| rdfs:comment
| - Ein Bußbuch (Bußordnung, Bußspiegel, Beichtbuch, Liber Poenitentialis) ist ein Verzeichnis von Kirchenregeln, die das Sakrament der Buße, wie es von der katholischen Kirche verstanden wird, betrifft. Bußbücher wurden zuerst im 6. Jahrhundert von keltischen Mönchen in Irland entwickelt. Sie enthielten eine Liste von Sünden und die dafür vorgeschriebenen Strafen, die jeweils als angemessen galten. Damit dienten sie als Handbücher für Beichtväter. Auf dem im Jahre 829 wurden Bußbücher verdammt und ihre Verbrennung wurde angeordnet. Dennoch wurden über einen begrenzten Zeitraum hinweg weiterhin Bußbücher in Auftrag gegeben und verfasst. (de)
- Una penitencial es un libro o conjunto de reglas de la iglesia concernientes al sacramento cristiano de la penitencia , una "nueva forma de reconciliación con Dios" [1] que fue desarrollada por primera vez por los monjes celtas en Irlanda en el siglo VI d. Consistía en una lista de los pecados y las penitencias apropiadas prescritas para ellos, y servía como un tipo de manual para los confesores. (es)
- A penitential is a book or set of church rules concerning the Christian sacrament of penance, a "new manner of reconciliation with God" that was first developed by Celtic monks in Ireland in the sixth century AD. It consisted of a list of sins and the appropriate penances prescribed for them, and served as a type of manual for confessors. (en)
- Penitenciál neboli zpovědní kniha je středověká příručka pro kněží, která obsahuje seznam hříšných jednání spolu s údajem o tom, jaké pokání má být za dotyčný hřích uloženo. První penitenciály vznikly v 6. století v Irsku, odkud se díky iroskotským misiím rozšířily do velké části Evropy (ve franckých zemích už od konce 6. století, v Anglii koncem 7. století, v Itálii patrně v 8. století a na Pyrenejském poloostrově na počátku 9. století). Na Velké Moravě před rokem 867 vznikl staroslověnsky psaný Velkomoravský penitenciál, v Čechách v polovině 11. století penitenciál označovaný jako Někotoraja zapověď. Z poloviny 12. století pocházející Homiliář opatovický obsahuje penitenciál ve své poslední části. Penitenciály se používaly zhruba do 15. století. V pravoslaví jsou obdobou penitenciálů pří (cs)
- Un pénitentiel est un livre rédigé à l’intention du clergé, pour guider les clercs dans l’administration du sacrement de pénitence. Entre le VIIe et le XIIe siècle les pénitentiels forment une longue tradition de textes, qui sont copiés, modifiés mais qui restent très répétitifs. L’un des plus connus est le pénitentiel de Burchard de Worms (1000-1025). Il existe cependant deux types de pénitentiels avec des destinataires différents, les pénitentiels dit monastiques qui se rattachent à la règle monastique et à l’encadrement des mœurs des clercs et les pénitentiels destinés aux laïcs. (fr)
- Un libro penitenziale è un libro o un insieme di regole della Chiesa cristiana riguardanti il sacramento della penitenza in uso in particolare durante il Medioevo. Sviluppato per la prima volta dai monaci irlandesi nel VI secolo d.C. consisteva in un elenco dei peccati associati alle opportune penitenze prescritte per loro. Utilizzati prevalentemente per evitare disuguaglianze nei trattamenti servivano anche come manuale per i confessori. Iniziarono ad essere utilizzati quando il tradizionale metodo di espiazione dei peccati utilizzato nell'età antica del cristianesimo, ovvero la confessione pubblica e irripetibile, andò in disuso per la difficoltà di applicazione e la rigidità. Agli inizi del XI secolo il vescovo Burcardo di Worms fu l'autore di un penitenziale, chiamato Corrector, che eb (it)
- Penitencjały (łac. Libri Poenitentiales, Księgi Pokutne) – to księgi występujące we wczesnym średniowieczu, zawierające praktyczne wskazania dla spowiedników odnośnie do tego, jaką mają nakładać pokutę. Zawierały katalog grzechów i odpowiadający im rodzaj pokuty, tzw. taryfę pokutną. Były zazwyczaj dziełem anonimowym, czasem przypisywano im patronat jakiejś znaczącej postaci. Twórcami ich byli mnisi, duchowni, szczególnie gorliwi spowiednicy. Naśladowali takich znanych autorów jak Finian z Clonard (470-549) – penitencjał nazwany jego imieniem jest najstarszym dziś zachowanym – Kolumban (521-597), Beda Czcigodny (672-735), Egbert (zm. 766). Przekazywali w penitencjałach jakiej poddawali pokucie wiernych, za grzechy, których się dopuścili. (pl)
- En bothandbok eller botbok (liber pœnitentialis, penitentialbok) är en bok som skall stödja de katolska prästerna till att lyckas få de biktande att våga vara ärliga och uppriktiga. Denna typ av bok började skrivas under 1200-talet av främst dominikaner och franciskaner. (sv)
|
| has abstract
| - Penitenciál neboli zpovědní kniha je středověká příručka pro kněží, která obsahuje seznam hříšných jednání spolu s údajem o tom, jaké pokání má být za dotyčný hřích uloženo. První penitenciály vznikly v 6. století v Irsku, odkud se díky iroskotským misiím rozšířily do velké části Evropy (ve franckých zemích už od konce 6. století, v Anglii koncem 7. století, v Itálii patrně v 8. století a na Pyrenejském poloostrově na počátku 9. století). Na Velké Moravě před rokem 867 vznikl staroslověnsky psaný Velkomoravský penitenciál, v Čechách v polovině 11. století penitenciál označovaný jako Někotoraja zapověď. Z poloviny 12. století pocházející Homiliář opatovický obsahuje penitenciál ve své poslední části. Penitenciály se používaly zhruba do 15. století. V pravoslaví jsou obdobou penitenciálů příručky zvané . (cs)
- Ein Bußbuch (Bußordnung, Bußspiegel, Beichtbuch, Liber Poenitentialis) ist ein Verzeichnis von Kirchenregeln, die das Sakrament der Buße, wie es von der katholischen Kirche verstanden wird, betrifft. Bußbücher wurden zuerst im 6. Jahrhundert von keltischen Mönchen in Irland entwickelt. Sie enthielten eine Liste von Sünden und die dafür vorgeschriebenen Strafen, die jeweils als angemessen galten. Damit dienten sie als Handbücher für Beichtväter. Auf dem im Jahre 829 wurden Bußbücher verdammt und ihre Verbrennung wurde angeordnet. Dennoch wurden über einen begrenzten Zeitraum hinweg weiterhin Bußbücher in Auftrag gegeben und verfasst. (de)
- Un pénitentiel est un livre rédigé à l’intention du clergé, pour guider les clercs dans l’administration du sacrement de pénitence. Entre le VIIe et le XIIe siècle les pénitentiels forment une longue tradition de textes, qui sont copiés, modifiés mais qui restent très répétitifs. L’un des plus connus est le pénitentiel de Burchard de Worms (1000-1025). Il existe cependant deux types de pénitentiels avec des destinataires différents, les pénitentiels dit monastiques qui se rattachent à la règle monastique et à l’encadrement des mœurs des clercs et les pénitentiels destinés aux laïcs. Les pénitentiels utilisés dans le cadre de la pénitence tarifée sont de taille variables. Ils consistent en une liste ou un interrogatoire, où chaque péché est décrit (plus ou moins en détail) et est suivi de la pénitence à effectuer pour être pardonné. Les péchés dans les pénitentiels sont divers : vol, abus physique, homicide, parjure, idolâtrie et pratiques païennes, sexualité déviante, moralité conjugale, manquements aux principes et aux devoirs chrétiens, ébriété, etc. Ces pénitentiels ont une importance forte dans la mise en place d'une norme dans les pratiques quotidiennes des chrétiens. (fr)
- Una penitencial es un libro o conjunto de reglas de la iglesia concernientes al sacramento cristiano de la penitencia , una "nueva forma de reconciliación con Dios" [1] que fue desarrollada por primera vez por los monjes celtas en Irlanda en el siglo VI d. Consistía en una lista de los pecados y las penitencias apropiadas prescritas para ellos, y servía como un tipo de manual para los confesores. (es)
- A penitential is a book or set of church rules concerning the Christian sacrament of penance, a "new manner of reconciliation with God" that was first developed by Celtic monks in Ireland in the sixth century AD. It consisted of a list of sins and the appropriate penances prescribed for them, and served as a type of manual for confessors. (en)
- Penitencjały (łac. Libri Poenitentiales, Księgi Pokutne) – to księgi występujące we wczesnym średniowieczu, zawierające praktyczne wskazania dla spowiedników odnośnie do tego, jaką mają nakładać pokutę. Zawierały katalog grzechów i odpowiadający im rodzaj pokuty, tzw. taryfę pokutną. Były zazwyczaj dziełem anonimowym, czasem przypisywano im patronat jakiejś znaczącej postaci. Twórcami ich byli mnisi, duchowni, szczególnie gorliwi spowiednicy. Naśladowali takich znanych autorów jak Finian z Clonard (470-549) – penitencjał nazwany jego imieniem jest najstarszym dziś zachowanym – Kolumban (521-597), Beda Czcigodny (672-735), Egbert (zm. 766). Przekazywali w penitencjałach jakiej poddawali pokucie wiernych, za grzechy, których się dopuścili. Pierwsze penitencjały z VI i VII wieku pochodzą z Wysp Brytyjskich. Od VII w. obserwuje się rozkwit penitencjałów. Jedne dalej powstawały na Wyspach, do nich należy z przełomu VII i VIII wieku. Inne już na kontynencie. Ten rodzaj pokuty stopniowo zastąpił dawną kościelną pokutę publiczną, która w tym czasie przeżywała wielki kryzys. Praktykę pokuty taryfowej w XII w. zastąpiła obecna do dziś spowiedź, jako wyznanie grzechów. (pl)
- Un libro penitenziale è un libro o un insieme di regole della Chiesa cristiana riguardanti il sacramento della penitenza in uso in particolare durante il Medioevo. Sviluppato per la prima volta dai monaci irlandesi nel VI secolo d.C. consisteva in un elenco dei peccati associati alle opportune penitenze prescritte per loro. Utilizzati prevalentemente per evitare disuguaglianze nei trattamenti servivano anche come manuale per i confessori. Iniziarono ad essere utilizzati quando il tradizionale metodo di espiazione dei peccati utilizzato nell'età antica del cristianesimo, ovvero la confessione pubblica e irripetibile, andò in disuso per la difficoltà di applicazione e la rigidità. Agli inizi del XI secolo il vescovo Burcardo di Worms fu l'autore di un penitenziale, chiamato Corrector, che ebbe una grande diffusione e servì da base per i successivi. (it)
- En bothandbok eller botbok (liber pœnitentialis, penitentialbok) är en bok som skall stödja de katolska prästerna till att lyckas få de biktande att våga vara ärliga och uppriktiga. Denna typ av bok började skrivas under 1200-talet av främst dominikaner och franciskaner. Bothandböcker började användas på 600-talet och vore dels av kyrkan godkända, dels privata. De innehåller bestämmelser angående gottgörelse för olika synder. Sådana gottgörelser är fastor, olika slags späkningar, böner, allmosor, vallfärder med mera. Via anglosaxiska missionärer infördes bothandböckerna på kontinenten. Bestämmelserna i dessa som från början var mycket stränga lindrades efterhand. En av de viktigaste böckerna skrevs av katalanen, och dominikanen, Raimund av Peñafort och heter Summa de casibus poenitentie, eller på svenska Översikt över olika fall inom boten. Den kom ut första gången under 1220-talet, och utkom sedan flera gånger under de följande århundradena, varav en av de viktigaste utgåvorna var den 1603, när Peñaforts kanoniserades. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
