins i de la exploració nòrdica d'Amèrica. (ca)
- The Spirit Pond runestones are three stones with alleged runic inscriptions, found at Spirit Pond in Phippsburg, Maine in 1971 by a Walter J. Elliott, Jr., a carpenter born in Bath, Maine. The stones, currently housed at the Maine State Museum, are widely dismissed as a hoax or a fraud. If authentic, they would be evidence of pre-Columbian trans-oceanic contact and Norse colonization of the Americas. (en)
- Kamienie runiczne ze Spirit Pond – trzy rzekome kamienie runiczne, mające być pamiątką po podróżach wikingów do Winlandii, odkryte w 1971 roku w amerykańskim stanie Maine. Przez runologów uznawane są za niezbyt wprawne fałszerstwo. (pl)
- De Spiritpond runenstenen zijn drie stenen met runeninscripties, zogenaamd gevonden op Spirit Pond in , Maine in 1971 door een , een timmerman geboren in Bath, Maine. De stenen, die momenteel gehuisvest zijn in de Maine State Museum, worden op grote schaal afgedaan als een hoax of fraude. Als deze authentiek zouden zijn, zijn ze een bewijs van precolumbiaanse transoceanische contact en de Noorse kolonisatie van de Amerika's. (nl)
|
| has abstract
| - Les pedres de Spirit Pond són tres pedres que es pensava que contenien inscripcions rúniques a Phippsburg (Maine) trobades en 1971 per Walter J. Elliott, Jr., un fuster nascut a Bath, Maine. Les pedres, allotjades habitualment al , són àmpliament desacreditades com a falsificació o frau. Si fossin autèntiques, podrien ser una evidència més de contactes transoceànics precolombins i de la exploració nòrdica d'Amèrica. (ca)
- The Spirit Pond runestones are three stones with alleged runic inscriptions, found at Spirit Pond in Phippsburg, Maine in 1971 by a Walter J. Elliott, Jr., a carpenter born in Bath, Maine. The stones, currently housed at the Maine State Museum, are widely dismissed as a hoax or a fraud. If authentic, they would be evidence of pre-Columbian trans-oceanic contact and Norse colonization of the Americas. (en)
- De Spiritpond runenstenen zijn drie stenen met runeninscripties, zogenaamd gevonden op Spirit Pond in , Maine in 1971 door een , een timmerman geboren in Bath, Maine. De stenen, die momenteel gehuisvest zijn in de Maine State Museum, worden op grote schaal afgedaan als een hoax of fraude. Als deze authentiek zouden zijn, zijn ze een bewijs van precolumbiaanse transoceanische contact en de Noorse kolonisatie van de Amerika's. In tegenstelling tot de prehistorische monumentale runestenen opgeworpen in Scandinavië, zijn deze runenstenen kleine objecten, vergelijkbaar met middeleeuwse runen handschriften. Een soortgelijke steen is de authentieke Runensteen van Kingigtorssuaq gevonden in Groenland in 1824. Van de drie stenen, bevat er één een totaal van 15 regels tekst aan twee kanten. De "kaart runesteen" bevat een kaart met enkele inscriptie, in verschillende kranten stelt voor dat de kaart het landschap zichtbaar vanaf de 1075 meter hoge Witte Berg toont, het hoogste punt in de nabijheid van de Spirit Pond, of de noordpunt van Newfoundland. De inscripties bevatten meerdere gevallen van het gebruik van cijfers in Arabisch context. Het nummer 1011 op de inscriptie (weergegeven als "011") is geïnterpreteerd als een datum, wat leidt tot speculatie dat de stenen een onderdeel zijn van de expeditie van Thorfinn Karlsefni. Taalkundige analyse wijst echter op een latere datum. De eerste die de stenen wetenschappelijk onderzocht is prof. . In 1974, na het vertalen van de runen, vond hij de gebruikte runen en de taal van de inscriptie in strijd te zijn met 11e eeuw Oudnoors. Hij concludeerde dat de inscripties waarschijnlijk werden gemaakt na 1932. Amateur-onderzoekers zijn sympathieker geweest ten opzichte van de middeleeuwse oorsprong van de stenen. , en een groep enthousiastelingen die pleiten voor een wijdverspreide aanwezigheid van Vikingen in Noord-Amerika, suggereert dat de runen afkomstig zijn uit het midden van de 14e eeuw, hoewel het onduidelijk is hoe Carlson deze datum heeft verkregen. De amateur runeliefhebber Richard Nielsen hanteert 1401 als meer precieze datering. Vertaling van de Spiritpond inscripties is op zich een uitdaging; onderzoekers kunnen het eens worden over slechts 80% van de tekst. Suzanne Carlson beweert dat de stenen een verhaal vertellen van een plotselinge storm en angstig Vikingen proberen te redden van hun schip "de schuimende armen van Aegir, god van de zee." (nl)
- Kamienie runiczne ze Spirit Pond – trzy rzekome kamienie runiczne, mające być pamiątką po podróżach wikingów do Winlandii, odkryte w 1971 roku w amerykańskim stanie Maine. Przez runologów uznawane są za niezbyt wprawne fałszerstwo. Rzekomym znalazcą kamieni miał być stolarz z Maine, Walter Elliott. Miały się one znajdować nad brzegiem rzeki Morse koło Popham Beach w Phippsburgu. Elliott nawiązał kontakt z kustoszem lokalnego muzeum, wraz z którym wystąpili do ekspertów od napisów runicznych o opinię na temat znalezisk. Ci jednogłośnie stwierdzili, że rzekome kamienie runiczne są fałszerstwem. W międzyczasie miejscowe władze, powołując się na fakt, iż Elliott miał znaleźć kamienie na ziemi stanowej, wystąpiły o ich wydanie. Wywiązał się spór, znalazca domagał się bowiem wypłacenia honorarium i na pewien czas nawet ponownie zakopał kamienie. Ostatecznie zawarto ugodę i, po wypłaceniu Elliottowi kwoty 4,5 tys. dolarów, rzekome znaleziska trafiły na ekspozycję do muzeum stanowego w Auguście. Na wszystkich trzech kamieniach wyryte są znaki runiczne, trzeci zawiera także schematyczną mapę okolic Popham Beach. Napisy zawierają różnorakie słowa oraz anachroniczne cyfry stylizowane na arabskie, którymi zapisano daty 1010 i 1011. W opisie mapy znajdują się nazwy Hóp i Vínland, znane z sag winlandzkich. Sam Elliott utrzymywał, iż Winlandia leżała właśnie w rejonie dzisiejszego Maine. Zdaniem specjalistów napisy na kamieniach są współczesne i zostały wyryte elektrycznym narzędziem do wykonywania stalorytów. Sam język inskrypcji jest niehistoryczny, wyłącznie stylizowany na staroislandzki. W miejscu rzekomego odkrycia kamieni nie znaleziono także żadnych pozostałości mogących świadczyć o obecności wikingów w tym rejonie. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
