Neo-bop (also called neotraditionalist) refers to a style of jazz that gained popularity in the 1980s among musicians who found greater aesthetic affinity for acoustically based, swinging, melodic forms of jazz than for free jazz and jazz fusion that had gained prominence in the 1960s and 1970s. Neo-bop is distinct from previous bop music due to the influence of trumpeter Wynton Marsalis, who popularized the genre as an artistic and academic endeavor opposed to the countercultural developments of the beat generation.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Neo-bop (en)
- Neobop (de)
- Néo-bop (fr)
- Neo-bop (nl)
|
| rdfs:comment
| - Mit Neobop wird eine Stilrichtung des Jazz bezeichnet, die als Folge des wiederkehrenden Interesses am Bebop und Hardbop ab dem Ende der 1970er entstanden ist. (de)
- Neo-bop (also called neotraditionalist) refers to a style of jazz that gained popularity in the 1980s among musicians who found greater aesthetic affinity for acoustically based, swinging, melodic forms of jazz than for free jazz and jazz fusion that had gained prominence in the 1960s and 1970s. Neo-bop is distinct from previous bop music due to the influence of trumpeter Wynton Marsalis, who popularized the genre as an artistic and academic endeavor opposed to the countercultural developments of the beat generation. (en)
- Le néo-bop est un courant éphémère de jazz né en 1954 et surtout apparenté au quintette de Max Roach (batterie) et de Clifford Brown (trompette). Ce néo-bop est à mi-chemin entre le Hard-bop et Cool Jazz. (fr)
- Neo-bop, neo bop of neobop is een moderne jazz-stijl die voortgekomen is uit de bebop. Neo-bop is ontstaan aan het begin van de jaren 1980. Als reactie op de avant-gardistische free jazz en de gepopulariseerde jazz fusion die zo kenmerkend zijn voor de jaren 1970 grepen jonge jazzmuzikanten terug op de ritmes en de harmonie van de bebop en hard bop. Omdat ook het gebruik van elementen uit de modale en free jazz niet geschuwd werden, is de stijl niet gewoon bebop of hard bop, maar nieuwe bop gaan heten. (nl)
|
| foaf:name
| |
| name
| |
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| stylistic origins
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| caption
| - Joshua Redman Quartet in 2018 (en)
|
| etymology
| - From "bop," "neo" referring to its revival (en)
|
| instruments
| |
| other names
| - Neotraditionalist jazz (en)
|
| has abstract
| - Mit Neobop wird eine Stilrichtung des Jazz bezeichnet, die als Folge des wiederkehrenden Interesses am Bebop und Hardbop ab dem Ende der 1970er entstanden ist. (de)
- Neo-bop (also called neotraditionalist) refers to a style of jazz that gained popularity in the 1980s among musicians who found greater aesthetic affinity for acoustically based, swinging, melodic forms of jazz than for free jazz and jazz fusion that had gained prominence in the 1960s and 1970s. Neo-bop is distinct from previous bop music due to the influence of trumpeter Wynton Marsalis, who popularized the genre as an artistic and academic endeavor opposed to the countercultural developments of the beat generation. (en)
- Le néo-bop est un courant éphémère de jazz né en 1954 et surtout apparenté au quintette de Max Roach (batterie) et de Clifford Brown (trompette). Ce néo-bop est à mi-chemin entre le Hard-bop et Cool Jazz. (fr)
- Neo-bop, neo bop of neobop is een moderne jazz-stijl die voortgekomen is uit de bebop. Neo-bop is ontstaan aan het begin van de jaren 1980. Als reactie op de avant-gardistische free jazz en de gepopulariseerde jazz fusion die zo kenmerkend zijn voor de jaren 1970 grepen jonge jazzmuzikanten terug op de ritmes en de harmonie van de bebop en hard bop. Omdat ook het gebruik van elementen uit de modale en free jazz niet geschuwd werden, is de stijl niet gewoon bebop of hard bop, maar nieuwe bop gaan heten. Een van de meest prominente voorbeelden van deze neo-bop stijl is trompettist Wynton Marsalis die begin jaren 1980 speelt in de band van Art Blakey, de Jazz Messengers. Voor zijn eerst soloalbum in 1982 grijpt Marsalis terug naar de klanken van het vroege werk van Miles Davis en naar werk van jazzgiganten zoals Louis Armstrong, Duke Ellington en Charlie Parker. Enkele andere bekende neo-bop artiesten zijn de trompettisten Roy Hargrove, Wallace Roney, Terence Blanchard en Nicholas Payton, de altsaxofonisten Vincent Herring, en Antonio Hart, de pianist Mulgrew Miller, de tenorsaxofonisten Branford Marsalis en Joshua Redman en de bassist Christian McBride. (nl)
|
| cultural origins
| |
| derivatives
| |
| other topics
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
